Μελίες ἢ Μελιᾶδες Νῦμφες.

 

Οἱ Μελιᾶδες Νῦμφες.

Τὶς θυμήθηκα διαβάζοντάς κάτι γιὰ αὐτὲς στὸν Ἡράκλειτο.

Σχετίζοντομὲ τὸ χαλκοῦν, τὸ τρῖτο γένος, τὸ ὁποῖον καὶ ἐχάθη. 

(Ἐμεῖς εἴμαστε τὸ πέμπτον.)

Καλὸ εἶναι κάπου κάπου νὰ θυμόμαστε ἀπὸ ποῦ ἐρχόμαστε…

Διότι ἴσως ἔτσι καταλάβουμε τὸ ποῦ πορευόμαστε.

Φιλονόη.

Μελιάδες

Στην ελληνική μυθολογία με το συλλογικό όνομα Μελιάδες είναι γνωστές οι Νύμφες των δένδρων που γεννήθηκαν από τις σταγόνες του αίματος το οποίο έτρεξε από τα ακρωτηριασμένα γεννητικά όργανα του Ουρανού. Σε ανάμνηση της γεννήσεώς τους, το ξύλο του δέντρου μελιά το χρησιμοποιούσαν στην αρχαία Ελλάδα για να κατασκευάζουν δόρατα. Από τις Μελιάδες καταγόταν το πολεμοχαρές «χαλκούν γένος» (= χάλκινο γένος). (Ἡράκλειτος ὁ Σκοτεινός)

Μελίες  ή  Μελιάδες  (οι)

Οι νύμφες  των δασών Μελίες  ή  Μελιάδες  ήταν κόρες της Γαία ς, η  οποία τι ς γέννησε  με τις σταγόνες του αίματος που χύθηκαν  από τον Ουρανό, όταν τον ακρωτηρίασε ο  Κρόνος. Από  το ίδιο  αίμ α γεννήθηκαν  οι Γίγαντες και οι Ερινύες.

Αναφέρονται  οι εξής  εννιά  Μελίες : Αδράστεια , Αρέθουσα, Βριθώ , Γλαύκη, Ελίκη, Ίδη, Κελαινώ , Κρίμη και Κυνόσουρα.

Οι Μελίες  προτιμούσαν να  ζουν στα δέντρα της μελίας ή  μελιάς (φλαμουριάς). Σε ανάμνηση της γέννησής  τους από αίμα, το ξύλο  της φλαμουριάς το χρησιμοποιούσαν για την κατασκευή των δοράτων που προκαλούσαν το θάνατο.

Από  τις Μελίες  Νύμφες προήλθε και το “χάλκινο  γένος”, το τρίτο γένος  που κατοίκησε  τη γη, που ήταν πολεμοχαρές, σκληρό κι εξαφανίστηκε. (Θεογονία)

 

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply