Ὁ ὅρκος τοῦ Ἱπποκράτους.

Ὄμνυμι Ἀπόλλωνα ἰητρὸν, καὶ Ἀσκληπιὸν, καὶ Ὑγείαν, καὶ Πανάκειαν, καὶ θεοὺς πάντας τε καὶ πάσας, ἵστορας ποιεύμενος, ἐπιτελέα ποιήσειν κατὰ δύναμιν καὶ κρίσιν ἐμὴν ὅρκον τόνδε καὶ ξυγγραφὴν τήνδε.

ἡγήσασθαι μὲν τὸν διδάξαντά με τὴν τέχνην ταύτην ἴσα γενέτῃσιν ἐμοῖσι, καὶ βίου κοινώσασθαι, καὶ χρεῶν χρηίζοντι μετάδοσιν ποιήσασθαι, καὶ γένος τὸ ἐξ ωὐτέου ἀδελφοῖς ἴσον ἐπικρινέειν ἄῤῥεσι, καὶ διδάξειν τὴν τέχνην ταύτην, ἢν χρηίζωσι μανθάνειν, ἄνευ μισθοῦ καὶ ξυγγραφῆς, παραγγελίης τε καὶ ἀκροήσιος καὶ τῆς λοιπῆς ἁπάσης μαθήσιος μετάδοσιν ποιήσασθαι υἱοῖσί τε ἐμοῖσι, καὶ τοῖσι τοῦ ἐμὲ διδάξαντος, καὶ μαθηταῖσι συγγεγραμμένοισί τε καὶ ὡρκισμένοις νόμῳ ἰητρικῷ, ἄλλῳ δὲ οὐδενί.
Διαιτήμασί τε χρήσομαι ἐπ’ ὠφελείῃ καμνόντων κατὰ δύναμιν καὶ κρίσιν ἐμὴν, ἐπὶ δηλήσει δὲ καὶ ἀδικίῃ εἴρξειν.
Οὐ δώσω δὲ οὐδὲ φάρμακον οὐδενὶ αἰτηθεὶς θανάσιμον, οὐδὲ ὑφηγήσομαι ξυμβουλίην τοιήνδε.
ὁμοίως δὲ οὐδὲ γυναικὶ πεσσὸν φθόριον δώσω.
Ἁγνῶς δὲ καὶ ὁσίως διατηρήσω βίον τὸν ἐμὸν καὶ τέχνην τὴν ἐμήν.
Οὐ τεμέω δὲ οὐδὲ μὴν λιθιῶντας, ἐκχωρήσω δὲ ἐργάτῃσιν ἀνδράσι πρήξιος τῆσδε.
Ἐς οἰκίας δὲ ὁκόσας ἂν ἐσίω, ἐσελεύσομαι ἐπ’ ὠφελείῃ καμνόντων, ἐκτὸς ἐὼν πάσης ἀδικίης ἑκουσίης καὶ φθορίης, τῆς τε ἄλλης καὶ ἀφροδισίων ἔργων ἐπί τε γυναικείων σωμάτων καὶ ἀνδρῴων, ἐλευθέρων τε καὶ δούλων.
Ἃ δ’ ἂν ἐν θεραπείῃ ἢ ἴδω, ἢ ἀκούσω, ἢ καὶ ἄνευ θεραπηίης κατὰ βίον ἀνθρώπων, ἃ μὴ χρή ποτε ἐκλαλέεσθαι ἔξω, σιγήσομαι, ἄῤῥητα ἡγεύμενος εἶναι τὰ τοιαῦτα.
Ὅρκον μὲν οὖν μοι τόνδε ἐπιτελέα ποιέοντι, καὶ μὴ ξυγχέοντι, εἴη ἐπαύρασθαι καὶ βίου καὶ τέχνης δοξαζομένῳ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ἐς τὸν αἰεὶ χρόνον. παραβαίνοντι δὲ καὶ ἐπιορκοῦντι, τἀναντία τουτέων.
πηγή
Τὸ παραπάνω κανονικῶς δὲν ἔπρεπε νὰ τὸ σχολιάσω. 
Εἶπα ὅμως, μία καὶ κοκκίνησα κάποια σημεῖα του, νὰ τοῦ δώσω μίαν εὐκαιρία 
«….καὶ διδάξειν τὴν τέχνην ταύτην, ἢν χρηίζωσι μανθάνειν, ἄνευ μισθοῦ καὶ ξυγγραφῆς, …»
Καὶ διδάξειν τὴν τέχνην ἄνευ μισθοῦ καὶ ξυγγραφῆς! 
Τί λέει ὁ ἄνθρωπος; Αὐτό στό ὁποῖον ὁρκίζονται σήμερα κάποιοι, τό ἔχουν συνειδητοποιήσει; Ἀντιλαμβάνονται πὼς μή τηρῶντας τὸν ὅρκο, τὸν ὁποῖον φυσικὰ οὐδόλως ἀντιλαμβάνονται, ποιοῦν μεγίστην Ὕβριν; 
«….Οὐ δώσω δὲ οὐδὲ φάρμακον οὐδενὶ αἰτηθεὶς θανάσιμον, οὐδὲ ὑφηγήσομαι ξυμβουλίην τοιήνδε.
ὁμοίως δὲ οὐδὲ γυναικὶ πεσσὸν φθόριον δώσω….»
Ξέρω, ξέρω…. Τρία πουλάκια κάθονται… Ἄλλα εἶπε ὁ παπποῦς κι ἄλλα κατάλαβε ὁ «ἐγγονός»…  Οὐδεμίαν σχέσι φυσικὰ ἔχουν ὅσοι ὁρκίζονται μὲ τίποτα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ δηλητηριάζει τὴν ἀνθρωπότητα. Οὐδεμίαν!
«….Ἐς οἰκίας δὲ ὁκόσας ἂν ἐσίω, ἐσελεύσομαι ἐπ’ ὠφελείῃ καμνόντων, ἐκτὸς ἐὼν πάσης ἀδικίης ἑκουσίης καὶ φθορίης, …»
Ὅπου θὰ εἰσέλθῃ θὰ εἶναι μόνον γιά τό καλό τῶν καμνόντων; Καλά… Σὲ ἄλλους κληροδότησε τὸν ὅρκο. Ἐμεῖς κατὰ λᾶθος τὸν ἐλάβαμε. 
Υ.Γ. Τί εἴπαμε πώς εἶναι ἡ ἰατρική; Τέχνη; Γιατί τά μαθαίνουμε ἀνάποδα ἐμεῖς;
Γιὰ ὅσους δὲν κατάλαβαν, ἡ νεοελληνικὴ ἀπόδοσις:

Ορκίζομαι στον Απόλλωνα τον ιατρό και στον Ασκληπιό και στην Υγεία και στην Πανάκεια και σε όλους τους θεούς και τις θεές, που βάζω μάρτυρες, ότι θα εκπληρώσω τον όρκο μου αυτό και το συμβόλαιο αυτό, σύμφωνα με τη δύναμη και την κρίση μου.

Ότι θα θεωρώ εκείνον, που μου δίδαξε την τέχνη αυτή ίσο με τους γονείς μου και θα τον κάνω κοινωνό του βίου μου και θα του προσφέρω από τα δικά μου ό,τι χρειάζεται˙ τους απογόνους του θα θεωρώ αδελφούς μου και θα τους διδάξω την τέχνη αυτή, αν επιθυμούν να τη μάθουν, χωρίς μισθό και χωρίς συμφωνία. Ότι θα μεταδώσω τους επαγγελματικούς κανόνες, τα θεωρητικά μαθήματα και τις υπόλοιπες κάθε είδους ασκήσεις στους γιους μου, στους γιους του δασκάλου μου και σε μαθητές, που θα έχουν συνδεθεί μαζί μου με όρκο και συμβόλαιο, κατά τη συνήθεια των γιατρών και σε κανέναν άλλο.

Θα χρησιμοποιήσω τη θεραπευτική δίαιτα μόνο για ωφέλεια των αρρώστων, όσο εξαρτάται από τη δύναμη και την κρίση μου και (υπόσχομαι ότι) θα τους προφυλάξω από κάθε βλάβη και αδικία.
Δεν θα χορηγήσω θανατηφόρο φάρμακο σε κανέναν, όσο κι αν παρακληθώ, ούτε θα υποδείξω τέτοια συμβουλή.
Επίσης δεν θα δώσω σε γυναίκα φάρμακο εκτρωτικό.
Αγνή και καθαρή θα διατηρήσω τη ζωή και την τέχνη μου.
Δεν θα χειρουργήσω οπωσδήποτε αυτούς, που πάσχουν από πέτρα, αλλά θα αφήσω την πράξη αυτή στους εξασκημένους.
Σε όσα σπίτια προσκαλούμαι, θα μπαίνω για το καλό των αρρώστων, κρατώντας τον εαυτό μου μακριά από κάθε θεληματική αδικία ή άλλη διαφθορά και προ πάντων μακριά από κάθε αφροδισιακή πράξη σε σώματα γυναικών και ανδρών, ελευθέρων ή δούλων.
Όσα κατά τη διάρκεια της θεραπείας θα δω ή θα ακούσω ή και πέρα από τη θεραπεία στην καθημερινή ζωή, όσα δεν πρέπει ποτέ να κοινολογούνται στους έξω, θα τα αποσιωπήσω, θεωρώντας ότι αυτά είναι ιερά μυστικά.
Όσο λοιπόν θα τηρώ τον όρκο μου αυτό και δεν θα τον παραβιάζω, είθε να πετυχαίνω στη ζωή και στην τέχνη μου, έχοντας πάντοτε καλό όνομα ανάμεσα στους ανθρώπους˙ αν όμως τον παραβώ και γίνω επίορκος, να πάθω τα αντίθετα.
φωτογραφία
Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

2 thoughts on “Ὁ ὅρκος τοῦ Ἱπποκράτους.

  1. Αὐτὴ εἶναι μία πράγματη κορυφαία στιγμὴ τοῦ ἰστολογίου.
    Ἀνώτατον δεῖγμα ἠθικῆς ἀπὸ τὸν μέγιστον ἰατρὸν τῆς Ἀνθρωπότητος.
    Θὰ σταθῶ εἰς τὸ σημεῖον «….Ἐς οἰκίας δὲ ὁκόσας ἂν ἐσίω, ἐσελεύσομαι ἐπ’ ὠφελείῃ καμνόντων, ἐκτὸς ἐὼν πάσης ἀδικίης ἑκουσίης καὶ φθορίης, …» ἐνθυμούμενος κάποιους ἄλλους κυρίους “ἐκλεκτοὺς” οἵτινες εἰς τὰ λεγόμενα πρωτόκολλά των γράφουν ὅτι θὰ ὤθοῦν τοὺς νέους των εἰς τὸ ἰατρικὸν ἐπάγγελμα ὥστε νὰ μεταφέουν εἰς τὸ συνάφι των ὅ,τι ἀκοῦν καὶ παρατηροῦν εἰς τὰ οἰκίας τῶν ἀσθενῶν εἰς τὰς ὁποίας θὰ εἰσέρχονται. Ἰδοὺ δεῖγμα άνηθικότητος λαμπρόν.
    Ἔχω ὅμως καὶ μίαν ἔνστασιν ὡς πρὸς τὴν ἀλλοιωμένην ἀνάρτησιν τοῦ πρωτοτύπου κειμένου. Ἠρωτήθη ὁ Ἱπποκράτης ἐὰν ἤθελε βαρβάρους ἐπεμβάσεις εἰς τὴν γλωσσικήν του διατύπωσιν;

Leave a Reply