«…Πάει, τὸν φίλο μας τὸ σκότωσαν!!!»

Οὔρλιαξε ὁ 15χρονος πιτσιρικάς στὰ ἔκπληκτα αὐτιὰ τοῦ κοντινοῦ μου ἀνθρώπου, ποὺ εὑρέθη ἐγκλωβισμένος μέσα στὶς πορεῖες διαμαρτυρίας!

Γιὰ μίαν στιγμὴ τὰ ἔχασε. Δὲν εἶχε ἀκούσει καὶ εἰδήσεις… Ἦταν καὶ πρωΐ ἀκόμη… 

«Πάει» σκέφθηκε, «κάποιο παιδὶ σκότωσαν πάλι!»

Ὀ πιτσιρικὰς ὅμως ἐπέστρεψε γιὰ νὰ τοῦ δόσῃ περισσότερες πληροφορίες:

«Μᾶς σκότωσαν τὸν Ἀλέξανδρο»!

Ἄναυδος ὁ δικός μου ἄνθρωπος!!! Ἄφωνος! 

Ἐπιστρέφοντας μοῦ ἐξήγησε τοὺς προβληματισμούς του.

«Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ βγαίνουν καὶ νὰ κλείνουν τὸν δρόμο μόνον γιὰ τὸν ἄδικο θάνατο ἐνὸς παιδιοῦ κι ὄχι γιὰ τοὺς νεκροὺς τῆς ΜΑΡΦΙΝ. Ἢ νὰ μὴ κλείνουν τὸν δρόμο γιὰ τὸ ἄλλο παιδὶ στὴν Κρήτη ποὺ ἐσκότωσαν οἱ φίλοι του. Ἢ γιὰ τὸν Μανώλη. Ἢ γιὰ τὸν μεροκαματιάρη ποὺ τὸν ἔσφαξαν γιὰ νὰ τὸν ληστέψουν. Ἢ γιὰ τὸν τᾶδε περιπτερά, ποὺ ἐπίσης τὸν καθάρισαν γιὰ μερικὰ εὐρώπουλα.

Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ διαμαρτύρονται μόνον γιὰ ἕνα ἀτυχες γεγονὸς καὶ νὰ ξεχνοῦν ὅλα τὰ ὑπόλοιπα. Τί σκατά ἠθική εἶναι αὐτή; Ποιοί μεθοδεύουν τόσο καλά τόν ἔλεγχο τῶν μυαλῶν τῶν παιδιῶν μας; Τί στό καλό χώνουν μέσα στά κεφάλια τῶν παιδιῶν μας, πού αὐτά συμπεριφέρονται τελικῶς ὡς μαριονέτες; Ποῦ εἶναι οἱ γονεῖς; Ποῦ εἶναι ἡ ἐλευθέρα ἄποψις; Ποῦ ἡ ἀλληλεγγύη; Τί γίναμε; Κτήνη ποὺ ἐπιλεκτικῶς πονοῦμε; Βάσει προγράμματος; »

Τὸν ἄκουγα σκεπτική, προβληματισμένη. 

Τί νά πῇς στήν μάνα πού ἔχασε τό βλαστάρι της; Τί θά μποροῦσες νά πῆς στόν ἴδιον τόν Ἀλέξανδρο, ἐάν θά μποροῦσες νά τοῦ πῇς κάτι; 

Τί;

Κι ἀπό τήν ἄλλην μεριά, γιατί μόνον αὐτός ὁ πόνος μετράει; Γιατί μόνον αὐτή ἡ θυσία πονάει; Γιατί μόνον αὐτή ἡ μάνα πόνεσε; Ἡ μάνα τοῦ Μανώλη δέν ἔνοιωσε πώς ἔσφαζαν τήν ἴδια ὅταν εἶδε τό παιδί της μέσα στά αἷματα; Ἡ μάνα τοῦ κοριτσιοῦ στήν Κρήτη, ποὺ τὸ δολοφόνησαν γιὰ νὰ καλύψουν τά πάθη τους δύο ἄλλα παιδιά, βίωσε λιγότερον πόνο; Δέν τήν ἔκοψαν κι αὐτήν στά δύο; Τό κορίτσι ποὺ βίασαν καὶ δολοφόνησαν πρὸ δύο ἐτῶν στόν Γαλάτσι, δέν εἶχε μάνα πού κι αὐτή κόπηκε στά δύο; Ἡ μάνες αὐτές δέν εἶναι μάνες; Μόνον ἡ μάνα τοῦ Ἀλεξάνδρου εἶχε παιδί καί ἦταν μάνα;

Ἀλλὰ ξέρω.. Τὸν Ἀλέξανδρο τὸν σκότωσε μπᾶτσος. Ἐκεῖ εἶναι τὸ μυστικό. 

Ἕνας ἀνόητος, τὸν ὁποῖον ἡ πολιτεία ὅπλισε καὶ ἄφησε ἐλεύθερο νὰ κυκλοφορῇ. 

Ὀ Κορκονέας δὲν ἦταν φύσει ἐγκληματίας. Τοὐλάχιστον ὄχι ἐπισήμως. (Κι ἂς προσπάθησε κάποιος ἄλλος ἀνόητος μὲ ψεύδη νὰ μᾶς ἀποδείξῃ τὸ ἀντίθετον. Βλέπετε, ὑπάρχει καὶ μία δικογραφία, κάποιες ἔρευνες, κάποιες μελέτες, κάποιες καταθέσεις ἰατρῶν… Αὐτὰ δὲν ἀναιροῦνται ἀπὸ ἀνηθίκους καὶ ἠλιθίους. Μόνον ἀποκρύπτονται.)

Ἢταν σκέτο ἀνόητος ὁ Κορκονέας. Ἦταν ἀνίκανος νὰ φέρῃ ὅπλο. 

Ὁ πιὸ ἀνίκανος ὄμως εἶναι ἡ ἴδια ἡ πολιτεία ποὺ ἐπέτρεψε (καὶ δυστυχῶς ἐπιτρέπει) στὸν κάθε Κορκονέα νὰ φέρῃ ὅπλο καὶ νὰ δικαιοῦται χρήσεως. 

Οὐδεῖς τόλμησε νὰ πῇ τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους. Ὀ Κορκονέας εἶναι ἀνόητος καὶ ἀθῶος. ;«Ἔτυχε» νὰ πατήσῃ αὐτὸς τὴν σκανδάκη. Ὁ πραγματικὸς ἐγκληματίας εἶναι ἡ πολιτεία.  Αὐτὴ ὄπλισε καὶ ὁπλίζει τὸν κάθε Κορκονέα, αὐτὴ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὰ πραγματικὰ ἐγκλήματα, αὐτὴ πρώτη προστατεύει τὴν ἀτιμωρησία. 

Ἄλλως τε εἶναι πρόσφατα τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἐρευνῶν σχετικῶς μὲ τὴν ἀνικανότητα νὰ φέρουν ὅπλο, τὸ μεγαλύτερο ποσοστὸ τῶν ἀστυνομικῶν. 

Συνεπῶς ἡ ἔκρηξις συνέβῃ, ἀρκετὰ μεθοδευμένα, κατὰ τῆς πολιτείας. Ὄχι κατὰ τοῦ Κορκονέα. 

Γιατί δέν ἐξεράγῃ τὸ σύμπαν ὅταν ἐξ αἰτίας τῶν χημικῶν πέθανε ὁ συνδικαλιστής στό Σύνταγμα; Αὐτό δέν προβληματίζει κανέναν; Δέν ἦταν ἡ πολιτεία πού ἔδωσε τήν ἐντολή νά πέσουν τά χημικά;  Δέν ἦταν (ἐπισήμως τοὐλάχιστον) δολοφόνος ἔνα ἀκόμη μπᾶτσος;

Γιατί δέν ἐξεράγῃ τό σύμπαν ὅταν ἡ πολιτεία, μὲ τὴν ἀπόλυτο ἀνεπάρκειά της καὶ τὴν ἀποδεδειγμένη συνενοχή της, δολοφόνησε τούς ἐργαζομένους στήν ΜΑΡΦΙΝ; Δέν ἔχουμε τόσες καί τόσες φορές καταγγείλει τήν ἄρρηκτο σχέσι πολιτείας καί κουκουλοφόρων; 

Γιατί ἐπίσης δέν ἐξεῤῥάγῃ τό σύμπαν ὅταν ἡ πολιτεία δολοφόνησε τόν Μανώλη; Ἢ τά παλληκάρια τῆς ΔΙΑΣ; Τί στό καλό; Τόσο ἐπιλεκτική ἀντίληψι κι ἀγανάκτησι διαθέτουν οἱ «ἐξεγερθέντες»;

Δέν ἀπεδείχθῃ κι ἐκεῖ ἡ μεθόδευσις τῆς πολιτείας; Ἡ ἀπουσία ἀστυνομεύσεως; Ἡ ἀπουσία ἐλέγχου, ἰδίως σέ κεντρικές περιοχές; Ἡ ἀτιμωρησία πού ἐφαρμόζει πρός ἄπαντες πλήν Ἑλλήνων; Ἡ ἀνεπαρκής ἐκπαίδευσις καί ἡ ἀπουσία ἐξοπλισμοῦ δέν ἦταν ἡ αἰτία δολοφονίας τῶν παιδιῶν τῆς ΔΙΑΣ; Δέν εἶναι ἀποκλειστικός ὑπεύθυνος ὁ Παπουτσής καί τό κράτος του; Γιατί λοιπόν ἐκεῖ οἱ «ἐξεγερθέντες» ἁπλῶς χέστηκαν; 

Μήπως ἁπλῶς δέν ἀντιλαμβάνονται τόν ἀντίπαλο; Ἢ ἁπλῶς παραμένουν εὔκολα, εὐκολόπιστα καὶ ἀπολύτως κατευθυνόμενα ὄργανα στά χέρια αὐτῶν πού ὁρίζουν τήν ἐπαύριο;

Ξέρετε κάτι φίλοι μου;

Ὁ ἐχθρός μου, ὁ πραγματικός μου ἐχθρός, εἶναι τὸ ἄδικον. Σὲ ὅλες του τὶς ἐκφράσεις. Ὅπου κι ὅταν ἀντιλαμβάνομαι τὸ ἄδικον, τὸ μυαλό μου φουρτουνιάζει. Ἡ σκέψις μου θολώνει. Τὸ μάτι μου θωρεῖ περίεργα… 

Τὸ ἄδικον. Αὐτὸ εἶναι ὁ ἐχθρός μου. 

Δὲν εἶναι ὁ Κορκονέας ποὺ σκότωσε ἕνα παιδί καὶ μαλιστα ἄοπλο. Εἶναι αὐτὸς ποὺ ὁπλίζει τὸν κάθε Κορκονέα.

Δὲν εἶναι ὁ ΛΑΘΡΟέποικος ποὺ σκοτώνει τὸν Μανώλη, ἢ βιάζει καὶ σκοτώνει γυναῖκες καὶ παιδιά. Εἶναι αὐτοὶ οἱ ἄθλιοι μηχανισμοὶ ποὺ τὸν τρέφουν. Ποὺ τὸν κάνουν περισσότερο ὑβριστή καὶ θρασύ. Εἶναι τὸ Κράτος τῆς Βίας καὶ τοῦ Φόβου ἐχθρός μου. Κι ὄχι τὸ μίσθαρνο ὄργανο ἢ τὸ χέρι ποὺ πυροβόλησε ἢ τὸ ἄλλο χέρι ποὺ ἔσφαξε. 

Ἐχθρὸς μου παραμένει ἡ κεφαλή, ὁ ἐγκέφαλος, ὁ ἠθικὸς αὐτουργὸς τοῦ ἐγκλήματος. 

Τὸν κοινὸν ἐγκληματία, συνειδητοποιημένον καὶ μή, θὰ τὸν ἀντιμετωπίσω μὲ τοὺς ἰσχύοντες νόμους. Ἀναλόγως πάντα τῶν δεδομένων. Ἀλλὰ τὸ πραγματικὸ ἔγκλημα δὲν τὸ ἀντιμετωπίζω. Ὑφίσταται καὶ ἐπαναλαμβάνεται εἰς βάρος ὅλων μας.

Εἶναι σὰν τὴν κλασσικὴ ἰατρική, ποὺ ἀντιμετωπίζει τὸ σύμπτωμα, ὄχι τὸ αἴτιον κάποιου προβλήματος. Βλέπει ὁ ἰατρὸς ἕνα σπυρὶ καὶ θεραπεύει τὸ σπυρί. Δὲν νοιάζεται νὰ θεραπεύσῃ τὸ αἴτιο ποὺ δημιουργεῖ σπυριά. Σήμερα λοιπὸν ἀντιμετώπισε ἕνα σπυρὶ στὴν μύτη. Τὸ θεράπευσε. Ἀλλὰ σὲ λίγες ἡμέρες θὰ ἐμφανισθῇ ἕνα ἄλλο σπυρί σὲ κάποιο ἄλλο σημεῖον τοῦ σώματος. Καὶ καλὰ νὰ εἶναι ἐμφανές. Ὅταν δέν εἶναι ἐμφανές, τί γίνεται,  χάνουμε τόν ἀσθενή;

Ὁ πραγματικὸς ἐγκληματίας εἶναι ἡ πολιτεία. Αὐτὴ περιθάλπει, ὑποθάλπει, συντηρεῖ, τροφοδοτεῖ, τρέφει καὶ κουκουλώνει τὸ ἔγκλημα. Αὐτὴ φροντίζει νὰ ὑπάρχουν Καντάρηδες, νὰ ὑπάρχουν ἀφγανοπακιστανοί, νὰ ὑπάρχουν τσογλανάκια ποὺ μεθοῦν πιτσιρίκες. Αὐτὴ μεριμνᾶ πρὸ κειμένου ἡ ἀτιμωρησία νὰ βασιλεύῃ.Αὐτὴ καὶ μόνον αὐτή. 

