Τὴν Κυριακή 29 Ἀπριλίου, ὁ ἀγαπητὸς (τολμῶ νὰ πῶ σὲ ἕναν βαθμὸ φίλος μου) Δημήτρης Μιχαλόπουλος, μοῦ ἔκανε τὴν τιμὴ νὰ χαιρετίσω τὴν παρουσίασιν τοῦ βιβλίου του, «Ἐθνικὸς Διχασμός, ἡ ἄλλη διάστασις». Εἰλικρινῶς, δὲν συνηθίζω νὰ χαιρετίζω καμμίαν ἐκδήλωσιν, σὲ κανέναν χῶρο καὶ ἰδίως σὲ χώρους ὅπου μαζεύονται σοβαροὶ ἄνθρωποι καὶ ἀξιώνουν σοβαρόν λόγο.
Δὲν εἶναι ποὺ δὲν αἰσθάνομαι σοβαρή, ἀλλὰ μοῦ λείπει ἡ ἐμπειρία τέτοιων δράσεων καὶ φυσικὸν ἐπόμενον εἶναι νὰ τρέμουν καὶ τὰ πόδια καὶ τὰ χέρια καὶ τὰ φυλλοκάρδια μου…

Κι ἐγὼ κάτι τέτοιο φοβόμουν… Κι ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ φοβόμουν ἔπαθα.
Ὁ Δημήτρης Μιχαλόπουλος εἶναι ἱστορικὸς, ἐρευνητής, συγγραφέας.. Θαυμάζω τὸ ἔργον του, τὴν πορεία του καθῶς καὶ τὸ κουράγιο νὰ μὴν σκύβῃ τὸ κεφάλι, παρ’ ὅλες τὶς διώξεις καὶ τὶς ταλαιπωρίες ποὺ ἔχει ὑποστεῖ. Ἕναν Μιχαλόπουλο ὅμως θὰ τὸν προλόγιζαν ἱστορικοί, ἀκαδημαϊκοί, ἐρευνητές… Τί δουλειά ἔχει μία Φιλονόη ἐκεῖ;
Ὁ Δημήτρης ἐπέμεινε κι ἐγὼ ἐτόλμησα…
Τὸν εὐχαριστῶ γιὰ τὴν τιμή, ἄν καὶ σὲ ἕναν βαθμὸ τοῦ χάλασα κάπως τὴν βραδιά. Ἡ ταραχὴ βλέπετε…
Σᾶς παραθέτω τὰ ὅσα ἤθελα νὰ πῶ, ἀλλὰ τελικῶς δὲν εἶπα. Εἰλικρινῶς, δὲν θυμᾶμαι τὶ εἶπα. Κάτι θὰ εἶπα, ἀλλά τί;
Ἡ ἱστορία θὰ δείξῃ!

Φιλονόη

Καλησπέρα σας.

Ὀνομάζομαι Φιλονόη καὶ μᾶλλον ἐδῶ εὑρίσκομαι σήμερα κατὰ λᾶθος, διότι συνήθως, ὅταν ἔχω κάποιον σεβαστὸν ἀριθμὸν ἀνθρώπων ἀπέναντί μου, τοὺς βρίζω. Καὶ μὲ βρίζουν!
Ὅμως σήμερα δὲν ἦλθα γιὰ νὰ βρίσω, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀπευθύνω ἕναν χαιρετισμό.

Ὁ ἀγαπητὸς μου φίλος Δημήτρης μοῦ ζήτησε νὰ ἀπευθύνω ἕναν χαιρετισμό σὲ αὐτὴν τὴν συγκέντρωσιν. Ἐγὼ πάλι δὲν κατάλαβα πρὸς ποιόν, ἤ πρὸς ποιούς, θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπευθύνω αὐτὸν τὸν χαιρετισμό. Πρός ἐσᾶς πού εὑρίσκεσθε ἐδῶ σήμερα, τιμῶντας τον μέ τήν παρουσίαν σας;; Πρός τόν Δημήτρη καί τό πόνημα του, τό ὁποῖον θά μᾶς δόσῃ νέα στοιχεῖα γιά τήν καλά καταχωνιασμένη στήν λήθη ἱστορία μας;
Εἰλικρινῶς, δὲν κατάλαβα σὲ ποιὸν ἤ σὲ ποιοὺς θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπευθύνω κάποιον χαιρετισμό. Ἔτσι, λοιπόν, ἐπεὶ δὴ δὲν κατάλαβα, ἀπεφάσισα νὰ ἀναλάβω πρωτοβουλία καὶ νὰ ἀπευθύνω ἕναν χαιρετισμὸ στὴν Ἀλήθεια.

Στὴν ἀλήθεια! Αὐτὴν ποὺ χάσαμε! Ποὺ ξεχάσαμε! Ποὺ ἀγνοήσαμε. Ποὺ παρακάμψαμε! Ποὺ προσπεράσαμε. Ποὺ δὲν μάθαμε ποτέ, γιατὶ δὲν μᾶς τὴν ἐδίδαξαν.! Ποὺ πρέπει γιὰ νὰ τὴν γνωρίσουμε, νὰ σκάψουμε μέσα σὲ βουνὰ ψεύδους, παραπληροφορίας καὶ παραποιήσεων. Αὐτὴν, ποὺ γιὰ νὰ τὴν φέρουμε στὸ φῶς, ἴσως ἀπαιτηθῇ νὰ τὴν ἀναζητοῦμε γιὰ ὅλην μας τὴν ζωή. Ἴσως ἀκόμη καὶ τὴν ζωή μας νὰ θυσιάσουμε γιὰ αὐτήν!

Χαιρετῶ τὴν ἀλήθεια λοιπόν! Τὴν μόνην καὶ φωτεινὴ ἀλήθεια ποὺ χάσαμε, καὶ τώρα ἐναγωνίως ἀναζητοῦμε ὅλοι μας! Εἶτε συνειδητῶς εἶτε ὄχι. Αὐτὴν, ποὺ ὅσο κι ἐὰν τὴν ἔχουν κυνηγήση, στρεβλώση, σπιλώση, βρωμίση, ἐξακολουθεῖ καὶ εὑρίσκει τὸν δρόμο της γιὰ τὸ φῶς. Αὐτὴν τὴν ἀλήθεια, ποὺ λίγοι ἐρωτεύονται,ἀλλὰ μόνον οἱ ἐραστέςτης μποροῦν νὰ γευθοῦν, τὴν μεγίστην ἐπιβράβευσιν ποὺ τοὺς δίδει, παρ’ ὅλα τὰ τιμήματα ποὺ πληρώνουν!!
Αὐτὴν λοιπὸν χαιρετῶ σήμερα! Τὴν ἀλήθεια! Καὶ τοὺς ἐραστές της!
Διότι αὐτῆς ἐραστὲς πιστεύω πὼς ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε!
Σήμερα λοιπὸν ἐγὼ χαιρετῶ μόνον τὴν ἀλήθεια! Αὐτὴν ποὺ ξεπηδᾶ μέσα ἀπὸ τὸ βιβλίο ποὺ κρατῶ στὰ χέρια μου.Ἕνα μικρὸ λιθαράκι στὸν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς της, ἔστρωσε κι ὁ Δημήτρης, μέσα ἀπὸ πολλοὺς κόπους καὶ τιμήματα. Αὐτὴν ποὺ μέσα ἀπὸ τέτοια πονήματα φθάνει στὰ χέρια μας καὶ ἀλλάζει τὶς πλαστὲς πραγματικότητές μας.

Ἡ ἀλήθεια στό φῶς; Ναί! Ἀπαιτεῖται! Πόσες γενεές δέν μεγάλωσαν μέ τήν ψευδαίσθησιν πώς ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος ἦταν ἕνας ἐθνάρχης; Πόσες γενεές δέν μεγάλωσαν μέ τήν κατάρα τοῦ ἐθνικοῦ διχασμοῦ; Πόσες γενεές δέν μεγάλωσαν μέ μῖσος καί μέ ἀπουσία λογικῆς, δίχως νὰ γνωρίζουν τὴν προέλευσίν τους; Κι ὅλα αὐτά γιατί; Διότι ἁπλῶς ἀγνοοῦσαν τὴν ἀλήθεια!

Εἴμαστε, δυστυχῶς, ἀπόλυτα λοβοτομημένοι! Γνωρίζουμε ἐλάχιστα γιὰ τὴν ἱστορία μας καὶ ἀκόμη χειρότερα, δὲν κάνουμε τὸν κόπο νὰ τὸ ἀλλάξουμε αὐτό! Γιατί; Δέν μᾶς ἀξίζει ἡ ἐπίγνωσις τοῦ ποιοί εἴμαστε; Δέν μᾶς ἀξίζει νά μάθουμε μέσα ἀπό τά στραβά καί τά ἴσια μας;
Νά κάνουμε τά λάθη μαθήματα; Νά ὁραματισθοῦμε; Νά μάθουμε τούς πραγματικούς στόχους τῆς ἀνθρωπότητος; Τίς πραγματικές μας ἀνάγκες;
Δέν μᾶς ἀξίζει ἡ ἀλήθεια;

Ἡ ἀλήθεια πονᾶ! Περισσότερον ἀπὸ ὅλους πονᾶ αὐτὸν ποὺ τὴν ἀποζητᾶ μὲ πᾶθος! Τὸν μεταμορφώνει σὲ ἄγρια θάλασσα, ποὺ θέλει νὰ σαρώσῃ τὰ πάντα, νὰ φέρῃ τὸ φῶς της παντοῦ, νὰ διώξῃ κάθε σκιὰ ψεύδους! Καὶ πληρώνει! Πληρώνει ἀκριβὰ ἀλλὰ γενναῖα καὶ μὲ θᾶῤῥος!

Αὐτὴν τὴν ἀλήθεια, τὴν ἀπόλυτον ἀλήθεια, τὴν μοναδικὴν ἀλήθεια, τὴν ἀδιαπραγμάτευτον ἀλήθεια, χαιρετῶ! Σὲ αὐτὴν ἔχω ἀφιερώση ὅλην μου τὴν ζωή! Κι αὐτὴν μόνον ἀναγνωρίζω. Εἶναι ἀπόλυτος! Εἶναι μονόδρομος! Εἶναι Ἔρως!

Ὅπου ὑπάρχει ἡ ἀλήθεια κάθε σκιὰ χάνεται! Κάθε ἄλλο συναίσθημα, πλὴν τῆς χαρᾶς, ἐξαφανίζεται! Ἀκόμη καὶ μέσα ἀπὸ τὸν πόνο ἐὰν περνᾷ, καθάρει, καὶ μετὰ αὐτὸς ποὺ βίωσε τὸν ἔρωτά της, γνωρίζει! Ποτὲ δὲν πρόκειται νὰ ξεχάσῃ καὶ νὰ τὴν προδώσῃ!

Εὔχομαι μόνον νὰ γίνονται καθημερινῶς περισσότεροι οἱ ἐραστές της! Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἡ ἀνθρωπότης ὁδεύει πρὸς μίαν μόνον κατεύθυνσιν, τὴν ἀπόλυτον ἐλευθερία! Ἀλλὰ ἡ ἀπόλυτος ἐλευθερία δὲν γίνεται νὰ φθάσῃ, παρὰ μόνον μέσα ἀπὸ ἕναν δρόμο.
Τὸν δρόμο τῆς ἀληθείας! Εἶναι νομοτέλεια!

Χαιρετῶ λοιπὸν τὴν ἀλήθεια ἀγαπητοί μου, καθῶς καὶ ὅλους τοὺς ἐραστές της!
Μόνον…

Σᾶς εὐχαριστῶ γιὰ τὸν χρόνο σας.

Υ.Γ.1. Ζητῶ καὶ πάλι συγγνώμη ἀπὸ τὸν Δημήτρη γιὰ τὴν ταραχή μου.
Υ.Γ.2.Τὸ βιβλίον εἶναι πράγματι ἀποκαλυπτικότατον! Ἀξίζει τὸν κόπο νὰ ἀσχοληθοῦμε σοβαρὰ μὲ αὐτό!
Υ.Γ.3. Εἰλικρινῶς, τὰ ἐννοῶ ὅλα! Μὰ ὅλα!

 Πρώτη δημοσίευσις 2 Μαΐου 2012.