Μὰ ἔχουμε ἐμφύλιο…

φωτογραφία

Τὸ νὰ ἐθελοτυφλοῦμε καὶ νὰ βλέπουμε μόνον αὐτὸ ποὺ θέλουμε, εἶναι μία προβληματικὴ κατάστασις ποὺ δυστυχῶς τὴν ἔχουμε πληρώσει πάρα πολλὲς φορὲς στὸ παρελθόν.
Τὴν ἔχουμε πληρώσει ὅταν ἐμφανιζόταν ὁ κάθε σωτήρας, δημαγωγός, λαοπλάνος κι ἐμεῖς τρέχαμε πίσω του μὲ σημαιάκια, μὲ ντουντοῦκες καὶ μὲ ὀρμή, πρὸ κειμένου νὰ σαρώσουμε κάθε ἀντίλογο.
Ἐν ὁλίγοις τὴν ἔχουμε πληρώσει ὅταν φανατιζόμεθα, ὅταν γινόμεθα ἕρμαια τοῦ κάθε μηχανισμοῦ, ὅταν θεωροῦμε πὼς ἡ δική μας ἄποψις εἶναι ἀνωτέρα τῆς ἀπόψεως τοῦ διπλανοῦ μας.
Τὴν ἔχουμε πληρώσει μὲ ἐμφυλίους μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τοῦ 1821, μὲ τὸν ἐθνικὸ διχασμό, μὲ ἄλλον ἐμφύλιον προσφάτως…. Τὴν ἔχουμε πληρώσει, καὶ κατὰ πῶς φαίνεται, μᾶλλον θὰ τὴν ξαναπληρώσουμε!
Διότι αὐτὸ τὸ «διαίρει καὶ βασίλευε»  εἶναι πρωταρχικὴ ἀνάγκη τῆς κοινωνίας μας ἀπὸ παλαιοτάτων ἐτῶν!
Εἶμαι μνημονιακὸς καὶ εἶσαι ἀντιμνημονιακός…
Εἶμαι Ὀλυμπιακὸς καὶ εἶσαι Παναθηναϊκός.
Εἶμαι δεξιός καὶ εἶσαι ἀριστερός.
Εἶμαι βενιζελικός  καὶ εἶσαι βασιλικὸς…
Εἶμαι Δηλιγιαννικὸς καὶ εἶσαι Τρικουπικός….
Εἶμαι μὲ τοὺς Ῥωσσοφίλους καὶ εἶσαι μὲ τοὺς Ἀγγλοφίλους…
Εἶμαι μὲ τοὺς Κοκκίνους καὶ εἶσαι μὲ τοὺς Βένετους…
Εἶμαι μὲ τοὺς ἐθνικοὺς καὶ εἶσαι μὲ τοὺς χριστιανούς…
Εἶμαι μὲ τὴν Ἀθήνα καὶ εἶσαι μὲ τὴν Σπάρτη…

Ποῦ, πότε, πῶς ἔπαψε αὐτή ἡ διαίρεσις;
Τεχνητὲς διαιρέσεις, οὐδόλως πραγματικές, ποὺ στόχον ἔχουν μόνον τὴν διάσπασιν καὶ τὴν προσβολὴ τῆς συνοχῆς!
Καὶ ὅταν συζητᾶμε γιὰ διάσπασιν, ἐννοοῦμε αὐτὸ ποὺ βλέπουμε ἀκόμη καὶ σήμερα γύρω μας.

Γιατί ὅμως νά μήν εἶμαι μόνον Ἕλλην;
Γιατί πρέπει νά ἀνήκω κάπου;
Σὲ κάποιο θρήσκευμα, σὲ κάποιαν ὁμάδα, σὲ κάποιο κόμμα…
Γιατί; 
Δέν γίνεται νά εἶμαι πρῶτα κι ἐπάνω ἀπό ὅλα Ἕλλην;
Τόσο δύσκολο εἶναι;
Τί μέ ἐμποδίζει νά πιστεύω ὅπου πιστεύω ἀλλά ἐπάνω ἀπό ὅλα νά βάζω τήν Πατρίδα μου; 

Ἔχω φίλους ἀπὸ κάθε κοινωνικὸ χῶρο. Ἀπὸ κάθε κομματικὴ ἤ πολιτικὴ παράταξιν. Ἀπὸ κάθε θρήσκευμα. 
Ὅμως πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα παραμένουν Ἕλληνες. Πρὸς τοῦτο εἴμαστε καὶ φίλοι….
Τόσο δύσκολο λοιπόν εἶναι;
Διαφωνοῦμε, φωνάζουμε, σπανιότατα συμφωνοῦμε… Ἀλλὰ μία κοινὴ ἀξία διέπει κάθε μας σκέψιν: Ἑλλάς!!! 

Ναί, ἔχουμε ἐμφύλιο…
Ἐδῶ καὶ χιλιάδες χρόνια ἔχουμε ἐμφύλιο…
Δὲν ἔχει σημασία ἐὰν θὰ σκοτώσουμε τὸν ἀδελφό μας, τὸν καλλίτερό μας φίλο ἤ τὸ ἴδιο μας τὸ παιδί. Εἶναι θέμα ἰδεολογικὸν τὸ νὰ ὑπερισχύσῃ ἡ δική μου θέσις. Καί πότε βρέ Ἕλληνες θά ὑπερισχύσῃ ἡ θέσις Ἑλλάς;
Πότε γιά μίαν μόνον φορά θά βάλουμε τήν ἔννοιαν Πατρίς ἐπάνω ἀπό τήν προσωπική μας ἀνάγκη γιά ἐπιβεβαίωσιν; 
Πότε θά καταφέρουμε νά ξαναγίνουμε Ἕλληνες;

Μερικὲς ἀπὸ τὶς σημαντικότερες στιγμὲς τοῦ ἔθνους μας ἦταν οἱ στιγμὲς ἐκεῖνες κατὰ τὶς ὁποῖες ἐνωθήκαμε στὸν κίνδυνο. Τὸ κάναμε κατὰ τοῦ Πέρσου, τοῦ Τούρκου ἀλλὰ καὶ τοῦ Ἰταλοῦ. 
Κι ἐπεὶ δὴ κάθε μας στιγμὴ συνοχῆς συνοδεύθηκε ἀπὸ ποταμοὺς αἵματος, ὅσο κι ἐὰν κάτι τέτοιο φαντάζῃ τρομακτικὸ στὴν σκέψι μας, τώρα πιὰ πιστεύω πὼς μόνον ὑπὸ συνθῆκες κινδύνου θὰ μπορέσουμε νὰ συνέλθουμε.
Νὰ σταθοῦμε γιὰ μίαν ἀκόμη φορὰ ὄρθιοι, μακρυὰ ἀπὸ χρώματα, κόμματα, παρατάξεις καὶ νὰ ξαναγεννηθοῦμε Ἕλληνες.
Διότι μόνον ἔτσι θὰ καταφέρουμε νὰ πάρουμε πίσω τὴν Ἑλλάδα μας καὶ νὰ τὴν στήσουμε στὰ πόδια της, ὅπως τῆς ἀξίζει! 

Φιλονόη. 

Υ.Γ. Θά πάψῃ τότε ὀ ἐμφύλιος; Δὲν ξέρω… Πάντως σίγουρα θὰ ἔχουμε μετὰ νὰ μνημονεύουμε κοινὰ ἔργα. Νὰ θυμόμαστε καὶ νὰ τιμοῦμε κοινὴ ἱστορία. Νὰ ὑπερηφανευόμαστε γιὰ κοινοὺς ἀγῶνες. Αὐτὸ μᾶς λείπει γιὰ τὴν ὥρα….

 

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply