ΣΟΛΩΜΟΣ      (σσ. 465-466)

Τὸ παρακάτω κείμενο, ἀπὸ τὸν «διάλογο» τοῦ Διoνυσίου Σολωμοῦ.

Χαίρετε, λοιπόν, θεῖοι τόνοι, ὀξεῖες, βαρεῖες, περισπωμένες! χαίρετε ψιλές, δασεῖες, στιγμές, μεσοστιγμές, ἐρωτηματικές, χαίρετε! Ὁ κόσμος τρέμει τὴ δύναμί σας, καὶ οὐδὲ ποιητής, οὐδὲ λογογράφος ἠμπορεῖ νὰ γράψη λέξι, χωρὶς πρῶτα νὰ σᾶς ὑποταχθῇ. Ἐσεῖς ἐμπνεύσετε, πρὶν γεννηθῆτε, τὸν Ὅμηρο, ὅταν ἐτραγουδοῦσε τὴν
Ἰλιάδα, τὴν Ὀδύσσεια, τοὺς Ὕμνους, καὶ ὁ λαὸς τῆς Ἑλλάδας τον ἐπερικύκλωνε καὶ τὸν ἐκαταλάβαινε· ἐσεῖς τὸν ἐμπνεύσετε, ὅταν περιγράφη τὸν ἀποχαιρετισμὸ τοῦ Ἕκτορος εἰς τὴν Ἀνδρομάχη, καὶ τὸ τέκνο του τὸν φοβᾶται καὶ κρύβεται· ἐσεῖς τὸν ἐμπνεύσετε, ὅταν περιγράφη τὸν δυστυχισμένον βασιλέα της Τρωάδας, ‘ποὺ παγαίνει στὸν Ἀχιλλέα, καὶ πέφτει στὰ πόδια του, καὶ τοῦ φιλεῖ τὰ χέρια, ὅπου τοῦ εἶχαν ὀλίγο προτήτερα σκοτώσει τὸ ἀκριβώτερό του παιδί·
ἐσεῖς ἐμπνεύσετε τὸν Δάντη, ὅταν ἐτραγουδοῦσε τὸν Οὐγολῖνο μὲ μίαν δύναμιν, ‘ποὺ δὲν εὑρίσκω παρομοίαν εἰς ὅλην τὴν ποίησιν τῶν παλαιῶν· ἐσεῖς τὸν Σέϊκσπηρ, ὅταν ἐπαράσταινε τὸν Λέαρ, τὸν Ἄμλετ, τὸν Ὀττέλο, τὸν Μάκβεθ καί, ἀνατρίχιαζεν ὅλος ὁ κόσμος τῆς Ἀγγλίας·
ἐσῖς τὸν Ῥασίν, ἐσεῖς τὸν Γοέθ, ἐσεῖς τὸν Πίνδαρο, ὅπου ἦταν στενοχωρημένος ἀπὸ τοὺς σοφολογιωτάτους τοῦ καιροῦ του νὰ τοὺς κράζῃ κοράκους. Κοράκοι, ὅλοι κοράκοι ἀληθινοί, κὶ χειρότεροι ἀπὸ τὸν κόρακα, ὅπου ἐβγῆκε ἀπὸ τὴν Κιβωτό, καὶ ἐθρεφόταν ἀπὸ τὰ λείψανα, ὅπου εἶχεν ἀφήσει ὁ κατακλυσμὸς τοῦ Κόσμου.

——————————————————————–

Ἀγαπητέ κ. Καθηγητά.

Σήματα, ὅλα σήματα, ἀσήμαντα σήματα για νὰ κάνουν τὴν γλῶσσα οἱ «κοράκοι» ἐμπόδια στοὺς ξένους, στοὺς ξενομανείς καὶ στὰ καημένα τὰ παιδιά.. Ἀλλά μήπως  ὅλα τοῦτα τὰ σήματα ἔγιναν γιὰ νὰ καταλάβουν οἱ ἄνθρωποι ἀποκαλύπτοντας μὲ τὴν ἰδική ἐκείνη στίξη τὴν συνολική ἔννοια τῆς λέξεως, φράσεως καὶ τοῦ τελικοῦ κειμένου, δια μέσου τῆς  μελωδίας τοῦ ὕφους  τοῦ ρυθμοῦ καὶ τόσα ἀλλά σήματα καὶ τεχνοτροπίες ποὺ δέν ἔχουμε ἀκόμη ἀνακαλύψει ἐμεῖς οἱ στεγνοί πραγματιστές, συμπεριλαμβανομένου καὶ τοῦ Διονυσίου. (Ἀλήθεια γιατί δεν ἰοθέτησε τὸ «Νιόνιος» Ἀλεξ…;;) Ἀλλά ὁ σεπτός μας ποιητής εἶχε ἐλλήψεις τὶς ὁποῖες αἰσθανόταν καὶ ἴσως ἦταν καὶ ὁ λόγος ποὺ μεθοῦσε πίνοντας ρομπόλα γιὰ νὰ βρεῖ διέξοδο στὴν ἀνεκπλήρωτη συναισθηματική του πληθωρικότητα. Καὶ πάλι, ὑπέθετε ὅτι ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἐξεφράζωντο μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ ἐκεῖνος εἶχε συνηθίσει στὰ ξένα ὅπου ζοῦσε καὶ ἐσπούδαζε. Δεν τολμῶ νὰ τὸν θεωρίσω στερημένο αίσθημάτων, διότι δεν θὰ ἔγραφε τὸν ὗμνο μας, τὸ συγκινητικό αὐτὸ ἀριστούργημα. Ὅμως δίδει ὡς παράδειγμα τὸν  Ὅμηρο ποὺ ἔζησε τὴν ἐποχή ποὺ οἱ Ἕλληνες ἀκόμη ὀμιλούσαν ὥς ἀηδόνες (Τὸ ὀμολογοῦν οἱ Λατίνοι τῆς τότε ἐποχῆς καὶ μεταγενεστέρως.) Ὁπότε δεν χρειαζόταν νὰ τοὺς σημειώσει καὶ τὴν ἐκφορά τῶν λέξεων. Αὐτήν τὴν γνώριζαν ἤδη. Ἐπι πλέον, μη μᾶς συγκρίνει τὸν Σέϊκσπηρ καὶ τὸν Δάντη αὐτοὺς τοὺς χθεσινοὺς γνώστες καὶ μιμητές τῶν Ἑλληνικῶν ἐκπολιτιστικῶν κειμένων, μὲ τὸν Ὅμηρο!!

Κατανοῶ τὴν ἐμμονή σου στὴν μονό-τονική //ἄτονική καὶ ἀπνευμάτιστη Ἑλληνική, διότι μεγάλωσες μὲ ἕνα συγκεκριμένο ποσοστό τοῦ λαοῦ μας ποὺ ἀντέδρασε στὸ σάπιο κατεστημένο…. Ὅμως αὐτοί ποὺ καπέλωσαν αὐτό τὸ ποσοστό τοῦ λαοῦ μας, οἱ σοβιετικοί, μᾶς ἔδειξαν τὸ πολιτιστικό ὑπόβαθρο ὅπου θὰ ἐστήριζαν τὴν καινούργια ἀνθρωπότητα. Εἴδαμε τὴν καλλιτεχνία τους στὰ μονοκόμματα ἀγάλματα , τὰ κτήριά τους καὶ τὴν κουλτούρα τους. Οἱ ἴδιοι ὅμως ἄφησαν άνέπαφα τὰ ἀριστουργηματικά κτήρια, πίνακες ἀγάλματα, βιβλία καὶ γλῶσσα τῆς παλαιότερης ἐποχῆς. Σ’ ἐμᾶς γιατί οἱ ἀντιπρόσωποί τους βάλθηκαν νὰ μᾶς ἀλλάξουν τὴν γλῶσσα μας;;

Σάπιο κατεστημένο ἦταν τὸ δικό μας, ὅπως καὶ τὸ δικό τους. Ὅμως αὐτό τὸ δικό μας σάποιο κατεστημένο εἶχε καὶ κάποια καλά. Ἕνα ἀπ’ ἀυτά ἦταν νὰ ἐπανακτήσει τὴν ἀπολεσθήσα κατά τὴν Τουρκοκρατία Ἑλληνική ταυτότητα. Τὸ σημαντικότερο στοιχεῖο ἑνός συγκεκριμένου λαοῦ εἶναι ἡ γλῶσσα του. Ὅμως ἔγινε γνωστό ὅτι ὁ τρόπος γραφῆς καὶ ἐκφορᾶς της, ἀκονίζει τὸ μυαλό καὶ δημιουργεῖ καινούργιες συνάψεις οἱ ὁποῖες μεταδίδονται καὶ στοὺς ἀπογόνους, ὅπως διακρίνεται καὶ στὸν σωματότυπο.

Ἔψαξαν οἱ λόγιοι τῆς ἐποχῆς –νομίζω τοὺς γνωρίζεις καλά, αὐτοὺς τοὺς ἀντιπαθέστατους,- καὶ ἐπανέφεραν μία γλῶσσα ποὺ νὰ προσεγγίζει τὴν Ἀρχική / Ἀρχαία γλῶσσα, ἀλλά καὶ πῶς νὰ τὴν προφέρουν. Τὴν ὁνόμασαν Καθαρεύουσα, γιατί καθάρισαν τὴν γλῶσσα ἀπὸ ξένα στοιχεῖα ὄπως οἱ Οὔγροι μὲ τὰ καθαρά Οὐγαρέζικα, οἱ Εβραίοι μὲ τὰ Hebrew τους καὶ ἄλλοι λαοί καὶ εὔγε τους. Κάτι κατάφεραν. Οἱ δικοί μας ἐγκάθετοι ὅμως ἀκόμη καὶ σήμερα συνεχίζουν τὴν καταστροφή μὲ καινούργια συστήματα. «Νὰ ἀποφύγουν τὶς δυσκολίες τὰ παιδιά,» «Νὰ προσομοιάζουμε στοὺς ξένους γιὰ νὰ μᾶς καταλαβαίνουν.» Ἂς τὰ κάνουμε ὅλα ἀγγλικά ἤ γκρίκλις ἤ λατινικούς χαρακτήρες, καὶ τέρμα ἡ Ἱστορία καὶ ἡ γλῶσσα, καὶ τι θα πεῖ ἔθνος.  Μὰ, τέτοιες ἰδιαιτερότητες θὰ κοιτᾶμε;;, εἶμαστε ὅλοι ἄνθρωποι ἕνας λαός, ὅλοι ἴσιοι, «khool wahat» λένε οἱ ἄραβες μιμούμενοι τὴν ρήση τοῦ Ἡρακλείτου «Ἕν τὸ πάν.» Ἀλλά ἐμεῖς προτιμήσαμε τὸ ἀραβικό «Κουλουβάχατα». Καὶ δεν ὑπάρχει Ἑλλάδα ἀφοῦ δεν ὑπάρχει διαφορά ἀπ’ ὁποιοδήποτε βαλκανικό λαό, καὶ τι θα πεῖ Βαλκάνια;; Ἀπλῶς μία περιοχή τῆς νοτιοανατολικῆς Εὐρώπης, καὶ τι θὰ πεῖ Εὑρώπη;; Κάτι ἀρχάνθρωποι Ἰνδοευρωπαῖοι ὀνόμασαν αὐτήν τὴν περιοχή γιατί κάποιοι ἰνδοί λαθρο-μετανάστευσαν πρὸς τὰ ἐκεῖ.

Tὸ τρομακτικό εἶναι ὅτι ὑπάρχει σήμερα νεολαία ἡ ὁποία βρίσκει αὐτές τὶς θεωρίες σύγχρονες, λογικές καὶ δημοκρατικές.

Ὅλα αὐτά σοῦ τὰ γράφω ἀλλά θὰ σοῦ τὰ ἀναπτύξω ἐκ τοῦ σύνεγγυς, διότι στὴν πρόθεσή μας νὰ δημιουργήσουμε ἕνα ἐκπολιτισμικό κέντρο στὴν Λακωνική Ἀγωγή, θεωρῶ ὅτι δέν πρέπει νὰ μειοδοτήσουμε στὸ θέμα τῆς ΓΛΩΣΣΗΣ πρὸς αὐτά τὰ Ἑλληνόπουλα ποὺ θὰ προσφερθοῦν νὰ διαφωτισθοῦν ἀπὸ ἐμᾶς.

Μὲ ἐκτίμηση,

Σωκράτης Χριστοδουλάρης