Οἱ ἐπαίτες! (Ἤ οἱ ἐπΕτες;)*

Ἔχω μίαν φίλη ξεναγό. Μιλᾶ δύο ἀκόμη γλῶσσες πλὴν τῆς Ἑλληνικῆς. Πρὸ δύο ἡμερῶν ἦταν μὲ μία ὁμάδα τουριστῶν στὴν Ἀκρόπολη. Ἡ ὁμάδα της προπορεύετο ὅταν κι αὐτὴ ἀκολουθοῦσε λίγο πιό πίσω. 

Ἐκείνην τὴν στιγμὴ ἐπέρασαν δύο Ἰταλοί.  Κάπου δεξιὰ ἦsαν κάποιοι μουσικοί. Οἱ Ἰταλοί, φιλέσπλαχνοι γάρ, ἄφησαν μερικὰ λεπτὰ τοῦ εὐρῶ στὸ πιατάκι τους. Ἢταν ὄμως λίγα γιὰ τοὺς μουσικούς. Πολὺ λίγα. 

Τὰ ἐπέταξαν κατὰ γῆς θυμωμένοι. Ἡ φίλη μου ἔσκυψε, τὰ ἐμάζευσε κι ἐβιάσθη νὰ προλάβῃ τοὺς Ἰταλοὺς γιὰ νὰ τὰ ἐπιστρέψῃ. Οἱ  Ἰταλοὶ δὲν μιλοῦσαν  Ἑλληνικὰ ἢ Ἀγγλικὰ καὶ τελικῶς δὲν κατάλαβαν τὸν λόγο τῆς ἐπιστροφῆς τῶν χρημάτων. Αὐτὸ ποὺ σίγουρα κατάλαβαν ἦταν ἡ ἀχαριστία τῶν ἐπαιτῶν. Κι ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλὰ σίγουρα θὰ μεταφέρουν στὴν χώρα τους αὐτὴν τὴν ἀθλία εἰκόνα! Τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπαίτου στὴν Ἑλλάδα ποὺ στὰ λιγοστὰ χρήματα εἶναι παντελῶς ἀχάριστος! Τέτοια καθάρματα καὶ παραδόπιστοι λοιπόν οἱ Ἔλληνες;

Ἀλλὰ εἶναι ἔτσι;  

Διόλου δὲν εἶναι. 

Ἔχετε διαβάσει τὸ «μυθιστόρημα τῆς πεντάρας»; Θυμᾶσθε τὴν βιομηχανία ἐπαιτῶν ποὺ εἶχε στηθεῖ ἐκεί; Ἐγώ, ἂν κι ἔχουν περάσει περισσότερα ἀπὸ εἴκοσι χρόνια, κάθε φορὰ ποὺ βλέπω τέτοιου εἴδους ἐπαίτες, ἀδυνατῶ νὰ κρατήσω τὸ μυαλό μου καὶ νὰ μὴ τὸ θυμηθῶ. 

Διότι αὐτὰ τὰ κατακάθια εἶναι τμῆμα μίας συγχρόνου βιομηχανίας ἐπαιτῶν ἀλλὰ διόλου ἐγχωρίου. Ἐν τελῶς εἰσαγωμένοι! Τὰ καθάρματα αὐτά εἶναι Ῥουμᾶνοι. Μάλιστα ἀγαπητοί μου. Ἔχουν στήσει τοὺς «μπράβους» τους γύρω γύρω καὶ «θερίζουν» τοὺς τουρίστες. (Κι ἐὰν τὰ χρήματα εἶναι λιγοστά, τοὺς φτύνουν ἐπί πλέον…)  Ἀλλοίμονο σὲ Ἕλληνα ποὺ θὰ τολμήσῃ νὰ πιάσῃ βιολὶ ἢ κιθάρα γιὰ νὰ κερδίσῃ μερικὰ εὐρόπουλα. Κάϋκε! Οἱ ἀρχαιολογικοί μας χῶροι ἔχουν δηλωθεῖ ἐργολαβικῶς στοὺς Ῥουμάνους, Βουλγάρους καὶ κάθε εἴδους βαλκάνιο! 

Ὠραῖα πράγματα; Φυσικά! 

Μοῦ ἀρέσουν οἱ πλανόδιοι μουσικοί! Ἔχουν κάτι γραφικό, κάτι τρυφερό, κάτι ἀπὸ τὴν γειτονιά μου. Ἀλλὰ δὲν μοῦ ἀρέσουν οἱ βιομηχανίες καὶ οἱ τύπου Μπόμπολα ἐργοαλαβίες. Δὲν μοῦ ἀρέσει τὸ θρᾶσος καὶ ἡ ἀναίδεια κάποιων. Δὲν μοῦ ἀρέσει ἡ μικροπρέπεια καὶ ἡ ἀχαριστεία. 

Ἐὰν ἔχετε κάτι νὰ συμπληρώσετε, θὰ τὸ διαβάσω μὲ ἀνακούφισι. Κάτι ποὺ νὰ διαψεύδῃ τὴν καταγγελία τῆς φίλης μου. Διαφορετικῶς προτείνω νὰ πᾶμε ὅλοι στὸν Παρθενώνα καὶ νὰ τὸν καθαρίσουμε. Τόσο πολὺ ἔχω θυμώσει μὲ τὰ ὑπάνθρωπα ἀχάριστα ἐτοῦτα ὄντα. 

Φιλονόη.

Φωτογραφία

* Σημείωσις

Οἱ ἐν λόγῳ ἐπέτες, εἶναι οὐσιαστικῶς …ἀκόλουθοι (μόνον τοῦ …χρήματος):

Ἐπέτης=ἀκόλουθος, ὑπηρέτης, θεράπων.
Ἐπαίτης=ζητιᾶνος, διακονιάρης

(καὶ οἱ δύο ἑρμηνεῖες ἀπὸ τὸ λεξικὸ Δημητράκου, ἐκδόσεις Γιοβάννη, Ἀθῆναι 1969).

Κι ὄχι ἐπαίτες. Ὅσο κι ἐὰν μᾶς κακοφαίνεται. Ὁ ζητιάνος εἶναι τελείως διαφορετικῆς ἀντιλήψεως καὶ συμπεριφορῶν.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

4 thoughts on “Οἱ ἐπαίτες! (Ἤ οἱ ἐπΕτες;)*

  1. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ “μυθιστόρημα τῆς πεντάρας” ὑπάρχει καὶ “ὁ Ζητιᾶνος” τοῦ Καρκαβίτσα. Γράφει ἐνδιαφέροντα πράγματα.

  2. Επέτες οι επαίτες???
    Επέτες ή επαίτες???

    Ομιλείτε την Ελληνικήν ή επειδή είσθε εκ Πόντου αγνοείται την σωστογραφίαν???

    • Ἐπέτης=ἀκόλουθος, ὑπηρέτης, θεράπων.
      Ἐπαίτης=ζητιᾶνος, διακονιάρης (καὶ οἱ δύο ἑρμηνεῖες ἀπὸ τὸ λεξικὸ Δημητράκου, ἐκδόσεις Γιοβάννη, Ἀθῆναι 1969).

      Ἐσένα ποὺ «Ξέρεις» πῶς ἀκριβῶς σοῦ φαίνονται αὐτοί; Γιὰ ζητιᾶνοι ἢ γιὰ ὑπηρέτες; Σὲ ἐμέναν πάντως γιὰ ὑπηρέτες φαίνονται. Καὶ μάλιστα κακῆς ποιότητος. Ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ κλέβουν τοὺς ἀφεντᾶδες τους.

      Υ.Γ. Λὲς νὰ ἦταν λιγότερα καθάρματα ἐὰν εἶχαν «αι» στὴν λέξι ἐπ-της ἀτνί τοῦ «ε»;

Leave a Reply