Μωρὲ πετάει ὁ γάιδαρος!!!

Πετάει καὶ κουνᾶ  τὰ ποδάρια μὲ τσαχπινιὰ καὶ χάριν! 
Δέν τό ξέρατε; Κακῶς! Πάρα πολὺ κακῶς! Διότι σήμερα αὐτὸ εἶναι τὸ θέμα μας!

Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν εἶχα μίαν συζήτησιν διαδικτυακὴν γιὰ τὸ θέμα τῆς ἐπιστήμης. Ἰδίως γιὰ τὸ ἐὰν πρέπῃ νὰ δεχόμεθα ἤ ὄχι τὶς ὅποιες ἐπιστημονικὲς θεωρήσεις ἀκρίτως.
Ἐγὼ ἰσχυρίσθηκα πὼς ὅταν κάτι ἔχει ἤδη ἀποδεικτεῖ ἡ ἐπομένη γενεὰ ἐπιστημόνων «πατᾶ» ἐπάνω στὴν ὑπάρχουσα ἐπιστημονικὴν γνώσιν καὶ πορεύεται. Δὲν ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν ἀρχή!

Γιὰ παράδειγμα, δὲν χρειάζεται κάθε νέα γενεὰ ἐπιστημόνων νὰ ἀποδεικνύῃ τὸ ἐὰν πετᾶ ἤ ὄχι ὁ γάδαρος. Αὐτὸ θεωρεῖται αὐταπόδεικτον!

Ἀλλοίμονό μας ἐὰν κάθε τρεῖς καὶ λίγο ἔπρεπε νὰ ἀποδεικνύουμε πὼς ἡ Γῆ γυρίζει γύρω ἀπὸ τὴν Ἥλιο. Δὲν θὰ κάναμε ἄλλην δουλειὰ ὅλην τὴν ἡμέρα. Θὰ ἀσχολούμασταν μόνον μὲ τὸν ἐὰν ἤ ὄχι περιστρέφεται πέριξ τοῦ Ἡλίου ἡ Γῆ. 
Αὐτὸ ποὺ θεωροῦμε ὥς ἀποδεδειγμένον τὸ κρατᾶμε καὶ πορευόμεθα στὸ ἐπόμενον βῆμα. 
Αὐτὸ ποὺ δὲν γνωρίζουμε, γιὰ τὸ ὁποῖον ἐρευνοῦμε, ὑποθέτουμε, θὰ θέλαμε, ναἰ, πράγματι τυγχάνει κι ἐλέγχου κι ἀναθεωρήσεως. Ἀναλόγως τῆς πορείας τῶν ἐρευνῶν μας.
Ἐὰν ὅμως θέλουμε νὰ μιλήσουμε γιὰ ἐπιστήμη, τότε θὰ πρέπῃ νὰ δεκτοῦμε ὥς ἀδιαπραγμάτευτα ζητήματα καὶ θέματα αὐτὰ ποὺ ἔχουν ἤδη ἀποδεικτεῖ! Αὐτὰ γιὰ τὰ ὁποία ἐπιστάμεθα, κατέχουμε, γνωρίζουμε, ἔχουμε ἀποδείξει!

Πρὸ μόλις μερικῶν αἰώνων οἱ ἄνθρωποι ἐπίστευαν πὼς ἡ Γῆ εἶναι σταθερὴ κι ὁ Ἥλιος περιστρέφεται γύρω της. 
Κατέφθασε ὅμως ὁ Κοπέρνικος (ποιός ἦλθε; Ἔ; Κι ἀπό ποῦ τά …«ἔκλεψε» αὐτά πού μᾶς «ἀπέδειξε»;) καὶ ὁ Γαλιλλαῖος γιὰ νὰ μᾶς ἀποδείξουν πὼς ἤμασταν βαθύτατα νυκτωμένοι! 
Ἄπαξ κι ἀπεδείχθῃ πὼς ἡ Γῆ εἶναι σφαιρικὴ καὶ κινεῖται πέριξ τοῦ Ἡλίου, αὐτὸ δὲν τυγχάνει πλέον διαπραγματεύσεως. Εἶναι κάτι ποὺ δὲν θὰ κάτσουμε νὰ καταῤῥίψουμε, διότι δὲν καταῤῥίπτεται. 
Αὐτὸ ποὺ μποροῦμε ὅμως νὰ κάνουμε εἶναι νὰ προσθέτουμε γνώσεις στὶς ἤδη ὑπάρχουσες. Δῆλα δή, ναί, δὲν γνωρίζουμε τὰ πάντα γύρω ἀπὸ τὶς κινήσεις ὅλων τῶν πλανητῶν, σὲ κάθε πλανητικὸν σύστημα, σὲ ὅλο τὸ Σῦμπαν μας. Ἀλλὰ τὰ ὅσα γνωρίζουμε ἤδη λειτουργοῦν προσθετικῶς ὥς γνώσις. Κι αὐτὸ δὲν ἀλλάζει!
Γνωρίζουμε γιὰ παράδειγμα τὴν θέσιν τῆς Ἀφροδίτης ἤ τοῦ Ἑρμοῦ ἤ τοῦ Ἄρεως. 
Γνωρίζουμε τὴν ἀπόστασίν τους ἀπὸ τὴν Ἥλιον ἤ ἀπὸ τὴν Γῆ.
Γνωρίζουμε σὲ μεγάλον βαθμὸ τὴν σύστασίν των. 
Σαφῶς καὶ ὑπάρχουν πάρα πολλὲς ἄλλες πληροφορίες ποὺ ἀγνοοῦμε. 
Ἀλλὰ σταδιακῶς προσθέτουμε γνώσιν. Δὲν καταπιανόμεθα ἀπὸ τὴν ἀρχὴ γιὰ νὰ μάθουμε τὰ ἤδη γνωστά!
Καὶ φυσικά, ἡ ἀποδεδειγμένη γνῶσις, ἡ ἀλήθεια οὐσιαστικῶς, οὐδέποτε ἀναθεωρετῖται!!!! Ἀναθεωροῦνται μόνον οἱ ὑποθέσεις. Ὄχι ἡ ἀλήθεια! 

Ἄλλο παράδειγμα εἶναι τὸ ἀνθρώπινον γονιδίωμα. 
Ἔως μόλις πρὸ μερικῶν δεκαετιῶν ἦταν ἄγνωστον. 
Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἀνεκαλύφθῃ δὲν μποροῦσε κάποιος νὰ ἀμφισβητήσῃ τὴν ὕπαρξίν του. 
Ναί, πολλὲς πληροφορίες ποὺ ἀφοροῦν στὸ ἀνθρώπινον γονιδίωμα παραμένουν κρυφὲς ἀπὸ τὰ μάτια μας. Ἀλλὰ τὰ βήματα διαδέχονται τὸ ἕνα τὸ ἄλλο στὶς γνώσεις μας ποὺ τὸ ἀφοροῦν. 
Σχετικῶς προσφάτως μάθαμε πὼς τὰ ἐσόνια καὶ τὰ έξόνια ἔχουν χρηστικὴν θέσιν μέσα στὸ γονιδίωμα, κάτι φυσικὰ ποὺ ἀγνοούσαμε γιὰ ἀρκετὲς δεκαετίες. Μάθαμε πὼς τίποτα δὲν εἶναι περιττόν, ἄχρηστον ἤ τυχαῖον. Ἡ δική μας ἄγνοια δὲν ἀχρηστεύει τὴν ὕπαρξιν τοῦ γονιδιώματος. Οὔτε τὰ βήματα ποὺ ἔχουν γίνει ἤδη πρὸς τὴν ἀποκρυπτογράφησίν του. Οὔτε φυσικὰ προεξοφλοῦν τὰ ἐπόμενα βήματα ποὺ θὰ γίνουν. 
Ἡ ἀνθρωπότης προχωρᾶ. Μαθαίνει κι ἀπὸ τὰ λάθη της κι ἀπὸ τὰ σωστά της. 
Ἐρευνᾶ, πειραματίζεται, κατοχυρώνει γνῶσιν καὶ συνεχίζει.

Αὐτὰ λοιπὸν ἰσχυρίζομαι. Τὸ θέμα μας ὅμως εἶναι ἀλλοῦ. 
Δυστυχῶς ὑπάρχουν ὄντα ποὺ ἀμφισβητοῦν ἀκόμη καὶ τὴν ὑπάρχουσα ἐπιστημονικὴν γνώσιν. 
Ἀμφισβητοῦν κι ἀπαξιώνουν κάθε ἐπίτευγμα, τὸ ὁποῖον μάλλον δὲν ἀντιλαμβάνονται λόγω ἐλλιποῦς ἀντιλήψεως ἤ λόγῳ ἀπουσίας βασικῶν (γυμνασιακῶν) ἐπιστημονικῶν γνώσεων. 
Μέ αὐτά τά ὄντα μπορεῖ κάποιος νά συνδιαλαγῇ; Ἤ ὄχι;  
Μᾶλλον ὄχι…. 
Δὲν εἶναι ποὺ καταῤῥίπτουν, ἄν καὶ μὴ εἰδικοί, τὴν ἐπιστήμη!
Εἶναι ποὺ στὴν προσπάθειά τους νὰ ἀμπελοφιλοσοφήσουν, ἀμφισβητοῦν τὰ πάντα, ἀκόμη καὶ τὰ ὀφθαλμοφανῆ!
Ξέρετε τί πιστεύωι; Πιστεύω πὼς ἀφ’ ἑνὸς δὲν ἔχουν δικαίωμα λόγου, κι ἀφ’  ἐτέρου πὼς διαθέτοντας μόνον τὶς πέντε μας αἰσθήσεις γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦμε τὸν πλανήτη καὶ τὰ ὅσα μας ἀφοροῦν, κινδυνεύουμε νὰ γίνουμε παντελῶς ἠλίθιοι! Τόσο πολύ, ποὺ ἀκόμη καὶ κίνδυνος κατὰ τῆς Ἀνθρωπότητος θὰ μπορούσαμε νὰ καταντήσουμε!

Τί σημαίνει ἀμφισβητῶ; Σημαίνει ἀντιτίθεμαι, διαφωνῶ, ἐρίζω. (Λεξικὸν Δημητράκου, ἐκδόσεις Γιοβάννη, Ἀθῆναι 1969).
Δῆλα δή, ἔχω ἐπιχειρήματα καὶ μὲ αὐτὰ καταῤῥίπτω τὰ δικά σου.  Δῆλα δή, ἔχω λόγο, γνώσεις, ἀπαντήσεις. Δὲν ὁμιλῶ γιὰ νὰ ὁμιλῶ, ἔτσι, μόνον γιὰ νὰ κάνω φασαρία καὶ νὰ μὴ περάσω ἀπαρατήρητος. 
Ἐὰν ὅμως ἔχω γνώσεις, γιά τό ἐάν πετᾷ ὁ γάϊδαρος, τότε δέν θά πρέπῃ νά τίς κοινοποιήσω; Ἤ μήπως ἀρκεῖ ὁ λόγος μου; Ποῦ εἶναι οἱ ἀποδείξεις μου; Ποῦ εἶναι αὐτά τά ὁποῖα θά ἀντιληφθοῦν οἱ πέντε (μόνον) αἰσθήσεις τοῦ ἄλλου καί θά τά δεκτοῦν ἤ θά τά ….ἀμφισβητήσουν;

Δυστυχῶς ἡ βλακεία ἔχει σαρώσει τὰ πάντα!
Δυστυχῶς, ἡ ἀπουσία παιδείας, συνειδήσεως καὶ βασικῶν ἐπιστημονικῶν γνώσεων, μᾶς καθιστᾶ ἐν τελῶς εὐαλώτους στὴν παραπληροφόρησιν.
Δυστυχῶς, ἡ ἄγνοιά μας, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸν φόβο τοῦ νὰ μὴ πέσουμε θύματα, μίας ἐκ νέου παραπλανητικῆς διαδρομῆς, μᾶς ὁδηγοῦν στὸ νὰ συμπεριφερόμαστε ὥς ….πανηλίθιοι! 
Γιὰ νὰ μὴ πέσουμε ὅμως θύματα, λόγῳ τῆς ἀγνοίας μας, ἔχουμε ἐνδυθεῖ τὸ κοστούμι τῆς ἀμφισβητήσεως. Ἔτσι, δίχως ἐπιχειρήματα, λογικήν, σκέψιν ἀποῤῥίπτουμε καὶ καταῤῬίπτουμε. Ἔτσι ὅμως, γιὰ νὰ τὸ  κάνουμε… Διότι ἐὰν παραδεκτοῦμε πὼς τελοῦμε ὑπὸ πλήρῃ ἄγνοιᾳ, τότε …Τί θά γίνῃ ἀλήθεια τότε; Θά μᾶς ἀποῤῥίψουν κι ἐμᾶς; 
Χμμμ… Καλὸ τὸ ἐρώτημα!
Πόσο ἀξιοσέβαστος γίνεται κάποιος πού μιλᾶ γιά νά μιλᾷ μπουρδολογῶντας; Καί πόσο πιό σεβαστός γίνεται κάποιος ὅταν σιωπᾷ διότι ἁπλῶς δεν γνωρίζει;
Πόσο θά μέ σεβασθοῦν ἐάν ὁμιλῶ γιά νά ὁμιλῶ; Καί πόσο θά μέ σεβασθοῦν ἐάν σιωπῶ ὅταν δέν πρέπῃ νά ὁμιλῶ; Ὅταν δέν γνωρίζω;

Ἐχθὲς ἕνας παιδικός μου φίλος, πρώην ἀστυνομικός, μὲ διεφώτιζε ἀναφορικῶς μὲ τὶς λεπτομέρειες ποὺ ἀφοροῦν στὸ ἀστυνομικὸν σῶμα καὶ τὰ ζητήματα ἱεραρχείας. Δὲν ἤξερα. Ῥωτοῦσα καὶ σιωποῦσα. Ἄκουγα καὶ μάθαινα καὶ μόλις ἔφυγε, στρώθηκα καὶ διάβασα ἕναν σωρὸ διατάξεων ποὺ ἀφοροῦσαν στὸ ἀστυνομικὸν σῶμα. Πόσο δύσκολο μοῦ ἦταν αὐτό;
Σᾶς πληροφορῶ διόλου! Δὲν ἤξερα. Ὁ παιδικός μου φίλος μὲ ἐκτιμᾶ γιὰ αὐτὸ ποὺ εἶμαι κι ὄχι γιὰ αὐτὴν τὴν (ὅποιαν) σαχλαμάρα θὰ πέταγα πρὸ κειμένου νὰ τὸν ἀμφισβητήσω.
Καί τί θά κέρδιζα ἐάν ἀμφισβητοῦσα τίς ὑπάρχουσες γνώσεις του; Θά τοῦ ἀπεδείκνυα κάτι; Μήπως θά τόν ἔπειθα νά ξεμάθῃ τούς κανονισμούς πού ἤξερε τόσες δεκαετίες νά ἰσχύουν στό σῶμα τῶν ἀστυνομικῶν; Ἤ μήπως ἀπλῶς θά διαφωνούσαμε γιά νά διαφωνήσουμε; Ἔτσι;

Εἶναι πάρα πολὺ σημαντικὸ νὰ καταλάβουμε πὼς δὲν κρινόμεθα γιὰ αὐτὰ ποὺ ξέρουμε ἤ δὲν ξέρουμε ἀλλὰ γιὰ τὸ εἶδος μας. 
Θυμώνω πάρα πολὺ μὲ ἄτομα ποὺ ὁμιλοῦν γιὰ νὰ ὁμιλοῦν, δίχως νὰ λὲν κάτι.
Θυμώνω ἐπίσης μὲ κάθε εἴδους βλακεία ποὺ λέγεται πρὸ κειμένου νὰ καλύψῃ τὴν ἀμορφωσιὰ καὶ τὴν ἡμιμάθεια. 
Ἐξοργίζομαι μὲ κάθε μορφῆς ἀνοησία ποὺ ἐκφέρεται μόνον γιὰ νὰ εἰπωθῇ, διότι τὰ πρόσωπα ποὺ τὴν ἐκφέρουν εἶναι ἀνύπαρκτα ἀπὸ κάθε ἄποψιν. 
Τέτοιοι δέν εἶναι αὐτοί πού μᾶς κυβερνοῦν;
Ἔχουμε συνταγματολόγους ποὺ ἔμαθαν μόνον τρόπους νὰ καταστρατηγοῦν τὸ Σύνταγμα. 
Ἔχουμε οἰκονομολόγους ποὺ ἔμαθαν μόνον νὰ πλουτίζουν οἱ ἴδιοι, ἀποστραγγίζοντας τὰ δημόσια ταμεῖα. 
Ἔχουμε μηχανολόγους ποὺ ἔμαθαν μόνον νὰ σηκώνουν δεκαόροφες οίκοδομές, ἀντί νὰ πετάξουν τοὺς ἐργολάβους ἀπὸ τὰ δημόσια ἔργα. 
Δέν εἶναι ἡμιμαθεῖς; Δέν εἶναι ἀπαίδευτοι; Δέν εἶναι ἠλίθιοι; Δέν εἶναι τελικῶς ἀπόλυτα ἐπικίνδυνοι;

Σαφῶς καὶ διαβιοῦμε ἐν μέσῳ ἡμιμαθείας, ἀμαθείας καὶ βλακείας. 
Σαφῶς καὶ αὐτὸ πρέπει νὰ ἀλλάξῃ διὰ παντός!
Ὅμως, γιὰ νὰ συμβῇ κάτι τέτοιο, θὰ πρέπῃ πρωτίστως νὰ ἀλλάξουμε ἐμεῖς! 
Νὰ γίνουμε Ἕλληνες, μὲ ὅλην τὴν σημασίαν τῆς λέξεως. 
Νὰ ἀμφισβητοῦμε, ὄχι γιὰ νὰ ἀμφισβητοῦμε, ἀλλὰ γιὰ νὰ μάθουμε. Γιὰ νὰ γίνουμε καλλίτεροι! Γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ βάλουμε τὸ λιθαράκι  μας πρὸ κειμένου ὅλη ἡ Ἀνθρωπότης νὰ ξημερώσῃ σὲ μίαν καλλιτέρα ἡμέρα. 

Φιλονόη.

Υ.Γ.1. Ναί, ἡ ἐπιστήμη ὅταν ὑπηρετῇ τὴν ἐξουσία, σαφῶς καὶ θὰ ὑποπέσῃ σὲ τεράστια σφάλματα.  Αὐτὸ ὅμως δὲν σημαίνει πὼς ἀποῤῥίπτεται συνολικῶς! Οὔτε πὼς ἔχουν ἀμφισβητηθεῖ ἤ ἀνατραπεῖ ἤ καταῤῥιφθεῖ τὰ βήματά της. Ἀντιθέτως μάλιστα! Προσθετικῶς λειτουργοῦσαν πάντα τὰ πάντα! Κι ἔτσι θὰ συνεχίσουν! Εἶτε τὸ ἀντιλαμβάνονται οἱ ἠλίθιοι εἶτε ὄχι!

Υ.Γ.2. Τελικῶς ξέρετε ποιός εἶναι ὁ στόχος τους; Νὰ κλέψουν γνώσεις,  διότι οἱ ἴδιοι εἶναι κενοί! Καὶ τὸ ἐννοῶ! Διαβάζοντας τὶς  ἡμέρες ποὺ ἐπηκολούθησαν, ἐπόμενα σχόλια καὶ σκέψεις καὶ διαλόγους, ἀντελήφθην πὼς θέτουν ἕνα ἐρώτημα γιὰ νὰ βάλουν ὅλους τοὺς ἄλλους σὲ διαδικασίαν νὰ καταθέσουν γνώσεις ποὺ οἱ ἴδιοι δὲν θὰ μποροῦσαν ΠΟΤΕ νὰ ἀποκτήσουν! Ἐκτὸς δῆλα δὴ ἀπὸ ἠλίθιοι, εἶναι καὶ ἄτιμοι!

Υ.Γ.3. Δυστυχῶς, αὐτὸ ἀκριβῶς συμβαίνει στὰ πάντα. Γνωστός μου μοῦ ἔστειλε ὁλόκληρον πολιτικὸν σχεδιασμόν, ὁ ὁποῖος ὅμως οὔτε κατὰ μίαν λέξιν δὲν ἦταν δικός του! ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ  ἀπὸ πάρα πάρα πολλοὺς ἄλλους! Τίποτα δικό του! Τίποτα ἀπολύτως! Μάλιστα ἀνεκάλυψα καὶ τὸ μεγαλύτερον τμῆμα τῶν πηγῶν του. Ὁ ἴδιος ἰσχυρίσθη πὼς ἡ γνώσις εἶναι δικαίωμα ὅλων. Δὲν θὰ φέρω ἀντιῤῥήσεις. Ἀλλοῦ εἶναι τὸ θέμα. Εἶναι δικαίωμα ὅλων ἡ γνῶσις, ἀλλὰ ἐὰν ἀναφέρουμε καὶ τὴν πηγὴ τῶν «ἰδεῶν μας», αὐτὸ καταδεικνύει τὸν σεβασμὸ ποὺ τρέφουμε γιὰ τὸ σύνολον τῆς κοινωνίας. Ἐὰν δὲν τὴν ἀναφέρουμε, εἴμαστε σκέτο τσόγλανοι!

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply