Τὸ πιὸ ἀγαπημένο μου θέμα συζητήσεως, εἶναι ἡ φιλοσοφία. Πολλοὶ μὲ ἐρωτοῦν ποιός εἶναι ὁ ἀγαπημένος μου φιλόσοφος. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι μαγνητίζομαι ἀπὸ τὴ Σωκρατικὴ ἁπλότητα τοῦ Πλάτωνος, ἀλλὰ παράλληλα βλέπω εὐμενῶς την θετικότητα τοῦ Ἀριστοτέλους, χωρὶς νὰ ἐξαιρῶ καὶ τοὺς ἄλλους μεγάλους φιλοσόφους τῆς ἀρχαιότητος (Πυθαγόρα, Διομήδη, Ἡράκλειτο, κ.ὀ.κ.). Ἐν τούτοις, τὸ φιλοσοφικὸ ῥεῦμα ποὺ μὲ παρασύρει, εἶναι αὐτὸ τοῦ Χάους.

Κατὰ τὰ κοινῶς λεγόμενα, τὸ Χάος ἔχει ταυτισθεῖ μὲ τὴν Ἀταξία. Αὐτό, ὡς ἕνα σημεῖο εἶναι σωστό, δεδομένου ὅτι τὸ Χάος δὲν ἀκολουθεῖ (φαινομενικὰ τοὐλάχιστον) μία τακτικὴ πορεία. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ὅμως, δὲν ἀκολουθεῖ καὶ ἄτακτο. Τί ἐννοῶ;
Στὸν κόσμο μας, ὑπάρχουν τέσσερεις δυνάμεις ποὺ ἐνεργοῦν: 
Ἡ Τάξις
Ἡ Ἀταξία 
Τὸ Χάος καί
Οἱ Ἀστάθμητοι Παράγοντες. 

Ἀναλυτικά: 
Ἡ ΤΑΞΙΣ εἶναι ἐκείνη ποὺ τείνει νὰ διατηρήσῃ τὰ πάντα σὲ μία σειρά. Ὅλα τακτοποιημένα σὲ μία κατάστασι ἀπολύτως ἐλεγχομένη, ὅπου τὰ πάντα εἶναι ἁπλᾶ καὶ προβλέψιμα. 
Ἡ ΑΤΑΞΙΑ: ὁδηγεῖ σταθερὰ στὴν ἐντροπία, προσπαθῶντας νὰ διατηρήσῃ μία κατάστασι ἀντίθετο ἀπὸ αὐτὴν τῆς Τάξεως. Ὅλα ὑπάρχουν καὶ δροῦν ἀνεξέλεγκτα. 
ΤΟ ΧΑΟΣ: φαινομενικὰ δρᾶ ἀνεξέλεγκτα. Ὡστόσο, εἶναι ὁ ῥυθμιστὴς τῆς ἰσοδυναμίας μεταξὺ Τάξεως καὶ Ἀταξίας, πότε λαμβάνοντας θέσι  ὑπερ τῆς μίας καὶ πότε ὑπερ τῆς ἄλλης. 
ΟΙ ΑΣΤΑΘΜΗΤΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ: εἶναι κατὰ κάποιον τρόπο σύμμαχοι τοῦ Χάους, ἀλλὰ παράλληλα κι ἐχθροί του, ἀφοῦ δροῦν ἀνεξέλεγκτα ὡς ἀπρόβλεπτες καταστάσεις ποὺ ἄλλοτε ἐνδυναμώνουν τὴν Τάξι κι ἄλλοτε τὴν Ἀταξία. Ἡ διαφορά τους ἀπὸ τὸ Χάος, ἔγκειται στὸ ὅτι δὲν τείνουν νὰ διατηρήσουν τὴν ἰσοῤῤοπία, ἀλλὰ ἀντίθετα νὰ ἐνισχύσουν τὴν ἀνισότητα. 

Τὸ Χάος οὐσιαστικὰ εἶναι ἐκεῖνο ποὺ ἄρχει στὴν πραγματικότητα. Ἀρκεῖ μία ματιὰ στὸν οὐρανὸ κατὰ τὴ νύκτα γιὰ νὰ διαπιστώσουμε τὸ ἀληθὲς: ὅλα τ’ ἀστέρια εὑρίσκονται ἄτακτα διανεμημένα στὸ σύμπαν, ἀλλὰ σὲ τέτοια τάξι ποὺ δὲν τὰ ἀφήνει νὰ χαθοῦν, ἀκόμη κι ὅταν ἕνα ἄστρο χάνεται. Αὐτὸ εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἐπενεργείας τοῦ Χάους. Ὁ διαιτητικός του ῥόλος, εἶναι ἐκεῖνος ποὺ τὸ κάνει τόσο σημαντικό. 

Ἂς προσπαθήσουμε νὰ φαντασθοῦμε τὰ πάντα σὲ μία Τάξι. Θὰ ἦταν τόσο βαρετὰ καὶ πληκτικά, ποὺ ἀπὸ μόνοι μας θ’ ἀναζητούσαμε τὴν Ἀταξία. Ἐὰν κυριαρχοῦσε ἡ Ἀταξία, τότε τίποτα δὲ θὰ μποροῦσε νὰ σταθῇ καὶ ὅλα θὰ εἶχαν καταστραφεῖ. Ἀντίθετα, τὸ Χάος φροντίζει ὥστε καὶ ἡ Τάξις καὶ ἡ Ἀταξία νὰ συνυπάρχουν ὥστε τίποτα νὰ μὴν εἶναι πληκτικὸ καὶ τίποτα νὰ μὴ καταστραφῇ. Ἐκεῖνο ποὺ καθορίζει τὴν δράσι τοῦ Χάους, εἶναι ἡ ἐπενέργεια τῶν Ἀσταθμήτων Παραγόντων. Ἐὰν κάποιος Ἀστάθμητος Παράγων κινηθῇ πρὸς ἐνίσχυσι τῆς Τάξεως, τότε τὸ Χάος θὰ παρέμβῃ ὑπερ τῆς Ἀταξίας καὶ τὸ ἀντίθετο. Ὑπάρχουν ὅμως ὁρισμένες φορὲς δράσεις τῶν Ἀσταθμήτων Παραγόντων ποὺ ἐνεργοῦν πρὸς ὄφελος τῆς λειτουργίας τοῦ Χάους. Τότε τὸ Χάος ἀναγκάζεται νὰ ὑποχωρήσῃ πρὸ κειμένου νὰ τηρηθῇ ἡ ἰσοῤῤοπία μεταξὺ Χάους καὶ Τάξεως -Ἀταξίας. Βλέπετε, τὸ Χάος δὲ φροντίζει μόνο νὰ τηροῦνται οἱ ἰσοῤῥοπίες μεταξὺ Τάξεως καὶ Ἀταξίας, ἀλλὰ καὶ μεταξὺ τοῦ ἐαυτού του καὶ τῶν ἄλλων δύο. 

Ἐὰν σήμερα ὑπάρχουμε, τὸ ὀφείλουμε στὸ Χάος. Ὄχι μόνο γιατί δὲ μᾶς ἄφησε νὰ πεθάνουμε ἀπὸ τὴν πλήξι, ἀλλὰ καὶ γιατί δὲν μᾶς ἄφησε νὰ χαθοῦμε ἀπὸ τὴν καταστρεπτικὴ δύναμι τῆς Ἀταξίας

Γεώργιος Δουρμούσης Μεταξᾶς.

φωτογραφία