Τί ἐστί πολιτισμός;

Ἐπεὶ δὴ πολλὰ ἀκοῦμε καὶ διαβάζουμε τώρα τελευταῖα, γιὰ τὸ τὶ εἶναι ἤ δὲν εἶναι πολιτισμός, καλὸ θὰ ἦταν νὰ κάνουμε πάλι μίαν ἐπίσκεψιν ὀνομάτων. Διότι αὐθαιρετῶντας καὶ παραπληροφορῶντας, προσφιλὴς συνήθεια στὶς ἡμέρες μας, τὸ μόνον ποὺ ἐπιτυγχάνουμε εἶναι ἡ μεγαλυτέρα σύγχυσις καὶ ἡ διαιώνισις τῆς βλακείας. 

πολιτισμός=κατάστασις, κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀναπτύξει ἐνσυνείδητον βίον, ἠθικόν, πνευματικὸν καὶ καλαισθητικόν. (λεξικὸν Δημητράκου, ἐκδόσεις Γιοβάννη, Ἀθῆναι 1966, σελ. 1127)

Εἶναι λοιπὸν ὁ πολιτισμός, κατὰ Δημητρᾶκον πάντα, ὁ ἠθικός βίος, ὁ ἐνσυνείδητος καὶ φυσικὰ ὁ καλαισθητικός. 

Χμμμ… Ἄς τὸ πιάσουμε ἀπὸ τὸ τέλος λοιπόν…. 

Καλαισθητικός… Δῆλα δή, αὐτὸς ποὺ προάγει τὰ ἐπίπεδα διαβιώσεώς μας σὲ ἀνώτερα ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντα ἐπίπεδα, τέτοια ποὺ νὰ ἀπολαμβάνουμε τὰ ὅσα ὑπάρχουν γύρω μας καὶ μὲ τὶς πέντε μας αἰσθήσεις… (Καλὸ τὸ ἀνέκδοτον!!!)
Ὅπως γιὰ παράδειγμα τοὺς τόνους τσιμέντου, ἀλουμινίου, σκουπιδιῶν….
Τοὺς στιβαγμένους ὥς σαρδέλες στὰ διαμερίσματα….
Τὰ ἐκατομμύρια τῶν αὐτοκινήτων….
Τὰ καυσαέρια…
Τὸ ἀσφυκτικὸν μποτιλιάρισμα… (Ναί, κατὰ τὰ λεγόμενα πρώην -ἠλιθίου- δημάρχου, κι αὐτὸ πολιτισμὸς εἶναι!)
Τὴν ἀνυπαρξία πρασίνου…. Ζωτικοῦ χώρου….

Γενικῶς, εἶναι γιὰ πάρα πολλοὺς πολιτισμὸς ἐτοῦτο τὸ ἄθλιον κατασκεύασμα ποὺ ἀκυρώνει τὸν Ἄνθρωπον, τὴν Φύσιν καὶ τὸ Ὠραῖον! Σωστά;

Κάποτε λοιπὸν ὀ Σωκράτης, περιδιαβαίνοντας, ἔφθασε σὲ μίαν ἀλέα ποὺ δὲν γνώριζε, στολισμένη μὲ διάφορα ἀγάλματα, κρῆνες, ἀνάκλιντρα…. Καὶ πράγματι ἐνθουσιάστηκε… Ἔμεινε ἔκθαμβος κι ἐθαύμαζε… Μὲ ὅλες του τὶς αἰσθήσεις… Ἤ μήπως ὁ Σωκράτης ἦταν ἄλλου πλανήτου κάτοικος;
Ποιά ἡ σχέσις τῆς καλαισθησίας τοῦ Σωκράτους μέ τήν δική μας; Ὑπάρχει; 

Ἐπεὶ δὴ λοιπὸν ἡ καλαισθησία μας εἶναι κάτι ποὺ δὲν ὑφίσταται πλέον, διότι ἔχει πάθει πολλά, καὶ τελικῶς πάσχει, κι ἐπεὶ δὴ ἔχει καταντήσει κάτι παράλογον, διότι ἡ προσωπικὴ ἄποψις τοῦ κάθε ἑνὸς εἶναι κάτι ἄσχετον ἀπὸ τὴν ὀρθὴ καὶ ὑγιὴ ἔκφρασίν τῆς καλαισθησίας, ἄς τὸ ἀφήσουμε καλλίτερα. Δὲν ἔχουμε σχέσιν μὲ αὐτὸν τὸν τομέα…. Εἴμαστε Παπούα ἀκόμη καὶ σὲ αὐτό! (Χειρότεροι, διότι οἱ Παπούα τοὐλάχιστον διαβιοῦν μέσα στὸ φυσικό τους περιβᾶλλον.)

Ἡ καλαισθησία ὅμως δὲν εἶναι μόνον κάτι ποὺ ἀφῳρᾷ μόνον στὴν ὄρασιν. Ἀφῳρᾷ καὶ στὴν ἀκοή καὶ στὴν ὄσφρησιν καὶ στὴν ἀφή καὶ στὴν γεύσιν… Σὲ ὅλες μας τὶς αἰσθήσεις.
Τί ἀκούσματα ἔχουμε ἐμεῖς λοιπόν; Κόρνες, τσιρίδες, πυροβολισμούς, ἐξατμίσεις, κραυγὲς κι ἀλαλαγμοὺς θρησκευομένων καὶ σεληνιασμένων, καζανάκια, τακουνάκια… Βία, βία, βία! Αὐτὸ ἔχουμε.
Ἡ γεύσις μας ἔχει ἀδρανοποιηθεῖ. Οἱ τροφές μας πλαστικοποιήθηκαν… Τὸ νερό μας γέμισε δηλητήρια κι ἀλογόνα. Ἐὰν τὸ φαγητό μας δὲν ἔχει κρέμα γάλακτος δὲν τὸ καταδεχόμαστε… Καὶ ἡ φασολάδα στὰ σκυλιά!
Ἡ ὄσφρησίς μας ἔχει καταργηθεῖ… Βρεγμένο χῶμα μυρίζουμε καὶ παθαίνουμε ταραχὴ καὶ ἀλλεργίες…
Εἶναι λοιπόν δυνατόν κάποιος πού διαβιεῖ μέσα σέ τόσην βία, μέσα σέ τέτοιαν παρανόησιν,  νά ἔχῃ ἀντίληψιν τοῦ ὠραίου καί τοῦ καλοῦ; Μᾶλλον ὄχι… Πρὸς τοῦτο καὶ κάθε ἕνας γύρω μας λειτουργεῖ δίχως νὰ συνειδητοποιῇ τὸ πόσο σοβαρὲς ἐπιπτώσεις ἔχουν οἱ δικές του ἀνοργασμικὲς πράξεις στὴν ὑγεία καὶ τὴν καλαισθησίαν τῶν ὑπολοίπων.

Καλαισθησία λοιπὸν δὲν ἔχουμε. Μόνον ἡ Φύσις πλέον μπορεῖ νὰ ἀποκαταστήσῃ τὶς σοβαρότατες βλάβες ποὺ ἔχουμε προκαλέσει στοὺς ἑαυτούς μας, στὸ περιβᾶλλον μας καὶ στὸν πλανήτη.

Τί ἄλλο ἔχουμε ὅμως; Ἤ ὀρθότερα, τί ἄλλο δέν ἔχουμε;
Ἀπό ἐνσυνείδητον βίο πῶς πᾶμε;

Τί σημαίνει συνειδητότης;
Μήπως σημαίναι ΓΝΩΘΙΣΑΥΤΟΝ; Μήπως σημαίνει ἐπίσης Ἀνθρωπισμός; Μήπως σημαίνει καί αὐτοβελτίωσις; Μήπως σημαίνει ἐπικοινωνία;  Μήπως σημαίνει σεβσμός; Μήπως σημαίνει τέλος πάντων ἐπίγνωσις τοῦ ποιοί εἴμαστε καί τοῦ ποῦ ὀφείλουμε νά φθάσουμε;
Τό ἔχουμε; Χμμμ…. Σιγὰ μὴν τὸ ἔχουμε…. Καὶ σιγὰ μὴν τὸ βροῦμε κάπου στὸ διάβα μας.
Παπούα κι ἐδῶ…  (Εἴπαμε, χειρότεροι….)
Ἅρπαξε γιὰ νὰ φᾶς καὶ κλέψε γιὰ νὰ ἔχῃς.
Δόξα λαμβάνει ὁ φημισμένος κι ὄχι ὁ ἀνδρεῖος!
Δικαίωμα λόγου ἔχει ὁ καταπατητὴς τῶν δικαιωμάτων μας κι ὄχι ὁ προασπιστής!
Ἡ ἐπικράτησις τοῦ σχυροτέρου παρὰ φύσιν κι ὄχι τοῦ σχυροτέρου κατὰ φύσιν. (Κυττᾶξτε στὴν βο(υ)λὴ καὶ θὰ καταλάβετε!)

Κι ὅλοι αὐτοὶ κατέφθασαν γιὰ νὰ μᾶς σώσουν… Μποῦ χὰ χὰ χά….

Εἶναι πολιτισμός ἀγαπητοί φίλοι ὁ φανατισμός κι ὀ ὁπαδισμός;

Οὐδέποτε, φαντάζομαι, θὰ ἀπαντούσατε.
Θὰ συμφωνήσουμε.

Ἄς ἀφήσουν λοιπὸν τὰ περὶ πολιτισμοῦ οἱ ἔνθεν κι ἔνθεν, τάχα μου ὑπερασπιστές του. Μπᾶζα εἶναι καὶ κανένα δικαίωμα ἐκφορᾶς λόγου δὲν τοὺς ἀναγνωρίζω. Ὑπανάπτυκτα ὄντα δὲν δικαιοῦνται νὰ ὁμιλοῦν περὶ πολιτισμοῦ. Ἄς περιοριστοῦν στοὺς βαρβαρισμούς τους!

Διότι πολιτισμός, κατὰ τὴν ὀρθὴν πάντα ἔννοιαν, κι ὄχι κατὰ τοῦ πῶς μᾶς ἐξυπηρετεῖ, εἶναι κυρίως ὁ σεβασμός. Ὁ σεβασμός;; Καλά… Ποιός τόν ἔχασε;

Ἡ πνευματικότης στὸν τόπο μας διώκεται!, καθῶς ἐπίσης καὶ σὲ ὅλον τὸν πλανήτη.
Ἡ καλαισθησία ἀπέθανεν. Μόνον τερατουργήματα ἀπολαμβάνουμε!
Ἡ συνειδητότης ἄλλαξε δρόμο… Προσωρινῶς, ἐδῶ καὶ κάτι αἰῶνες δῆλα δή,  ἐπικρατεῖ ἡ καφρίλα!
Ἡ ἠθικὴ παραποιήθηκε. Κατακερματίστηκε… Γιὰ νὰ καταφέρουμε νὰ συνενώσουμε τὰ κομμάτια της χρειαζόμαστε πολλὲς ζωές…

Ὁ καθεῖς πιάνει μίαν ντουντούκα καὶ παρενοχλεῖ.
Κλείνει δρόμους καταστρέφοντας ἐπιχειρήσεις καὶ ζωές
Καταπατᾶ δημοσίους χώρους καὶ τοὺς ἰσοπεδώνει, ἀγνοῶντας τὰ πασιφανῆ.
Φιμώνει καὶ δολοφονεῖ ἐν ψυχρῷ, ἐὰν ἔτσι τοῦ ἀρέσῃ, μὴ ἐπιτρέποντας τὸν ἀντίλογον.
Δὲν ἀκούει! Δὲν ἐκτιμᾶ τίποτα παρὰ μόνον τὴν μούρη του! (Ναρκισσισμός, ὄχι πολιτισμός!)
Ἐπιβάλλει τὶς δικές του θέσεις μὲ τσαμπουκᾶ καὶ ἀναίδεια!

Τί ἄλλο ὅμως σημαίνει ὁ ἐνσυνείδητος βίος, πού ὅμως δέν ἔχουμε;

Δέν σημαίνει ἦθος; Δέν σημαίνει καθαρή καί διάφανη συνείδησις; Δέν σημαίνει ἀρχές; Δέν σημαίνει ἀξίες; Τί ἀπό αὐτά ἔχουμε σήμερα; Εἶναι ἀξία ἡ προσβολή τῶν ὁποιωνδήποτε πεποιθήσεων πού κουβαλᾶ ὁ διπλανός μου; Εἶναι ἠθικόν νά μήν σέβομαι τίς θέσεις του καί νά πασχίζω μέ κάθε δυνατόν τρόπο νά τίς καταρρίψω, ἀκόμη καί διά τῆς βίας; Εἶναι δίκαιον νά τόν προσβάλλω μέσα στά μοῦτρα του; 
Ἔχω δικαίωμα νὰ πιστεύω ἤ νὰ μὴν πιστεύω κάπου. Ἀλλὰ σὲ καμμίαν τῶν περιπτώσεων δὲν ἔχω δικαίωμα νὰ ἀπαξιώνω τὶς πεποιθήσεις τῶν γύρω μου, ὅσο στραβὲς κι ἐὰν εἶναι. Στὸ μόνον ποὺ ἔχω δικαίωμα λόγου, εἶναι σὲ ὅ,τι ἀφορᾷ στὴν αὐτοδιαχείρισιν! Ἐκεῖ εἶναι ἀναφαίρετον δικαίωμα καὶ ὑποχρέωσις τῆς κοινωνίας μας νὰ μεριμνᾶ πρὸ κειμένου νὰ μὴν βάλλονται διαφωνοῦσες ὁμάδες καὶ μειονότητες! Ἀλλὰ ὅλης τῆς κοινωνίας μας. Ὄχι κάποιων γραφικῶν.
Κι ἀκριβῶς ἐκεῖ εἶναι ἡ ἰσχυροτέρα ἀπόδειξις τῆς ἀπουσίας πολιτισμοῦ σήμερα. Ὅλοι  οἱ τάχα μου ἐνδιαφερόμενοι, μεριμνοῦν μόνον γιὰ τὰ ὅσα τοὺς ἀφῳροῦν. Σκοτίστηκαν γιὰ τὰ δικαιώματα αὐτῶν μὲ τοὺς ὁποίους διαφωνοῦν!
Δύο μέτρα καὶ δύο σταθμά!!! Χά! 

Ὑπάρχουν ὅμως ζητήματα πού δέν τυγχάνουν διαπραγματεύσεως; Καί ποιά εἶναι αὐτά;
Εἶναι ἡ προάσπισις τοῦ δικαιώματος νὰ διαβιῶ ἐλευθέρως, μὲ ὅριον τὶς ἐλευθερίες τοῦ διπλανοῦ μου.
Ὅταν ἀρχίζω νὰ τὶς καταπατῶ, τότε ἐγὼ διαβιῶ τυραννικὰ κι ὁ διπλανός μου δουλικά.
Αὐτήν τήν λεπτή γραμμή μποροῦμε νά τἠν ἀντιληφθοῦμε; Ἤ ὄχι; 

Ποιός ὅμως εἶναι ὁ στόχος τῆς κοινωνίας μας; Νά φθάσῃ σέ ἐπίπεδα πολιτισμοῦ ἤ νά ἐπιστρέψῃ διά παντός στόν Μεσαίωνα; Μήπως στόχος τῆς κοινωνίας μας εἶναι ἡ ἀναζήτησις τῆς  ἀληθείας;
Ἐάν  κυττάξουμε γύρω μας θὰ διαπιστώσουμε πὼς στὴν καθημερινότητα μας μόνον ῆθος, συνειδητότης, ἀξίες κι ἀρχὲς δὲν ἐμφανίζονται.Ἡ ἀλήθεια ἀπαντᾶται σὲ τμήματά της κι ὄχι στὸ Ὅλον. 
Ἔχετε δεῖ πολλούς, πολῖτες καί πολιτικούς, πού μέ τίς ὑπάρχουσες συνθῆκες, δέν θά καταπατοῦσαν κάθε ἔννοιαν δικαίου, πρό κειμένου νά ἐπιβιώσουν;
Ἐγὼ ἔχω δεῖ ἐλαχίστους νὰ ἀντιστέκονται καὶ εἰλικρινῶς, εἶναι οἱ  μόνοι ποὺ τιμῶ!
Κομματικοί μηχανισμοί, κρατικοὶ μηχανισμοί, συντεχνιακοὶ μηχανισμοί…

Δὲν ἔχουμε λοιπὸν φίλοι μου πολιτισμὸ ἐμεῖς… Κι ἄς βαυκαλιζόμαστε… Καφρισμὸ ἔχουμε… Ἰσωπέδωσιν… Ἀποπολιτισμόν… Βαρβαρισμόν… Ἔχουμε πολλοὺς -ισμούς… Ἀπὸ πολιτισμὸ ὅμως χάσαμε….

Βέβαια, ἡ λέξις πολιτισμὸς ἔχει κατάληξιν σὲ -ισμός. Δῆλα δὴ σὲ κάτι τεχνητό. Ὅπως γιὰ παράδειγμα φασισμός, ναζισμός, κουμμουνισμός, ἑβραϊσμός, σιωνισμός, ἑλληνισμός…. (Ναί, κι αὐτὸ δημιούργημα εἶναι πρὸ κειμένου νὰ μᾶς θολώσῃ τὴν πραγματικὴ ἀλήθεια τῆς Ἑλλάδος!) Ἀτελείωτες οἱ ἀναφορὲς σὲ παρὰ φύσιν δημιουργήματα!
Συνεπῶς, ἀπὸ μόνος του, ὥς ἔννοια, θεωρῶ πὼς δὲν ἀναφέρεται σὲ πραγματικὲς ἀνθρώπινες δομὲς ἀλλὰ σὲ παραποιημένες. 
Κατ’ ἐμὲ δὲν ἔπρεπε νὰ ὑπάρχῃ καμμία κατάστασις ποὺ προάγει καὶ προωθεῖ ὁ,τιδήποτε ἀκυρώνει τὸν Ἄνθρωπο.
Κατ’ ἐμὲ λοιπὸν ὁ πολιτισμὸς εἶναι ὑβρίδιον. Ὄχι κατάστασις ποὺ ὀφείλουμε νὰ προασπίσουμε. Δημιούργημα τοῦ τίποτα κι ὄχι παιδὶ τοῦ ΟΛΟΥ. Θά καταφέρουμε ἄρα γέ νά τόν ξεπεράσουμε, παρέα μέ ὅλους τούς -ισμούς πού τόν συνοδεύουν;
Ναί, θὰ καταφέρουμε. Ἀλλὰ κι αὐτός, ὅπως κι ὅλοι οἱ ἄλλοι -ισμοί, θὰ πρέπῃ νὰ καταπέσουν μόνοι τους.
Προσωρινῶς ἀπολαμβάνουμε  τὸ θέατρον τοῦ παραλόγου. Ποῦ θά πάῃ; Κάποτε θὰ τελειώσῃ… Καὶ τότε…

Φιλονόη.  

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply