Τὸ παιδὶ τοῦ Ἀλβανοῦ.

Πρὸ δεκαπέντε ἐτῶν ἦλθε ἐδῶ ὁ Ἀλβανός. 
Στρώθηκε στὴν δουλειά. 
Δύσκολες ἐποχές, αὐτὸ εἶναι ἀλήθεια. 
Οἰκοδομή, λᾶντζα γιὰ τὴν κυρά, μεροκάματο κάπου κάπου, ὁπουδήποτε.
Τὸ παιδί τους μικρό, μόλις ἔκλεινε τὰ πέντε. 
Οὐδεῖς τοὺς ἀρνήθηκε πὼς δούλεψαν σκληρά. 

Τοὐλάχιστον αὐτοὶ ποὺ ἐγὼ γνωρίζω, ναί, δουλεύουν πάρα πολὺ σκληρά, ἀπὸ τὸ πρωΐ ἔως τὸ βράδυ. 
Κι ὅλα τὰ χρήματα τὰ στέλνουν πίσω, στὸ χωριό τους.

Πρὸ κειμένου νὰ κερδίζουν περισσότερα χρήματα, τὸ ἔνσημο μισό. Ἤ καθόλου!
Συνήθως μόλις τὸ βασικό… Ὅ,τι ἀπαιτεῖται πρὸ κειμένου νὰ ἔχουν περίθαλψιν. (Στά πόσα ἔχουμε φθάσει πλέον;)
Στὸ κράτος δὲν χαλαλίζουν τίποτα. Μὰ τίποτα. Οὔτε ἕνα εὐρῶ. 
Μόλις ὅμως κάνουν τὸ ἐπόμενο παιδί τους, θέλουν ὅλα τὰ ἐπιδόματα. Εἶτε αὐτὰ λέγονται ἐξάμηνες ἐπὶ πλέον ἄδειες ἐργασίας, λόγῳ λοχίας, εἶτε ἐφ’ ἄπαξ ποσά, εἶτε ἀκόμη καὶ μειωμένα ὡράρια. Ὅλα κι ὅλα, τὰ νόμιμα δὲν τὰ ἔχασαν ποτέ!
Θὰ μοῦ πεῖτε πὼς δουλεύουν. Δούλευαν πάντα πολὺ σκληρά. Χωράφια, οἰκοδομές, μουτζούρα… Ὅπου βαρειὰ ἐργασία κι ἀπὸ ἕνα τσοῦρμο Ἀλβανῶν. 
Τὰ ζήσαμε αὐτὰ ὅλοι μας.
Καὶ τὴν μαύρη ἐργασία τους ζήσαμε. 
Τὸ πρωΐ ἀλλοῦ καὶ τὸ βράδυ ἀλλοῦ. Καὶ τὸ ὅ,τι ξανάφτιαξαν τὴν χώρα τους ζήσαμε. 
Άλλὰ κανεῖς μας δὲν μίλησε. 
Βλέπετε, δούλευαν. Κι ἐφ΄ ὅσον δούλευαν,  λέγαμε κι ἕνα «χαλάλι» γιὰ τὶς μικρὲς ἤ μεγάλες παρατυπίες τους.
Μεγάλωσε τὸ παιδί τους λοιπόν. Ἔφθασε ἡ στιγμὴ νὰ πάῃ στὸ σχολεῖο. Πῆγε. 
Κι ἐκεῖ ἦταν ὁ δάσκαλος ποὺ πληρωνόταν ἀπὸ τὸ κράτος. Καὶ ἡ αἴθουσα ποὺ φτιάχτηκε ἀπὸ τὸ κράτος. Καὶ ἡ θέρμανσις ποὺ πληρώθηκε ἀπὸ τὸ κράτος. Δῆλα δὴ ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς ποὺ πλήρωναν τοὺ φόρους τους, τὶς εἰσφορές τους καὶ τὰ ἔνσημά τους. Δῆλα δὴ ἀπὸ ὅλους ἐμᾶς. Ὁλήκληρες ὅμως πληρωμές!!! Ὄχι μισές!
Ἀλλὰ γιὰ νὰ λάβῃ ὁ δάσκαλος ὅλον τὸν μισθό του, νὰ θερμανθῇ καὶ νὰ φωτοστῇ ἡ αἴθουσα ὅλους τοὺς χειμερινοὺς μῆνες, νὰ μὴν κάνουν τὰ παιδιὰ τοὺς μισοὺς μῆμες μάθημα στὸ προαύλιο καὶ τοὺς ἄλλους μισοὺς ἐντὸς τῆς αἰθούσης, ἀπαιτοῦνται ὁλόκληρες εἰσφορές. Ὁλόκληρες ἀποδείξεις. Ὁλόκληρες τέλος πάντων συμμετοχές.
Δὲν γίνεται οἱ μισοὶ νὰ φοροδιαφεύγουν καὶ οἱ ἄλλοι μισοὶ νὰ κουβαλοῦν καὶ τὰ δικά τους βάρη, ἀλλὰ καὶ τῶν μὴ συμμετεχόντων. Κάτι δὲν πάει καλὰ ἐδῶ.
Πῆγε λοιπὸν τὸ παιδί του στὸ σχολεῖο. Σὲ ὁλόκληρες αἴθουσες, ὅλον τὸν χρόνο, μὲ θέρμανσι καὶ φωτισμό, μὲ δάσκαλο πάντα παρόντα… Ἀλλὰ ὁ Ἀλβανὸς μισὰ χρήματ ἔδιδεα, ἔως πάρα πολὺ μικρὸ ποσοστό, αὐτῶν ποὺ ὄφειλε νὰ πληρώσῃ, πλήρωνε. Δῆλα δή, ναὶ μὲν τὰ ἀπαιτοῦσε ὅλα, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἄλλην αὐτὰ ποὺ ὄφειλε δὲν τὰ προσέφερε. 
Ἐν τάξει θὰ μοῦ πεῖτε. 
Ἀπὸ τὸ κεφάλι βρωμᾶ τὸ ψάρι. 
Ἄς εἴχαμε νόμους, κράτος, ἦθος…
Ἄε μὴν ἐπιττρέπαμε ἐμεῖς πρωτίστως, νὰ συμβαίνῃ καμμία παρατυπία. 
Ὄχι μόνον συνέβῃ, ἀλλὰ μᾶς βόλευε 
Μᾶς ἐξυπηρετοῦσε ποὺ ὁ Ἀλβανός, ἤ ὁ Ῥουμᾶνος ἤ ὁ Πολωνὸς ἤ ὁ Βούλγαρος, ἀρχικῶς, καὶ μετὰ ὁ Πακιστανός, ὁ Ἀφγανός, ὁ Σομαλός, ὁ Μπαγκλαντεσιανός, ὁ Τυνήσιος ἔκανε τὴν βρώμικη δουλειά! Καὶ τὸ σημαντικότερον, τὴν ἔκανε φθηνά!
Κι ὄχι μόνον μᾶς βόλευε, ἀλλὰ ἀκόμη κι ὅταν μᾶς ξεβόλευε, σιωπούσαμε. 
Ἀπό δειλία;Ἀπό ἀνοχή; Ἀπό βλακεία; 
Τί σημασία ἔχει;
Σήμερα λοιπὸν ἔχουμε μίαν οἰκονομία κατεστραμμένη. 
Ἕνα ἰατροφαρμακευτικὸ σύστημα ἀνύπαρκτον!
Μία κοινωνία ποὺ σέρνεται κι αὐτοκτονεῖ. 
Ἀλλὰ ἀκόμη μέσα στὶς αἴθουσες τὸ παιδὶ τοῦ Ἀλβανοῦ, (στὴν θέσιν του βᾶλτε ὅποιο παιδὶ θέλετε, τὸ ἴδιο εἶναι) καταλαμβάνει ὁλόκληρη τὴν θέσιν. 
Μεγάλωσε. 
Τώρα πηγαίνει στὸ Πανεπιστήμιο. Κρατῶντας πάντα ὁλόκληρη θέσιν. 
Ἀκόμη ἐργάζεται ἐδῶ ὁ Ἀλβανός, ἀλλὰ τώρα δὲν κολλᾶ κανένα ἔνσημο. Ἐν τελῶς μαύρη ἐργασία πλέον, καὶ δυστυχῶς, ἀκόμη τὸ μεγαλύτερον τμῆμα τῶν εἰσοδημάτων του πηγαίνουν στὴν χώρα του.
Ἔφτιαξε τὰ σπίτια του ἐκεῖ, βόλεψε κάτι βασικὲς συντάξεις γιὰ τοὺς γονεῖς του, (ἀπὸ τὸ δικό μας κράτος), τακτοποίησε καὶ κάποιαν ἐπιχειρησούλα ἐκεῖ νὰ παίζῃ, μπῆκε καὶ στὸ ταμεῖον ἀνεργίας ΜΑΣ, πῆρε κι ἕνα ΚΑΛΑΣΝΙΚΩΦ καὶ περιμένει τὸ σύνθημα νὰ γίνῃ τὸ ΜΠΑΜ. 
Διότι, ἄν καὶ ἔφαγε ἐδῶ, ἤπιε ἐδῶ, κοιμήθηκε ἐδῶ, τὸ ὄνειρό του δὲν τὸ ἐγκαταλείπει. 
Κι αὐτὸ εἶναι ἡ Μεγάλη Ἀλβανία. 
Καὶ τὸ λέει καὶ καμαρώνει. 
Καὶ δὲν αἰσχύνεται!
Ξέρετε μήπως κάτι γιά τήν ἀχαριστία; Ἤ μήπως δέν εἶναι ἀχαριστία; Μήπως εἶναι ὀργανωμένο σχέδιον; Λέτε; Μήπως ἀπλῶς μᾶς μελετοῦσαν τόσα χρόνια; Μήπως ἀπλῶς προετοίμαζαν τό ἔδαφος γιά ἄλλα πράγματα;
Θὰ σταματήσω ἐδῶ. 
Μόνον μία λεπτομέρεια. 
Πρὸ μερικῶν ὡρῶν εἶχα μίαν συζήτησιν μὲ τὸ παιδὶ τοῦ Ἀλβανοῦ. 
Ἔχει πατήσει τὰ εἴκοσι πλέον καὶ σπουδάζει σὲ κάποιο Πανεπιστήμιο. 
Ἔχει ἀραβωνιαστεῖ μὲ κάποιο Ἑλληνόπουλο, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν πιάνεται. Εἶναι στὴν κοσμάρα του! Μόνον βλέπει μίαν ὠραία εἰκόνα. Δὲν ἀκούει, δὲν καταλαβαίνει, δὲν σκέπτεται. 
Τὸ παιδὶ τοῦ Ἀλβανοῦ λοιπόν, ἕνα χαριτωμένο πλᾶσμα ὁμολογουμένως, εἶχε ξεκινήσει ἕνα ἀπίστευτο λογίδριο γιὰ τὰ ὄνειρά του. Σχέδια ἐπὶ σχεδίων…. (Θαυμάζω πάντα τοὺς νέους ὅταν ὀνειρεύονται!)
Κι ἄλλα παιδιὰ ἐκεῖ γύρω, ἄκουγαν καὶ μάλλον δὲν ἔδιδαν σημασία. 
Ἐγὼ πρόσεχα κάθε λέξι. 
Κάποιαν στιγμὴ ἐρωτῶ:
«Τί γνώμη ἔχεις γιά τούς Τσάμηδες;»  
Τινάχτηκε τὸ παιδὶ τοῦ Ἀλβανοῦ. 
«Ἔχουν δίκαιον» μοῦ ἀπήντησε. «Ἀπόλυτον δίκαιον. Καὶ θὰ τὴν πάρουμε τὴν Τσαμουριά, ὅ,τι καὶ νὰ κάνετε!» 
Σᾶς πληροφορῶ πὼς κανένα ἀπὸ τὰ παιδιὰ δὲν ἀσχολήθηκε μὲ τὶς κορῶνες τοῦ παιδιοῦ τοῦ Ἀλβανοῦ. Συνέχιιζαν τὸν φραπὲ καὶ τὸ τσιγάρο, σὰν νὰ μὴν εἶχε εἰπωθεῖ τίποτα. Κι ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε, ποῦ νά ἀπασχολοῦν τώρα τό ἄδειο τους κεφάλι μέ θέματα Γεωγραφίας καί Ἱστορίας; Νά χάσουν καί τόν καφέ;
Χαμογέλασα. 
Τὸ παιδὶ τοῦ Ἀλβανοῦ θὰ παραμείνῃ γιὰ πάντα παιδὶ τοῦ Ἀλβανοῦ. Ἔτσι ἔμαθε. 
Μιλᾶ γιὰ τὴν μεγάλη Ἀλβανία, μέσα στὶς παρέες του, μέσα σὲ Ἑλληνόπουλα, καὶ κανένα δὲν σηκώνεται νὰ τοῦ τραβήξῃ ἕνα χαστούκι καὶ νὰ τοῦ πῇ «βούλωσέ τό»! 
Αὐτὰ ἔχουμε καὶ μὲ αὐτὰ θὰ πορευθοῦμε.
Ὅσο γιὰ τὸ Πανεπιστήμιο. Ἀφῆστε τά…
Εἶναι δεδομένο πὼς θὰ τοὺς σπουδάσουμε, θὰ τοὺς κάνουμε ἐπιστήμονες, ἰατρούς, μηχανικούς…. Καὶ μετὰ θὰ μᾶς δώσουν ἀπὸ πέντε φάσκελα. Διότι μόνον αὐτὰ μᾶς ἀξίζουν! Καὶ πολὺ καλὰ νὰ πάθουμε τελικῶς, τέτοιοι ποὺ γίναμε.
Κι ἐπεὶ δὴ κάποιοι θὰ ἀναρωτηθοῦν  γιὰ τὸ ἐὰν μὲ ἔπιασε τὸ «ῥατσιστικό» μου πάλι, θὰ τοὺς ἀπαντήσω πὼς δὲν ἔχω πρόβλημα μὲ κανέναν παιδί, κανενὸς Ἀλβανοῦ. Ἔχω ὅμως πολὺ μεγάλο πρόβλημα μὲ τὴν ἀχαριστία. Ἔχω πάρα πολὺ μεγάλο πρόβλημα μὲ τὴν ἀναισθησία. Κι ἀκόμη μεγαλύτερον μὲ τὴν βλακεία. 
Υ.Γ. Ἔως καὶ εἰσαγγελέας Ἀλβανός, ποὺ ἐργαζόταν στὴν Ἀλβανία, ἔπαιρνε ἐπίδομα ἀπὸ ἐμᾶς. Ἐάν δέν εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ἠλίθιοι, τότε ποιοί εἶναι; 
Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply