Ἡ ἀνικανότης τῆς δημοκρατίας.

Στὴν ἀρχαία Ἀθήνα, κυριαρχοῦσαν δύο πολιτικὲς παρατάξεις… Οἱ δημοκρατικοὶ μὲ τὸν Θεμιστοκλῆ καὶ οἱ ἀριστοκρατικοὶ μὲ τὸν Ἀριστείδη… Οἱ καυγᾶδες μεταξὺ τῶν δύο, ἔχουν μείνει στὴν ἱστορία…

Κάποτε ὁ Ἀριστείδης, ὁ ἐπονομαζόμενος καὶ Δίκαιος, ἐπιχειρηματολόγησε εἰς βάρος μίας καθ’ ὅλα ὠφελίμου προτάσεως τοῦ Θεμιστοκλέους, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ Ἐκκλησία τοῦ Δήμου νὰ τὴν ἀποῤῥίψῃ… Τὸν Ἀριστείδη ὅμως τὸν κατέβαλαν οἱ τύψεις καὶ καθὼς ἀποχωροῦσε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ἄρχισε νὰ φωνάζῃ: 

«Ἀθηναῖοι, δὲν ὑπάρχει γιὰ ἐσᾶς σωτηρία, παρὰ μόνο ἂν ῥίξετε κι ἐμένα καὶ τὸν Θεμιστοκλῆ στὸν γκρεμό…!»

Αὐτὸ ἀποτελεῖ παράδειγμα πολιτικοῦ πολιτισμοῦ ἐν καιρῷ Δημοκρατίας, ὅπου οἱ πολιτικοὶ ἡγέτες, ἂν καὶ ἱκανότατοι ὡς ἕναν βαθμό, δὲν λειτούργησαν ὑπὲρ τοῦ δημοσίου συμφέροντος… Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἀποτελεῖ τρανὸ παράδειγμα γιὰ τὸ πόσο διαχρονικὰ ἀνίκανος εἶναι ἡ πλειοψηφία στὸ νὰ τὸ ἀναγνωρίσῃ… ἀκόμη καὶ στὴν ἄμεσο δημοκρατία…

(*) «Τέλος δέ ποτε το Θεμιστοκλέους πράττοντός τι τν δεόντων ντικρούσας κα περιγενόμενος ο κατέσχεν, λλ’ επεν π τς κκλησίας πιών, ς οκ στι σωτηρία τος θηναίων πράγμασιν, ε μ κα Θεμιστοκλέα κα ατν ες τ βάραθρον μβάλοιεν…» [(Πλουτάρχου, Βίοι Παράλληλοι: Αριστείδης, (3.2)]

Σοφία Ζήνδρου

Κι λεγα κι γώ.. 
Πς εναι δυνατόν νά κυβερν μόνος του Περικλς γιά τριάντα χρόνια; Τί στά κομμάτια δημοκρατία εχαν πού δέν τολμοσε οδες νά το παραβγ στόν λόγο;
Διότι, κακ τ ψέμματα… Ατ δημοκρατία ταν ποφτιαχνε δικτατορίες σν το Περικλέους κα  σν το Βενιζέλου κα σν τοντρέα..
πλς μες τ καταλαβαίνουμε κάπως …ργά!
ταν μς χουν ξεσκίσει πρτα!

Φιλονόη.

Υ.Γ. Τί σο κάνουν μως οἱ   δημαγωγοί; Χμμμμ… Σ πείθουν πς σὺ  ρχεις κι ατο  σολλάζουν τ φτα. Μὲ  τς γεες μας!

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply