Ὅταν λέμε ΟΧΙ, ἐννοοῦμε μόνον ΟΧΙ!!!!

Ἔχετε παρατηρήσει πώς ὅταν κάποιος μᾶς λέει Ὄχι, ἐμεῖς δέν τόν πιστεύουμε κι ἀποφασίζουμε ἤ νά τόν μεταπείσουμε ἤ νά κάνουμε αὐτό πού ἐμεῖς θέλουμε, πρό κειμένου νά τοῦ ἀποδείξουμε πώς τόν ἔχουμε ἐγγεγραμμένο στά παλαιότερα τῶν ὑποδημάτων μας; (Διότι, πῶς νά τό κάνουμε; Ἐμεῖς ξέρουμε πάντα καλλίτερα….)
Ἔχετε συνειδητοποιήσει πώς τά ὅρια, γενικῶς, εἶναι τόσο χαλαρά, πού τελικῶς δέν ἔχει σημασία ἐάν θά τά παραβιάζουμε ὅλοι μας;  

 Ὅλα ξενικοῦν ἀπὸ τὰ παιδικά μας χρόνια. 
Τότε ποὺ μᾶς μαθαίνουν οἱ γονεῖς μας πὼς μὲ ἕνα κλάμα, μίαν γκρίνια,  ἕνα χαμόγελο τσαχπίνικο, μποροῦμε νὰ κάμψουμε κάθε  ἀντίδρασιν, ἀντίστασιν καὶ νὰ  κάνουμε τελικῶς ἐμεῖς αὐτὸ ποὺ θέλουμε. Ὁ,τιδήποτε κι ἐὰν εἶναι αὐτό! (Εἶναι μήπως τά παιδιά μας οἱ μεγαλύτεροί μας τύραννοι;)
Ἐὰν μάλιστα, κατὰ τὴν διάρκεια τῶν παιδικῶν μας χρόνων, συναντήσαμε κάποιον ποὺ ὅταν ἔλεγε ΟΧΙ, ἐννοοῦσε ΟΧΙ, τότε ἀποφασίζαμε πὼς δὲν τὸν θέλουμε στὴν ζωή μας, χαρακτηρίζοντάς τον μὲ μύρια κοσμητικά.  
Κι ὅμως, ὅσο εὔκολα συγχωροῦμε σὲ ἕνα παιδὶ τὴν παραβίασιν τῶν ὁρίων, τόσο δυσκολότερες γίνονται οἱ σχέσεις μας  σὰν ἐνήλικες. 
Διότι, ἐάν τὰ ὅρια δὲν εἶναι σαφῆ, τότε πολὺ γρήγορα παραβιάζονται.Κι ὅταν παραβιάζονται, τότε δημιουργοῦνται αὐτομάτως δυστυχισμένοι ἄνθρωποι. Οἱ σχέσεις καταντοῦν συμβατικὲς καὶ τελικῶς τὰ ξεσπάσματα εἶναι ὅλο καὶ πιὸ βίαια…
Ἔτσι σήμερα, ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ παιδιὰ ποὺ τοὺς λὲς ΟΧΙ καὶ καταλαβαίνουν αὐτὸ ποὺ ἐκεῖνα θέλουν.
«Ὄχι παιδί μου, δὲν θὰ πᾶς ἐκεῖ…» Κι αὐτὸ σηκώνεται καὶ πάει…
«Ὄχι παιδί μου, δὲν θὰ τὸ κάνῃς αὐτό….» Καὶ τὴν ἄλλην σιτγμὴ τὸ ἔχει κάνει…
«Ὄχι παιδί μου, δὲν θὰ φορέσῃς αὐτὸ τὸ ῥοῦχο….» Καὶ τὴν ἄλλην στιγμὴ τὸ ἔχει φορέσει…
Κι ἐπεὶ δὴ εἶναι παιδί, λέμε μέσα μας κι ἕνα: «δὲν βαριέσαι, παιδὶ εἶναι»  καὶ τοῦ  τὸ ἐπιτρέπουμε.  
Καθημερινῶς δεκάδες παραδείγματα…  
Ξέρετε τί ΄καταφέρνουμε;
Δημιουργοῦμε δυστυχισμένους ἀνθρώπους γιὰ τὴν αὐριανὴ κοινωνία μας. Τόσο ἀπλᾶ!
(Μήπως κατά βάθος συμβάλλουμε στά μέγιστα στό νά ἀκυρώνουμε κάθε ὅριον καί φραγμόν;)
Κάποιαν στιγμή, ἐκ τῶν πραγμάτων, θὰ βρεθῇ στὸν δρόμο τους κάποιος ποὺ θὰ λέῃ Ὄχι καὶ θὰ τὸ ἐννοῇ. Καί τότε τί θά συμβῇ; Τὸ δικό μας παιδὶ θὰ εἶναι πάντα ἀθῶο στὰ δικά μας μάτια. Στῶν ἄλλων ὅμως; Μήπως θά εἶναι ἕνα κακομαθημένο κωλόπαιδό πού τοῦ χρειάζονται κλωτσιές; 
Καί μήπως τελικῶς κι ἐμεῖς σέ ἕναν βαθμό εἴμαστε κακομαθημένα κωλόπαιδα πού τούς χρειάζονται κλωτσιές;
Ἀγαπητοί μου…
Ὅσον ἀφορᾷ στὰ παιδιά μας θεωρῶ πὼς πρέπει νὰ σεβόμαστε ἀπολύτως τοὺς λόγους μας καὶ πάντα νὰ ἐννοοῦμε αὐτὸ ποὺ  λέμε. Εἶναι ἕνας ἔντιμος τρόπος διαπαιδαγωγήσεως, ποὺ ὅμως λόγῳ κεκτημένης ταχύτητος, ἔχει σχεδὸν ξεχαστεῖ. 
Ὅσον ἀφορᾷ ὅμως στοὺς ἐνήλικες, μὲ τοὺς ὁποίους συναναστρεφόμαστε, ἐκεῖ πλέον ἐὰν τὸ Ὄχι μας δὲν γίνει κατανοητόν,  ΑΜΕΣΩΣ, τότε  ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ καὶ κλωτσιὲς καὶ μπουνιὲς καὶ κάθε δυνατὸν μέσον ποὺ θὰ τοὺς ἀπομακρύνῃ ἀπὸ τὴν ζωή μας.
Μποροῦν  πάντα νὰ παραμένουν κακομαθημένα κωλόπαιδα, ἀλλὰ ὄχι στὶς δικές μας ζωές. 
Στὶς ζωὲς αὐτῶν ποὺ τοὺς ἀνέχονται!
Προσωπικῶς τὸ ἐφαρμόζω. 
Ἐὰν τὸ ἀντιλαμβάνονται ἤ ὄχι, εἶναι ἀποκλειστικῶς δικό τους θέμα, ὄχι δικό μου. 
Στὴν ζωή μου χρειάζονται ἐνήλικες. 
Τὰ μωρούλια νὰ πάρουν τὴν πιπίλα τους καὶ νὰ περάσουν στὴν ἀπέναντι παραλία, ὅπου μποροῦν νὰ κάνουν  τὰ πάντα. 
Ἀκόμη καὶ νὰ πνιγοῦν!
Μακρυά μου μόνον νὰ μένουν…
Υ.Γ.1. Ἀλήθεια, γιατί κάποιοι ἐπιμένουν ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ νά μοῦ ἐπιβάλουν αὐτά πού ἐκείνοι θέλουν; Μέ ποιόν τρόπο τελικῶς θά μπορέσουμε νά τούς ἐξηγήσουμε πώς τό ΟΧΙ πού ἐκφέρω εἶναι ΟΧΙ καὶ ποτὲ ναί, ἴσως, θά δοῦμε; Νά ἀναζητούσα μήπως κι ἄλλους τρόπους ἀπομακρύνσεώς τους ἀπό τήν ζωή μου; Ἤ νά τούς πετούσαμε ἀπό τό ὄχημα;
Υ.Γ.2. Ἐτοῦτo τὸ ὑστερόγραφον συμπληρώνεται ἐκ τῶν ὑστέρων,  ὥς ἀφιέρωμα πρὸς κάποιους ἀνηθίκους, ἠλιθίους, ἀνεγκεφάλους, ποὺ ἔν ᾦ πολλάκις τοὺς ἔχω ἐνημερώσει πὼς ἀρνοῦμαι οἰανδήποτε ἐπαφὴ μαζύ τους, ἐκείνοι οὐδόλως τὸ δέχονται. Ἀναμένουν λίγο καιρὸ, πιστεύοντας πὼς ἔχω χαλαρώσει ἀπέναντί τους,  καὶ ξαναεισβάλλουν στὴν ζωή μου, εἶτε μέσῳ συκοφαντιῶν, γιὰ νὰ τοὺς προσέξω, εἶτε μέσῳ καταιγισμοῦ ἠλεκτρονικῶν μηνυμάτων, εἶτε ἀκόμη καὶ μέσῳ εἰδικῶν μηνυμάτων, τρυφερῶν καὶ μὲ πολλὰ …ὑπονοούμενα…
Κάθε φορὰ ποὺ τοὺς βάζω τὶς φωνές, νὰ πάψουν νὰ μὲ ἐνοχλοῦν, ξεκινοῦν μίαν ἐκστρατεία κατασυκοφαντήσεώς μου. Δὲν ἀναρωτιοῦνται ΠΟΤΕ γιὰ τὸ ἐὰν ἐνοχλοῦν ἤ γιὰ τὸ ἐὰν κουράζουν! Θεωροῦν ἑαυτοὺς ὑπὲρ ἄνω κάθε παρατηρήσεως!
Ἀρνοῦνται σὲ κάθε περίπτωσιν νὰ κυττάξουν τὸν καθρέπτη τους καὶ νὰ ἐλέγξουν τοὺς ἑαυτούς τους, γιὰ τὰ λάθη τους, τὶς παραλήψεις τους καὶ τὶς προσβολές  ποὺ κάνουν στοὺς γύρω τους. Ἀρνοῦνται δυστυχῶς νὰ δεκτοῦν τὸ Ὄχι, ποὺ κατ’ ἐπανάληψιν τοὺς ἔχω ἐκφράσει. Ἀρνοῦνται γενικῶς νὰ δεκτοῦν τὸ Ὄχι ὥς ἀπάντησιν
Ὄχι, δὲν τοὺς θέλω  στὴν ζωή μου! Δὲν ἀνέχομαι πρόσωπα ποὺ δὲν μὲ σέβονται καὶ δὲν σέβονται τὰ ὅρια ποὺ ἐγὼ θέτω. Δὲν ἀνέχομαι νὰ μοῦ τηλεφωνοῦν στὴν 1:30 μετὰ τὰ μεσάνυκτα, διότι δὲν ἔχουν τὶ νὰ κάνουν, ἀδιαφορῶντας ἐὰν ἔχω ἄρρωστο ἄνθρωπο στὸ σπίτι, ἐὰν ξυπνοῦν παιδιά, ἤ ἐὰν διακόπτουν κάποιαν προσωπική μου στιγμή. Δὲν ἀνέχομαι νὰ τοὺς λέω «ΤΕΛΟΣ, ΜΕ ΕΝΟΧΛΕΙΣ» κι αὐτοὶ νὰ νομίζουν πὼς κάνω σκέρτσα καὶ νάζια. Δὲν ἀνέχομαι νὰ μὴν σέβονται τὶς ἐπιλογές μου καὶ πολὺ περισσότερο τὴν προσωπική μου ζωή. Ἄλλο ὁ ἀγώνας ὅλων μας γιὰ τὴν Πατρίδα καὶ ἄλλο τὸ πῶς θὰ πορευόμαστε στὰ προσωπικά μας. Κι αὐτὰ δὲν ἀνακατεύονται. Εἶναι ἄσχετα μεταξύ τους! Ἀλλὰ δυστυχῶς κάποιοι σκέπτονται μόνον μὲ τὸ κάτω κεφάλι. Καὶ οὔτε ἀνέχονται ἀπὸ μίαν γυναίκα τὴν ἀπόρριψιν…..

Ξέρω, εἶναι γελοῖοι. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν μειώνει τὴν ἐνόχλησιν. Πολλῷ δὲ μᾶλλον ὅταν ξεκινοῦν τὸ προσφιλές τους παιχνίδι τῆς συκοφαντίας… Ξυπνοῦν φίλους, μετὰ τὰ μεσάνυκτα, γιὰ νὰ μὲ διαβάλουν. Ἐπίσης μὴ σεβόμενοι τὰ ὅρια τῶν φίλων. ( Αὐτοί, οἱ «ἀθῶοι», οἱ «ἀγνοί», οἱ «ἄσπιλοι», ποὺ μόνον τὸ καλό μας θέλουν, ἀλλὰ ἐμεῖς δὲν τὸ ἐκτιμήσαμε… Μοῦ θυμίζουν κάτι πεντάχρονα, ποὺ ἐὰν ἀκούσουν τὸ Ὄχι ἀπὸ τὴν μαμά τους, τρέχουν στὸν μπαμπά τους κλαίγοντας καὶ πασχίζοντας νὰ τὸ ἀναστρέψουν…. Τέτοιου ἐπιπέδου εὐφυΐα καὶ συμπεριφορά!)
Στέλνουν μηνύματα στὸ ἠλεκτρονικό μου ταχυδρομεῖον, κι ὅταν βάζω φραγή, ἤ τὰ προωθοῦν μέσῳ τρίτων ἤ ἀλλάζουν διεύθυνσιν καὶ ὄνομα, γιὰ νὰ μὴν τοὺς ἀναγνωρίσω. Τάχα μου… Ἀλλὰ αὐτὰ τὰ ὀρθογραφικὰ λάθη εἶναι πολὺ μαρτυριάρικα τὰ ἄτιμα….
Ὅταν μάλιστα πρόκειται γιὰ τύπους ποὺ ἔχουν παρεισφρήσει στὸν πατριωτικὸν χῶρο, μὲ στόχο μόνον νὰ μᾶς φακελώσουν καὶ νὰ δίδουν τελικῶς ἀναφορὲς, εἶτε στὶς μασονικές τους στοὲς, εἶτε στοὺς τάχα μου κολλητούς τους, οἱ ὁποῖοι ὅμως οὐδόλως ἐπιθυμοῦν τὴν ἀπελευθέρωσιν τοῦ Ἕλληνος, τότε τὸ θέμα καταντᾶ ἐπικίνδυνον γιὰ ὅλους μας… Ποιός ξέρει τό τί γράφουν σέ αὐτά τά φακελώματα καί ποῦ τά μεταφέρουν; Ἤ ἔστ’ῲ,  ποιοί ἔχουν δυνατότητα προσβάσεως σέ αὐτές τίς πληροφορίες;
(Μάλιστα κάποιος ἀπὸ αὐτούς, ὄνομα καὶ μὴ χωριό, μᾶς ἔχει ἀνᾲ λίστες φακελωμένους. Ὑπερπατριῶτες, πατριῶτες, ἀνθέλληνες, ἀδιάφοροι, μισοαδιάφοροι, ἐχθροί (Κι ἐν τελῶς ἀνορθόγραφα πάντα!!!)… Μέ ποιό δικαίωμα; Ῥωτῆστε τον!!! Τηλέφωνα, διευθύνσεις, φωτογραφίες…  Κι ὄχι μόνον τὰ δικά μας.. Τὰ τῶν οἰκογενειῶν μας, τὰ τῶν φίλων μας, τὰ τῶν συνηθειῶν μας…  Δὲν ἀντιλαμβάνεται πὼς τελικῶς λειτουργεῖ μὲ κάθε δυνατὸν τρόπο πρὸ κειμένου νὰ ῥίξῃ τὴν πρώτη φτυαριὰ στὸ θάψιμο τῆς Ἑλλάδος… Ἤ κάνει πὼς δὲν τὸ ἀντιλαμβάνεται!!! Κι ἐπίσης, δὲν καταλαβαίνει, διότι τόσο …δὲν τοῦ κόβει, πὼς δὲν χρειαζόμαστε πρόσωπα ποὺ ἔχουν νὰ ἀναδείξουν ὥς καλλιτέραν περίοδον στὴν ζωή τους, τὴν δράσιν τους ἐπὶ χούντας,
ὅταν σάπιζε τὸν κοσμάκη στὸ ξύλο... -Ναί, καμαρώνει ὁ πανηλίθιος!!!!- Ἐὰν εἶναι ὑπερήφανοι γιὰ αὐτά τους τὰ ἔργα, τότε ποιάν Ἑλλάδα θέλουν νά σώσουν; Μήπως νά τήν ἀποτελειώσουν μόνον ποθοῦν, μέ τούς ἑαυτούς τους νά κουνοῦν τά βρωμοπόδαρά τους ἐπί τῆς κεφαλῆς μας; Ἄ, ξέχασα, διὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθές, ἔως καὶ κόμμα ἐπεχείρησε νὰ φτιάξῃ, πρὸ κειμένου νὰ μᾶς συνετίσῃ… Προσωρινῶς τὸ ἀποφύγαμε… Γιά πόσο ὅμως;)
Δὲν θὰ σᾶς ζαλίσω περισσότερο μὲ τὶς περιπέτειές μου. Εὐτυχῶς δὲν εἶμαι ἡ μόνη ποὺ θέλει νὰ ἀποκοπῇ ἀπὸ τέτοιου εἴδους σαπρόφυτα. Εἴμαστε πολλοί. Δυστυχῶς εἴμαστε καὶ γνωστοὶ πλέον μεταξύ  μας… Καὶ ὅταν γνωρίζεσαι μὲ κάποιον εἶσαι κάπως πιὸ προσεκτικὸς στὸ πῶς θὰ τὸν …ἀποπάρῃς….  Εὐτυχῶς εἶναι ἀρκετοὶ  αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ ἀποτινάξουμε τὰ σκουπίδια πρὸς χωματερὴ μεριά…   Καθῶς ἐπίσης ἔχουν νὰ καταθέσουν ἀνάλογες πληροφορίες γιὰ τὸ εἶδος αὐτῶν τῶν  γελοίων. Τὸ μόνον ποὺ θὰ ἐπαναλάβω, εἶναι αὐτὸ ποὺ ἔθεσα στὴν ἀρχή:
ἀπὸ ἐμᾶς ἐξαρτᾶται τὸ ὅριον ποὺ θὰ θέσουμε. Τὸ ἐὰν θὰ τὸ καταλάβῃ ἤ ὄχι ὁ ἀπέναντι, εἶναι καθαρῶς δικό του θέμα. Μπορεῖ νὰ γίνεται ὅσο σιχαμερὸς θέλει, ὅσο ἀνεγκέφαλος θέλει, ὅσο τομάρι θέλει… Μπορεῖ νὰ σκορπᾶ τόνους λάσπης, μπορεῖ νὰ ἀλλοιώνῃ τὶς ἀλήθειες, μπορεῖ νὰ τὸ παίζῃ ἄσπιλος κι ἀμόλυντος παρθένα… Ἀλλὰ Ἑλλάδα δὲν θὰ φτιάξουμε μὲ τὰ σκουπίδια. Μόνον μὲ Ἀνθρώπους θὰ φτιάξουμε! Καὶ ἰδίως ἀνθρώπους ποὺ δὲν λαχταροῦν χοῦντες, δικτατορίες καὶ λοιπὲς φασιστικὲς ἐκφράσεις (Ἤ ἀκόμη καὶ τὶς γυναῖκες τῶν ἄλλων…). Χορτάσαμε ἀπὸ σαπίλα. Καιρὸς νὰ βροῦμε τὸν δρόμο μας γιὰ τὸ φῶς.
Υ.Γ.3. Ἐάν εἶμαι ὅλα αὐτά, μέ τά ὁποῖα μέ χαρακτηρίζουν, (ἰδίως ἕνας ἀπερίγραπτος ἀνόητος) τότε γιατί ἀσχολοῦνται μαζύ μου; Ἐγὼ ἤξερα πὼς ὅταν περιφρονοῦμε κάποιον τὸν ἀγνοοῦμε… Ἤ μήπως ὅσα δέν φθάνῃ ἡ ἀλεποῦ τά κάνει κρεμαστάρια; Ἤ μήπως περιμένουν νά λάβουν τήν ἀπαραίτητον ἐνέργειαν, γιὰ τὴν ἐπιβίωσίν τους, ἀπό τό δικό μου Ὄχι; Εἴπαμε, τὸ Ὄχι σημαίνει Ὄχι.. Οὔτε ἴσως, οὔτε θὰ δοῦμε καὶ φυσικὰ οὐδόλως Ναί.
Υ.Γ.4. Γεμίσαμε γυναικοῦλες καὶ κατιναριά… Ἕναν ἄντρα βρὲ παιδιά…
Υ.Γ.5. Ναι, εἶμαι ἀπόλυτη! Ἀπολύτως ἀπόλυτη! Γιὰ ἐτοῦτο μὲ ἀγαποῦν οἱ φίλοι μου καὶ γιὰ ἐτοῦτο οἱ δῆθεν φεύγουν κλωτσηδόν ἀπὸ τὴν ζωή μου. Τοὺς ἀρέσει δὲν τοὺς ἀρέσει, τί νά κάνουμε; Εἶναι τέτοια ἡ Φύσις μου…
Υ.Γ.6. Ὧρες ὧρες ἀναρωτιέμαι ἐὰν παίρνουμε  ἀπὸ θεραπεία…. Καὶ μᾶλλον καταλήγω πὼς δὲν παίρνουμε.. 
Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

One thought on “Ὅταν λέμε ΟΧΙ, ἐννοοῦμε μόνον ΟΧΙ!!!!

Leave a Reply