Θέλουμε ὅπλα; Μᾶς τὰ ἔχουν δώσει ὅλα οἱ πρόγονοί μας!!

Δεν ξέρω πόσες φορές με έχει εκπλήξει ευχάριστα η ερμηνεία ενός αρχαίου κειμένου,η αποκρυπτογράφιση  μιας φαινομενικά απλής ιστορίας,που όμως κρύβει τόσα μηνύματα για τον αναγνώστη του.Πόσες φορές έχω σταθεί με δέος μπρος στην νόηση αυτών των προγόνων.
Πόσες φορές έχω νιώσει υπερήφανη που γεννήθηκα Ελληνίδα κι ας είμαι ανάξια απόγονος, αυτών των ένδοξων προγόνων.
Είναι μια συνεχής πρόκληση  στην ζωή αυτή, να προσπαθείς να δικαιώνεις τον τίτλο ”Ελλην” που φέρεις ως κληρονομιά στους ώμους σου.

Ενα από αυτά τα έργα που αφήνουν τον αναγνώστη άναυδο,είναι και η Οδύσσεια του παππού Ομήρου,αυτού του εκπληκτικού δημιουργού που αμφισβητήθηκε όσο κανείς για τις ιστορίες του,αλλά η αρχαιολογική σκαπάνη τον δικαίωσε πολλάκις!
Θα μπορούσε να μιλά κανείς ώρες μην πω μέρες, για τα δύο έργα που άφησε κληρονομιά στην ανθρωπότητα,αλλά τώρα θα δούμε πως μια ιστορία της Οδύσσειας,ένα μικρό κείμενο που αναφέρεται στον Οδυσσέα και στην μάχη του κατά των μνηστήρων,πως κατά ένα παράδοξο τρόπο,βρίσκει πλήρη εφαρμογή στις μέρες μας.
Λες και ο παππούς Ομηρος ήξερε κάτι…

….Μωρέ λες;;

Σεμέλη
……………………………………..

Εἶναι πολὺ σημαντικό, αὐτὲς τὶς κρίσιμες ὧρες, νὰ ῥίξουμε μία ματιὰ στὴν Βίβλο τῶν Ἑλλήνων, δηλαδὴ στὰ Ὁμηρικὰ Ἔπη καὶ νὰ διδαχδοῦμε, ἔστω καὶ τὴν τελευταία στιγμή, ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ Ὀδυσσέως.

Δηλαδή: Νὰ κρατήσουμε τὴν ψυχραιμία μας, νὰ ἐλέγξουμε τὴν παρόρμηση, νὰ ἔχουμε τὶς αἰσθήσεις μας καὶ τὶς κεραῖες μᾶς ἀνοικτὲς καὶ νὰ μὴν παρασυρθοῦμε ἀπὸ τὴν ὀργὴ καὶ τὸ μένος ποὺ μᾶς διακατέχει, ὥστε νὰ γίνουμε βοῤῥᾶ, στοὺς συγχρόνους «μνηστῆρες».

Ὅταν ὁ Ὀδυσσεὺς φθάνῃ στὴν Ἰθάκη, ἡ μεγίστη ἐπιθυμία τοῦ εἶναι νὰ πάρῃ πίσω τὸν κόσμο του, τὸν κόσμο ποὺ τοῦ ἔκλεψαν.

Εἶναι τὸ βιός του, εἶναι ὁ ἴδρως μίας ζωῆς, εἶναι ἡ γῆ του, εἶναι ἡ Πατρίς του, εἶναι τὸ δικαίωμα νὰ ὁρίζῃ τὸ σπιτικό του!

Παρὰ τὴν μεγάλη του λαχτάρα, διατηρεῖ τὴν ἀνωνυμία του καὶ μεταμορφωμένος σὲ ζητιάνο ἀπὸ τὴν Θεὰ Ἀθηνᾶ, πηγαίνει στὸ παλάτι ὥστε νὰ ἐλέγξῃ τὴν κατάσταση καὶ νὰ πάρῃ τὶς πληροφορίες ποὺ θέλει, ὑπομένοντας καρτερικὰ τὶς προσβολὲς καὶ τὴν χλεύη τῶν μνηστήρων.

Γιατὶ αὐτὸ ποὺ τὸν ἐνδιαφέρει εἶναι ἡ ἐπίτευξις τοῦ στόχου του καὶ ὄχι ἡ στείρα ἀντιπαράθεσις!

Γὶ αὐτὸ τὸν λόγο καὶ εἶναι ὁ ἀγαπημένος τῆς Θεᾶς Ἀθηνᾶς, τῆς Θεᾶς ποὺ ἀντιπροσωπεύει τὴν νόηση τοῦ Διός, τὴν Σοφία, τὴν στρατηγικὴ τῆς σκέψεως τοῦ πολέμου.

Τῆς Θεᾶς ποὺ μελετᾶ τὸν ἐχθρὸ καὶ τὸν πολεμᾶ μὲ τὰ ἴδια του τὰ ὄπλα.

Ὅταν ὅμως ἔρχεται ἡ ὥρα, ὅταν τοὺς ἔχει στριμώξη ὅλους ἀόπλους σὲ ἕνα δωμάτιο, ὅταν φανερώνεται πάνοπλος, τότε ἐκφράζει τὴν ὀργή του!
Καὶ δὲν δείχνει οἶκτο, γιατὶ ὁ κόσμος του εἶναι τὸ βιός του,
ποὺ ἐδημιούργησε μὲ τὸν δικό του ἱδρώτα, εἶναι ἡ Πατρίς του, ποὺ οἱ μνηστῆρες κατεχράσθησαν καὶ καπηλεύθησαν μαζὺ μὲ τὴν φιλοξενία τοῦ οἴκου του ποὺ ἐτίμησε τὸν ξένιο Δία.

Εἶναι τὸ παιδί του, ὁ Τηλέ-Μαχος (αὐτὸς ποὺ δίδει τὴν μάχη του ἀπὸ μακρυά), ποὺ μὲ δόλιο τρόπο ἐπεχείρησαν νὰ δολοφονήσουν, δηλαδὴ νὰ καταδικάσουν τὴν γενεά του σὲ ἀφανισμό, ὅπως δόλια σήμερα ξαναεπιχειροῦν!

Ὁ ἰσχυρότερος ἀντίπαλός του εἶναι ὁ Ἀντίνοος!
Ἡ λέξις ὀμιλεῖ ἀπὸ μόνη της.
Εἶναι ἡ ἀντι-νόησις. Εἶναι αὐτὸ ποὺ μᾶς κάνουν τώρα, εἶναι ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο θολώνουν τὶς καταστάσεις καὶ τὴν πραγματικότητα ὥστε νὰ μὴν σκεπτόμεθα καθαρὰ καὶ νὰ μᾶς ἐλέγχουν!
Εἶναι ὁ μεγαλύτερος κίνδυνος γιὰ τὴν καθυπόταξη καὶ δουλεία τοῦ ἀνθρώπου.
Εἶναι ὁ στόχος τῆς πρώτης φονικῆς βολῆς τοῦ Ὀδυσσέως.

Εἶναι αὐτὸς ποὺ πρέπει νὰ πεθάνῃ πρῶτος.

Γὶ αὐτό, μακρυὰ ἀπὸ τὴν προπαγάνδα τῶν ΜΜΕ.
Ἐὰν ὑπῆρχαν αὐτὰ τὸ 1821, εἶναι ἀμφίβολο ἐὰν θὰ γίνονταν ἡ ἐπανάστασις τῶν Ἑλλήνων, θὰ ἐκινδύνευαν δὲ νὰ μείνουν καθυποταγμένοι στὴν πλάνη καὶ τὴν θολούρα τῆς συγχισμένης κρίσεως, ἐξ αἰτίας της.

Καὶ τὸν σκοτώνει τὸν Ἀντίνοο ὁ Ὀδυσσεύς, ῥίχντοντάς του τὸ βέλος στὸν λαιμό, στὸ ὄργανο τῆς ὀμιλίας δηλαδὴ τῆς ἐπκοινωνίας ποὺ τὴν χρησιμοποιεῖ ἐνάντια στὴν νόηση τῶν ἀνθρώπων!

Ὁ ἑπόμενος εἶναι ὁ Εὐρύ-μαχος.
Αὐτὸς ποὺ μάχεται μὲ κάθε τρόπο, μὲ εὖρος, μὲ κάθε μέσον, ὁ δεινὸς καὶ ἀδίστακτος μαχητής.
Ὁ Ἀμφί-νομος! Αὐτὸς ποὺ διαστρεβλώνει τὸν νόμο καὶ τὴν τάξη τῶν πραγμάτων, ὁ ἐπικίνδυνος γιατί εἶναι ἔτσι καὶ ἀλλοιῶς!

Γιατί λειτουργεῖ κατὰ τὸ δοκοῦν.

Ὁ Ἀγέ-λαος!
Αὐτὸς ποὺ ἄγει τὸν λαό, ποὺ τὸν παρασύρει μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Ἀντι-νόου!
Ποῦ τὸν μετατρέπει σὲ κατευθυνομένη ἀγέλη!

Οὐδὲν ὄνομα στὰ Ὁμηρικὰ ἔπη εἶναι δοσμένο στὴν τύχη!

Κρύβουν βαθύτατα νοήματα καὶ στὸ χέρι μας εἶναι νὰ τὰ ἀποκρυπτογραφήσουμε καὶ νὰ διδαχθοῦμε ἤ, καλλίτερα, νὰ συνετιστοῦμε.

Οἱ πρόγονοί μας μᾶς ὀμιλοῦν.
Οἱ πρόγονοί μας μᾶς ὑποδεικνύουν τὸ τὶ πρέπει νὰ κάνουμε. Μᾶς λὲν τὸ πῶς πρέπει νὰ πολεμήσουμε.
Μᾶς λὲν τὸ πῶς θὰ ἀπότινάξουμε τὸν ζυγό.
Ἀρκεῖ μόνον νὰ τοὺς ἀκούσουμε!

Ἡ ἀναγκαιότης τῆς Ὀδυσσεικῆς σκέψεως ὡς ἀέναον μέσον ἐπιβιώσεως.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply