«Καταραμένο μέρος εἶναι ἀνηψιέ μου».

«Ἀλλὰ ἔχουμε κι ἐμεῖς τοὺς ἥρωές μας…..»

Γράφει ὁ Μεχμὲτ Ἰμᾶμ….

Συγκλονιστικόν! Ὀφείλουμε νὰ τὸ διαβάσουμε ὅλοι μας!

Φιλονόη.

«ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΜΕΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΨΙΕ ΜΟΥ»
ΑΛΛΑ!!!… ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ!….

Το γεγονός που θα αναφέρουμε, σε γλώσσα λαϊκή και απλή, όπως ακριβώς χυδαίο και αποτρόπαιο ήταν το έγκλημα που διαπράχθηκε, είδε για πρώτη φορά τα φώτα της δημοσιότητας το γεγονός αυτό στην ιστοσελίδα του Πανελληνιου Συνδέσμου Συμπαραστάσεως των Μουσουλμάνων στην Ελλάδα, «Η Φιλότητα» και στο ιστότοπο-τμήμα Πομάκοι Ημεδαποί Μουσουλμάνοι της Ελλάδας, στις 05 Ιουνίου 2005 και σ’ όλα τα «γρουπ» της Φιλότητας.

Επίσης, το γεγονός αυτό, για πρώτη φορά γράφτηκε απο τον Μεχμέτ Ιμάμ και η επιμέλεια του κειμένου έγινε απο την Ελιζ Ι. Παγωνούλη.

Για να μάθουν οι υπόλοιποι Έλληνες, τι έχουν τραβήξει οι «άλλοι» Έλληνες στα υψίπεδα της Ροδόπης…

Θα σας φανεί η γλώσσα μας σκληρή! αλλά το ίδιο σκληρή ήταν και η πραγματικότητα…..

Όταν ήμουν μικρός, πολλές φορές όταν έλειπαν οι δικοί μου στα χωράφια, με αφήνανε δίπλα στο θείο μου. Ο θείος αυτός, για το πόσο χρονών ήταν κανένας δεν το ήξερε, αλλά ούτε και ο ίδιος.

Διότι, στα Πομακοχώρια δεν υπήρχε δομή και υποδομή κράτους. Αλλά και η Κοινότητα Θερμών μια φορά κάυκε και τις αλλες φορές που την κάψανε, κανείς εκείνη την περίοδο δεν υπήρχε αρμόδιος για εννέα χωριά.

Ο θείος μου, είχε ζήσει την Οθωμανική περίοδο, τους Νεότουρκους, τον Πρώτο και Δεύτερο Βαλκανικό πόλεμο, την πρώτη Ελεύθερη Δημοκρατία της Θράκης και την δεύτερη Δημοκρατία Δυτικής και Βόρειας Θράκης, την κατοχή των βουλγάρων, τον ανταρτοπόλεμο, τον πρώτο και δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, τις σχέσεις συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή και γνώριζε πολύ καλά τα δεδομένα και την ιστορία της περιοχής. Με λίγα λόγια, ήταν μια βιβλιοθήκη δίποδη.

Πάντως πριν πεθάνει του βγήκαν άλλα δόντια και με βάση τα στοιχεία αυτά, που μας εξηγούσε, πρέπει να έζησε από 117-123 χρόνια και ήταν ο παλιός ΙΜΑΜΗΣ (Παππάς) του χωριού μας, γνωστός και με το όνομα Ιμάμ Εφέντη Χουσεϊν, στο χωριό Άνω Θερμών του Νομού Ξάνθης.

Αυτός ο θείος και Ιμάμης του χωριού μας, ήταν ο μοναδικός διάδοχος του προηγούμενου Ιμάμη, ο οποίος ήταν πατέρας του, επίσης Ιμάμης στις Άνω Θέρμες και του είχαν ζητήσει το μοναδικό διάδοχό ( γιο ) του να τον παραδώσει στους αντάρτες (Σουμκάρεν ή τσέτετε, όπως τους ονομάζουμε στην Πομάκικη γλώσσα) για να τον σκοτώσουν.

Αυτός, βέβαια, όταν είδε ότι δεν πρόκειτε να τον αφήσουν, αλλά ούτε υπάρχει περίπτωση να γλυτώσει από αυτούς, τους είπε: «εγώ έζησα, γύρισα, αλλά ένα παιδί επτά χρονών γιατί να σας το παραδώσω…». Φυσικά, αυτοί τους ήθελαν και τους δυο, όμως αυτό δεν επετεύχθει, λόγο που είχε καταλάβει ότι ήθελαν και τους δυο να τους σκοτώσουν. Το αποτέλεσμα είναι ότι βρήκε τον πιο «φρικτό» θάνατο.

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του θείου, αλλά και τον υπόλοιπων συγχωριανών μας και ένας που ήταν μαζί με τους ΤΣΕΤΕΣ τον τιμώρησαν και τον πέρασαν από διάφορα βασανιστήρια. Η χρύση βίας των «Σουμκάρεν» στην ευρύτερη περιοχή των Πομακοχωρίων είναι γνωστή. Αφού ξεκίνησαν από ανάποδη κρεμάλα σε πρώτη φάση, μετά υπήρχε η φαλάκρα και μετά που δεν λύγισε ο Ιμάμης, τότε προχωρούσαν στα επόμενα βήματα. Πρώτα τον έκαψαν με σίδερο καυτό σε όλο το σώμα του και αφού το έκαψαν-εώησαν το σώμα του του ξαναζήτησαν να παραδώσει το παιδί του, αλλά εκείνος ήταν ανένδοτος φυσικά. Όταν λοιπόν αυτοί κατάλαβαν ότι δεν πρόκειται να το παραδώσει και προδώσει το αίμα του, προχώρησαν στη συνέχεια στα βασαντιστήρια, του έβγαλαν τα νύχια του με πένσα και του έκοψαν τα αυτιά του και τα έβαλαν στον κώλο του. Τα δάχτυλα των χεριών του κομμένα, τα μάτια του βγαλμένα και το πέος του κομμένο και το βάλαν για μπιμπερό και ό,τι άλλο χυδαίο τρόπο μπορεί να σκεφτεί κανείς, αυτά τα κτήνοι διέπραξαν, ώστε να μειώσουν, να ταπεινώσουν και να φοβερίσουν τους πιστούς του χωριού, αλλά και την ευρύτερη περιοχή. Οι Σουμκάρεν αυτά που έκαναν σε εναν ιερέα μας, μας θυμίζει το γεγονός του Αθανάσιου Διάκου που το σουβλάδησαν οι Οθωμανοί.

Ζήτησαν να εκτελέσουν το θείο μου, που ήταν μόλις επτά χρονών για να δώσουν το μήνυμα ότι τα παιδιά σας δεν πρέπει να είναι στο δρόμο μας. Έτσι, αναγκάστηκε το χωριό στην πρώτη μετανάστευση που γίνεται το 19ο αιώνα και είναι προς τα Μελύβοια και τον Εχίνο. Που είναι κεφαλαιοχώρια στα Πομακοχώρια και είναι προς τη Βόρεια της Ξάνθης και στη Βόρεια της Θράκης, δίπλα στα σύνορα της Βουλγαρίας.

Η περίοδος αυτή κατά τα λεγόμενα του θείου μου του ΙΜΑΜΗ πρέπει να ήταν στην περίοδο 1877-1885. Επίσης, όσοι ασχολούνται με την ιστορία και τα γεγονότα της ιστορίας θα διαπιστώσουν, ότι εκείνη την περίοδο υπάρχει κενό στην ιστορία της Θράκης. Παρόλο, που υπήρχαν ανακατατάξεις, ξεριζωμούς των ανθρώπων απο τις εστίες τους, βιασμούς, αναρχικοί, τρομοκράτες, … μέχρι σήμερα τίποτα δεν γράφτηκε και γιατί; Ήταν μια περίοδος, που ο κόσμος για να βγάλει και τα προς την ζειν, έπρεπε απο τα χαράματα να σηκωθεί και από τα Μελύβια ανεβαίνανε στα Χωριά και στα χωράφια τους να πάνε να σκάψουν και να φυτέψουν όλη την ημέρα και πριν νυχτώσει να έχουν επιστρέψει πάλη στα Μελύβια και στο Εχίνου. Γιατί υπήρχε ο φόβος του γερο-θείου μου στον κόσμο.

Σήμερα, όμως, αυτός αναπαύεται στο πιο ψηλό μέρος που έχει πάρει και το όνομά του σε σχέση με το θάνατό του. Λέγεται «ΙΜΑΜΣΚΕΤ ΜΕΖΑΡ», που σημαίνει το νεκροταφείο του Ιμάμ.

Σήμερα, εμείς οι νέοι πόσοι, ξέρουν από αυτά τα γεγονότα; Σας διαβεβαιώνω κανείς. Εκτός από τους γέροντες που μπορούν να σου το εξηγήσουν σαν ένα μύθο του τόπου.

Γι’ αυτό εμείς οι Πομάκοι, διαβάζουμε τις ιστορίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, της Βουλγαρίας, της Τουρκίας και της Ελλάδας. Αυτά όλα καλά είναι, όμως, έτσι δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσουμε γνώσεις για εμάς τους ίδιους.

Οι Πομάκοι για να αποκτήσουν γνώση, πρέπει κάποια ώρα οι Ροδοπαίοι και οι Θρακιώτες νέοι να γράψουν τη δικιά τους ιστορία. Να καταγράψουν τα ήθη-έθιμα μας, τις γιορτές μας, τα πολιτιστικά δρόμενα, τα βιώματα των γέρων ανθρώπων μας ώς μια αρχή και μετά θα αναδειχθεί η διαφορά μεταξύ των άλλων στην ευρύτερη περιοχή. Κάποτε δεν υπήρχε στήριγμα και βοήθεια προς τους Πομάκους, σήμερα αυτο το θέμα λίγο πολύ έχει λυθει.

Στο Σύλλογο των Πομάκων και στην Εταιρεία Πομακικών Ερευνών πέφτει το βάρος για την αποκατάσταση των Πομάκων, όπως και την ιστορική πραγματικότητα. Μόνο έτσι θα σταματήσει οι καταπάτηση των δικαιώματων μας, που γίνεται επί αιώνες…

Επίσης, δεν είναι τυχαίο μετά την σύσταση των φορέων αυτόν εκ μέρους των Πομάκων της Ελλάδας, αμέσως ιδρύθηκαν σύλλογοι, οργανώσεις και ινστιτούτα στις γειτονικές χώρες. Μάλιστα, ο κύριος Ερδογάν μόλις πρόσφατα αναγνώρισε ότι οι Πομάκοι δεν είναι Τούρκοι. Θα ήθελα να ακούσω τους προδότες μας, τι έχουν να πουν για την δήλωση αυτή, αλλά! μάλλον κατάπιαν την γλώσσα τους και είναι βουβοί!!!

Μεχμέτ Ιμάμ
(Οικονομολόγος-Ερευνητής)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ
ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
«Η ΦΙΛΟΤΗΤΑ»

φωτογραφία

 

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply