Τὸ παρακάτω ἀφιερωμένον σὲ κάτι μπρατσαρᾶδες ποὺ δὲν κατάλαβαν τὸν ῥόλο ὑπάρξεως μίας σημαίας. 
Αὐτοὺς ντέ, μὲ τὰ στειλιάρια…
Ἐν τάξει, ἀντιλαμβάνομαι πὼς μὲ στειλιάρια ἀντιμετωπίζουν ὅλες οἱ ὁμάδες μπρατσαράδων τὶς ἄλλες ὁμάδες μπρατσαράδων!!!! … Ἀλλά μήπως νά κάνουν λίγο κράτει; 
Τὸ παράκαναν! 

Ἡ σημαία.

Πάντα κι ὅπου σ᾿ ἀντικρύζω,
μὲ λαχτάρα σταματῶ,
ὑπερήφανα δακρύζω,

ταπεινὰ σὲ χαιρετῶ.Δόξα ἀθάνατη στολίζει
κάθε θεία σου πτυχὴ
καὶ μαζί σου φτερουγίζει
τῆς πατρίδος ἡ ψυχῆ.Ὅταν ξάφνου σὲ χαϊδεύει
τ᾿ ἀγεράκι τ᾿ ἀλαφρό,
μοιάζεις κύμα, ποὺ σαλεύει
μὲ χιονόλευκον ἀφρό.
Κι ὁ σταυρὸς ποὺ λαμπυρίζει
στὴν ψηλή σου κορυφή,
εἶν᾿ ὁ φάρος ποὺ φωτίζει
μίαν ἐλπίδα μας κρυφή.
Σὲ θωρῶ κι ἀναθαρρεύω
καὶ τὰ χέρια μου χτυπῶ,
σὰν ἁγία σὲ λατρεύω,
σὰ μητέρα σ᾿ ἀγαπῶ.Κι ἀπ᾿ τὰ στήθη μου ἀνεβαίνει
μία χαρούμενη φωνή:
«Νἆσαι πάντα δοξασμένη,
ὦ Σημαία γαλανή!»Ἰωάννης Πολέμης (1862-1924)

Ἐδῶ Μακεδονία

Ὁ νόμος στὰ χέρια τῶν πολιτῶν, ἀλλὰ ὄχι ἔτσι. Πήγαινε «μάγκα» μου καὶ βάρα μὲ τὰ στειλιάρια σου τὸν λαθρέμπορο, τὸν δουλέμπορο, τὸν ἔμπορο ναρκωτικῶν. Ὄχι τὸν ὑπάλληλό σου. Οὔτε περισσότερο ἄνδρας γίνεσαι οὔτε ἐκτιμᾶ κάποιος τὴν πράξιν στου. Ἀφῆστε δὲ ποὺ σᾶς βλέπουν ὅπως πράγματι εἶσθε. Κᾶτσε ἐκεῖ, μὴ φύγεις,  καὶ ἀπαίτησε ἀπὸ τὴν ἀστυνομία νὰ κάνῃ τὴν δουλειά της. Ὄχι νὰ μοῦ χρησιμοποιῇς τὴν σημαία γιὰ ῥόπαλο. Στὸ Κολωνάκι, στὸ Ψυχικὸ καὶ στὴν Ἐκάλη εἶναι ὁ ἐγκέφαλος. Ἐκεῖ γιατί δέν σέ εἶδα νά πηγαίνῃς;Ἔ παλληκαρά μου;

Ἐκεῖ θὰ σὲ δῶ πόσο ἄντρας εἶσαι. Ὄχι στὰ καραγκιοζιλίκια!

Φιλονόη.  

Υ.Γ. Βιάστηκε ἡ ΛΑΘΡΟλάγνα Φωφάρα νὰ ὑπερασπισθῇ τὸ «δίκαιον»…. Ψίτ, Φωφάρα, κόψε τὸ δούλεμα. Ἄλλο τὸ νόμιμον κι ἄλλο τὸ ἠθικόν! Ἐσὺ πλακώθηκες νὰ ἑλληνοποιήσῃς τὴν μισὴ ὑφήλιο. Τί σέ πόνεσε; Σοῦ χάλασαν τούς πελάτες; Ξοῦ…  Ἀλλοῦ…..