Ὅλα τά εἴχαμε αὐτό μᾶς ἔλειπε. Ὁ Ἐρντογάν, κατά πάσα πιθανότητα, πάσχει ἀπό καρκίνο στό ἔντερο καί οἱ μέρες του στήν ἡγεσία τῆς γείτονος εἶναι μετρημένες. 

Τί θά γίνῃ ὅταν ἀλλάξουν τά δεδομένα στήν τουρκία, ποιός θά ἡγηθῇ τῆς τουρκικῆς κυβερνήσεως μετά – ἄν – τήν ἀποχώρησι τοῦ σημερινοῦ προθυπουργοῦ καί τί σκοπούς ἔχουν σέ σχέσι μέ τήν πατρίδα μας; Οὔτως ἤ ἄλλως δέν μπορεῖ νά ξαναβάλῃ ὑποψηφιότητα γιά πρωθυπουργός στίς ἑπόμενες ἐκλογές. Ἔχει ἐκλεγεῖ ἤδη τρεῖς φορές…..

Μινώταυρος 

Αρρώστια Ρ.Τ.Ερντογάν: Τρόμος στην ελληνική πολιτικής ηγεσία

«Ο τρόμος του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι». Μόνο με αυτόν τον τίτλο της γνωστής ταινίας του Βιμ Βέντερς μπορεί να περιγραφεί η αγωνία που έχει αρχίσει να καταλαμβάνει την ελληνική πολιτική ηγεσία από την ασθένεια του Ρ.Τ.Ερντογάν.

Οι φόβοι ότι ο Ρ.Τ.Ερντογάν πάσχει από καρκίνο του εντέρου, έχουν αρχίσει να γίνονται βεβαιότητα από πληροφορίες με προέλευση πηγές των ΗΠΑ. Υπουργός σε κορυφαίο για την ασφάλεια της χώρας υπουργείο δήλωνε πριν από μερικές ημέρες ότι «Δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθεί η κατάσταση στην Τουρκία και σε ποια φάση βρίσκεται ο καρκίνος του Ρ.Τ.Ερντογάν. Μια ξαφνική επιδείνωση μπορεί να αλλάξει την ψυχολογία του, ή μπορεί να βρούν την ευκαιρία οι κεμαλιστές να αποφυλακίσουν τους στρατηγούς, να αντιδράσουν οι ισλαμιστές και να έχουμε πολύ σοβαρές εξελίξεις. Δεν αποκλείεται ούτε η ιρανοποίηση της χώρας. Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα»…

Συνέχεια τηλεγραφήματα πρακτορείων και δημοσιεύματα τουρκικών εφημερίδων φέρουν τόσο «δελφίνους» στο AKP να πυκνώνουν τις δημόσιες εμφανίσεις τους και να κλιμακώνουν τη ρητορική τους, ενώ το και οι κεμαλιστές «ακονίζουν» τα μαχαίρια τους. Την ίδια στιγμή ο Α.Νταβούτογλου, θεωρείται στην Αθήνα ο «επικίνδυνος παράγων» που μπορεί να σπρώξει την Τουρκία στο ίδιο μονοπάτι με το Ιράν. Και βέβαια υπάρχει πάντα η βέβαιη προσπάθεια των κεμαλικών να αποσταθεροποιήσουν τους νεοθωμανούς και να τους ρίξουν από την εξουσία.

Προς τι ο φόβος και η αγωνία; Εκτός από τα αντικειμενικά γεγονότα (ποιος θέλει να συνορεύει με φανατικούς ισλαμιστές ή με στρατοκράτες;) υπάρχει και το ζήτημα της αμυντικής προπαρασκευής της χώρας.

Μπορεί σήμερα να είμαστε σε άκρως οριακή κατάσταση, αλλά η συνέχιση της οικονομικής κρίσης και κυρίως της νυν αμυντικής πολιτικής δείχνει μείωση του επιπέδου στρατιωτικής ετοιμότητας τους επόμενους 12 -24 μήνες. Η άμυνα κοστίζει. Και κανείς δεν έχει διάθεση από την πολιτική ηγεσία να δαπανήσει. Όχι γιατί δεν έχουν τα κρατικά ταμεία.

H οικονομική κατάσταση είναι κρίσιμη, αλλά όχι στον βαθμό του να μην μπορεί να δαπανηθεί π.χ. ένα δισεκατομμύριο επιπλέον για την αύξηση της ετοιμότητας.  Αλλά γιατί έχουν άλλες προτεραιότητες οι πολιτικοί μας και η άμυνα έχει συκοφαντηθεί αρκετά ως τομέας κρατικής επένδυσης. Άρα … τα χειρότερα έρχονται και οι πολιτικοί αρνούνται να πράξουν το καθήκον τους. Απλά πράγματα… (πηγὴ)