Νὰ γιατὶ τὸ ΚΚΕ συνεργεῖ σὲ ὅλα!

Δὲν γίνεται νὰ συμπράξουν οἱ ἀριστερὲς δυνάμεις, διότι θὰ καταλάβουν νομίμως τὴν ἐξουσία κι ἔτσι θὰ δώσουν τὴν εὐκαιρία στοὺς ἄλλους νὰ ἀνασυγκροτηθοῦν καὶ νὰ τὸ ἀνατρέψουν!

Κι ἐὰν τὸ ἀνατρέψουν,  οὐδέποτε θὰ ξαναδῇ ἐξουσία. 

Ἐν ᾦ ἐὰν τὴν καταλάβῃ μόνο του, μὲ ὅπλα παλᾶσκες καὶ τηγάνια, τότε οὐδέποτε θὰ τὴν ἐπιστρέψῃ!

Μήπως αὐτό ἐννοῇ ἡ Ἀλέκα;

Ἢ μήπως πὼς ἀπλῶς κουβαλᾶ κι αὐτὴ νεράκι στὸν μύλο τῶν κρατούντων;

Ἀπορίες… 

Καὶ ποιὸς νὰ μοῦ τὶς λύσῃ!

Φιλονόη.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

6 thoughts on “Νὰ γιατὶ τὸ ΚΚΕ συνεργεῖ σὲ ὅλα!

  1. Να προσπαθήσω να τις λύσω Φιλονόη; Φαντάζεσαι τους Μπολσεβίκους να μην προσπαθούσαν για να μην ανατραπούν; Φαντάζεσαι σε κάθε στιγμή της ανθρώπινης εξέλιξης να σκεφτόμασταν αν θα τα καταφέρουμε να κρατήσουμε αυτό για το οποίο προσπαθούμε; Φαντάζεσαι κάθε άνθρωπο να μην προσπαθεί μην τυχόν και αποτύχει; Ένα μόνο σου λέω, το Κομμουνιστικό Κόμμα υποτίθεται ότι έχει για μέθοδο σκέψης του την ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ. Η διαλεκτική όμως λέει ότι κάθε τι που είναι αναγκαίο να γίνει θα γίνει. Άρα; Τα συμπεράσματα (βοηθά και η ιστορία) δικά σου και ΟΛΩΝ μας. Πέστο “νερό στο μύλο της αντίδρασης”, πέστο “αριστερό δεκανίκι”, πέστο συνειδητή προδοσία. Όλα μας οδηγούν σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα-καθήκον: αυτογνωσία και αυτοοργάνωση για να φτιαχτεί κάτι νέο, ελπιδοφόρο και να οδηγήσει μπροστά. Στην πολυπόθητη ΝΙΚΗ…

    • Σοφία, ἔχω ἄλλην ἄποψι γιὰ πολλὰ θέματα καὶ ἰδίως γιὰ θέματα ὀργανώσεως πολιτικῶν φορέων.
      Πιστεύω πὼς αὐτὸς ὁ πολιτικὸς τρόπος ἐκφράσεως μᾶς τελείωσε πρὸ πολλοῦ καὶ ὅ,τι ἀπαιτοῦνται ἄλλες δομὲς κοινωνικές, καθῶς καὶ ἄλλοι τρόποι ἀναζητήσεως λύσεων γιὰ τὴν διακυβέρνησί μας.
      Αὐτὸ χωρᾶ πολὺ μεγάλη ἀνάλυσι καὶ συζήτησι. Πάντως δὲν μὲ καλύπτει καμμία μορφὴ ἐκφράσεως ποὺ ὑπάρχει γύρω μας διότι τὶς θεωρῶ ὅλες ἡμί-κάτι! Σὲ καμμίαν τῶν περιπτώσεων πλήρεις.
      Πῶς τό ξεπερνᾶμε;
      Πρὸς ὥρας δὲν τὸ ξεπερνᾶμε. Τὸ ἀφήνουμε νὰ ὑπάρχῃ, νὰ ἐκφραστῇ, νὰ ἀποδείξῃ τὴν ἀδυναμία του καὶ μετὰ νὰ καταρρεύσῃ.
      Κρατᾶμε ζωντανὴ τὴν κοινωνία μας μὲ ἐνεσεις. Ὄχι διότι ἀντέχει νὰ σταθη μόνη της στὰ πόδια της.
      Αὐτὸ λέει πολλά. Καὶ καταδεικνύει δρόμους. Ἁπλῶς κάποιοι θὰ τὸ δοῦν ὅταν συμβῇ κι ὄχι τώρα, διότι δὲν τὸ ἀντέχουν ἀκόμη.
      Εὐχαριστῶ πάντως γιὰ τὸ σχόλιο.

  2. Οἱ ἄνθρωποι κατὰ δήλωσίν των ἐπενδύουν εἰς τὸ χάος παραγνωρίζοντες ὅμως ὅτι χάος εἶναι οἱ ἴδιοι. Μὴ ἀνησυχεῖς Φιλονόη διότι τρώγωνται σὰν τὰ σκυλιὰ καὶ τοῦτο ἐπειδὴ οὐδεμία ἠθικὴ ἰδεολογία τοὺς ἑνώνει εἰ μὴ μόνον αὐτὴ τῆς κονόμας ἡ ὁποία ἐκ φύσεως εἶναι διχαστικὴ. Ἐξ ἄλλου ἔχουν καλομάθει τὰς τελευταίας 4 δεκαετίας ὑπηρετοῦντες τοὺς Πρασίνους καὶ Κυανοὺς ὡς ἐργαλεῖα ὁπότε τρώγωνται καὶ διὰ τὸ ποῖος θὰ ἔχει τὴν πρωτιάν καὶ ἐδῶ.
    Δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ ἀνησυχεῖς. Ἄχρηστοι εἶναι καὶ διὰ τοὺς ἐαυτούς των !.

  3. Το ότι οι παραδοσιακοί φορείς -ειδικά της Αριστεράς- που προγραμματικά τουλάχιστον μιλά για Ελεύθερη Πατρίδα και Πανανθρώπινη Ελευθερία, έχουν γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων τους αυτές τους τις διακηρύξεις δεν σημαίνει ότι χάνουν την αίγλη τους και την αναγκαιότητά τους (οι διακηρύξεις). Όταν λοιπόν Φιλονόη μου, μιλάμε για κάτι νέο, έχουμε στο μυαλό μας κάτι τελείως ενάντια στη γραφειοκρατία, κάτι που να ξεκινά από το Λαό και να καταλήγει πάλι σ΄αυτόν. Εσύ το έχεις πει πολλές φορές κόμμα του “Κανένα-Καθένα”, των “Αρίστων”. Εγώ λέω ότι ο καθένας από εμάς μπορεί να προσπαθήσει αρκεί να ελέγχεται και να αίρεται. Στη δοκιμασία που θα αναγκαστεί να υποβληθεί για το κοινό καλό θα φανεί αν είναι ικανός. Ο άνθρωπος φύσει είναι συντροφικός και σε αρμονία με το καλό. Άρα μπορεί να τα καταφέρει ο καθένας μας.
    Νικόλαε οι “Πράσινοι” και οι “Κυανοί” είναι μέρος της κοινωνίας. Σε αυτούς να αναφερθείς και όχι στις ηγεσίες τους. Όσο για τους “Ερυθρούς”: ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΙ και ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ…

    • Σὲ μίαν κοινωνία ἀρίστων Σοφία, ἐπιλέγονται οἱ ἄριστοι γιὰ νὰ κυβερνοῦν. Δὲν ἐναλλάσσονται μεταξύ τους. Αὐτὸ εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ τὸ συνειδητοποιήσουμε μὲ τὸν τρόπο ποὺ μᾶς ἔχουν δομήσει τὴν σκέψι.
      Μία κοινωνία ἀρίστων διαθέτει, ὅπως καὶ κάθε κοινωνία, διαβαθμίσεις στὴν ἀντίληψι, στὴν κρίσι καὶ στὴν ἀριστεία.
      Συνεπῶς ὅταν ἐπιλέγονται οἱ ἄριστοι αὐτομάτως αὐτὸ σημαίνει πὼς δεικνύουν τὸν δρόμο γιὰ νὰ ἀκολουθήσουν κι ἄλλοι, ἀλλὰ ἔως ἐκείνην τὴν στιγμὴ εἶναι οἱ μόνοι ποὺ μποροῦν νὰ σηκώσουν τὰ βάρη τῆς ἀριστείας.
      Παράδειγμα τρανταχτὸ ὁ Μιλτιάδης. Ἦταν ὁ καλλίτερος. Τί θά γινόταν ἐάν δέν εἶχε στά χέρια του τήν ἀρχιστρατηγεία; Θά μιλούσαμε ἀκόμη γιά Μαραθώνα;

Leave a Reply