Συζήτησις στὸ τηλέφωνο μὲ φίλο, γιὰ κάποιο πρόσωπο, ποὺ τώρα τελευταῖα ναὶ μὲν εἶναι «μαζύ μας» ἀλλὰ ταὐτοχρόνως εἶναι καὶ μὲ «τοὺς ἄλλους».
Δῆλα δή, ναὶ μὲν θέλει νὰ τὰ ἔχῃ καλὰ μὲ ὅλους, ἀλλὰ καλλίτερα μὲ τὸν ἑαυτόν του καὶ τὴν τσέπη του.
Μεγάλο μπέρδεμα. Στὸ τέλος μαλώσαμε. 
Δὲν γινόταν νὰ μὴ μαλώσουμε…

-Ἐν τάξει, ἔχεις δίκαιον, ἀλλά τί νά κάνῃ ὁ ἄνθρωπος; Ἄλλως τέ, γιατί νά μαλώσῃ μέ τούς ἄλλους; Ἔτσι εἶναι τὸ σωστό. Νὰ μὴν τὰ χαλάσουμε τώρα μὲ τὴν ἐξουσία. Δὲν εἴμαστε κι ἐχθροί. Σιγά, φαντάζεσε τί ἔχει νά γίνῃ ἐάν σταθοῦμε ἀπέναντι καί μᾶς κτυπήσουν; Ἐάν μᾶς θεωρήσουν ἐχθρούς;

-Μὰ μᾶς θεωροῦν ἐχθρούς. Τόσα χρόνια ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ στάσις εἶναι ποὺ μᾶς ἔχει ὁδηγήσῃ στὸ νὰ δεχόμαστε ὅλο καὶ δυνατότερα κτυπήματα, ἄνευ διαμαρτυρίας. Τί στό καλό; Πόσα πιά θά ἀντέξουμε; Ὅσο σκύβουμε τόσο αὐτοὶ κτυποῦν. Σοῦ ἀρέσει; Κι αὐτός πού μπορεῖ, πού συνομιλῇ μαζύ τους, γιατί τό βουλώνει; Γιατί δέν μιλᾶ;

-Ναί, ἔχεις ἕνα δίκαιον, ἀλλὰ πρέπει νὰ προσέξουμε. Νὰ μὴν μᾶς θεωρήσουν ἐχθρούς… Πρέπει νὰ τὰ πηγαίνουμε καλὰ μαζύ τους.

-Γιατί;

-Θὰ μᾶς πολεμήσουν.

-Καί τώρα δέν μᾶς πολεμοῦν;

-Ναί, ἐν τάξει, ἀλλὰ προσέχουν νὰ μὴν γίνονται ἐχθρικοί…

-Μά τί λές; Εἶναι δυνατόν νά γίνουν περισσότερο ἐχθρικοί ἀπό ὅ,τι ἤδη εἶναι; Εἶναι δυνατόν νά τούς ἀφήσουμε ἔτσι κι ἐμεῖς νά προσκυνᾶμε; Εἶναι δυνατόν νά μήν ἀντιδράσουμε ἀκόμη καί στό ἐλάχιστον;

-Ἄσε, μὲ τὸ μαλακό. Μὴ χάσουμε τὰ πάντα.

-Μὰ τὰ ἔχουμε ὅλα χαμένα καὶ πασχίζουμε κάτι νὰ σώσουμε. Ξέρεις τί μοῦ λές τώρα; Νὰ τοὺς τὰ παραδόσουμε ἀμαχητί.

-Ναί, ἔχεις ἕνα δίκαιον, ἀλλὰ προσεκτικά. Νὰ μὴ τοὺς ἐνοχλήσουμε. Νὰ μὴ θυμώσουν. 

-Μὰ τόσα χρόνια ποὺ δὲν τοὺς ἐνοχλοῦμε, λόγῳ αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς στάσεως, ἔχουν ἀνέβῃ στὴν πλάτη μας καὶ κουνοῦν τά ποδάρια. Αὐτό θέλεις νά γίνῃ καί τώρα;

-Ναί, ἔχεις ἕνα δίκαιον, ἀλλὰ εἴπαμε, μὲ τὸ μαλακό.

-Ναί, μὲ τὸ μαλακό, γιὰ νὰ ξυπνήσω ἕνα  πρωΐ καὶ νὰ εὕρω τὸν ἀράπη στὰ πισινά μου. Καλάαααααα κρασιά…

-Μὴ τὸ κάνουμε θέμα τώρα. Ἄφησέ τον αὐτόν. Εἶναι καὶ μαζύ μας καὶ μὲ τοὺς ἄλλους.

-Ἐὰν εἶναι μαζύ μας γιατί δέν ἀντιδρᾶ; Γιατί δέν λέει τήν ἀλήθεια; Γιατί τό βουλώνει;

-Ἔ, ξέρεις, πρέπει νὰ τὰ ἔχῃ καλὰ μὲ ὅλους. Ἐγὼ συμφωνῶ. Τὸν καταλαβαίνω.  Ἔτσι πρέπει νὰ κάνῃ. 

-Γιατί, πληροφορίες μᾶς δίδει; Ἐγὼ βλέπω μίαν ἀπόλυτο προδοτικὴ στάσι. Γιατί νά τόν ἀνεχθῶ καί νά μή τόν ἀποκαλύψω;

-Ἔ, ξέρεις, δὲν εἶναι κακός, μόνον θέλει νὰ τὰ ἔχῃ καλὰ μὲ ὅλους. Ὅπως ἄλλως τὲ πρέπει νὰ κάνουμε ὅλοι μας. 

-Ἐν τάξει, ὅταν θὰ δῆς τὸν τοῦρκο νὰ σοῦ κόβῃ τὸ κεφάλι μὴν οὐρλιάξῃς. Νὰ τὸ βουλώσῃς, μήπως καὶ τὸν θυμώσῃς. Ξέρεις ἐσύ… Ἀπὸ αὐτὰ ποὺ δὲν πρέπει νὰ κάνῃς, γιὰ νὰ τὰ ἔχῃς καλὰ μὲ ὅλους. Τὸν σκασμό! Κατάλαβες; Τὸν σκασμὸ νὰ βγάλῃς!!! Ἐν τάξει;

Ἄει ἀπὸ ἐδῶ προσκυνημένοι ὅλοι σας.

Κι ἔκλεισα τὸ τηλέφωνο.
Ἐκνευρίστηκα. 
Ἄκου ἐκεῖ «καὶ μαζύ μας καὶ μὲ τοὺς ἄλλους».
Τί στό καλό; 
Σὲ ἕναν πόλεμο ἤ μαζύ μας ἤ μὲ τοὺς ἄλλους εἶσαι. Ὅταν θέλῃς νὰ τὰ ἔχῃς καλὰ μὲ ὅλους ἤ ἔμπορος ὅπλων εἶσαι ἤ ἁπλὸς προδότης. 

Ξέρετε κάτι;
Αὐτὸ μᾶς ἔφαγε. Ἡ εὐγένεια, ἡ ἐκχώρησις δικαιωμάτων, ἡ σιωπή. 
Κι αὐτὸ ξεκινήσαμε νὰ πληρώνουμε. 
Γιὰ τὴν ὥρα δὲν ἔχουμε δῇ τίποτα. 
Αὐτὰ ποὺ ἔρχονται εἶναι περισσότερο  τιμωρία, γιὰ τὸ βόλεμά μας. Δὲν εἶναι τυχαῖα γεγονότα καὶ δὲν εἶναι κάτι ποὺ θὰ ξεπεραστῇ συντόμως. 
Νά χαθοῦμε λοιπόν;
Αὐτό πρέπει;
Ὄχι, οἱ Ἕλληνες δὲν χάνονται, ἀλλὰ θὰ κυλιστοῦμε μέσα στὰ σκ@τά, πρὸ κειμένου νὰ ἀνακαλύψουμε ἐὰν ἀνάμεσά μας ὑπάρχουν διαμάντια. Τὰ διαμάντια, μετὰ ἀπὸ τὴν μπόρα, θὰ καθαρίσουν… Διαμάντια θὰ εἶναι καὶ πάλι. Τὰ σκ@τὰ ὅμως θὰ τὰ πάρῃ τὸ νερὸ καὶ θὰ τὰ πάῃ στὸν ἀγύριστο….

Κι ἀκόμη παρὰ πέρα…

Φιλονόη.

Υ.Γ. Πραγματικὸς διάλογος, μὲ πραγματικὸ «σύντροφο» σὲ πραγματικὸ ἀγώνα. Νά θεωρήσω πώς καί ὁ «σύντροφος» εἶναι «καί μαζύ μας καί μέ τούς ἄλλους»;

Ἡ φωτογραφίες ἀπὸ ἐδῶ κι ἐδῶ, νομίζω πὼς ἀποδίδουν ἀπολύτως τὴν πραγματικότητά μας, διότι τσίρκουλο εἴμαστε ἀκόμη.