Μέ τό παρόν φῦλλο (Νο 333) ἀποχαιρετοῦμε τό 2011. Μιά χρονιά τραγική, ἐάν τή συγκρίνουμε μέ τίς προηγούμενες, ἀνεκτή ὅμως ἄν τήν παραβάλουμε μέ τίς …ἐρχόμενες. Οἱ χειρότερες προφητεῖες γιά τό μέλλον τῆς χώρας (καί ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας) βρίσκονται λίγο πρίν τήν ἐπαλήθευσή τους καί καλό εἶναι νά τό ἔχουμε κατά νοῦ. ὄχι γιά νά ἀπελπιζόμαστε ἀλλά χάριν ἑνός ἐνσυνείδητου βίου.

Τί εἴδαμε στή Σύνοδο Κορυφῆς τῆς 9ης Δεκεμβρίου; Μιά Μέρκελ νά ἐπιβάλλει γερμανική πειθαρχία σέ ὅλη τήν εὐρωπαϊκή ἤπειρο (πλήν τῆς Βρετανίας): Γιά τρίτη φορά μέσα σέ λιγότερα ἀπό 100 χρόνια ἡ ἀνεγκεφαλιά τῶν Οὕννων φαίνεται νά ὁδηγεῖ σέ ὁλοκαύτωμα τόν κόσμο, πάλι γιά λογαριασμό κάποιων παρασκηνίων πού αὐτή τή φορά δέν εἶναι καί τόσο ἀπόκρυφα. Οἱ λεγόμενες ἀγορές καί τό χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, πού ὅλοι ἀνεξαιρέτως ἔχουν τήν ἴδια ἐθνοθρησκευτική ρίζα, χρησιμοποιοῦν πάλι τόν ἀνεγκέφαλο Γερμανό γιά τή βρωμοδουλειά τους. Τήν προηγούμενη φορά εἶχαν τόν Χίτλερ καί ἡ κρατούσα ἀφήγηση θέλει ἕναν τρελλό νά ματοκυλάει τήν ὑφήλιο (καί φυσικά καί τήν ἴδια τή Γερμανία). Ποιός τόν ἔσπρωξε μέ ἄπειρα χρήματα καί ἀβάντες, προφανῶς δέν ἔχει σημασία… Τώρα τά μέσα εἶναι λιγότερο θορυβώδη ἀλλά ἐξίσου ἀποτελεσματικά: λιτότητα, δημοσιονομική πειθαρχία, τοκογλυφικά δάνεια, ἰδιωτικο-ποιήσεις, κεντρική διεύθυνση τῶν οἰκονομιῶν… Κι ὅταν αὐτά προβλέπονται γιά τούς Ἰταλούς ἤ τούς Γάλλους, τί μπορεῖ νά πεῖ ἡ Ἑλλάδα πού εἶναι πλέον ὁ ἀποδιοπομπαῖος τράγος τῆς Εὐρωζώνης;Οἱ ἐξελίξεις ἐντός κι ἐκτός χώρας δείχνουν ὅτι ὁ νέος κόσμος στόν ὁποῖο μπαίνουμε βρίσκεται στόν ἀντίποδα τῆς δημοκρατίας, τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἀνθρωπιᾶς. Δέν εἴμαστε στό κατώφλι τοῦ Καιάδα, ἤδη χιλιάδες Ἕλληνες τό ἔχουν διαβεῖ. Στό κρατίδιο τῶν Ράιχενμπαχ-Φοῦχτελ ἀκόμα καί οἱ ἐκλογές ἔχουν ἀπαγορευτεῖ, μέ ἀποτέλεσμα νά ὁδεύουμε μέσα στόν ὀρυμαγδό ἔχοντας στό τιμόνι τά ἴδια κνώδαλα πού μᾶς ἔκαναν ἐπαίτη καί πειραματόζωο τῆς οἰκουμένης. Δέν ἔχει ἀπομείνει τίποτε ἀπό τήν Ἑλλάδα πού θυμόμαστε (ἤ, ἔστω, προσδοκούσαμε). οὔτε ἐθνική ἀξιοπρέπεια, οὔτε κρατική αὐτοτέλεια, οὔτε ντόπια παραγωγή, οὔτε πολιτικές δυνάμεις, οὔτε πληθυσμιακή ὁμοιογένεια, οὔτε λαϊκό ἦθος, οὔτε ἑλληνική διανόηση, οὔτε κἄν αἴσθημα αὐτοσυντήρησης. Ἐνῶ ὅλα γύρω καταρρέουν, μεγάλη μερίδα τοῦ κόσμου πιστεύει σέ κάποιες καθεστωτικές παρόλες γιά «ἀνάπτυξη», «ἀνάκαμψη» καί ἄλλα μεταφυσικά. Βεβαίως δέν τούς μένει πολύς χρόνος, κι αὐτά τά ψέμματα τελειώνουν, οὔτε τό 2012 δέν θά βγάλουν.

Χάθηκε λοιπόν κάθε ἐλπίδα; Ὄχι, φυσικά! Ὅσο ζοῦμε ἀκόμα στόν τόπο αὐτόν Ἕλληνες θά ἀντισταθοῦμε. Ἀπό τά συντρίμμια τῆς κοινωνίας θά ἀναδυθοῦν νέες δυνάμεις, φτάνει νά ὑπάρξει μιά μαγιά πού θά τίς ζυμώσει, πού θά προσανατολίσει τήν ὀργή καί τήν ἐνέργειά τους. Πρῶτο μας μέλημα σήμερα: νά ἀποτρέψουμε τήν ὑπερψήφιση τῆς δανειακῆς σύμβασης πού καταλύει τό αὔριο τῆς πατρίδας μας. Νά γίνει σέ ὅλους σαφές ὅτι ἀκόμη κι ἄν περάσει τώρα, μελλοντικά δέν θά δεσμεύει καμμιά πραγματικά ἑλληνική Κυβέρνηση. Ὅσο ζοφερό κι ἄν δείχνει τό σήμερα, δέν προδικάζει ἀμετακλήτως τίποτε γιά τό αὔριο. Εἴμαστε – ἄθελά μας – στήν ἐμπροσθοφυλακή τῆς ἀνθρωπότητας πού δέχεται τήν τελική ἐπίθεση ἀπό τά ἀνθρωποειδῆ τῆς Ἄυλης Χρηματοκρατορίας καί τά ντόπια ἐνεργούμενά της. Ἄς τιμήσουμε τή θέση πού μᾶς ἔλαχε καί τό βαρύτιμο ἐθνώνυμο πού μᾶς κληροδοτήθηκε! (ἀντιφωνητής)