Πολύς λόγος γίνεται τά τελευταῖα χρόνια γιά τό ποῦ εὑρίσκεται ὁ τάφος ἤ ἡ σορός τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Τό πιθανότερο εἶναι ὅτι κάποιοι γνωρίζουν, ὅπως πολύ πιθανόν εἶναι ὅτι δέν θέλουν νά γίνη γνωστή ἡ θέσις του. Γιατί; Πότε ἐξαφανίστηκε ὁ τάφος; Ποιές ἦταν οἱ πολιτικοθρησκευτικές συνθῆκες τῆς ἐποχῆς; Ποιός εἶχε κίνητρο νά τόν ἐξαφανίση; Ποιοί δέν θέλουν νά ἀλλάξουν τά δεδομένα τῆς Ἱστορίας; Ποιοί δημιουργοῦν ἐμπόδια καί ἐξαφανίζουν στοιχεῖα;

            Σήμερα δέν ὑπάρχει καί δέν πρόκειται νά ξαναγεννηθῆ ἕνας Μέγας Ἀλέξανδρος. Ὅμως….μέ ἀφορμή τήν ἐξαφάνισι ἀπό τούς Ἀμερικανούς τοῦ πτώματος; τοῦ Μπίν Λάντεν γεννιοῦνται κάποιες σκέψεις. Οἱ Ἀμερικανοί φοβήθηκαν ἕναν τάφο γιά νά μή γίνη προσκύνημα! Γιά σκεφθῆτε ἄν ἐγίνετο γνωστό ποῦ εὐρίσκεται ὁ τάφος τοῦ Μεγαλυτέρου στρατηλάτου ὅλων τῶν ἐποχῶν;

      Μιά καλή προσέγγισις ἀπό τόν Στράβωνα….. 

Τι μάθαμε αυτές τις ημέρες με την υποτιθέμενη δολοφονία του Οσάμα Μπιν Λάντεν;

Μάθαμε ότι ο Λάντεν ρίφθηκε στην Θάλασσα ώστε να μην γίνει ο τάφος του προσκύνημα.

Εάν αυτό ισχύει τότε μιλάμε για την μέγιστη των ύβρεων καθώς ειδικά εμείς οι Έλληνες ξέρουμε ότι από την αρχαιότητα ακόμη όπως μεταξύ άλλων μας μεταφέρει ο Σοφοκλής στην “ Αντιγόνη”, ένα άταφο πτώμα είναι ένα ατιμασμένο πτώμα. Ακόμη και ο Μέγας Αλέξανδρος έθαψε τον εχθρό του Δαρείο με βασιλικές τιμές, όπως άρμοζε στον μεγάλο βασιληά της Περσίας.

Τι άλλο λοιπόν από βάρβαροι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν οι αμερικανοί που εξαφάνισαν το πτώμα του εχθρού τους (εάν αυτό ισχύει που δεν το πιστεύουμε); Βάρβαροι, ασεβείς και ξεδιάντροποι, αδίστακτοι, δειλοί και υβριστές.

Όμως, η ουσία του σκεπτικού μας δεν είναι η αδιαπραγμάτευτη βαρβαρότητα των ΗΠΑ που δεν έχει (;) όμοιο της στην παγκόσμια ιστορία, αλλά αυτό ακριβώς το γεγονός, ότι δηλαδή φοβήθηκαν έναν τάφο για να μην γίνει προσκύνημα.

Εκεί ακριβώς βρίσκεται το μυστικό που θέλει τον τάφο του Αλεξάνδρου του Μεγίστου εξαφανισμένο και χαμένο στο υπερπέραν.

Αυτό δεν γίνεται γιατί δεν μπορούν να βρουν τον τάφο. Αυτές είναι αστειότητες. Εδώ βρέθηκαν άλλοι και άλλοι τάφοι και μάλιστα πολύ αρχαιότεροι. Οι λόγοι που δεν “ βρίσκουν” τον τάφο του Αλεξάνδρου είναι μετρημένοι στα δάχτυλα και πολύ συγκεκριμένοι.

Καταρχήν φοβούνται αυτό ακριβώς που αναφέραμε. Φοβούνται μην γίνει το ταφικό μνημείο του Αλεξάνδρου, πόλος έλξης προσκυνητών από όλο τον κόσμο. Διότι εάν βρεθεί ο τάφος του Ανδρός, τότε θα χάσει τμήμα της υποτιθέμενης αίγλης της η πόλη της Ιερουσαλήμ. Καλοί οι διάφοροι θεοί του Αβραάμ αλλά ακόμη πιο ενδιαφέρον για τον επισκέπτη-προσκυνητή θα είναι ο τάφος του Ανδρός, του οποίου τα επιτεύγματα μόνον με θεού θα μπορούσαν να συγκριθούν. Με λίγα λόγια ποιος θα ήταν αυτός που δεν θα ήθελε να προσκυνήσει τον τάφο των τάφων, τον τάφο του Ισοθέου Αλεξάνδρου;

Πέραν όμως τούτου, εάν βρεθεί ο τάφος των τάφων, θα δημιουργηθούν ερωτήματα. Πότε εξαφανίστηκε ο τάφος; Γιατί; Ποιες ήταν οι πολιτικοθρησκευτικές συνθήκες της εποχής; Ποιος είχε κίνητρο να εξαφανίσει τον Μέγιστο Αλέξανδρο, φοβούμενος ακόμη και το ταφικό του μνημείο; Γιατί μετά την Αλεξάνδρεια, τους Δελφούς, την Έφεσο κ.α. τελικά χάθηκε και ο Τάφος του Ισοθέου;

Όλα τα προηγούμενα θα είναι λογικά ερωτήματα που θα προκύψουν από την ανεύρεση του Τάφου, ερωτήματα που θα χρειασθεί να απαντηθούν, που θα απασχολήσουν απλούς ανθρώπους, ακαδημαϊκά ιδρύματα, Μαζικά Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως κ.α. Κοινώς εάν βρεθεί ο Τάφος του Ισοθέου, θα αλλάξουν μια για πάντα τα δεδομένα της ιστορίας. Αυτό γιατί τα ερωτήματα έχουν μια παράξενη ιδιοτροπία, διψάνε για απαντήσεις.

Ο άνθρωπος που άλλαξε την ιστορία της ανθρωπότητας με την δράση του ως ζωντανός είναι ακόμη πιο επικίνδυνος για τον σημερινό μεγάλο βασιληά ως νεκρός. Ο Μέγιστος Αλέξανδρος ο Ισόθεος είναι ο βασικός και μεγαλύτερος εχθρός της Νέας Τάξης Πραγμάτων (που καθόλου νέα δεν είναι αλλά είναι παλιά και συγκεκριμένη), είναι εχθρός κάθε βαρβάρου, γιαυτό και ο τάφος του Ισοθέου δεν πρόκειται να βρεθεί ποτέ.

Όλως τυχαίως βέβαια συμβαίνουν κατά καιρούς διάφορα άσχετα πράγματα Έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν για το Μακεδονικό Μουσείο της Βεργίνας, όπου για κάποιον άγνωστο λόγο, το μουσείο απαξιώνεται ακόμη και από το όνομα του. Ενώ δηλαδή είναι ένα μουσείο που φιλοξενεί τον Τάφο του βασιλέως Φιλίππου, του πατρός δηλαδή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του ενοποιητή των Ελλήνων και του υλοποιητή του οράματος του Ισοκράτους, το μουσείο απαξιώνεται με την ονομασία του  “ Μουσείο βασιλικών τάφων Αιγών” θαρρείς και πρόκειται για κάποιο μουσειάκι της πλάκας. Πάει λοιπόν ο Φίλιππος, πάει ο Αλέξανδρος, πάει και το “ ο πρώτος βασιλεύς των Ελλήνων“ . Πάνε όλα και έγιναν ένα κτίριο για την προστασία κάποιου βασιλικού τάφου μιας κάποιας Βεργίνας.

Ταυτόχρονα εκσυγχρονίζεται ο τομέας της ξενάγησης μουσείων. Γίνεται μοντέρνος, ψηφιακός, γυαλιστερός. Γίνεται όμως και κάτι άλλο. Γίνεται απρόσωπος, και αδιάφορος. Στείρος και μονοκόμματος. Γίνεται ενιαίος για όλους τους επισκέπτες: μικρούς, μεγάλους, μορφωμένους και αμορφώτους αλλά το κυριότερο είναι ότι γίνεται Ελεγχόμενος.

Επίσης όλως τυχαίως, η αρχαία Βαβυλώνα, η μισητή για κάποιους πόλη, η πόλη όμως του φυσικού (;;;)  θανάτου του Μεγάλου Αλεξάνδρου μετά από προφητεία(!!!), η πρωτεύουσα της Περσικής αυτοκρατορίας αλλά και της αυτοκρατορίας του Αλεξάνδρου, όλως τυχαίως καταστρέφεται από αμερικανούς στρατιώτες.

Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβουμε το ποιός μισεί τον Ισόθεο Αλέξανδρο. Ονόματα δεν λέμε, ούτε είμαστε αντιαμερικάνοι, αντισουηδοί, αντικινέζοι, αντισημίτες, αντιεξωγήινοι, αλλά πίσω από τις καταστροφές δεν θέλει και πολύ μυαλό για να καταλάβουμε το τι γίνεται.

Το ερώτημα λοιπόν είναι: Ποιός φοβάται τον Μέγα Αλέξανδρο;