Κι αὐτό, ὅσο ἐμεῖς παραμένουμε στὸ νὰ βλέπουμε μόνον τὴν ἐπιφάνεια, δὲν θὰ ἀλλάξῃ ΠΟΤΕ!!! 

Δὲν θὰ ἀλλάξῃ διότι θὰ «ξύνουν» τὸ σπυρί κι ἀπὸ πίσω θὰ ἔρχεται ἄλλο, ἰσχυρότερον. Χειρότερον καὶ κάποιες φορὲς μὴ ἀντιμετωπίσιμον. 

Σήμερα ὅλοι διαμαρτύρονται, πονοῦν, οὐρλιάζουν γιὰ τὰ οἰκονομικὰ μέτρα. Τὸ σπυρί.

Δὲν ἔπραξαν ἀναλόγως ΠΟΤΕ ὅταν μᾶς βίαζαν τὸ μυαλό, μᾶς ἀφάνιζαν τὴν σκέψι, μᾶς ἔκλεβαν τὴν κρίσι πρὸ κειμένου νὰ μᾶς καταστήσουν μαριονέτες. 

Δὲν εἶδα ΠΟΤΕ κάποιον νὰ κλείνῃ δρόμους διότι τὸ παιδί του μπῆκε ἄνθρωπος στὸ σχολεῖο καὶ βγῆκε ἠλίθιος. 

Οὔτε διότι μᾶς ἔμαθαν μισὴ ἱστορία, μισὲς ἀλήθειες καὶ ταὐτοχρόνως μᾶς κατέστρεφαν τὴν νόησι.

Οὔτε διότι γράμματα δὲν μάθαμε ΠΟΤΕ! Παρὰ μόνον σκουπίδια! 

Δὲν εἶδα κανέναν..

Κι ὅσο δὲν βλέπω κανέναν νὰ κλείνῃ δρόμους γιὰ αὐτὰ ποὺ μοῦ κλέβουν, γιὰ τὴν πραγματικὴ ληστεία ποὺ μοῦ κάνουν, τόσο θὰ συνειδητοποιῶ βαθύτερα πὼς  ὅσοι κλείνουν δρόμους  εἶναι ὄντα λοβοτομημένα, δίχως τὴν παραμικρὴ ἱκανότητα ἀντιλήψεως, κρίσεως ἢ ἀκόμη καὶ δικαιώματος στὴν ζωή. 

Ἰδίως τὸ τελευταῖο, τὸ σκληρότερον ὅλων, εἶναι αὐτὸ ποὺ ὅλοι μας ὀφείλουμε νὰ ἀναθεωρήσουμε.

Φιλονόη. 

Υ.Γ.Νὰ πῇ κάποιος σὲ αὐτὰ τὰ παιδιὰ νὰ πάψουν νὰ πέφτουν θύματα τοῦ κάθε ἀλήτη. Νὰ μάθουν νὰ σκέπτονται. Νὰ συλλέγουν ὅλες τὶς πληροφορίες καὶ μετὰ νὰ ἀποφασίζουν. Νὰ τοῦς πῇ ἐπίσης πὼς ὅσο λειτουργοῦν ἔτσι, τὸ μόνο ποὺ ἐπιτυγχάνουν εἶναι νὰ ἀναπαράγουν αὐτὸ ποὺ τοὺς ἔμαθαν: ἀπόλυτο ὑπακοή. Τὴν ἀντίδρασι καὶ τὴν ἀντίστασι, ἢ τὴν κάνεις καθολικά ἢ δὲν τὴν κάνεις διόλου. Κάθε μονομέρεια σημαίνει αὐτομάτως καὶ ἔλεγχο. Ἕτσι νὰ τοὺς πεῖτε… Καὶ στοὺς γονεῖς νὰ τὰ πεῖτε… Ἴσως νὰ καταλάβουν… Ἀλλὰ μᾶλλον δύσκολο μοῦ φαίνεται τώρα πιά!

φωτογραφία