Ἡ συνείδησις.

Πρὸ ἀρκετῶν ἡμερῶν ξεκίνησε μία συζήτησις, διαδικτυακή, γιὰ τὸ τὶ εἶναι συνείδησις. 
Εἰπώθησαν πολλά. Σχετικὰ κι ἄσχετα.
Ἀλλὰ τὸ ἐρώτημα δὲν ἔχει ἀπαντηθεῖ ξεκάθαρα. 
Σήμερα ἀπεφάσισα νὰ σᾶς παρουσιάσω μέρος τῶν δικῶν μου σχολιασμῶν, μὲ τὰ σημαντικότερα, κατὰ τὴν κρίσιν μου σημεῖα, μὲ στόχον νὰ προβληματισθοῦμε ὅλοι μας. 
Τὸ τὶ εἶναι συνείδησις, προσωπικῶς τὸ ἔχω ἤδη ἀντιληφθεῖ.
Τὸ τὶ ὅμως εἶναι συνείδησις γιὰ τὸν καθένα, εἶναι ἄλλο ζήτημα. 
Δυστυχῶς, ἀκόμη κι ἐδῶ, ἔχουμε πάλι τμήματα τῆς πληροφορίας εἰσπράξει.
Κι ὅλα αὐτά, ὅπως πάντα δῆλα δή, ξεκινοῦν καὶ καταλήγουν στὴν ἀπουσία παιδείας μας!
Γιά πόσο ἀκόμη θά πληρώνουμε τήν ἀμορφωσιά μας; 
Ἄγνωστον… Πάντως σίγουρα γιὰ ὅσο ἀρνούμαστε νὰ πετάξουμε ἀπὸ ἐπάνω μας τὶς προσκολλήσεις μας καὶ τὰ χρωματιστά μας γυαλιά.

(Μικρὲς «παρεμβάσεις» γιὰ νὰ ἀποκρυβοῦν τὰ ὀνόματα κάποιων σχολιαστῶν.)

Τὸ ἀρχικὸν ἐρώτημα λοιπόν: 

 Ἀπὸ ποῦ προέρχεται ἡ συνείδησις; Εἶναι προϊὸν τοῦ ἐγκεφάλου;
Ἂν ναὶ πῶς ἐπιλέγει σὲ ποιόν ἐγκέφαλο θὰ κατοικήσῃ;
Σὲ ποιό στάδιο τοῦ ἀνθρώπου γίνεται ἡ εἰσαγωγὴ τῆς συνειδήσεως στό σῶμα;
Τὸ σπέρμα ἔχει συνείδησι; Πῶς ἡ συνείδησις χρησιμοποιεῖ τὸν ἐγκέφαλο γιὰ νὰ ἐξωτερικευθῇ; Ὑπάρχουν ἐπιστημονικὲς μελέτες σχετικὰ μὲ τὴν εἴσοδο καὶ παραμονὴ τῆς συνειδήσεως στὸ ἀνθρώπινο σῶμα; Ὑπάρχουν ἐπιστημονικὲς μελέτες γιὰ τὴν προΰπαρξι τῆς συνειδήσεως; Γιατί μόνο οἱ ἄνθρωποι ἔχουν συνείδησι;

Τί εἶναι ἡ συνείδησις; (δὲν ἀναφέρομαι στὴν γραμματικὴ καὶ τὴν ἐτυμολογία)

……………….

α’

