Ὕπαγε ὁπίσω μου lifestyle!

Μὲ τὸ παρακάτω συμφωνῶ… 
Μᾶς καθρεπτίζει… 
Ἐμεῖς, ποὺ χαιρόμαστε μὲ τὴν κατάῤῥευσι τοῦ συστήματος, μήπως θά ἔπρεπε νά κυττάξουμε μέσα μας καί νά καταλάβουμε πόσο πολύ ἔχουμε συνδράμει στήν στήριξί του;
Ναί, φταῖνει οἱ Κωστόπουλοι καὶ οἱ Λαλάκηδες καὶ οἱ Λάκηδες…
Κι ἐμεῖς ποῦ ἤμασταν; Κοιμόμασταν;

Φιλονόη.  

Ύπαγε οπίσω μου lifestyle

Κινδυνεύοντας να παρεξηγηθώ…
Τι έχετε πάθει όλοι βρε παιδιά με τον Κωστόπουλο, τον Γαβαλά, το lifestyle, τα μεσημεριανάδικα, τα πρωινάδικα κλπ;
Τα περιοδικά του Κωστόπουλου πούλαγαν εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα τόσα χρόνια, ο Γαβαλάς έγινε εκατομμυριούχος, το Lifestyle άνθισε και οι μισές νοικοκυρές έχουν στα σπίτια τους δώρα από πρωινάδικα…
Ξανα-ανακαλύπτουμε τον τροχό; Ή μήπως προσπαθούμε να διασκεδάσουμε τις τύψεις μας για τη συμμετοχή μας στο χρόνιο πάρτυ του τίποτα; 

Απλώς αναρωτιέμαι….

Ξαφνικά έχουμε βρεθεί όλοι να πρέπει να πάρουμε θέση για το αν οι εργαζόμενοι του Κωστόπουλου ήταν ίδιοι με αυτόν και αν επικροτούσαν και συμμετείχαν στη δημιουργία του κλίματος ευφορίας και ευημερίας και Αμερικανιάς της δεκαετίας του 90 και 2000. Αν στα γραφεία τους ήταν όλοι όμορφοι και πλούσιοι και αν ήταν υποχρεωτικό για όλους να ζουν τη ζωή που περιέγραφαν. 
Και ρωτάω : Ποιος δεν συμμετείχε; Ποιος δεν έκανε όνειρα για μια καλή δουλειά με πολλά λεφτά, διακοπές στα νησιά σε όμορφα ξενοδοχεία, ποιος δεν ονειρεύτηκε ακριβό αυτοκίνητο, κορμάρα ντυμένη με καλές μάρκες και ακριβό styling. 
Γιατί αν κανείς μας δεν τα ονειρεύτηκε όλα αυτά, τότε πως διάολο φτάσαμε εως εδώ; Αν κανείς δεν διάβαζε τα περιοδικά του Κωστόπουλου και δεν αγόραζε τα ρούχα του Γαβαλά, τότε πως αυτοί οι δυο γίναν εκατομμυριούχοι; Πως ανατράφηκε και θέριεψε αυτή η νοοτροπία, την οποία αφορίζουμε τώρα; Μόνη της αποκλείεται. Σε κάποιους απευθυνόταν. Κάποιοι τη συντηρούσαν. 

Κατά την ταπεινή μου άποψη, αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Δεν είναι καθόλου κακό να κάνεις όνειρα για μια καλύτερη ζωή, αρκεί ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ. Γιατί μαζί με την άνθιση του lifestyle ήρθε και η άνθιση των διακοποδανείων, των καταναλωτικών δανείων, των πιστωτικών καρτών, των εορτοδανείων και λοιπών επαφών με τις τράπεζες. Αυτό πιστεύω ότι ήταν δικό μας λάθος. Δανειστήκαμε για να αποκτήσουμε μια ζωή που δεν μπορούσαμε να έχουμε, που αφορούσε κάποιους άλλους. Ακολουθήσαμε στερεότυπα, αποφύγαμε να οικοδομήσουμε τη δική μας προσωπικότητα. Πιστέψαμε πως μπορούσαμε να γίνουμε κάτι άλλο από αυτό που ήμασταν. Κοινώς, χτίσαμε μια εικονική πραγματικότητα. Δανειστήκαμε τις ζωές των άλλων.
Ο Κωστόπουλος και ο κάθε Κωστόπουλος πούλαγε ένα εμπόρευμα. Έκανε μια δουλειά. Κι εμείς αγοράσαμε. Και κάναμε τους πωλητές πλούσιους. Και το lifestyle και η μόδα για πολλά χρόνια αποτέλεσε τη βαριά βιομηχανία του συστήματος που τώρα πολεμάμε λυσσαλέα. Σε συνεργασία με την τηλεόραση, μας φύτεψαν στους εγκεφάλους μας μεταλλαγμένους σπόρους του αγριόχορτου που ονομάζεται «έλλειψη κριτικής σκέψης». 
Χαρακτηριστικό παράδειγμα περασμένων εποχών μεγαλείου η άνθιση των επιχειρήσεων διοργάνωσης χλιδάτων γάμων και βαφτίσεων, διοργάνωσης  κετερινγκ, διοργάνωσης πάρτυ και όποιου άλλου, κενού περιεχομένου, γεγονότος. Αυτοί πουλούσαν κι εμείς αγοράζαμε. Ασύστολα. Για να ΦΑΙΝΟΜΑΣΤΕ επαρκείς, όμορφοι, πλούσιοι, έξυπνοι, λαμπεροί (αλήθεια πόσο μου διαπερνά το νευρικό μου σύστημα αυτή η λέξη).

 Όμως στο χέρι μας ήταν είτε να μην αφήσουμε αυτούς τους σπόρους να μεγαλώσουν, είτε να τους ξεριζώσουμε όταν καταλάβαμε ότι αυτοί καταλάμβαναν μεγάλη έκταση του εγκεφάλου και της προσωπικότητάς μας. Στο χέρι μας ήταν να αναπτύξουμε και να θωρακίσουμε την προσωπικότητά μας κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να γίνει αδιάβροχη και αδιαπέραστη σε κάθε είδους προκλήσεις του κενού. 
Στο χέρι μας ήταν τι θα κρατήσουμε και τι θα πετάξουμε, από τον βομβαρδισμό πληροφοριών που δεχόμασταν. 

Στο χέρι μας είναι ΤΩΡΑ να διαλέξουμε αν θα αποχαυνωθούμε ή θα αρχίσουμε να σκεφτόμαστε θέτοντας προτεραιότητες, για μια φορά στη ζωή μας, επιτέλους! Στο χέρι μας είναι να καταλάβουμε ότι είμαστε σημαντικοί εμείς οι ίδιοι και όχι τα ρούχα που φοράμε (αυτά απλά είναι καλύμματα για το σώμα μας) , ή το αυτοκίνητο που οδηγούμε (αυτό απλά είναι ένα λαμαρινένιο μέσο μεταφοράς). Στο χέρι μας είναι να αρχίσουμε να καλλιεργούμε το πνεύμα μας, διαβάζοντας, ακούγοντας μουσική, παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα – όχι ως απλοί θεατές αλλά – ως άτομα με κρίση και σκέψη και σοβαρή γνώμη. 

Δεν είναι από τη μια μεριά το Life style και από την άλλη εμείς. Είμαστε στην ίδια μεριά. Σ’ εμάς απευθύνεται κι εμείς διαλέγουμε αν θα το κρατήσουμε ή αν θα το απορρίψουμε. Σε κάθε περίπτωση όμως, θα πρέπει να είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας και τα αποτελέσματά τους. θα πρέπει να είμαστε υπεύθυνοι για την πορεία της ζωής μας. 

Η ζωή μας είναι δική μας. Είναι πραγματική και σημαντική. Τόσο σημαντική που μπορεί να την χάσουμε μέσα σε δευτερόλεπτα (κυριολεκτικά και μεταφορικά). Ας μην την χαραμίζουμε λοιπόν σε τσάμπα επαναστάσεις πάνω σε πληκτρολόγια, ή σούπερ ουάου συσκευές τεχνολογίας, ούτε ακολουθώντας της μόδα της εποχής η οποία προστάζει το look άστεγος (φρίκη), την επαναστατική λογική και τη συνεχή μίρλα εναντίον του συστήματος. Ας την ξοδέψουμε σε πράγματα σημαντικά όπως η κατανόηση των προβλημάτων μας, η σκέψη, η συμμετοχή, η προσφορά…
Ας φροντίσουμε επιτέλους ουσιαστικά τους εαυτούς μας. (Τὸ μαναβάκι)

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply