Ὁ πατέρας μου ἔχει διάφορα οἰκόσιτα ζωάκια, γιὰ καθαρὰ οἰκογενειακὴν χρήσιν,  καὶ τὰ ταΐζει ὅ,τι τοῦ ἔχουν προτείνει οἱ διάφοροι κτηνίατροι. Δῆλα δή, κουνελίνες, καλαμπόκια, σιτάρια, σόγιες…
Κυριολεκτικῶς κάνω ἀγώνα γιὰ νὰ τὸν πείσω νὰ περιορίσῃ ἤ νὰ σταματήσῃ τὴν χρήσιν αὐτῶν τῶν ζωοτροφῶν.
Ἀφ΄  ἑνὸς εἶναι τὸ κόστος κι ἀφ’ ἑτέρου ἡ ἀδυναμία ἐξευρέσεως ἄλλων τροφῶν.
Κι ἔτσι, ἄν καὶ ὁ κόπος γιὰ τὴν φροντίδα τῶν ζωντανῶν εἶναι πράγματι πολὺ μεγάλος, ἀναγκαζόμεθα νὰ μὴ τὰ προτιμοῦμε, διότι αὐτὸ τὸ καλαμπόκι κι αὐτὴ ἡ σόγια δὲν εἶναι τὰ καλλίτερα δυνατά.

Ὅμως παρ’ ὅλες τὶς ἔρευνές μου, δὲν ἔχω καταφέρει νὰ ἐντοπίσω ἱκανοποιητικὲς ποσότητες ζωοτροφῶν ἀπὸ ψυχανθῆ, τὰ ὁποῖα οὐσιαστικῶς δὲν εἶναι γενετικῶς τροποποιημένα-μετηλλαγμένα καὶ παραλλήλως φύονται στὴν πλούσια Ἑλληνικὴ ὕπαιθρο. Αὐτὸ ἔχει σὰν ἀποτέλεσμα νὰ ἀναγκαζόμεθα νὰ χρησιμοποιοῦμε τὰ γνωστά, ἀνθυγιεινὰ καὶ γενετικῶς τροποποιημένα σκευάσματα τῆς MONSANTO. Πιστεύω ὅμως πὼς αὐτὸ πρέπει νὰ παύσῃ ἐπὶ τέλους!

Ἐδῶ κι ἀρκετὲς ἑβδομάδες λοιπὸν ἀναζητῶ στὸ διαδίκτυον πληροφορίες πρὸ κειμένου νὰ μπορέσουμε νὰ ἀλλάξουμε ἐπὶ τέλους τὴν διατροφὴ τῶν ζωντανῶν μας. Νὰ μποροῦμε νὰ φᾶμε σπιτικὸ αὐγουλάκι τοὐλάχιστον καὶ νὰ μὴ τρῶμε ὅλα αὐτὰ τὰ πειραματικὰ ἀποτελέσματα τῶν παρανοϊκῶν ἐρευνητῶν τῆς πολυεθνικῆς. Δὲν ἔχω καταφέρει ὅμως πάρα πολλά….
Ἀλλὰ αὐτὸ ἀφορᾷ σὲ ἐμᾶς. 

Σὲ ἐπίπεδον συσκευασμένων τροφίμων ὅμως τὰ δεδομένα εἶναι διαφορετικά. 
Ἡ ΔΕΛΤΑ, καθῶς ἐπίσης καὶ πολλὲς ἄλλες γαλακτοβιομηχανίες, ὅπως ἐπίσης καὶ σχεδὸν ὅλες οἱ βιομηχανίες καὶ βιοτεχνίες τροφίμων στὴν χώρα μας, χρησιμοποιοῦν γενετικῶς τροποποιημένα σκευάσματα γιὰ νὰ σιτίζουν τὰ ζῶα ποὺ ἐκτρέφουν. Αὐτὸ μᾶλλον ξεκίνησε νὰ ἀλλάζῃ.  Ἤ τοὐλάχιστον μποροῦμε νὰ τὸ ἀλλάξουμε, πιέζοντας πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνσιν!

Ἤδη ἡ   Greenpeace πρωτοεστάτησε σὲ δράσεις κατὰ τῆς ΔΕΛΤΑ, ἡ ὁποία ἐδεσμεύθη νὰ ἀλλάξῃ τὴν πολιτική της στὸν τομέα ζωοτροφῶν.   
Στὴν ἐπιχείρισιν αὐτήν, ποὺ ἐστέφθῃ μὲ ἐπιτυχία, συμμετεῖχαν ἀρκετὰ μέλη τῆς Greenpeace, ἀλλὰ κυρίως συμμετεῖχαν χιλιάδες ἀνώνυμοι πολίτες μὲ τὶς ὑπογραφές τους. Ἔτσι ἡ ΔΕΛΤΑ ἀπεφάσισε νὰ ἀλλάξῃ τὶς ζωοτροφὲς τῶν ζώων ποὺ προμηθεύουν γάλα στὴν ἐπιχείρισιν. 

Πράγματι μεγάλη ἡ νίκη.
Πολλὴ μεγάλη.

Πιστεύω ὅμως πὼς μόλις ἀρχίσαμε.
Γιὰ τοὺς γνωστοὺς λόγους,  ποὺ ὅλοι μας ἀντιλαμβανόμεθα, ἡ ἀλλοίωσις τῶν ζωοτροφῶν εἶναι ἀποφασισμένη σὲ παγκόσμιον ἐπίπεδον κι ἀφορᾷ στὸν ἀποπληθυσμό μας. Δὲν εἶναι λοιπὸν ἕνας τομέας ποὺ θὰ μπορέσουμε νὰ περάσουμε τὶς κατὰ Φύσιν γραμμὲς εὔκολα. Χρειάζεται μεγάλη ἐπιμονή, ὑπομονὴ καὶ κόπος. Καὶ φυσικὰ αὐτὸ ἀφορᾷ σὲ ὅλους μας, ὄχι σὲ τμῆμα τοῦ πληθυσμοῦ μας. 

Φιλονόη.

Υ.Γ.1.  Δὲν ἐμπιστεύομαι τὴν Greenpeace, ὅπως ἐπίσης δὲν ἐμπιστεύομαι καμμίαν ὀργάνωσιν τοῦ αὐτοῦ ἐπιπέδου καὶ λογικῆς. Εἶναι χρηματοδοτούμενες ἀπὸ ἀγνώστων συμφερόντων κέντρα καὶ λειτουργοῦν, κατὰ πῶς ἔχω ἀντιληφθεῖ ἔως σήμερα, «συγκαταβατικῶς» σὲ ζωτικὰ θέματα, τὴν ἴδιαν στιγμὴ ποὺ σὲ ἄλλα …σκίζονται! Σαφὼς καὶ οἱ ἀκτιβιστές της, καθῶς ἐπίσης καὶ τὸ μεγαλύτερον τμῆμα τῶν μελῶν της, εἶναι ἄνθρωποι ποὺ πράγματι ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν προστασία τοῦ πλανήτου καὶ τῆς ζωῆς. Ἀλλὰ δὲν ἀρκεῖ. Ἀπαιτοῦνται κι ἄλλα… Κι αὐτὰ τὰ ἄλλα ἔως σήμερα δὲν ἔχουν ἀποδείξει τὸ «ἀγνὸν τῶν προθέσεων».

Υ.Γ.2. Εἶναι «περίεργη» ἡ στάσις τῆς Greenpeace στὶς καταγγελίες κατὰ τῶν μετηλλαγμένων, καθῶς ἐπίσης καὶ κατὰ τῶν ἐταιρειῶν ποὺ κάνουν χρήσιν αὐτῶν. Γιὰ τὴν ΝΕΣΤΛΕ, ποὺ ἐπιβεβαιωμένως κάνουν τὴν μεγαλυτέραν χρήσιν, στὰ ὅρια τῆς καταχρήσεως, μετηλλαγμένων πρώτων ὑλῶν, συνήθως δὲν ἀκοῦμε κάτι… Γιὰ ὅλες τὶς ἄλλες ὅμως γίνεται ὁ κακὸς χαμός! Γιατί τόση σιωπή; Μήπως ἔχει νά κάνῃ μέ τό …πολυεθνικόν τῆς ὑποθέσεως; Καί μήπως τελικῶς τό πρόβλημα εἶναι οἱ ἑλληνικές ἐπιχειρήσεις καί μόνον;

Υ.Γ.3. Εἶναι ἐπίσης πάρα πολὺ «περίεργον» τὸ γεγονὸς τῆς ἐξαγορᾶς πολλῶν ἐπιχειρήσεων, ἀπὸ πολυεθνικές, ἀμέσως μετὰ ἀπὸ τὶς καταγγελίες τῆς Greenpeace. Παρ’  ὅλα αὐτά, ὅταν συναντῶ μίαν καλὴν δράσιν, εἶμαι μαζύ τους. 

 Αυτό δεν το είχα κάνει ούτε στα νιάτα μου. 10 ώρες κρεμασμένος σε ένα σκοινί κάποια μέτρα από το έδαφος. Ούτε στα Μετέωρα, ούτε σε κάποια βουνοπλαγιά.

Mία μεγάλη νίκη 52.000 πολιτών! from Greenpeace Greece on Vimeo.

10 ώρες κρεμασμένος έξω από τη μεγαλύτερη γαλακτοβιομηχανία της χώρας. Όχι, δεν ήμουν μόνος. Είχα μαζί μου πάνω από 50.000 ανθρώπους που έχουν ζητήσει από τη συγκεκριμένη εταιρεία (όπως και από άλλες) να αντικαταστήσει την εισαγόμενη σόγια που χρησιμοποιεί στις ζωοτροφές, με ντόπια κτηνοτροφικά φυτά. Ξέρεις τώρα: κουκί, ρεβίθι, μπιζέλι, λούπινο…

Οι αποφάσεις, αλλά κυρίως οι πράξεις έχουν επείγοντα χαρακτήρα την ώρα που η τιμή της σόγιας εκτοξεύεται λόγω της παγκόσμιας διατροφικής κρίσης που –με τη σειρά της– επηρεάζει και την τιμή βασικών προϊόντων για τη διατροφή μας. Κάθε εταιρεία που παρουσιάζεται ως σοβαρή και επιζητά την εμπιστοσύνη των καταναλωτών, οφείλει τώρα περισσότερο από ποτέ, να τους προστατεύσει και να συμβάλλει στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Κάθε χρόνο εξάγουμε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για να εισάγουμε σόγια (σε μεγάλο ποσοστό μεταλλαγμένη) και κάνουμε ακόμα πιο αρνητικό το αγροτικό ισοζύγιο. Ε, αυτό τον παραλογισμό θέλαμε να σταματήσουμε.

Η καινούργια καλλιεργητική περίοδος ξεκινά και η μεγαλύτερη εταιρεία του κλάδου προτιμά να βάζει ελληνικά σημαιάκια στις συσκευασίες και να σιωπά επί του προκειμένου. Μια και δυο λοιπόν, βρέθηκα κι εγώ εκεί, μαζί με αρκετούς ακτιβιστές και με χιλιάδες κόσμου να στηρίζουν ως cyber ακτιβιστές, online, αυτή την προσπάθεια. Σε αυτή τη μοναδική εμπειρία κρατώ πάνω από όλα το ρόλο δεκάδων χιλιάδων ενεργών πολιτών που ενημερώνονται, απαιτούν, αναλαμβάνουν δράση, πιέζουν, συμμετέχουν και γιορτάζουν την επιτυχία. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι, μαζί με άλλες δεκάδες χιλιάδες που θα προστεθούν, που θα πιέσουν και άλλες εταιρείες και θα φέρουν την απαραίτητη αλλαγή με οφέλη για τον εθνική οικονομία, τον οικογενειακό προϋπολογισμό, την ανάπτυξη της υπαίθρου και το περιβάλλον.

10 ώρες επιμονής και υπομονής χρειάστηκαν λοιπόν για να σπάσει η σιωπή. Η εταιρείαπροχώρησε σε δεσμεύσεις και στη συνάντηση που ακολούθησε έδωσε χρονοδιάγραμμα για την πλήρη αντικατάσταση της εισαγόμενης σόγιας με 100% ελληνικές πρώτες ύλες. Καλή αρχή λοιπόν και περιμένουμε την υλοποίηση των δεσμεύσεων, αλλά και τις υπόλοιπες εταιρείες που θα ακολουθήσουν.

Τη στιγμή που η οικονομία της χώρας είναι σε ελεύθερη πτώση και η παγκόσμια διατροφική κρίση επιδεινώνει την κατάσταση, δεν υπάρχει χρόνος για επικοινωνιακά παιχνίδια ελληνικότητας, μισόλογα και μισές αλήθειες. Τώρα είναι η στιγμή που θα ξεχωρίσουν οι σοβαροί και υπεύθυνοι παίκτες. Όχι αυτοί που έχουν πρόγραμμα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης (γιατί πρέπει), αλλά  εκείνοι που λειτουργούν υπεύθυνα απέναντι στην κοινωνία και συμβάλλουν στην ανάκαμψη από τη δραματική πραγματικότητα. Τώρα χρειάζονται πράξεις, όχι άλλα λόγια!

Τελικά άξιζε την ταλαιπωρία. Ναι μεν “I am too old for this…”, αλλά η κούραση έπιασε τόπο. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα (μετά από την κατάλληλη εκπαίδευση και για καλό κοινό σκοπό).

πηγή

Συλλογὴ ὑπογραφῶν, γιὰ ὅσους ἐνδιαφέρονται, ἐδῶ