Μίκης-Καραμπελιᾶς, σημειώσατε τί;

Ἔφυγε ὁ Καραμπελιᾶς ἀπὸ τὴν σπίθα. Καὶ τί ἔγινε θὰ μοῦ πεῖτε; Ἀπὸ πίττα ποὺ δὲν τρῶς….

Δὲν εἶναι τόσο ἁπλᾶ τὰ πράγματα… Τί εἶναι ἡ σπίθα; Τί ῥόλο παίζει μέσα στὴν κοινωνία μας; Ποῦ στοχεύει; Τί προσπαθεῖ νὰ κάνῃ; Νὰ ἐνώσῃ ἢ νὰ κατευθύνῃ; Ἔχει καθαρὲς θέσεις ἢ «καθαρές» θέσεις;

Ἔχω γράψει πάρα πολλὲς φορὲς καὶ δὲν θὰ κάτσω σήμερα νὰ ἀσχοληθῶ μὲ ὅσα κρύβονται ἀπό πίσω. Ἔχουν γράψει κι ἄλλοι πολλοί. Θὰ σταθῶ μόνον σὲ ἕνα σημεῖον, ποὺ θὰ τὸ γράψω σὲ μορφὴ ἐρωτημάτων:

Γιατί τώρα «ἐσηκώθη» ὁ Μίκης;  Γιατί ἐπιμερίζει τὰ προβλήματά μας ὡς κοινωνίας; Γιατί δὲν «ἐσηκώθη» πρὸ δύο ἐτῶν ἢ πέντε ἢ ἔςτῳ ἀμέσως μετὰ ἀπὸ τὶς ἐκλογὲς τοῦ 2009; Τί περίμενε;

Ἀπό τὴν ἄλλην μεριά, γιατί διελύθησαν ὅλες οἱ σπίθες ποὺ δὲν ἐταίριαζαν στὴν ἰδεολογία του; Καὶ φυσικὰ δὲν ἐταίριαζαν στὴν ἰδεολογία του ὅλες ἐκεῖνες οἱ σπίθες ποὺ ἠξίωναν τὸ δίκαιον. Τί ἐφόβιζε τὶς ὀργανωτικὲς ἐπιτροπές; Τὸ δίκαιον; Ἡ προσπάθεια τῶν πολιτῶν νὰ ἐφαρμόσουν κάτι ποὺ τοὺς ἐστέρησαν; Ἢ ὄχι;

Ἐπιμένω πάρα πολὺ στήν λέξι «δίκαιον» διότι πιστεύω πὼς ἀκριβῶς ἐκεῖ εἶναι ἡ ἀπάντησις. Ὅταν ἀπεχώρησε ὁ Ληναῖος ἀπό τὴν  σπίθα, ἔνοιωσα ἀπαίσια. Εἶναι λίγο ἡ προσωπική μου γνωριμία μαζί του, ποὺ σίγουρα παίζει ῥόλο. Ἀλλὰ τὸ σημαντικότερον εἶναι πὼς ἐγνώριζα τὴν βαθυτάτη σχέσι ποὺ τὸν ἔδενε μὲ τὸν Μίκη. Ὁ Ληναῖος ἔγραψε ἕνα μικρό, συμβολικὸ σημείωμα παραιτήσεως. Ἐν τελῶς προσωπικό ὅμως. Ἕνα σημείωμα ποὺ ὅλοι θὰ γράφαμε στὸν φίλο μας, ὅταν θὰ διαφωνούσαμε μαζύ του καὶ θὰ ἔμενε σὲ ἕνα συρτάρι ξεχασμένο νὰ θυμίζῃ πὼς αὐτὴ  ἡ φιλία ἔπαυσε μὲ ἕνα σημείωμα.

Ὅμως ὁ Μίκης τὸ ἐπέταξε στὸ διαδίκτυο μαζὺ μὲ ὅλους τοὺς ἀπρεπεῖς σχολιασμούς του. Αὐτὰ ποὺ ἐδιάβασα τότε ἦσαν ἀνήθικα. Ἦταν ἡ ἀπόλυτος ἔκφρασις τῆς προδοσίας. 

Ὅταν ἤμουν παιδί 17 ἐτῶν, εἶχα ἕναν φίλο, τὸν Κωστάκη. Φιλία μίας ζωῆς. 15 χρόνια μαζύ. Ἀπό μωρά. Κάτι ἔγινε (ποὺ δὲν τὸ θυμᾶμαι τώρα) καὶ μαλώσαμε. Ἔγραψα ἕνα σημείωμα στὸν Κωστάκη στὸ ὁποῖο ἐξέφραζα τὴν πίκρα μου καὶ τὴν ἀπογοήτευσί μου. Ὁ Κωστάκης οὐδέποτε ἀπήντησε. Ἐκράτησε τὸ σημείωμα καὶ ἔφυγε ἀπό τὴν ζωή μου. 

Χρόνια ἀργότερα βρῆκα τὸν Κωστάκη στὴν Θεσσαλονίκη, μὲ οἰκογένεια, παιδιά. Εἴχαμε ξεχάσει καὶ οἱ δύο τοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους χαθήκαμε. Ἦταν καὶ  τὰ τόσα χρόνια ποὺ μᾶς ἔδεναν… Κάποια στιγμὴ ὁ Κωστάκης πῆγε κι ἔφερε τὸ σημείωμα ποὺ τοῦ εἶχα γράψει σχεδὸν 20 χρόνια πρίν.  Τὸ εἶχε διπλωμένο, σὲ ζελατίνα, σὲ κουτάκι καὶ κλειδωμένο σὲ ἕνα συρτάρι στὸ γραφεῖο του. Οὐδέποτε τὸ ἐμοιράσθη μὲ κάποιον. Οὐδέποτε ἐσυζήτησε γιὰ αὐτό. Τὸ ξέραμε μόνον οἱ δύο μας. Γελάσαμε, τὸ σχολιάσαμε (ἦταν ὄντως πικρόχολο) καὶ τὸ ξαναπακετάραμε. Τελείωσε ἐκεῖ. 

Ἡ μὴ διαφυγὴ τῆς πληροφορίας σὲ τρίτους ἦταν δεδομένη. Ἐγὼ κι αὐτὸς εἴχαμε τὸ πρόβλημα. Ἐὰν ἐγὼ κι αὐτὸς δὲν μπορούσαμε νὰ τὸ λύσουμε, τότε τὸ πρόβλημα δὲν ἐπελύετο. Κάθε παρέμβασις τρίτων (καὶ γνωστοποίησις τοῦ προβλήματος-τὸ ὁποῖον εἴχαμε ἤδη ξεχάσει) ἦταν περιττὴ καὶ κουραστική. 

Αὐτὸ ὅμως ἀφῳροῦσε ἐμένα καὶ τὸν Κωστάκη. Καὶ ἴσως κι ὅλους μου τοὺς φίλους. Σαφῶς δὲν ἀφορᾷ στὶς φιλίες τοῦ Μίκη. Ἀντί λοιπόν ὁ Μίκης νὰ λύσῃ τὸ πρόβλημά του μὲ τὸν φίλο του Στέφανο (φιλία δεκαετιῶν) ἐδημοσίευσε τὸ σημείωμα μὲ ὅλα τὰ πικρόχολα του σχόλια. Συμπέρασμα; Σαφῶς κι ὀ Μίκης δὲν ἦταν φίλος τοῦ Ληναίου. Σαφῶς καὶ τὸ ποιὸν τοῦ Μίκη δὲν ἔχει ὁποιανδήποτε σχέσι μὲ τὸ ποιὸν τοῦ δικοῦ μου φίλου Κωστάκη.  Σαφῶς κι ὁ Ληναῖος ἐπλανήθη σὲ σχέσι μὲ τὸν φίλο του. Καὶ σαφῶς ὁ Ληναῖος εἶναι ἀξιότερος καὶ ἠθικότερος ἀπὸ τὸν Μίκη.

Δὲν ἐξετάζω τὶς προσωπικὲς θεωρήσεις τους. Δὲν μὲ ἐνδιαφέρει ἐὰν συμφωνῶ ἢ ὄχι μαζί τους. Παραμένω μόνον στὸν τρόπο ἀντιμετωπίσεως τοῦ ἑνὸς ἀπὸ τὸν ἄλλον. Ὁ Ληναῖος, σεβόμενος τὴν φιλία του, ἀπεχώρησε καὶ σιώπησε. Ὁ Μίκης παραφρόνησε. Ποιός εἶναι ἠθικὸς λοιπόν; Ποιός τιμᾶ τὶς  ἐπιλογές του; Ποιός σέβεται τὸν ἑαυτόν του; Ὁ μπλαμπλάς ἢ ὁ σιωπῶν;

Ξεκίνησα ὅμως νὰ γράφω γιὰ τὸν Καραμπελιᾶ καὶ ξέφυγα. Πάλι θὰ σημειώσω πὼς δὲν ταὐτίζομαι μὲ καμμία θέσι κανενὸς Καραμπελιᾶ. Ἐξετάζω μόνον τὰ γεγονότα ὡς παρατηρητής.

Ὁ Καραμπελιᾶς ἔγραψε μίαν ἐπιστολή ἀποχωρήσεως, τὴν ὁποίαν δημοσίευσα ἐχθές στὸ Οὒπς… Ὄξω ἀπὸ τὴν σπίθα κι ὁ Καραμπελιᾶς;Τοποθετήθηκε, παραπονέθηκε, ἐκφράστηκε… Καὶ τέλος. Ἀπεχώρησε. 

Ἔρχεται τώρα ὁ Μίκης ὅμως καὶ τὰ χώνει!!! (Σύνηθες πλέον…) 

Γράφει ὁ Μίκης μεταξὺ πολλῶν ἄλλων (ὅλη ἡ ἐπιστολή θὰ προστεθῇ στὸ τέλος):

«…Όσο για την παρέμβαση του Γιώργου Καραμπελιά, νομίζω ότι είναι κατώτερη του ονόματος και της ιστορίας του…..

…Η παρέμβαση Καραμπελιά ανέδειξε επίσης την ύπαρξη ομαδοποιήσεων με κύριο γνώρισμα την ουσιαστική αμφισβήτηση και απόρριψη της δικής μου παρουσίας, των απόψεων, των ιδεών και των πρωτοβουλιών μου χωρίς να έχουν όμως το θάρρος να πουν τα πράγματα με τ’ όνομά τους……

…. Ήμουν βέβαιος ότι είχα απομακρυνθεί οριστικά από αυτή τη σχολή σκέψεων και συμπεριφορών, οι οποίες κάτω από ένα διάτρητο δήθεν προοδευτικό μανδύα κρύβουν τις πιο καταπιεστικές φασιστικές αντιλήψεις μικροαστικής καταβολής. Δεν θέλω να τα ξέρω. Και αποτελεί για μένα ύψιστη οδυνηρή δοκιμασία το να διαπιστώνω ότι καταφέρνουν να διεισδύουν μέσα στο δικό μας σπίτι και μάλιστα με τον τουπέ του ιδιοκτήτη! Αυτό ξεπερνά κάθε όριο αναίδειας και έπαρσης και ευλογώ την ώρα και τη στιγμή που αποφάσισαν να αποκαλυφθούν, ούτως ώστε να γίνει δυνατή η απομάκρυνσή τους από τις γραμμές μας. Το ταχύτερο. Για τον σκοπό αυτόν καλώ τις Σπίθες να οργανώσουν Γενικές Συνελεύσεις όπου υπάρχουν τέτοια κρούσματα, ώστε οι αποφάσεις μας να έχουν το κύρος της δημοκρατικής διαδικασίας….»

Τρία πουλάκια κάθονται στοῦ Διάκου τὸ ταμπούρι λοιπόν… Δὲν μᾶς προβληματίζει τὸ ΓΙΑΤΙ ἔφυγαν τόσοι καὶ τόσοι, ἀλλὰ ἡ ἀμφισβήτησίς τους στὸ «μέγιστο» πρόσωπο μας… Δὲν μᾶς προβληματίζει τὸ ἐὰν πράξαμε λάθη, ἀλλὰ μόνον τὰ λάθη τῶν ἄλλων. Δὲν μᾶς προβληματίζει τὸ ἐὰν ἐπαναλαμβανόμαστε, ἀλλὰ τὸ πῶς θὰ τοὺς κάνουμε ὅλους μηχανὲς παραγωγῆς τῶν φράσεων:  «ΝΑΙ ΜΙΚΗ, ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΑΙΟΝ ΜΙΚΗ, Ο,ΤΙ ΠῌΣ ΜΙΚΗ…»

Κυκλοφορεῖ ἕνα ἀστεῖο ἀπὸ χρόνια: «Ὁ ἰατρὸς εἶπε νὰ σοῦ λέμε πάντα ΝΑΙ!»… Κάπως ἔτσι εἶναι κι ἐδῶ… Δὲν εἶναι ἀφορμὴ γιὰ αὐτοκριτική μία νέα ἀποχώρησις ἀλλὰ ἀφορμὴ γιὰ νὰ καταδείξουμε τὸ πόσο κακοὶ εἶναι ὅλοι οἱ ἄλλοι. Καλὰ κρασιὰααααααααα……………. Ἔτσι θὰ φτιάξουν Ἑλλάδα; Ἢ ὀρθότερα, αὐτὴν τὴν Ἑλλάδα τοῦ «ΝΑΙ, πάντα ΝΑΙ σὲ ὅλα» θέλουν; Νὰ τὴν πάρουν λοιπὸν αὐτὴν τὴν «Ἑλλάδα» (διότι Ἑλλάς δὲν εἶναι αὐτό ποὺ ἐπιθυμοῦν) καὶ νὰ τὴν πάρουν μαζί τους κατὰ τὴν ἀποχώρησι. Μᾶς κούρασαν. Μᾶς σακάτεψαν. Μᾶς ἔκαναν τὸ μυαλὸ κιμά. ΤΕΛΟΣ!!!!!!!  

Μαζί τους νὰ πάρουν καὶ τὸ «σπίτι τους» ποὺ τόσο ἐπιμελῶς φροντίζουν. Διότι εἶναι ἕνα σπίτι ποὺ φτιάχτηκε γιὰ νὰ φιλοξενήσῃ μόνον ὅσους συμφωνοῦν μαζί τους κι ὄχι ὅλους τοὺς Ἕλληνες. Μαζί τους νὰ πάρουν καὶ κάθε τὶ ἀπὸ ὅσα ἐκπροσωποῦν. Διότι ὅταν θὰ ξημερώσῃ ἐκείνη ἡ ἱερὴ ἡμέρα, νὰ εἶναι σίγουροι πὼς θὰ δουλέψῃ ἀριστοτεχνικότατα τὸ δίδυμο σκούπα-φαράσι… 

Φιλονόη.

Υ.Γ. Ὁ Μίκης καὶ ἡ σπίθα, κατ’ ἐμέ, ἐκπροσωποῦν τὸ παλαιὸ ποὺ σάπισε καὶ πρέπει νὰ φύγῃ γιὰ πάντα ἀπό τὸν τόπο. Μισή ἱστορία τῆς Ἑλλάδος, μισή ἑλληνικὴ κοινωνία, μισὴ ἀντιληπτικὴ ἱκανότης… Εἶναι ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ ἐκπροσωπεῖ τὴν σημερινή μας πραγματικότητα. Εἶναι ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ φύγῃ γιὰ πάντα πρὸ κειμένου νὰ καθαρίσῃ ὁ τόπος μας μία καὶ καλὴ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ποὺ τὸν κόβουν στὰ δύο καὶ ἀλλοιώνουν στοὺς ἀνθρώπους του τὶς ὀπτικές τους, ἀποκρύπτοντας τὶς πραγματικές τους ἀνάγκες καὶ δημιουργῶντας πλαστὲς εἰκόνες εἰκονικῆς πραγματικότητος.

Ἡ άπάντησις Μίκη στὸν Καραμπελιᾶ (ἀπὸ τὴνσελίδα τους):

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ, ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ – Μίκης Θεοδωράκης

Τα συμπεράσματά μου από τη Συνδιάσκεψη υπήρξαν θετικά.

Σχετικά με το πολιτικό θέμα: Τονίζω για άλλη μια φορά ότι ο άξονας του ιδεολογικο-πολιτικού μας προσανατολισμού είναι ο Δεκάλογος. Μαζί με την Ιδρυτική Διακήρυξη αποτελεί τη βάση για την ολοκληρωμένη ή όχι ένταξη στις γραμμές της Κ.Α.Π. Δεν υποχρεώνουμε κανένα να ανήκει στις γραμμές μας. Δεν ανεχόμαστε όμως κανένα να αμφισβητήσει τους λόγους της ένταξής του. Ως ιδρυτής της Κίνησης επιβλέπω προσωπικά τη διατήρηση της ιδεολογικής καθαρότητας. Και ειλικρινά δεν κατανοώ την κριτική ορισμένων που αμφισβήτησαν τις θέσεις μου. Τότε γιατί θέλουν να ανήκουν σε μια πολιτική οργάνωση η οποία ταυτίζεται και εκφράζει αυτές τις θέσεις; Εάν σκέφτονται διαφορετικά, εάν διαφωνούν και εάν με καταγγέλλουν, είναι φανερό ότι έχουν κάνει λάθος επιλογή. Δεν είναι δικό μου το λάθος αλλά δικό τους

Όσο για την παρέμβαση του Γιώργου Καραμπελιά, νομίζω ότι είναι κατώτερη του ονόματος και της ιστορίας του. Θα μπορούσα να του απαντήσω μόνο με μία ερώτηση: «Αφού ο ρόλος μου μέσα στη Συμβουλευτική και στην Κίνηση ήταν ανύπαρκτος, μιας και το μόνο που με απασχολούσε ήταν το οργανωτικό, πώς φτάσαμε στα Προπύλαια και στη Θεσσαλονίκη; Στις 150 Σπίθες; Και στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη; Πώς και γιατί το κύρος μας εκτινάχθηκε στα ύψη και αποτελεί σήμερα η Κίνησή μας στοιχείο αναπόσπαστο της πολιτικής μας ζωής; Και τέλος το πιο σπουδαίο: Η παρουσία της Σπίθας υπήρξε ή όχι καταλυτική για την ιδεολογική θωράκιση των μαζών, την κινητοποίησή τους και την πλήρη αποδοχή από μέρους τους των δικών μας στόχων;».

Εδώ όλοι μας λένε ότι αλλάξαμε τη ροή των γεγονότων κι εκείνος με ανεξήγητο πάθος με κατηγορεί -αφού έφυγα- για ζητήματα που είχε αναλάβει ο ίδιος, ο οποίος μετά από δική μου εισήγηση έγινε μέλος της Επιτροπής Προετοιμασίας της Συνδιάσκεψης. Η Επιτροπή αυτή συνήλθε τέσσερις φορές (εκείνος έλαβε μέρος μόνο σε δύο συνεδριάσεις όπως με πληροφόρησαν τα υπόλοιπα μέλη της) και τελικά απέτυχε παταγωδώς στην κύρια αποστολή της, δηλ. την πολιτική και ιδεολογική προετοιμασία.

Αναφορικά με την Εισήγησή μου για το Οργανωτικό, οι γνώμες που διατυπώθηκαν από τον ίδιο και από μερικούς άλλους και που θέτουν σε αμφισβήτηση τόσο την ουσία των προτάσεών μου όσο και τις τυπικές-καταστατικές παραβιάσεις σχετικά με την απόφασή μου να προτείνω να ψηφιστούν ορισμένες βασικές προτάσεις μου από τη Συνδιάσκεψη, έχουν το ελάττωμα ότι παραβιάζουν τα εσκαμμένα. Δηλαδή με πλάγιο τρόπο με κατατάσσουν στην κατηγορία των «παλαιο-κομμουνιστών» (sic) την οποία όχι μόνο δεν αποδέχονται αλλά την θεωρούν ξεπερασμένη σε σχέση με τις δικές τους σύγχρονες αντιλήψεις που θέλουν να μας επιβάλουν. 

Κι εδώ βρίσκεται, νομίζω, ο «κόμπος» του προβλήματος. Μόλις διάβασα κείμενο του Δημήτρη Παπαλεωνίδα (ο οποίος δηλώνει φανατικός θαυμαστής του Γιώργου Καραμπελιά) -απάντηση στον Όθωνα Ιακωβίδη που σπεύδει να τον χαρακτηρίσει ως άτομο «γκεμπελικής νοοτροπίας». Φοβάμαι λοιπόν ότι κάποιοι δεν έχουν καταλάβει ότι η Κ.Α.Π. είναι το σπίτι μας. Καλώς ή κακώς κάποιος παρουσίασε ένα αρχιτεκτονικό σχέδιο και είπε «Προτείνω να χτίσουμε το σπίτι μας -το καθαρά και αποκλειστικά δικό μας σπίτι- με βάση το σχέδιο αυτό». Και έτσι δημιουργήθηκαν οι Σπίθες. Που σημαίνει ότι όσοι αποφάσισαν να το κατοικήσουν, νοιώθουν μια χαρά. Αγαπά και εκτιμά ο ένας τον άλλο και είμαστε ευτυχείς, γιατί μας ενώνει κάτι κοινό. Αυτό το αρχιτεκτονικό σχέδιο, του όποιου αρχιτέκτονα.

Και το ερώτημα που απευθύνω σε όσους μας αμφισβητούν στρογγυλοκαθισμένοι μέσα στο δικό μας σπίτι είναι «Αφού δεν σας αρέσει, τι γυρεύετε εδώ μέσα; Να ρίξουμε τους τοίχους; Να ξηλώσουμε τα πατώματα; Να σφραγίσουμε τα παράθυρα; Και γιατί δεν πάτε να χτίσετε το δικό σας Μέγαρο που να εκφράζει την ιδιαιτερότητά σας, την ανωτερότητά σας; Και κυρίως το δικαίωμά σας που δεν ξέρω πώς το αποκτήσατε, να μας θεωρείτε ξεπερασμένους και να πονάτε γιατί “ταλανίζουμε” τις Σπίθες…». Δεν νομίζετε ότι ξεπεράσατε κάθε όριο να αυτοανακηρύσσεσθε προστάτες των Σπιθών; Όχι κύριοι! Οι Σπίθες δεν είναι δικές σας. Το σπίτι αυτό που ονομάζεται Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών, δεν είναι δικό σας. Και γι’ αυτό καλώ όλες τις Σπίθες, όλα μας τα μέλη, να συσπειρωθούν γύρω από όλους και όλα εκείνα που τους έφεραν στις γραμμές μας και να έχουν τη δύναμη και το θάρρος να πουν ευγενικά σε κάθε ξένο «Βρεθήκατε κοντά μας από λάθος. Αν πάλι μπήκατε στο σπίτι μας με την ανόητη σκέψη να μας πετάξετε έξω και πάλι κάνατε λάθος. Με λίγα λόγια είστε για μας ένα λάθος και σας παρακαλούμε ευγενικά να ψάξετε να βρείτε αλλού στέγη, για να εφαρμόσετε τις πρωτοποριακές σας ιδέες».

Η παρέμβαση Καραμπελιά ανέδειξε επίσης την ύπαρξη ομαδοποιήσεων με κύριο γνώρισμα την ουσιαστική αμφισβήτηση και απόρριψη της δικής μου παρουσίας, των απόψεων, των ιδεών και των πρωτοβουλιών μου χωρίς να έχουν όμως το θάρρος να πουν τα πράγματα με τ’ όνομά τους.

Απέναντι σ’ αυτά τα φαινόμενα που μου θυμίζουν άλλες εποχές, ομολογώ ότι αισθάνομαι ανθρώπινα πάρα πολύ άσχημα. Ήμουν βέβαιος ότι είχα απομακρυνθεί οριστικά από αυτή τη σχολή σκέψεων και συμπεριφορών, οι οποίες κάτω από ένα διάτρητο δήθεν προοδευτικό μανδύα κρύβουν τις πιο καταπιεστικές φασιστικές αντιλήψεις μικροαστικής καταβολής. Δεν θέλω να τα ξέρω. Και αποτελεί για μένα ύψιστη οδυνηρή δοκιμασία το να διαπιστώνω ότι καταφέρνουν να διεισδύουν μέσα στο δικό μας σπίτι και μάλιστα με τον τουπέ του ιδιοκτήτη! Αυτό ξεπερνά κάθε όριο αναίδειας και έπαρσης και ευλογώ την ώρα και τη στιγμή που αποφάσισαν να αποκαλυφθούν, ούτως ώστε να γίνει δυνατή η απομάκρυνσή τους από τις γραμμές μας. Το ταχύτερο. Για τον σκοπό αυτόν καλώ τις Σπίθες να οργανώσουν Γενικές Συνελεύσεις όπου υπάρχουν τέτοια κρούσματα, ώστε οι αποφάσεις μας να έχουν το κύρος της δημοκρατικής διαδικασίας.

Όσο για τον Γιώργο Καραμπελιά, θα συγκαλέσω την Συμβουλευτική Επιτροπή, η οποία και θα αποφασίσει εάν θα εξακολουθήσει να παραμένει ή όχι μέλος της. Βεβαίως αυτό θα εξαρτηθεί και από τις εξηγήσεις που θα κληθεί να δώσει ο ίδιος.

Και τώρα περνώ στο ουσιαστικό μέρος της διαδικασίας που διακόπηκε λόγω «ανωτέρας βίας» και που προτείνω να συνεχιστεί με τη βοήθεια του Διαδικτύου.

Η πρόθεσή μου ήταν να περάσουμε από τη σημερινή θεσμική λειτουργία, δηλαδή ΙΔΡΥΤΗΣ-ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ-ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟΥ, ΤΥΠΟΥ & ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ, στην ψήφιση μιας νέας ηγεσίας που θα προέλθει από την επιλογή και τις ψήφους όλων των μελών της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών. Μέσα σ’ αυτό το νέο θεσμικό πλαίσιο με τη νέα ηγεσία: ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ και εκλεγμένες ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟΥ, ΤΥΠΟΥ & ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ και ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ, ο ιδρυτής και η Συμβουλευτική Επιτροπή παύουν να έχουν θεσμικό ρόλο.

Και σας ρωτώ: Υπάρχει άραγε προηγούμενο όπου μια κατεστημένη de facto ηγεσία να επιδιώκει την κατάργησή της;

Μπαίνει όμως το ερώτημα: Το Μοντέλο Οργάνωσης που προτείνω (και που είναι αναρτημένο στην Ιστοσελίδα μας) είναι αποδεκτό; Γι’ αυτόν τον λόγο δήλωσα ότι η ψήφος των εκπροσώπων δεν είναι δεσμευτική και ότι την τελική απόφαση θα την πάρουν τα μέλη της Κ.Α.Π.

Αν δεν θέλουν το Μοντέλο που προτείνω, ας ψηφίσουν κάποιο άλλο. Είναι απολύτως ελεύθεροι να το κάνουν. Η θέση η δική μου είναι ότι θεωρώ ότι η Κ.Α.Π. θα προχωρήσει γρηγορότερα και καλλίτερα με μια νέα ηγεσία, που θα αναδειχθεί με οποιονδήποτε τρόπο μέσα από τα σπλάχνα της Οργάνωσης.

Με άλλα λόγια ομολογώ ότι το ηγετικό σχήμα ΙΔΡΥΤΗΣ-ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ δεν θα είναι όσο πρέπει ικανό να οδηγήσει από δω και πέρα την Κ.Α.Π. σ’ αυτό το νέο στάδιο ανάπτυξης, εν όψει μάλιστα και των καινούργιων σημαντικών εξελίξεων που μας περιμένουν. Γι’ αυτό βιάζομαι. Φυσικά όπως δήλωσα, τόσο εγώ όσο και η Συμβουλευτική Επιτροπή θα παραμείνουμε στη διάθεση της νέας ηγεσίας.

Και σας ρωτώ, τώρα που γνωρίζετε το βάθος της σκέψης μου και των προθέσεών μου, είναι δυνατόν μια τόσο καθαρή πρόταση να συναντήσει αυτή τη σκοτεινή και μικρόψυχη υποδοχή;

Για όλους αυτούς τους λόγους θέτω στην κρίση των Σπιθών την Εισήγησή μου επί του Οργανωτικού και προτείνω να προχωρήσετε το συντομότερο στην ανάδειξη της νέας Ηγεσίας.

Επίσης ζητώ από σας να επιβεβαιώσετε αν είναι δυνατόν με αποφάσεις Σπιθών που θα αναρτηθούν στην Ιστοσελίδα μας την προσήλωσή σας στις ιδεολογικές επιλογές (όπως η Ιδρυτική Διακήρυξη και ο Δεκάλογος) που σας έφεραν στις γραμμές της Κ.Α.Π. 

Μετά την εκδήλωση των γνωστών διαφωνιών που φθάνουν ακόμα και ως την απόρριψη των βασικών μου θέσεων, αισθάνομαι ότι έχω ανάγκη από τη δική σας επανεπιβεβαίωση για να μπορέσω να συνεχίσω να λειτουργώ στο πλευρό σας, όπως το έκανα από την πρώτη μέρα που γεννήθηκε η Σπίθα.

Αυτά προς το παρόν και επιφυλάσσομαι να επανέλθω σε πρώτη ευκαιρία.

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Μίκης Θεοδωράκης

Αθήνα, 23.VI.2011

ΥΓ. Από την ερχόμενη Δευτέρα θα αφαιρεθούν από την Ιστοσελίδα μας όλες οι παρεμβάσεις οι σχετικές με τις ανωμαλίες που παρατηρήθηκαν στο τέλος της Συνδιάσκεψης και που αποτελούν πια ένα θλιβερό παρελθόν που εγώ τουλάχιστον το έχω ήδη ξεχάσει…

Σχετικὰ θέματα:

Πέραν τοῦ Ἀτλαντικοῦ τὸ κέντρον ελέγχου τῆς σπίθας!

Ὅλα ὅσα γράψαμε γιὰ σπίθα καὶ Μίκη ἐδῶ

φωτογραφίες ἀπό ἐδῶ κι ἐδῶ 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

2 thoughts on “Μίκης-Καραμπελιᾶς, σημειώσατε τί;

  1. Αγαπητή Φιλονόη, εν πρώτοις συμφωνώ με την ανάλυση σου για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα πράγματα ο Μίκης. Μπορώ να του προσάψω και χειρότερα μια και προέρχομαι από τη Σπίθα Βορείων Προαστείων που προσπάθησε, σύσσωμη, με όλες τις δυνάμεις της από την αρχή να “επαναπροσανατολίσει” πάνω σε αρχές την Σπίθα (τότε υπήρχαν αυταπάτες ότι αυτό μπορούσε να επιτευχθεί). Όμως τα γεγονότα με τον Γιώργο Καραμπελιά έγιναν ανάποδα. Ο Μ.Θ. τον “άδειασε” πρώτος και ακολούθησε η παραίτησή του. Αυτό είναι μια τεράστια διαφορά. Μήνες όπου βλέπαμε τον Γ.Κ. του ζητούσαμε να αποποιηθεί τουλάχιστον τον διορισμό του στην Συμβουλευτική. Είδε όλη την κρίση στις τοπικές Σπίθες, είδε την κορύφωση με την Σπίθα Βορείων Προαστείων, Χανίων, είδε το “Νέο Ξεκίνημα” (κείμενο για το Οργανωτικό με την συναίνεση του Μ.Θ.) να γίνεται εν μια νυκτί κουρελόχαρτο και δεν έκανε τίποτε. Το τέλος της σχέσης του με την Σπίθα ήταν αναπόφευκτο. Στην δική μου γλώσσα η στάση του Γ.Κ. ήταν καιροσκοπική και έδρεψε τους καρπούς της.

Leave a Reply