Ὁ Οἰνεὺς ἦτο ὁ πρῶτος θνητὸς ποὺ ὁ Διόνυσος τοῦ ἐχάρισε τὸ κλῆμα, ἀλλὰ ὁ Ἰκάριος τὸ παρεσκεύασε. Τὸ δεῖγμα τοῦ οὔνου, ποὺ ὁ Ἰκάριος παρεσκεύασε, τὸ προσέφερε σὲ βοσκοὺς τοῦ Μαραθῶνος, κάτω ἀπὸ τὸ Πεντελικὸν ὅρος.
Αὐτοὶ ἐξέχασαν νὰ τὸ ἀναμείξουν μὲ ὕδωρ, ὅπως συνεβούλευσε ὁ Οἰνοπίων, κι ἐμέθυσαν τόσο, ποὺ τὰ ἔβλεπαν ὅλα διπλᾶ. Ἐπίστευσαν δὲ ὅτι ὁ Ἰκάριος τοὺς ἔκανε μάγια καὶ τὸν ἐφόνευσαν.

Ἡ Σκύλα τοῦ Ἰκαρίου, ἡ Μαίρα, τοὺς παρηκολούθησε, καθὼς τὸν ἔθαβαν κάτω ἀπὸ ἕνα δένδρο καὶ μετὰ ᾡδήγησε τὴν θυγατέρα του, τὴν Ἡριγόνη, τραβῶντας την ἀπὸ τὸ φόρεμα κι ἐκεῖ ἐξέθαψε τὸ πτῶμα.

Ἡ Ἡριγόνη βλέποντας τὸν πατέρα της νεκρό, ἐπάνω στὴν ἀπελπισία της,  ἀπηγχονίσθη ἀπὸ τὸ δένδρο, ἀφοῦ ἐζήτησε ἀπὸ τοὺς Θεοὺς νὰ ὑποστοῦν οἱ κόρες τῆς Ἀθήνας τὴν ἰδίαν Μοίρα ὅπως αὐτή, ὅσο ὀ Ἰκάριος ἔμενε ἀνεκδίκητος.
Οἱ Θεοὶ ἤκουσαν καὶ πολλὲς Ἀθηναῖες παρθένες εὑρέθησαν ἀπηγχονισμένες ἀπὸ τὸ δένδρο, ἔως ὅτου τὸ Μαντεῖον τῶν Δελφῶν ἐξήγησε ὅτι ἡ αἰτία ποὺ ἔχαναν τὴν ζωή των ἦτο ἡ Ἡριγόνη.
Οἱ ἔνοχοι τότε εὑρέθησαν ἀμέσως καὶ ἀπηγχονίσθησαν.

 Ἀπὸ τότε ἐθεσπίσθη τὸ ἔθιμον τῆς αἰώρας, ὅπου, κατὰ τὴν διάρκειά του ἐγίνοντο σπονδὲς στὸν Ἰκάριον καὶ τὴν Ἡριγόνη, ἐνᾦ τὰ κορίτσια κάνουν κούνια μὲ σκοινιὰ δεμένα σὲ κλαριὰ τοῦ δένδρου. Ἔτσι ἐφευρέθη καὶ ἡ αἰώρα.
Ἀπὸ τὰ κλαριὰ κρέμονται ἐπίσης προσωπεία ποὺ περιστρέφονται μὲ τὸν ἄνεμο.

Ἡ εἰκόνα τῆς Μάιρας, τοῦ σκύλου, ἀνέβηκε στὸν Οὐρανὸ κι ἔγινε ὁ Ἀστερισμὸς τοῦ Μικροῦ Κύωνος.

Οἱ ῥίζες τοῦ ἐθίμου τῆς αἰώρας, ποὺ ἑορτάζεται σήμερα, φθάνουν μέχρι καὶ τὴν Μινωϊκὴ Κρήτη, ὅπως βλέπουμε ἀπὸ τὸ εἰδώλιον ποὺ εὑρέθη στὴν Ἁγία Τριάδα τῆς Κρήτης καὶ τὸ ὁποῖον χρονολογεῖται περὶ τὸ -1600.
Ἀρχαιολογικὸν Μουσεῖον Ἡρακλείου

Ἀττικὸν ἡμερολόγιον