Θυμᾶμαι παλιά, παιδάκι μικρό, ἔβλεπα τοὺς θείους μου καὶ τὰ μεγάλα μου ἐξαδέλφια νὰ χορεύουν, ὡς «μανιασμένοι» τὸν πυρρίχιο. Κι ἕνα κύμα ἐκστάσεως μὲ ἔπαιρνε καὶ μὲ ἀπογείωνε… Ἔκλεινα τὰ μάτι…