«Ὅταν βγαίνουν ὅλα τὰ κακὰ τοῦ κόσμου, ἡ ἀνθρωπότητα καταλαβαίνει ὅ,τι πρέπει νὰ αὐτοκτονήσῃ…
Ἀλλὰ τὴν ὤρα ποὺ προσπαθοῦν νὰ τὸ κλείσουν (τὸ κουτί) διαπιστώνουν πὼς ἔχει μείνει μέσα ἡ ἐλπίδα….
Εἶναι τὸ χειρότερο ποὺ μπορεῖ νὰ σᾶς συμβῇ εἶναι ἡ ἐλπίδα.
Διότι ἡ ἐλπίδα παράγει ἀναμονή…
Ἡ ἀπόῤῤιψις τῆς ἐλπίδος παράγει ἐλευθερία…
Γι’ αὐτὸ ἔχουμε τὴν ἐλπίδα στὸ τέλος…
Τὸ θέμα εἶναι νὰ μὴ φθάσῃς στὸ τέλος……
…Ἐὰν πέθαινε πρώτη θὰ πήγαιναν πολὺ καλλίτερα τὰ πράγματα…
Διότι ἐὰν πέθαινε πρώτη, θὰ ξέρατε πὼς θὰ πήγαιναν πολὺ πιὸ καλὰ τὰ πράγματα…
Διότι θὰ ξέρατε πὼς δὲν ἔχετε νὰ ἐλπίζετε τίποτα… Καὶ θὰ κάνατε αὐτὰ ποὺ πρέπει νὰ κάνετε….
Ἐν ᾦ μὲ τὴν ἐλπίδα μπαίνετε στὸν σταθμὸ ἀναμονῆς καὶ περιμένετε νὰ ἔλθῃ τὸ τραίνο…»
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ὁμιλία τοῦ Νίκου Λυγεροῦ (περὶ τὸ 27:30) στὸ Πνευματικὸ Κέντρο τῆς Δροσιᾶς, στὶς 4 Νοεμβρίου 2012.
Εἰλικρινῶς, ἀξίζει τὸν κόπο νὰ τὴν ἀκούσουμε!
Ἴσως μία ἀπὸ τὶς καλλίτερες ὁμιλίες του Λυγεροῦ!
φωτογραφία