Ὁ Κολοκοτρώνης ἀπαντᾶ! (ἀναδημοσίευσις)

Ἀναδημοσιεύω μερικὰ ἀφιερώματα γιὰ τὸ …«ἀγαπημένο μας ΕΛΙΑΜΕΠ» καὶ τὴν «ἱστορία τοῦ ΣΚΑΙ(γάιδαρο)» πρὸ κειμένου νὰ …φρεσκάρουμε τὴν μνήμη μας.

Κύριε («ἱστορικέ») Βερέμη. Κι ἐσεὶς οἱ σύμβουλοί του καὶ συνεργᾶτες του. Ἐὰν πράγματι γνωρίζετε γράμματα, διαβᾶστε τὸ παρακάτω ἀπόσπασμα. Πιστεύω ὅτι θ σς βοηθήσῃ διαιτέρως.

Ἴσως ὅμως νὰ σᾶς δυσκολεύῃἡ γλώσσα τοῦ Γέρου κάπως….

Νὰ βοηθήσω λοιπόν λίγο. Ἔχουμε καὶ λέμε:

1ον . Τὴν λέξι  «μπέσα» τὴν ἔχετε ἀκούσει ποτέ; Εἶναι μία συνήθεια ποὺ εἶχαν ( κι εὐτυχῶς ἀκόμη ἔχουν) κάποιοι ἄνθρωποι,  κυρίως ἄντρες, καὶ φορ στν τήρησι το λόγου ποὺ δόθη. Ἀλλὰ ποῦ νὰ τήν ξέρετε ἐσείς; Τέλος πάντων… Εἶχε δόσει τόν λόγο του νὰ φύγουν ἀσφαλείς οἱἀρβανίτες. Αὐτὰ κάνει ἕνας παραδόπιστος; Ἤ κρίνετε ἐξ ἰδίων τὰ ἀλλότρια;

2ον Κάποια στιγμή (θὰ κάνω ἀναλυτικότερη ἀναφορά σὲ ἄλλο κείμενο) ὁ φερέφωνος σας Τατσόπουλος, λέει ὅτι ὁ Ὑψηλάντης ἀπεμακρύνθη γιὰ νὰ πλιατσικολογήσῃ ἐλεύθερα τὸ Κολοκοτρωναίΐκο!!! Ἤθελα νὰ ἤξερα τι διαβάζετε ὅταν «διαβάζετε»…. Ἔστειλε τὰ παιδιά του μαζί μὲ τὸν ‘Υψηλάντη γιὰ νὰ  ἁρπάξῃ ἐλεύθερος; (παρ. 106) Καλά, πόση βλακεία πρέπει νὰ κουβαλᾶ κάποιος στὸ κεφάλι του γιὰ νὰ ἰσχυρίζεται τέτοιες ἀσυναρτησίες; Καὶ καλά, τὰ λέτε… Μίαν ἀπόδειξι θὰ βροῦμε; Ἤ νομίζετε πώς ξεχάσαμε τὴν ἔως τώρα σιωπή σας;

3ον . Τὴν φράσι «Μ φοβσαι, δν φονεύομε σους προσκύνησαν». (παρ. 110) τὴν εἶχε κάποιος ἀπό ἐσᾶς προσέξει ποτέ; (Μᾶλλον ΠΟΤΕ!!) Ἀλλά ποῦ νὰ τὴ δεῖτε; Τὰ χρωματιστὰ γυαλιά δὲν τὸἐπιτρέπουν!!! Ἄλλως τε, κατανοεῖτε μόνον ζητήματα ποὺ μπορεῖἡἀντίληψίς σας νὰ προσεγγίσῃ! Αὐτὰ εἶναι πολύ δυσνόητα γιὰ τὸ δικό σας ἐπίπεδον!!!

4ον . Τὴν παράγραφο 111 δὲν τὴν σχολιάζω. ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΑ χρόνια!!! 400 ΧΡΟΝΙΑ!!! ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΑ (400) ΧΡΟΝΙΑ!!! Ξέρετε τί σημαίνει 400 χρόνια; Ἐδῶ οἱ Γερμανοί δὲν ἔκλεισαν τέσσερα κι ἀκόμη θυμόμαστε τὰἐγκλήματά τους. Κι ἄς μὴν τὰ ζήσαμε ὅλοι!!Πιστεύει κόμη κάποιος πό σς πώς θ ξεχάσουμε κάποτε τ ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ κατοχς, σφαγν καφανισμοἘὰν ναι, ἔχετε πολύ μεγάλο πρόβλημα καὶ νὰ τὸ ἐρευνήσετε!!!

5ον . Ἐπίσης στὴν παράγραφο 111. «Ἄϊντε, πόσοι ἀπὸ τὸ σόγι μου καὶ π τὸ θνος μου, ἐκρεμάσθησαν ἐκεῖ». Βρὲ τὸν φουκαρᾶ τὸν Κολοκοτρώνη. Παράκρουσι ἔπαθε!!! Ἔθνος; Τί ἦταν αὐτὸ; Ὁ ἀλητάμπουρας (κατ’ ἐσᾶς) νὰ μιλάῃ γιὰἔθνος;

6ον . Παράγραφος 112, τελευταῖο τμῆμα της. Τί λέει ὁ πολεμιστής; Μήπως λέει:«… Εχαμε σχέδιο ν προβάλομε ες τος Τούρκους τς Τριπολιτσς ν παραδοθον, κατσι ν στείλομεν νθρώπους μέσα ν μαζευθον λα τ λάφυρα, καπειτα ν τ διαμοιράσουν κατ᾿ναλογίαν ες διαφόρους παρχίας κα ν βγάλουν δι τθνος, λλ ποις κουσε…» Μήπως κι αὐτὸ τὸ ξεπέταξε τὸἀετήσιο βλέμμα σας ς μή γραφόμενο;Ἔχετε κάποια στοιχειώδη ἀναγνωστική ἱκανότητα; Ἤὃσα σᾶς κατεβοῦν στὸ κεφάλι ἀναπαράγετε; Γράφει κάπου ἐδῶ μέσα γιὰ πλιατσιολογίες τοῦ Γέρου; Γράφει μήπως γιὰ προσωπικά του κέρδη; Ἀλλὰ ξέχασα… Ἐσείς ἔχετε μίαν περίεργη ἱκανότητα καὶ βλέπετε πίσω ἀπό τὶς …λέξεις…. Κάποιες ἄλλες λέξεις ποὺἀδυνατοῦν ΟΛΟΙ οἱἄλλοι νὰ δοῦν!!! Ἤ μήπως γράφει γιὰ γώνα πογινε μ τν έρα τν κοπανιστό; Ἀπὸ ποῦ βρέθηκαν τὰ χρήματα; Ποιὸς πλήρωσε; Ποιοὶ συντηροῦσαν τόν ἀγώνα; Γνωρίζετε πώς ὅλοι οἱἀγωνιστές ΠΕΘΑΝΑΝ   ΠΑΜΠΤΩΧΟΙ; Ἀλλά κι αὐτὰ στὰ ψιλά γράμματα, τὰὀρατά γιὰἐμᾶς καὶἀόρατα γιὰἐσᾶς!!!

7ον . Στὸ θέμα τοῦ πλιάτσικου, γιὰ τὸ ὁποῖο ἀναφερθήκατε λεπτομερῶς μπορῶ νὰ πῶ, ἰσχυρίζεστε πώς ἀπεμακρύνθη ὀ Ὑψηλάντης γιὰ νὰ δρᾶ ἐλευθέρως ὁ Κολοκοτρώνης. Ἐὰν συνέβαινε κάτι τέτοιο, γιατί μερικές ἡμέρες ἀργότερα συνεδριάζουν καὶ ὀργανώνουν τὴν πορεία τους γιὰ τὴν Πάτρα; (Παρ. 113) Θέλετε μήπως νὰ μᾶς πεῖτε κάτι γιὰ τὸν καλό Ὑψηλάντη καὶ τὸν χείριστο τῶν χειρίστων Κολοκοτρώνη; Σίγουρα θέλετε! Λυπᾶμαι! Παίζετε ἀνόητο παιχνίδι. Ὁ Γέρος στέκει πολύ ὑψηλὰ μέσα μας!! Θὰ χρειαστεῖτε μερικὲς χιλιετίες γιὰ νὰ τὸν γκρεμίσετε. Καὶ δὲν σᾶς βγαίνει ὁ χρόνος….

8ον . Κάπου κάπου, διότι δὲν μπορεῖτε φυσικὰ νὰ τὸ ἀποφύγετε, πετᾶτε μίαν φράσι σχετικῶς μὲ τὴν ἀθλιότητα στὴν ὁποίαν ζοῦσαν οἱ Ἕλληνες κατὰ τὴν διάρκεια τῆς τουρκοκρατίας. (παρ. 103). Ἀλήθεια, ἐσείς ἐὰν ζούσατε σὲ ἐκείνην τὴν ἐποχή, ποιὸν ῥόλο θὰ παίζατε; Τοῦ πεινασμένου πλιατσικολόγου, τοῦ Γέρου, τοῦ Νικηταρᾶ  ἤ τοῦ Κωλέττη;

9ον. Κλείνω πρὸς ὥρας μὲ τὴν φράσι τοῦ Γέρου: «Ἐμένα ἡ πατρὶς θὰ πρωτοεξορίσει», καὶ ἡ τύχη τὸ ἤφερε καὶ ἀλήθευσα. » Και εἰλικρινῶς ἀναρωτιέμαι… Ὡς πότε θὰ τὸν κυνηγᾶτε; Ὡς πότε ὡς ἄλλοι ἀντιβασιλείς, θὰ χτυπᾶτε αὐτὸν ποὺ δούλεψε ὅσο ἄλλος κανείς γιὰ τὴν ἀπελευθέρωσι; Ὡς πότε τὸ ὄνομά του θὰ εἶναι ὁ ἐφιάλτης σας; Γιατί, μὲ τὰ ἔως τώρα ἔργα σας, ἀποδεικνύετε πὼς στὴν πραγματικότητα ὁ Γέρος εἶναι ὁ στόχος σας!!!! Αὐτὸς πρέπει νὰ χτυπηθῇ καὶ νὰ κατακρημνισθεί ἀπό τὶς συνειδήσεις μας.

Δὲν πειράζει.. Ὅσο δηλητήριο καὶ  νὰ ῥίξετε, ὁ σπόρος του ἔχει πέσει στὶς καρδιές μας καὶ ἔχει ῥιζώσει! Τόσο ποὺ τώρα βγάζει φύλλα καὶ κλαριὰ καὶ ἄνθη…

Κι αὐτὸ δὲν μπορεῖτε νὰ τὸ σταματήσετε!

Φιλονόη.

Υ.Γ. Γνωρίζουμε τήν γενικοτέρα ἀνθελληνική στάσι τοῦ ὑπουργείου ἀ-Παιδείας.  Σὲ αὐτὸ ὅμως τὸ σημεῖον κατεῤῥίφθησαν πλέον καὶ τὰ προσχήματα! Ἡ παρέμβασις τῆς ὑπουργοῦ εἶναι ἀπαραίτητος κι ἐπιβάλλεται! Δὲν ἔχουμε νὰ κάνουμε μέ μίαν «καλλιτεχνική» προσέγγισι ἑνός θέματος ἀλλὰ μέ μίαν πρωτοφανή προπαγάνδα ποὺ στοχεύει στὴν πλήρη ἀλλοίωσι τῶν συνειδήσεών μας! Ἡ ὑπουργός ὀφείλει αὐτὴν τὴν στιγμή νὰ πάψη τὸ ἔκτρωμα!!! Ἀρκετά μὲ τὴν παραϊστορία!

(Διά χειρός Τερτσέτη- ἀπομνημονεύματα Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, σελ. 114-117, ἐκδόσεις Γιοβάνη, Ἀθῆναι 1967.)

103. «…Οἱ Ἕλληνες, ὁποὺ εἶχα στείλει εἰς βοήθειαν τοῦ Νταγρέ, τοὺς ἔφερναν πολεμώντας ἀποπίσω κατάκαμπα. Κάμνει γιουρούσι καὶ ἡ περασμένη καβαλλαριὰ καὶ ἡ ἀπέραστη. Σκοτώνουν 80 καβαλλαραίους, καὶ ὅλα τὰ φορτώματα μένουν εἰς τὴν ἐξουσία τῶν Ἑλλήνων. Οἱ Ἕλληνες ἐδόθησαν εἰς τὰ λάφυρα, καὶ ἐγλύτωσαν οἱ Τοῦρκοι, διότι δὲν τοὺς ἐπῆραν κυνηγώντας. Ἐπάσχισα μὲ τὸ σπαθί, μὲ τὲς κολακεῖες διὰ νὰ τοὺς κινήσω, πλὴν δὲν ἄκουαν, καὶ ἔτσι ἐγλύτωσαν οἱ Τοῦρκοι. Εἰς αὐτὸν τὸν πόλεμο Τοῦρκοι ἦσαν ἕξι χιλιάδες, οἱ περισσότεροι καβαλλαραῖοι, Ἕλληνες ἦσαν χίλιοι, ὅλοι Καρυτινοί. Ἐλαβώθη ὁ ἀδελφὸς τοῦ Κεχαγιάμπεη, Ἕλληνες δύο μόνον ἐσκοτώθησαν καὶ δύο τρεῖς λαβωμένοι. Οἱ Τοῦρκοι ἑκατόν εἴκοσι σκοτωμένοι καὶ χωριστὰ οἱ λαβωμένοι. Οἱ Τοῦρκοι πλέον δὲν ἐβγῆκαν ἀπὸ τὰ τείχη τῆς Τριπολιτσᾶς, ἦταν ἡ ὕστερή τους φορά, ἐπολεμοῦσαν ἀπὸ τὰ τείχη, ἀπελπίσθησαν διὰ νὰ εὕρουν πλέον ζωοτροφίας. Εἰς τὰς δέκα, δεκαπέντε Αὐγούστου ἔγινε αὐτὸς ὁ πόλεμος, ἕνας μήνας πρὶν νὰ παρθεῖ ἡ Τριπολιτσά.

104. Ἐπῆγα μιὰ νυκτιὰ καὶ ἔπιασα τοῦ Μαντζαγρά. Ἐκάμαμε χαντάκια, καὶ ἔκαμα καὶ ἦλθε ὁ Δημητράκης Δεληγιάννης μὲ τὸ σῶμα του καὶ ἔπιασε αὐτὸ τὸ χωριό, δέκα λεπτὰ μακριὰ ἀπὸ τὴν Τριπολιτσά. Τὰ Τούρκικα ἄλογα ἄρχιζαν νὰ ἀποσταίνουν, διότι δὲν εἶχαν πλέον νὰ φάγουν. Ἔστειλα τὸν Γενναῖον καὶ ἐμάζωξε Τσακωνίτες καὶ Ἁγιοπετρίτες καὶ τοὺς ἔσμιξε μὲ τὸν Παναγιώτη Ζαφειρόπουλο καὶ Γεωργάκη Τζάκωνα κι ἔπιασαν τὴν Βουλιμή- δὲν φθάνει τὸ κανόνι ἐκεῖ-,  παρομοίως ἔστειλα τὸν Κεφάλα μὲ Μεσσηνίους κατὰ τὸν Ἅγιο Σώστη καὶ ἐταμπουρώθη, καὶ ἔτσι δὲν τοὺς ἀφήναμε μὲ τελειότητα νὰ σπαράξουν πλέον.

105. . Οἱ Ἀρβανίτες ἄρχισαν νὰ ἔχουν ὁμιλίες μὲ ἡμᾶς. Αὐτοὶ ἦτον τρεῖς χιλιάδες καὶ ἐκείνη ἦτον ἡ δύναμις τῆς τουρκικῆς φρουρᾶς. Μὲ ἐπρόβαλαν νὰ τοὺς ἀφίσω ν᾿ ἀπεράσουν καὶ τοὺς ὑποσχέθηκα, τοὺς μὲν Τούρκους ἐντοπίους νὰ τοὺς ἀφίσομε χωρὶς τὰ ἄρματά τους καὶ τοὺς Ἀρβανίτας μὲ τὰ ἄρματά τους. Ὁμίλησα μὲ τοὺς ἄρχοντας, μὲ τὸν Μαυρομιχάλη πρῶτα καὶ ἔπειτα ἔδωσα λόγον τιμῆς εἰς τοὺς Ἀρβανίτες διὰ νὰ ἀναχωρήσουν.

106. Κατὰ τὸν Ἰούνιον μήνα, ὅταν ἐπολιορκούσαμε τὴν Τριπολιτσά, ἐσήκωσα ἀπὸ τὰ Ντερβένια τὸν μακαρίτην Πάνο. Ὁ Πάνος, ὁ Ὑψηλάντης, ὁ Γενναῖος, ὁ Ἀποστόλης ἦτον εἰς τὰ Βασιλικά, ἐπαρχία τῆς Κορίνθου, διότι τοὺς εἶπαν ὅτι ἦλθαν Τοῦρκοι. Τὸ στράτευμα ἑφτακόσιοι, μὲ τὸν Ὑψηλάντην ἀπὸ τὴν Ἁγία Εἰρήνη ἀγνάντευαν τὸν στόλο ποὺ καίγει τὸ Γαλαξίδι. Ὅταν ἐπολιορκούσαμε στενὰ τὴν Τριπολιτσά, ἔβγαιναν ἔξω οἱ πολιορκημένοι, στὸν πόλεμο τοὺς πιάναμε, μεταξὺ αὐτῶν ἐπιάσθη ὁ Χατζῆ Χρῆστος, ὁ Κότσος. Οἱ Βούλγαροι ἦτον σεΐζηδες, ὡς διακόσιους ἐπιάσαμεν, ἦτον χριστιανοί.

107. Ἐν ταὐτῷ ἄρχισαν οἱ Ἀρβανίτες νὰ πραγματεύονται. – Ἦτον ἕνας γραμματικὸς μὲ τοὺς Ἀρβανίτες, γραμματικὸς τοῦ Βελήμπεη καὶ Ἀλμάσμπεη. Αὐτὸς ἔκαμνε τὸν μεσίτη μὲ τοὺς Ἀρβανίτες νὰ τοὺς βγάλομεν. Οἱ ἐπίλοιποι Τοῦρκοι μανθάνοντας τὸ τραττάτο, ἠθέλησαν νὰ πάρουν μέρος καὶ αὐτοί. Ἐβγαίνανε εἰς ἕνα μέρος, ἐπήγαινε ὁ Πετρόμπεης, ὁ Ἀναγνώστης Ντεληγιάννης, Κρεβατὰς καὶ ἄλλοι, καὶ τοὺς ἐλέγαμε, νὰ ἀφήσουν τ᾿ ἄρματα καὶ νὰ τοὺς μπαρκάρομε ὅπου θέλουν. Ἐκεῖνοι ἔλεγαν: «Ὄχι, μὲ τ᾿ ἄρματά μας». Στέλνουμε στοὺς Ἀρβανίτες, διὰ νὰ ἐμπιστευθοῦν νὰ ἐβγοῦν, τὸν Κολιόπουλο ὡς ἐνέχυρο. Βλέποντες οἱ Ἕλληνες, ὅτι θὰ πέσει ἡ Τριπολιτσά, ἐμαζώχθηκαν εἴκοσι χιλιάδες (22 Σεπτεμβρίου). Καθὼς ἐδοκίμασαν οἱ Ἀρβανίτες νὰ φύγουν, ἐπήδησαν οἱ Ἕλληνες μέσα ἀπὸ τὴν τάπια τοῦ σεραγιοῦ. Οἱ Ἀρβανίτες ἐβγῆκαν ἔξω, ἐπῆραν τὸν Κολιόπουλο, ἐτράβηξαν κατὰ τὸν Μύτικα ἕως δυόμιση χιλιάδες. Μπαίνοντας τ᾿ ἀσκέρι, ἔβαλα τελάλη νὰ μὴ σκοτώσουμε τοὺς Ἀρβανίτες. Ἐβγῆκαν ὡς δύο χιλάδες,  καὶ μέσα εἰς τὴν Τριπολιτζά ἔκοβαν.

108.Τὸ ἄλογό μου ἀπὸ τὰ τείχη ἕως τὰ σαράγια δὲν ἐπάτησε γῆ. Ἀρβανίτες κλεισμένοι εἰς τὸν πύργο δὲν πείθονται εἰς τὴν φωνή μου. Ἐκεῖ ποὺ ἐβγῆκα μὲ τοὺς Ἕλληνας, τὸ πράγμα τους οἱ Ἀρβανίτες τὸ εἶχαν στελμένο εἰς τὸ τσαντήρι μου ἀπὸ ἡμέρας μπροστὰ τρεῖς. Πηγαινάμενος ἐκεῖ, δοκίμασαν οἱ Ἕλληνες νὰ κτυπήσουν τοὺς Ἀρβανίτες, ἐγὼ τοὺς εἶπα: «Ἐὰν θέλετε νὰ βαρέσετε τοὺς Ἀρβανίτες, σκοτώσετε ἐμένα πρῶτα, εἰμὴ καὶ εἶμαι ζωντανὸς ὅποιος πρωτορίξει ἐκείνονε πρωτοσκοτώνω πρῶτα». Κι ἐμπῆκα μπροστὰ μὲ τοὺς σωματοφύλακάς μου, καὶ ἐμίλησα τῶν Ἀρβανίτων καὶ ἦρθαν ὁ Λιμάμπεης καὶ ὁ Βελήμπεης, οἱ δύο ἀρχηγοὶ τῶν Ἀρβανίτων, καὶ τοὺς ἐζήτησα δύο ἐνέχυρα, καὶ τοὺς ἔδωσα τὸ πράγμα τους, δεκατρία φορτώματα.

109.Εἰς τὸ τραττάτο ἦτον οἱ πρώτιστοι τῶν Ἑλλήνων. Ἐγὼ ἔμεινα πιστὸς εἰς τὸν λόγον τῆς τιμῆς μου. Ἐπῆρα τὸν Κολιόπουλο ἀπὸ τοὺς Ἀρβανίτες καὶ τοὺς ἔδωσα τὸν Γιαννάκη Κολοκοτρώνη, Χρηστάκη καὶ Βασίλη Ἁλωνιστιώτη. Τὸν Κολιόπουλο τὸν ὀρδίνιασα μὲ τρακόσιους ἀνθρώπους νὰ τοὺς ξεβγάλει. Ἔτσι τοὺς ἐπῆρε εἰς τὰ Καλάβρυτα καὶ εἰς τὴν Βοστίτσα, καὶ ὁ Κολιόπουλος ἐγύρισε ὀπίσω. Τὸ ἀσκέρι ὁποὺ ἦτον μέσα τὸ ἑλληνικὸ ἔκοβε καὶ ἐσκότωνε ἀπὸ Παρασκευὴ ἕως Κυριακή, γυναῖκες, παιδιὰ καὶ ἄνδρες τριάντα δύο χιλιάδες, μία ὥρα ὁλόγυρα τῆς Τριπολιτσᾶς. Ἕνας Ὑδραῖος ἔσφαξε 90. Ἕλληνες ἐσκοτώθηκαν 100. Ἔτσι ἐπῆρε τέλος. Τελάλη, νὰ παύσει ὁ σφαγμός. Τοῦ Σεχνετζίμπεη ἡ φαμιλιὰ ἔμεινε μ᾿ ἐμέ, εἰκοσιτέσσεροι  ἄνθρωποι. Τὸν Κιαμήλμπεη τὸν ἐπῆρε ὁ Γιατράκος – ὁ Κεχαγιὰς ἔμεινε αἰχμάλωτος μὲ τὰ χαρέμια καὶ τὰ περίλαβε ὁ Πετρόμπεης.

110. Μετὰ τὴν νίκη τοῦ Βαλτετσιοῦ τοῦ εἶχα γράψει ἕνα γράμμα καὶ τοῦ ἔλεγα ὅτι: «Σ᾿ ἐνόμισα τακτικὸν καὶ ἦλθες κλέφτικα νὰ πολεμήσεις. Μανθάνω ὅτι κάνεις προσκυνοχάρτια εἰς τοὺς Ρωμαίους, δὲν εἶναι τώρα καιρὸς διὰ τοὺς Τούρκους νὰ δίνεις προσκυνοχάρτια, ἀλλὰ εἶναι τῶν Ἑλλήνων καιρὸς νὰ δίνουν εἰς τοὺς Τούρκους, καὶ ἐλπίζω νὰ σοῦ δώσω ράγι, ἂν γλυτώσεις, νὰ πᾶς εἰς τὸν τόπον σου. Βάστα ὅσο μπορέσεις καὶ καλὴν ἀντάμωσιν εἰς τὸ σαράγι σου». Καὶ ὁ Θεὸς τὸ ἤφερε καὶ ἐσμίξαμε εἰς τὸ σαράγι. «Ἤμουν σκλάβος εἰς τοὺς Ρούσους, ἔλεγε ὁ Κεχαγιάς, καλλίτερα νὰ χαθῶ εἰς τοὺς Ἕλληνας, ἀλλοῦ θὰ μὲ στείλει ὁ Σουλτάνος νὰ χαθῶ». – «Μὴ φοβᾶσαι, δὲν φονεύομε ὅσους ἐπροσκύνησαν». Τοὺς ἐπαραδώκαμεν εἰς τὴν φύλαξιν τῶν Μαυρομιχαλέων.

111.Ὅταν ἐμβῆκα εἰς τὴν Τριπολιτσά, μὲ ἔδειξαν εἰς τὸ παζάρι τὸν Πλάτανο ὁποὺ ἐκρέμαγαν τοὺς Ἕλληνας. Ἀναστέναξα καὶ εἶπα: «Ἄϊντε, πόσοι ἀπὸ τὸ σόγι μου καὶ ἀπὸ τὸ ἔθνος μου ἐκρεμάσθησαν ἐκεῖ», καὶ ἐδιέταξα καὶ τὸν ἔκοψαν. Ἐπαρηγορήθηκα καὶ διὰ τὸν σκοτωμὸν τῶν Τούρκων.

112. Ἀπὸ βουνὸ εἰς βουνὸ εἶχα τουφέκια μὲ φωτιὲς καὶ εἰς ὀλίγες στιγμὲς ἔδιδα εἴδησιν εἰς τὰ μακρινὰ στρατεύματα. Μία φορὰ εἰς τὰ Τρίκορφα ὁ Ἀναγνώστης Ζαφειρόπουλος ἀπὸ τὸ Ζυγοβίστι, τὸν ὁποῖον εἶχα γραμματικὸν τότε, μὲ ἤβλεπε ὁποὺ ἀγωνιζόμουνα εἰς τὰς 24 ὥρας. Εἰς τὰς 20 ἐπήγαινα εἰς τὴν τέντα μου καὶ ἔτρωγα ὀλίγο ψωμί. Μοῦ εἶπε: «Ἄϊντε Κολοκοτρώνη, παιδεύσου, παιδεύσου, καὶ ἡ πατρίς σου θέλει σὲ ἀνταμείψει». Ἐγὼ τοῦ ἀπεκρίθηκα ὅτι: «Ἐμένα ἡ πατρὶς θὰ πρωτοεξορίσει», καὶ ἡ τύχη τὸ ἤφερε καὶ ἀλήθευσα. Εἴχαμε σχέδιο νὰ προβάλομε εἰς τοὺς Τούρκους τῆς Τριπολιτσᾶς νὰ παραδοθοῦν, καὶ ἔτσι νὰ στείλομεν ἀνθρώπους μέσα νὰ μαζευθοῦν ὅλα τὰ λάφυρα, καὶ ἔπειτα νὰ τὰ διαμοιράσουν κατ᾿ ἀναλογίαν εἰς διαφόρους ἐπαρχίας καὶ νὰ βγάλουν διὰ τὸ ἔθνος, ἀλλὰ ποιὸς ἤκουσε. Ἡ Καρύταινα ἀπὸ τὴν ἀρχὴν τῆς πολιορκίας τῆς Τριπολιτσᾶς ἕως τὴν πτῶσιν της ἔδωσε σαράνταοχτώ χιλιάδες σφαχτὰ καὶ ἐράνους ἀπὸ τοὺς εὐκαταστάτους.

113. Ἔπειτα ἀπὸ δέκα  ἡμέρας ἐβγῆκαν ὅλοι οἱ Ἕλληνες μὲ τὰ λάφυρα καὶ ἐπῆγαν εἰς τὲς ἐπαρχίες τους σκλάβους, σκλάβες. Σὲ δέκα ἡμέρες ὁποὺ ἐπείκασα, ὅτι οἱ Ἕλληνες ἐσιγουρεύθηκαν τὰ λάφυρά τους, ἐκάμαμε συνέλευση, ὁ Ὑψηλάντης, ὁ Πετρόμπεης καὶ ἄλλοι, ὁποὺ εἴχαμεν ἀρχήν. Τοὺς εἶπα, ὅτι: «Εἶναι καιρὸς νὰ ἐκστρατεύσομε τώρα καὶ νὰ κινήσω διὰ τὴν Πάτρα» καὶ τὸ ἔκριναν εὔλογον. …..»

σχετικά θέματα:

Δὲν μᾶς ἔπρεπε νὰ μᾶς ἐλευθερώσῃς Γέρο μου…

Ἡ pax ottomanica

πρώτη δημοσίευσις 13 Φεβρουαρίου 2011

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Ἡ ὑποβολὴ σχολίων ἔχει κλείσει.