Ἀρχὴ σοφίας ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις. 
Πῶς μπορεῖ κάποιος νά συν-ειδητοποιήσῃ τήν λέξιν συν-εἴδησιν καί νά μήν ξεκινήσῃ ἀπό τήν ἐπίσκεψιν τῶν ὀνομάτων; Τί σημαίνει γιά τόν καθένα αὐτή ἡ λέξις; Μήπως τό ὀρθότερον, πού ἀπαξιώθηκε ἐξ ἀρχῆς, ἦταν ἡ ἑτυμολογία; 
Συζητᾶμε γιὰ μίαν καρέκλα, ἐγὼ ἀντιλαμβάνομαι σκαμνάκι, ὁ ἄλλος τραπέζι καὶ τελικῶς τὸ ἐρώτημα ἀναφέρεται σὲ καναπέ. 
Πῶς θά γίνῃ κάποια συζήτησις λοιπόν άν δέν χ ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΣΘΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ τό ποιό ἀκριβῶς εἶναι τό θέμα τῆς συζητήσεως; 
Κι ἐάν ἡ Ἑλληνική γλώσσα δέν εἶναι ἐπιστήμη καί μέ ἀπολύτως ὁριοθετημένες ἔννοιες, τότε γιά ποιάν συνείδησιν συζητᾶμε;
Νομίζω πὼς ἔχουν ἀπαντήσει ἤδη στὸ τὶ εἶναι συνείδησις. Μᾶλλον ἀπὸ ποιὲς λέξεις προέρχεται. (Ἐπίσης, ἀντιλαμβάνομαι=ἀντί +λαμβάνω, δῆλα δὴ ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον προσλαμβάνω ΕΓΩ καὶ μόνον τὴν πληροφορία ποὺ εἶναι ἐκεῖ (ἀντί-τὸ ἔχουμε ἀναλύσει αὐτό). Συνεπῶς ἡ συνείδησις καὶ ἡ ἀντίληψις εἶναι ΕΝ ΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΕΝΝΟΙΕΣ!!!!)
Κλείνω (καὶ σᾶς ἀφήνω) ἐπεὶ δὴ ἡ λέξις οἶδα (Χρυσόστομε γιὰ ἐσέναν) σημαίνει ΟΛΗ Η ΓΝΩΣΙΣ, δὲν εἶναι κάτι ποὺ θὰαααα… κάποτε ἀποκτήσω, ἀλλὰ τὸ ἔχω ἤδη μέσα μου. ΟΙΔΑ, σημαίνει γνωρίζω ἀπόλυτα. (Τὴν ἑτυμολογία  θὰ σᾶς τὴν παρουσιάσω στὸ τέλος) 
Οἶδα, κατέχω, γνωρίζω τὰ πάντα τέλεια ἀλλὰ πρέπει νὰ ΒΡΩ τὸν τρόπο καὶ τὸν δρόμο πρὸ κειμένου νὰ τὰ «ἀποκρυπτογραφήσω». Διότι τὶς περισσότερες φορὲς ἡ πληροφορία εἶναι ἐμπρός μας ἀλλὰ δὲν κατέχουμε τὴν γλώσσα στὴν ὁποίαν εἶναι καταγεγραμμένη. 
Αὐτὰ ποὺ γράφει ὁ Γ.Φ.  μὲ βρίσκουν σύμφωνη καὶ μόνον συμπληρώνω πὼς δὲν χρειάζεται νὰ κάνω κάτι, παρὰ μόνον νὰ ΔΩ μέσα μου καὶ νὰ ξαναμάθω ἀπὸ τὴν ἀρχὴ «γραφὴ κι ἀνάγνωσιν». Ἀλλὰ αὐτὸ γίνεται μόνον μὲ τὴν ἑτυμολογικὴν προσέγγισιν, συνεπῶς, τὸ πρῶτο βῆμα εἶναι νὰ μάθω τὴν γλώσσα μου. 

Συνείδησις: ἐκ τοῦ ΣΥΝ+ΕΙΔΩΣ, ἤ ἄλλως γνωρίζω. (ἔκ τοῦ συνειδέναι– σύνοῖδα) Μὴν ἀναλύσουμε  καὶ τὸ οἶδα τώρα….
Ἔν ὁλίγοις, συνείδα (συνείδησις) σημαίνει ΓΝΩΡΙΖΩ ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ, ΚΑΤΕΧΩ, ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΡΙΣΤΑ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΜΟΥ!!!! (Νομίζω κατάλαβες, διότι συμβαίνουν ΟΛΑ μαζύ!!!)
Καὶ ἡ εἴδησις προέρχεται ἀπὸ τὴν γνώσιν, πληροφορία. Ἔχω εἰδήσεις, σημαίνει ἔχω μάθει κάποιες πληροφορίες. Γνωρίζω! 

 β’

Πάντως συνείδησις, ἐὰν δὲν τὸ πιάσουμε (καθῶς καὶ κάθε τί) ἀπὸ τὴν ῥίζα του, δῆλα δὴ τὴν ἑτυμολογία του, δὲν πρόκειται νὰ βροῦμε ἄκρη. Ἡ Ἑλληνικὴ γλώσσα εἶναι ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ. Μία Ἁπλῆ ἐπίσκεψις ὀνομάτων λύει πάντα πολλὲς ἀπορίες. 
Ἀλλὰ ἡ ἐπίσκεψις ὀνομάτων πρέπει νὰ συμβαίνῃ ταὐτόχρονα σὲ πολλὰ ἐπίπεδα. 
Γιὰ νὰ κλείσω, θὰ σᾶς μεταφέρω τὴν τοποθέτησιν τῆς καταπληκτικῆς δασκάλας μου, τῆς Ἀ.. Αὐτὴ χρησιμοποιοῦσε τὴν ἐξῇς τακτική: ὅταν κάποιαν λέξιν ἤ κάποιο κείμενον δὲν τὸ καταλάβαινε, ξεκινοῦσε νὰ τὸ ἐπαναλαμβάνῃ στὸν ἑαυτόν της πολλὲς πολλὲς φορές. Νὰ γίνῃ δευτέρα της Φύσις. Ὅταν «αἰσθανόταν» τὴν λέξιν ἤ τὸ ἀπόσπασμα, τότε μόνον στρεφόταν σὲ λεξικά, γιὰ νὰ συνεχίσῃ τὴν ἔρευνα. 
Ἡ Ἀ., κατὰ τὰ δικά μου δεδομένα πάντα, εἶναι ἀπὸ τὶς καλλίτερες φιλολόγους ποὺ ἔχουμε σήμερα

γ’

Ὅταν ἡ ἀτομικὴ συνείδησις εἶναι ταὐτοχρόνως καὶ συλλογική, ὅλοι οἱ διαχωρισμοὶ ποὺ ἀνέφερες δὲν ὑφίστανται. Εἶναι μόνον γιὰ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἀντιλαμβάνονται τὸ ΟΛΟΝ τοῦ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ καὶ τὸ ΣΥΝ+ΕΙΔΕΝΑΙ. Δῆλα δὴ γιὰ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἔχουν κατακερματισμένη ἀντίληψιν τῶν πληροφοριῶν, τῶν καταστάσεων ἀλλὰ καὶ τῆς ἴδιας τῆς ζωῆς. Δὲν γίνεται νὰ ἔχῃ κάποιος ἄλλην ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΝ γιὰ τὸν πλανήτη, ἄλλην γιὰ τὸν ἄνθρωπον, ἄλλην γιὰ τὴν οἰκολογία καὶ ἄλλη γιὰ τὶς ἀξίες. Αὐτὰ τὰ πράγματα εἶναι ΕΝΑ!!! Δὲν διαχωρίζονται! 
Ὅταν ἐπίσης ὑπάρχῃ τὸ ΣΥΝ+ΕΙΔΕΝΑΙ (ποὺ εὐτυχῶς, ὑπάρχει) σὲ ἀτομικὸν ἐπίπεδον, αὐτομάτως αὐτὸ μεταμορφώνεται σὲ συλλογικόν. Βέβαια, νὰ μὴν ἔχουμε ἀπαιτήσεις νὰ συλλάβουν ὅλοι τὸ ΟΛΟΝ. Θὰ ἦταν παράλογον κάτι τέτοιο. Ἁπλῶς νὰ πάρουν τμῆμα τῆς πληροφορίας καὶ νὰ μπορέσουν νὰ ἀνέλθουν κάποια ἐπίπεδα μποροῦν οἱ πολλοί. Ὄχι νὰ διαχειριστοῦν τὴν ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΝ ἤ νὰ τὴν ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ἤ ἀκόμη καὶ νὰ τὴν μοιραστοῦν, λεκτικῶς, μὲ ἄλλους καὶ νὰ τοὺς κάνουν κοινωνούς, σὲ μέρος της. 
Βέβαια, αὐτὰ ποὺ γράφω, αὐτοὶ ποὺ τὰ ἔχουν βιώσει, τὰ ἀντιλαμβάνονται καὶ τὰ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΟΥΝ. Οἱ ἄλλοι, ποὺ δὲν τὰ κατανοούν, τὰ πολεμοῦν. Ἀλλὰ δὲν ἔχει καμμίαν σημασία ἡ ἄποψίς τους. Σημασία ἔχει μόνον ἡ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΣ, οἱ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ, ποὺ ἔχουν ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ καὶ φυσικὰ ὠθοῦν καὶ τὸ σύνολον στὴν ἀνύψωσιν καὶ στὴν ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΙΝ! (Μερική, ἀλλὰ ὑπαρκτή!!!)
Τί σημαίνει ΣΥΝ-ΕΙΔΕΝΑΙ; Νομίζω τὸ πιάσαμε ἤδη ἀπὸ τὴν ἀρχή. Στὸ τέλος του κολλήσαμε κάπως, ἀλλὰ δὲν πειράζει. Ὅσοι ἦταν νὰ καταλάβουν ξέρω πὼς κατάλαβαν, κι ἄς μὴν μιλοῦν. Σκέπτονται κι ἀγωνιοῦν γιὰ τὴν ἐπομένην «ΣΥΝΔΕΣΙΝ» τῶν «ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ»

Ἐν ὁλίγοις, συνείδησις εἶναι ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ μᾶς λέει ἡ ἑτυμολογία τῆς λέξεως. 
Πῶς τό ἀντιλαμβανόμαστε;
Αὐτὸ δὲν ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὴν λέξιν ἀλλὰ μὲ τὸ εἶδος μας καὶ τὴν Φύσιν μας καὶ φυσικὰ τὸ πόσο καλὸ ξεκαθάρισμα ἔχουμε κάνει στὰ διάφορα πεποιθησιακὰ συστήματα ποὺ κουβαλᾶμε. 
Ἀπὸ ἐμᾶς καὶ μόνον ἐξαρτᾶται καὶ ἡ ΣΥΝΔΕΣΙΣ καὶ ἡ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΣ ἀλλὰ τὸ τὸ ΑΥΡΙΟ!!!
Ἐκεῖ εἶναι πιστεύω ὅλες οἱ ἀπαντήσεις.

Φιλονόη.  

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply