Μία εὐκαιρία γιὰ ἐλευθερία…..

Ἄνθρωποι στὶς πλατεῖες. Σὲ ὅλες τὶς πλατεῖες μας. Χιλιάδες πρόσωπα ποὺ ἀποζητοῦν τὸν τρόπο καὶ τὸν δρόμο γιὰ νὰ γίνουν πολίτες. Εἶναι πολὺ ὄμορφο αὐτὸ ποὺ γεννιέται…

Εἶναι βέβαια ἀπὸ κοντά καὶ γύρω γύρω, ὅλοι αὐτοὶ ποὺ τόσους χρόνους μᾶς τσάκιζαν τὸ ἠθικό, τὴν αὐτοπεποίθησι καὶ τὴν σκέψι.  Πῶς νὰ φύγουν; Καὶ ποῦ νὰ πᾶνε; Δὲν ξέρουν ἄλλον τρόπο γιὰ νὰ ἐπιβιώνουν.. Μόνον αὐτόν. Τῆς προσκολλήσεως καὶ τῆς ἁρπακτῆς. Δὲν ἔχουν μάθει νὰ ζοῦν ὄρθιοι. Μόνον σκυμμένοι ἢ σερνάμενοι κατὰ γῆς. Πῶς λοιπὸν νὰ καταλάβουν ὅτι αὐτὸ ποὺ γεννιέται θὰ μποροῦσε ἴσως νὰ ἀποτελέσῃ  τὸν δρόμο καὶ γιὰ τὴν δική τους ἀναγέννησι; Δὲν μποροῦν…. Δυσκολεύονται…. 

Ὅλοι ὄσοι γεννηθήκαμε καὶ μεγαλώσαμε μέσα σὲ αὐτὸ τὸ «ἀποστειρωμένο»  σύστημα, δὲν μάθαμε ποτέ νὰ σκεπτόμαστε. Ποτέ νὰ κρίνουμε. Δεχόμασταν τὰ πάντα. Καὶ τὰ λαμβάναμε ἄλλοτε ὡς νίκες κι ἄλλοτε ὡς ἥττες. Ἀναλόγως τοῦ τρόπου ποὺ ἐκπαιδευθήκαμε. 

Κι ὅλο αὐτὸ τώρα φεύγει. Ἀπὸ σκυμμένοι καὶ ῥαχητικοί, ἀσταθεῖς στὸ βάδισμα κι ἐπιρρεπεῖς στὴν χειραγώγησι,  ἀνακαλύπτουμε τὸ ὄρθιο σῶμα, τὴν σταθερότητα στὸ βῆμα ἐν ᾦ ἀρνούμαστε κάθε προπαγάνδα, κάθε λόγο, κάθε ἐπέμβασι (ὀρθὴ ἤ λανθασμένη), πρὸ κειμένου νὰ καθαρίσουμε τὸ μυαλό μας καὶ νὰ τὸ μάθουμε νὰ σκέπτεται ἐκ νέου. 

Κάτι πράγματα ποὺ συμβαίνουν στὸν πλανήτη Ἑλλάδα ὅμως…. Ἀνισόρροπα; 

Ὄχι φυσικά… Διόλου ἀνισόρροπα. Ὅλα καλῶς συμβαίνουν. Ὅλα ἔτσι ἔπρεπε νὰ συμβαίνουν. Δὲν γίνεται νὰ βρῇς δρόμους ἐὰν δὲν ἀπομονωθῇς καὶ δὲν βρῇς πρῶτα τὸν ἑαυτόν σου. Ξέρεις πὼς ἐὰν δὲν τὸ κάνῃς, τὴν ἐπομένη θὰ ἐπιστρέψῃς μὲ πιὸ σκυμμένο κεφάλι στὰ ὅσα σήμερα μισεῖς καὶ πολεμᾶς.

Εἶναι ὅμως δυνατὴ ἡ ἀπομόνωσις μέσα σὲ τόσο πλῆθος; Φυσικὰ καὶ εἶναι. Διότι μαθαίνουμε πλέον νὰ λειτουργοῦμε ὡς ἄτομα ποὺ σκέπτονται. Ποὺ αἰσθάνονται χορτᾶτοι κι ὄχι πεινασμένοι πολιτικά. Ποὺ πρέπει νὰ κοινωνικοποιηθοῦμε δίχως νὰ χάσουμε τὴν ἀτομικότητά μας. Ψηνόμαστε, κτιζόμαστε, ἀναγεννόμαστε στίς πλατεῖες.  Τί σημαντικότερον καὶ πολυτιμότερον;

Ξέρουμε τί πρέπει νὰ κάνουμε καὶ τό κάνουμε. Ξέρουμε τί ἀναζητοῦμε καὶ θὰ τὸ βροῦμε. Κάθε προσπάθεια ἐλέγχου διαφαίνεται πλέον πὼς κατευθύνεται γιὰ τὸ μεγάλο κι ἄπατο …κενό! Ἴσως γιατί τὰ πρόσωπα ποὺ πασχίζουν νὰ καπελώσουν ἔχουν ἕνα πρόβλημα στὴν …σύνδεσι μὲ τοὺς ὑπολοίπους. Κι ὅσο λειτουργοῦν ἔτσι, πολὺ φοβοῦμαι πὼς στὸ τέλος θὰ βρεθοῦν οἱ ἴδιοι …καπελωμένοι ἀπὸ τὴν ἴδια τους τὴν …φύσι.

Ἕλληνες, αὐτὸς ὁ τόπος δὲν φτιάχτηκε γιὰ ἐμᾶς μόνον. Ἔχουν περάσει χιλιάδες ἐπί χιλιάδων ἄλλοι. Καὶ θὰ περάσουν τόσοι κι ἄλλοι τόσοι ἀκόμη. Δὲν περιμένει ἐμᾶς γιὰ νὰ συνεχίσῃ νὰ δίδῃ ζωή, σκέψι καὶ φῶς.  Τὸ μόνον ποὺ θὰ καταφέρουμε μὲ τὴν ἀδράνεια εἶναι νὰ καθυστερήσουμε κάποιες διαδικασίες. Δὲν μποροῦμε νὰ ἀνατρέψουμε ἢ νὰ ἀκυρώσουμε τοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους ὑπάρχει.  Οὔτε αὐτοὺς γιὰ τοὺς ὁποίους θὰ συνεχίσῃ νὰ ὑπάρχῃ.

Χρειάζεται νὰ αἰσθανθοῦμε τμῆμα συνόλου. Νὰ κατανοήσουμε τὴν μοναδικότητά μας καὶ νὰ διεκδικήσουμε τὸ δικαίωμά μας στὴν ἔκφρασι. Νὰ ἀποδυθοῦμε τὴν προβιὰ τοῦ προβάτου καὶ νὰ ἐνδυθοῦμε τὴν λεοντή. 

Ναί! Ἀπαιτεῖται νὰ γίνουμε λέοντες! Νὰ γίνουμε Ἡρακλειδεῖς. Οἱ κερδισμένοι ἦταν πάντα αὐτοὶ ποὺ μιμοῦνταν τὸν Ἡρακλῆ.  

Μία παρατήρησις μόνον. Ἐὰν πράγματι θελήσουμε νὰ γίνουμε Ἡρακλειδεῖς, θὰ πρέπῃ νὰ κάνουμε μίαν ἐπιλογή. Κάπου στὴν ζωή μας συναντήσαμε ἕνα σταυροδρόμι. Ἴσως νὰ ἐπιλέξαμε τὸν λᾶθος δρόμο. παιτεται πλέον νπιστρέψουμε στ σταυροδρόμι κα νναθεωρήσουμε τς πιλογές μας. 

Ἕλληνες. Χρειαζόμαστε ἅπαντες! Ὅλοι μας εἴμαστε σημαντικοὶ καὶ χρήσιμοι.  Ὅλοι μας! Γιὰ νὰ πάψῃ ἐπὶ τέλους νὰ φαντάζῃ λογικὸν τὸ  παράλογον τοῦ παραλόγου!!! Καὶ γιὰ πάρουμε στὰ χέρια μας τὸ δικαίωμα στὴν ἐλευθερία μας καὶ στὴν ἐλευθερία ὅλων αὐτῶν ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν.

Φιλονόη.

Υ.Γ. Μὴ νομίζετε πὼς ἔχασα τὴν ἀγάπη μου καὶ τὸν θαυμασμό μου στὸν Προμηθέα. Εἶναι ἀδύνατον. Πιστεύω ὅμως πὼς ἀπὸ κάθε πρόσωπο πρέπει νὰ λαμβάνουμε τὰ θετικά του καὶ νὰ τὰ χρησιμοποιοῦμε ὡς παράδειγμα πρὸς μίμησιν. Κι ὁ Ἡρακλῆς ἔχει βοηθήσεις πολὺ τὴν ἀνθρωπότητα. 

Σημειώσεις:

 Παρακάμπτω συνειδητὰ τὸ γεγονός τοῦ ὀργανωμένου καὶ προετοιμασμένου αὐτοῦ «ξεσπάσματος» ποὺ βιώνουμε. Τὸ ἔχω ἀναλύσει ἀρκετὲς φορὲς ἄλλως τε. Εἶναι σίγουρα ὀργανωμένο, εἶναι σίγουρα ἐπιθυμητό ἀπό κάποιους, εἶναι σίγουρα μέρος ἐνὸς μεγαλυτέρου σχεδίου. Γνωστά! Μένω στὴν οὐσία μόνον. Ὅ μοχλὸς ποὺ πίεσε τὶς καταστάσεις εἶναι δόλιος. Ὅμως ἕνας (δόλιος) μοχλός, ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὰ ποὺ  ἔχει προγραμματιστεῖ γιὰ νὰ μετακινήσῃ, ἔχει πάρα πολλὲς πιθανότητες νὰ έπισύρῃ κι ἄλλες μετακινήσεις. Καὶ φυσικὰ ὅταν τὰ ἀντικείμενα εἶναι ἄψυχα, κάτι τέτοιο εἶναι εὔκολα ὀρατό. Ὅταν ὅμως τὰ πρὸς μετακίνησιν ἀντικείμενα δὲν εἶναι πέτρες καὶ ξύλα, ἀλλά ἄνθρωποι, τότε οἱ πιθανότητες μεγαλώνουν γιὰ λᾶθος μετακινήσεις. Διότι κάποιοι ἀκόμη σκέπτονται. Διότι ἐκεῖ ἔξω κάποιοι ἀναζητοῦν ὅσα ὀνειρεύονταν σὲ ὅλην τους τὴν ζωή… Διότι ἔχουν ἀρχίσει καὶ κτίζουν μέσα τους τὴν πεποίθησι στὴν νίκη. Συνεπῶς, εἴμαστε πλέον πάρα πολύ κοντά στὸ σημεῖον τῆς ἀνατροπῆς. Δὲν πρέπει νὰ τὸ ξεχνᾶμε κάτι τέτοιο. 

Ἡ ἰδέα γιὰ τὸ σταυροδρόμι εἶναι τοῦ φίλου ΘΟΡΥΒΩΞ. Ἀλλὰ ἔχει δίκαιον. Κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς πρέπει νὰ  «πορευτοῦμε»  γιὰ λίγο «ἀνάποδα». Ἔως τὸ σταυροδρόμι ποὺ χάσαμε. 

φωτογραφία ἀπό ἐδῶ

Σχετικὰ θέματα:

Ὁ Προμηθέας ἐπέστρεψε.

 Μία ἀπάντησις στὸ «ὁ Προμηθέας ἐπέστρεψε». 

«Ἀγανακτισμένα» συνθήματα; 

Εἶμαι ἐξ-Ὀργισμένη κι ὄχι «ἀγανακτισμένη»  

Μᾶς πᾶνε ἢ πᾶμε μόνοι μας;  

Ὄχι «ἀγανακτισμένοι»! ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΙ!!!  

Οἱ  «ἀγανακτισμένοι» καὶ οἱ προβληματισμένοι. 

Τί κρύβεται πίσω ἀπὸ τὴν κίνησι τῶν ἀγανακτισμένων;  

Κάνετε φασαρία μήπως καὶ ξυπνήσουν οἱ Ἕλληνες!  

Ποιος δίδει σημασία στοὺς ἀγανακτισμένους;

Ὑπάρχει κάποιο σχέδιο πίσω ἀπὸ τοὺς «ἀγανακτισμένους»;

Ἐξοργισμένοι Ἕλληνες στὸ Σύνταγμα!

Ὀργισμένοι Ἕλληνες στὸ Σύνταγμα! 

Οἱ διοργανωτὲς τῶν «ἀγανακτισμένων» μήπως εἶναι ἐντεταλμένοι; 

Ὄχι «ἀγανακτισμένοι»! ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΙ!!!

Πολλὲς «συμπτώσεις» μὲ τοὺς ἀγανακτισμένους!

 

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply