Λέγαμε καὶ κάναμε ὅ,τι ἤθελαν αὐτοί!

Λέει μία μάννα. Ὅ,τι ἤθελαν αὐτοί….

«Εἴχανε τά παιδιά μας. Λέγαμε καί κάναμε ὅ,τι θέλαν ἐκεῖνοι»

Ἀπίστευτη ὁμολογία Ἑλληνίδας μάννας ποῦ ἔζησε τήν ἐποχή τοῦ ἐμφυλίου πολέμου…
Εἶπε πώς τό Κομμουνιστικό κόμμα τούς ἔπαιρνε τά μισά ἀπό τούς γλίσχρους μισθούς, τάχα γιά νά βοηθάει φυλακισμένους συντρόφους στήν Ἑλλάδα, στήν πραγματικότητα ὅμως γιά νά καλοπερνᾶνε στή χλιδή οἱ Ἕλληνες κομματικοί ἡγέτες στήν Πολωνία. Γρήγορα εἶχε ἀπογοητευθεῖ ἀπό τόν κομμουνισμό, πρόσθεσε, κι ἔφυγε ἀπό τό κόμμα.
Ὅταν ρώτησα τήν Καλλιόπη γιά τή συνεργασία της μέ τούς ἀντάρτες στὰ χρόνια του πολέμου, ἀδίστακτα προέβαλε δικαιολογίες κι ἐλογικεύσεις. «Τί ἄλλο μποροῦσα νά κάνω ὅταν σκοτώθηκε ὁ ἄντρας μου», εἶπε. «Δέν εἶχα φαΐ γιά τά παιδιά μου. Οἱ Γερμανοί εἶχαν κάψει τό σπίτι μου. Μπροστά γκρεμός καί πίσω ρέμα. Μπορεῖ νά κάναμε λάθη, μερικοί ἀπό ἐμᾶς, ἀλλά παρασυρθήκαμε γιατί ποτέ δέν εἴχαμε γνωρίσει προηγουμένως τέτοιους βαρβάρους, καί ὅταν καταλάβαμε ποιοί ἤταν στ’ἀλήθεια, ἤμασταν δεμένοι μαζύ τους, κολλημένοι ἐπάνω τους». Καθώς μιλοῦσε συνεχῶς ἔσιαχνε τά πετσετάκια καί τά σάλια πού κάλυπταν τά παλιά ἔπιπλα. «Εἶχαν τά παιδιά μας. Λέγαμε καί κάναμε ὅ,τι  ἤθελαν ἐκεῖνοι». Σφούγγισε τά μάτια τῆς μ’ἕνα μαντήλι ἐνῶ μου ἀνιστοροῦσε πῶς λιποθύμησε τὴν ἡμέρα πού ἀποχωρίσθηκε τόν ἑπτάχρονο γιό της καί τήν ἑξάχρονη κόρη της, πού τούς ξανάδε μόνο ὕστερα ἀπό ἑπτά χρόνια.
Ἀνέφερε διάφορα περιστατικά ὅπου ἡ Καλλιόπη εἶχε κατηγορήσει τούς χωριανούς της πὼς ἀντιδροῦσαν μόνο καί μόνο γιά νά γίνῃ ἀρεστή στούς ἀντάρτες, καί τὴν ἐρώτησα ἄν καταλάβαινε πῶς ἡ μαρτυρία της θά μποροῦσε νά τούς εἶχε στερήσει τὴν ζωή.
«Ώ, ναί, ἔχεις ἀπόλυτο δίκιο», συμφώνησε. «Μιά στραβή λέξη σκότωνε ἐκεῖνες τίς ἡμέρες. Μά σέ τέτοιους καιρούς αὐτά δέν τά σκέφτεσαι. Σκέφτεσαι τόν ἑαυτό σου».
(Ἀπό τό βιβλίο «Ἑλένη» τοῦ Νίκου Γκατζογιάννη)
Ἐδῶ βλέπουμε τήν κοροϊδία καί συνάμα ὅλες τίς γνωστές ἀνθρωπιστικές τους ἰδέες, πού μόνο πράξη δέν ἔκαναν. Ἀπό τή μία καλοπέραση οἱ κομματικοί κλπ ἡγέτες, καί ἀπό τήν ἄλλη ὁ λαός σέ πλήρη φτώχεια καί μέ πλύση ἐγκεφάλου. Τέλος οἱ ἐκβιασμοί ἦταν καθημερινό στοιχεῖο, χωρίς νά μεριμνοῦν γιά τίς ἀνθρώπινες ζωές…
Ῥωμαίικο Ὁδοιπορικό

Τρεῖς γενεὲς Ἑλλήνων ἐχάθησαν τότε… Τρεῖς..

Μϊα στὸν πόλεμο…

Μία ἀπὸ τὶς κακουχίες καὶ τὴν πείνα, ποὺ κατέληξε γιὰ νὰ σωθῇ, στὰ ἐργοστάσια τῶν «συμμάχων» μας καὶ τῶν καταπατητῶν μας…. Ὅλοι τους σχεδόν, καὶ τὰ παιδιά τους, πᾶν….

Καὶ μία ἀπὸ τὶς σφαγὲς καὶ τὶς ἀπαγωγὲς καὶ τὶς ἁρπαγές…

Τρεῖς γενεὲς Ἑλλήνων διότι κάποιοι ἀνθέλληνες ἔπαιζαν πεντόβολα στὴν δική μας πλάτη… Τρεῖς γενεὲς διότι ἡ πίττα δὲν ἐβόλευε κατὰ πῶς διεμοιράσθη.

Τρεῖς γενεὲς αἷμα κουβαλοῦν στὴν πλάτη τους… Ὅλοι….

Φιλονόη.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

2 thoughts on “Λέγαμε καὶ κάναμε ὅ,τι ἤθελαν αὐτοί!

  1. Γιὰ τὴν φωτογραφία αὐτὴ ἀξίζει ἕνα σχόλιο. Ἡ μεγαλύτερη ἀδελφοῦλα, διότι τὰ μεγάλα ἀδέλφια τους τὰ εἶχαν πάρει στὸ παδομάζωμα, ἔχει στὰ χέρια της τὸ πιάτο μὲ τὰ μακαρόνια, μὲ τρομαγμένο τὸ βλέμμα της, πρὸς κάποιον πάνω ἀπ’ τὸ ὑπόγειο, ἐνῶ ἡ μικρὴ ἀδελφοῦλα μπουσουλάει δίπλα της. Μὲ τὸ ἀριστερὸ χέρι κρατάει τὸ πιάτο καὶ μὲ τὸ δεξὶ τὸ κουτάλι, ένῶ τὸ φουστανάκι της εἶναι σχισμένο…
    Ἔχουν καὶ τὰ παιδάκια αὐτὰ τὴν θέση τους στὴν ἑλληνικὴ ἱστορία, ὅπως καὶ τὰ ἀδελφάκια τους ἀπ’ τὸ παιδομάζωμα, ὅπως καὶ ἡ χαροκαμμένη μάνα τους…

    Χρῆστος Ζ. Καρανίκας

  2. Νὰ τὸ ἐπαναλάβω Φιλονόη. Ὅταν κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς κατοχῆς εἰς τοὺς δρόμους τῶν Ἀθηνῶν ἀλληλοτρώγοντο “δεξιοὶ” καὶ “ἀριστεροὶ” πρὸς τέρψιν φυσικὰ τῶν Γερμανῶν κατακτητῶν, οἱ ἀρχηγοί των ΕΠΙΝΑΝ ΤΟ ΚΑΦΕΔΑΚΙ ΤΟΥΣ ἐν ὁμονοίᾳ καὶ ἀγάπῃ, κρυπτόμενοι εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ τότε ἀστυνομικοῦ διευθυντοῦ Ἀγγέλου Ἔβερτ, πατρὸς τοῦ ἄρτι μεταστάντος Μιλτιάδου Ἔβερτ ὅστις, μάλιστα, πρὸ ὀλίγων ἐτῶν ἐπιβεβαίωσε τοῦτο ἐπισήμως.
    Ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι φούμαρα εἰς ὑγείαν τῶν κορόϊδων!.

Leave a Reply