Ζήτω οἱ …Μῆτσοι!

-Γιατί γράφεις πολυτονικά;

-Γιὰ νὰ ἐξασκῶ τὸ μυαλό μου.
-Τὶ καλὰ ποὺ θὰ ἦταν ἐὰν καταργοῦσαν ὅλα τὰ «ι» καὶ τὰ «ο» . Νὰ μέναμε μόνον μὲ τὸ ἰώτα καὶ τὸ ὄμικρον.
-Γιατί; 
-Ἔ, νά, ἐγὼ εἶμαι ἀνορθόγραφος.  Γιατί νά παιδεύομαι;
-Μὲ αὐτὴν τὴν λογική γιατί νά μή μᾶς στολίσουν τά γκρίκλις;
-Ἄ, ἐγὼ δὲν θὰ εἶχα καμμίαν ἀντίῤῤησιν. Νομίζω ὅμως πὼς τὸ καλλίτερον εἶναι νὰ γίνῃ δημοψήφισμα.
-Γιά ποιό θέμα;
-Μὰ γιὰ τὸν τρόπο ποὺ θέλουμε νὰ γράφουμε.
-Πιστεύεις πώς κάτι τέτοιο θά ἦταν δίκαιον γιά ὅλους μας;
-Φυσικά! Ἐγὼ μὲ ὅλους ὅσους συζητῶ συμφωνοῦμε. Πρέπει νὰ πάψουμε νὰ παιδευόμαστε μὲ χαζὲς ὀρθογραφίες. Ἡ ζωὴ εἶναι μικρὴ καὶ πρέπει νὰ τὴν γλεντᾶμε. Γιατί νά μέ κοροϊδεύουν ὅταν κάνω κάποιο ὀρθογραφικό λᾶθος; Γιατί νά μέ κρίνουν ἀπό τήν ἀνορθογραφία μου;
-Μὰ καλά, ὅλοι ὅσοι γνωρίζεις συμφωνοῦν; Οὔτε ἕνας δέν διαφωνεῖ; 
-Ὅλοι. Ἄλλως τέ, ἐμεῖς εἴμαστε οἱ πολλοὶ καὶ ἔχουμε τὸ δίκαιον μὲ τὸ μέρος μας….
-Σωστά… Ποῦ τό βάζεις αὐτό;
-Μέ εἰρωνεύεσαι; Δημοκρατία δέν ἔχουμε;
-Τὴν ἔχουμε τὴν ἄτιμη… δυστυχῶς…
-Ὑποννοεῖς πώς δέν ἔπρεπε νά ἔχουμε δημοκρατία;
-Δὲν ὑποννοῶ τίποτα. Τὸ λέω εὐθέως. Σαφῶς καὶ δὲν ἔπρεπε νὰ ἔχουμε δημοκρατία. Δέν βλέπεις τά μοῦτρα σου;
-Μέ κατηγορεῖς γιά κάτι; Γνωρίζεις πώς ἐγώ ἔχω τήν πιό συγκροτημένη σκέψι ἀπό κάθε ἄλλον γνωστό μου καί φίλο μου; Ῥῶτα καὶ τὴν γυναίκα μου… Ὅλοι μὲ θαυμάζουν…
-Καὶ φαντάζομαι πὼς ὅλοι αὐτοὶ θὰ κρέμονται κι ἀπὸ τὰ χείλη σου…
-Βέβαια.. Ἔτσι εἶναι. Δὲν ξέρεις πῶς μὲ βλέπουν…
-Ἐὰν ἐσὺ ἔχῃς τὴν πιὸ συγκροτημένη σκέψι ἀπὸ ὅλο τὸ περιβᾶλλον σου, τότε μὲ πείθεις ἀκόμη πιὸ ἔντονα γιὰ τὸ ἐὰν ἔπρεπε ἤ ὄχι νὰ ἔχουμε δημοκρατία. 
-Καί τί θά ἔπρεπε νά ἔχουμε; 
-Ἄσε… Ἔχεις πολὺ συγκροτημένη σκέψι γιὰ νὰ σοῦ τὸ ἀναλύσω… Μὲ ἔχεις ἀποτελειώσει ἤδη μὲ τὰ γκρίκλις..
-Ἔχω τὴν ἐντύπωσιν πὼς μὲ εἰρωνεύεσαι..
-Σῶπα καλέ… Ἰδέα σου… Τὴν τύχη μου εἰρωνεύομαι.. Ἐσένα γιατί; Ἐσὺ ξέρεις τὰ πάντα, ἔχεις συγκροτημένη σκέψι, σὲ σέβονται ἄπαντες καὶ ζητᾶς δημοψήφισμα, πρὸ κειμένου νὰ μᾶς φορτώσῃς τὰ γκρίκλις… Τί ἄλλο περίμενα στήν ζωή μου ἐγώ γιά νά αἰσθανθῶ Ἑλληνίδα;  

Κι ἔφυγα…
Νά κάτσω νά κάνω τί;
Ἔφυγα  βράζοντας καὶ βλαστημῶντας τὴν δημοκρατία, τὰ δημοψηφίσματα, τοὺς τύπους ποὺ ἔχουν πεισθεῖ πὼς ἔχουν συγκροτημένη σκέψιιν, τὴν λοβοτομή μας καὶ τὴν νέα γενεὰ τῶν Παπούα ποὺ ἀναπτύσσεται ἐντὸς τῆς Ἑλλάδος μας…
Ἄν καὶ συζητοῦσα γιὰ ὥρα ἀρκετὴ μὲ τὸν ….Μῆτσο (κάποιον Μῆτσο, Θανάση, Κῶτσο, ἴδια λένε ὅλοι…), κάθε φορὰ ποὺ φθάναμε στὰ τῆς δημοκρατίας, μοῦ πέταγε κάτι κορῶνες, μὰ κάτι κορῶνες… Βασιλικές!

Στὴν ἀρχὴ τῆς κουβέντας μας, δὲν μᾶς ἔφταιγε τὸ κεφάλαιο ἀλλὰ τὸ στέμμα.. Πάει καλά.. Ἴσως καὶ νὰ φταίῃ τὸ στέμμα γιὰ τὴν κατάντια μας…
Ἀλλά ποιό στέμμα; Τό ἀγγλικό; Τό σερβικό; Ἤ μήπως τό πρώην Ἑλληνικό;
Γιὰ τὸν ….Μῆτσο φταίει τὸ πρώην Ἑλληνικὸ στέμμα. Ἀπὸ τότε ποὺ ἐξέπεσε μᾶς πολεμᾶ. Κι ἐφ’  ὅσον μᾶς πολεμᾶ, σήμερα ἐμεῖς ὥς λαὸς, ἔχουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν Σάρα τὴν Μάρα καὶ τὸν Κακό μας τὸν καιρό. 
Ὄχι, δὲν φταῖν οἱ δημοκρατικές μας ἐπιλογές!
Ὄχι δὲν φταῖν τὰ λαμόγια ποὺ ΕΜΕΙΣ ψηφίζαμε καὶ ψηφίζουμε καὶ θὰ ψηφίζουμε!
Ὄχι, δὲν φταῖν οἱ  τραπεζῖτες ποὺ μᾶς ἐπέβαλαν μὲ τὸ ἔτσι θέλω κάτι μοῦτρα σὰν τὸν Σημίτη, τὸν Μπενοβούβαλο, τὸν Ἀντωνάκη, τὸν Ἀλεξᾶκο, τὸν GAPατο καὶ τὰ λοιπὰ κουδουνισμένα… Ὄχι… Αὐτοὶ ἀπλῶς κάνουν τὰ χατήρια τοῦ στέμματος. Τὸν Κωνσταντῖνο καὶ τὰ συμφέροντά του προασπίζονται. 

Μετὰ ξεκίνησε νὰ μιλᾶ γιὰ τὸ παράλογον τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας. Μόνος του μιλοῦσε κι ἕνας τεράστιος χρυσὸς σταυρὸς ἐγυάλιζε στὸ στῆθος του. (Ἀνοικτὰ ὑποκάμισα κλπ κλπ κλπ… Τί χριστιανός θά ἦταν ἐάν δέν ἔδειχνε παντοῦ τόν σταυρό του;)
Ξαφνιάστηκα… 
Σχεδὸν οὔρλιαζε ὁ …Μῆτσος. Νὰ δημοσιοποηθῇ ἡ ἐκκλησιαστικὴ περιουσία. Νὰ μοιρασθῇ στοὺς ἀστέγους καὶ στοὺς φτωχοὺς καὶ στὸν λαό. 
-Ὅλη, συμπληρώνω ἐγώ. 
-Ὄχι ὅλη, λίγη. 
-Γιατί ὄχι ὅλη;
-Πῶς θά κάνῃ τίς  ἀγαθοεργίες της;
-Μά, ἐδῶ μιλᾶμε γιὰ τὴν μεγαλυτέρα οἰκονομικὴ δύναμι ἐν Ἑλλάδι. Τί χρειάζεται σέ μίαν Ἐκκλησία κάτι τέτοιο; Τί εἶναι ἐπιχείρησις; Καί ποῦ κολλᾶ ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ γιά μετριοπάθεια, ταπεινότητα καί διαβίωσιν κατά τά χριστιανικά πρότυπα; Βλέπεις τήν ἐκκλησία νά διαβιῇ ἔτσι; Βλέπεις νά πέταξαν τά χρυσάφια καί τά διαμάντια γιά χάριν τῶν πτωχῶν, πού τάχα μου γιά αὐτούς τά μάζεψαν;
-Μὰ Ἐκκλησία εἴμαστε ὅλοι μας. Ἐσύ, ἐγώ, ὁ καθεῖς..
-Ἄρα εἴμαστε καὶ συνεταῖροι στὴν περιουσία. Εἶναι καί δική μου καὶ δική σου καὶ ὅλων μας. Ἄρα μποροῦμε νὰ πᾶμε καὶ νὰ πιάσουμε ἀπὸ ἕνα διαμέρισμα τοῦ κέντρου, ἀπὸ αὐτὰ ποὺ κατέχει ἡ Ἐκκλησία, καὶ νὰ στεγάσουμε ὅσους περισσοτέρους ἀστέγους μποροῦμε. 
-Ὄχι, δὲν εἶναι ἔτσι. Δὲν μᾶς ἀνήκουν. 
-Κᾶτσε βρὲ φίλε, πλάκα μοῦ κάνεις; Ἤ εἴμαστε ὅλοι ἀπό κοινοῦ συνιδιοκτῆτες τῆς περιουσίας αὐτῆς ἤ μόνον ἡ Ἐκκλησία; 
Ἐὰν ἀνήκῃ στὴν Ἐκκλησία αὐτὴ ἡ περιουσία, τότε δὲν ἀνήκει σὲ ἐμᾶς καὶ φυσικὰ συζητᾶμε γιὰ ἐπιχείρησιν. Ἐὰν πάλι δὲν τῆς ἀνήκῃ, καὶ εἶναι κοινή, τότε νὰ κάνουμε αὐτὸ ποὺ σοῦ προέτεινα.
-Ὄχι, δὲν γίνεται. Δὲν μᾶς ἀνήκει. Ἀνήκει στὴν Ἐκκλησία. 
-Κι ἐμεῖς ποῦ κολλᾶμε; Μόνον γιά νά πληρώνουμε θά εἴμαστε ἐδῶ;
– Εἶσαι βλάσφημη…
-Βλάσφημη ξεβλάσφημη, τὸ χρῆμα τὸ κρατᾶ ἡ Ἐκκλησία κι ἐσὺ πετᾶς κορῶνες γιὰ νὰ τὶς πετᾶς. Ἤ θὰ ἀποποιηθῇ τῶν περιουσιῶν «της» ἤ θὰ πάψῃ νὰ τὸ παίζῃ χριστιανική. Διότι μόνον χριστιανικὸς δὲν εἶναι ὁ τρόπος ποὺ διαχειρίζεται τὸ χρῆμα.

Καλά, ἔπρεπε νὰ τὸν δεῖτε τὸν …Μῆτσο πῶς κτυπιόταν. Ἀπό ποῦ νά ξεφύγῃ; Μόνος του τὰ ἔλεγε, μόνος του τὰ ἀναιροῦσε… Κατὰ τὰ ἄλλα μοῦ ἤθελε καὶ δημοψήφισμα… Τρομάρα του… 

Καὶ νὰ ἦταν ἕνας ὁποιοσδήποτε ….Μῆτσος.
Δημοτικὸς σύμβουλος,  δραστήριον μέλος τῆς κοινωνίας μας, χωμένος σὲ συλλόγους, κινήματα, ἐπαναστάτης, ἀγανακτισμένος τοῦ Συντάγματος, καθῶς ἐπίσης καὶ τῆς κάθε πλατείας μας, ἔνθερμος ὁμιλητὴς μεγάλων συγκεντρώσεων, ἐλάχιστα φιλόδοξος γιὰ τὸν ἑαυτόν του, θαυμαστὴς Καζάκηδων, Καμμένων, Χρυσῆς Αὐγῆς, (ὄχι τοῦ Κασιδιάρη), Τζήμερων., Ἀλέξηδων.. Γενικῶς, ὅποιος δὲν συμφωνεῖ μὲ τοὺς κρατοῦντες, εἶναι σύμμαχός του καὶ πιθανός του ἡγέτης… Κι ἔχει ῥεῦμα ὁ ….Μῆτσος! Καὶ εἶναι καὶ δημοκράτης ὁ …Μῆτσος! Καὶ εἶναι καὶ βαθύτατα ἐνημερωμένος γιὰ κάθε τὶ ὁ …Μῆτσος..

Τρομάρα μας…
Ἄν τὲ νὰ τελειώνουμε.. Πολὺ κράτησε τὸ παραμύθι… Καὶ τῆς δημοκρατίας καὶ τῶν δημοκρατῶν καὶ τῶν …συγκροτημένων…
Καί νά σᾶς πῶ κάτι;
Ὅσο κυλᾶ ὁ καιρός, τόσο περισσότερο ἀντιλαμβάνομαι πὼς μᾶς ἀξίζουν ὅλα αὐτὰ ποὺ παθαίνουμε.. 
Μὰ ὅλα…

Φιλονόη.  

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply