Ὁ Ἕλλην ὅμως εἶναι πάντα Ἄνθρωπος!!!

Καί τί σημαίνει τελικῶς Ἄνθρωπος; Γιατί δέν στεκόμαστε στό ἁπλούστερον; Μήπως εἶναι Ἄνθρωπος τό κάθε τί ἤ ὁ καθείς; Ἤ μήπως Ἄνθρωπος σημαίνῃ κάτι πολύ συγκεκριμένον;

Θέλω δὲν θέλω, θὰ καταφύγω στὸν Ἀριστοτέλη.

Εἶναι βλέπετε ὁ μοναδικὸς πλήρης ὁρισμὸς τοῦ Ἀνθρώπου καταγεγραμμένος ἀπὸ τὸν παπποῦ.
Καί γιατί νά ἀνατρέξω στόν παπποῦ Ἀριστοτέλη κι ὄχι σέ πιό σύγχρονες θεωρήσεις; 
Μήπως διότι ὁ μόνος πού χρησιμοποίησε τήν ἀπόδειξι εἶναι αὐτός;
Μηπως διότι ἀκόμη καί σήμερα ἡ λογική διδάσκεται μόνον ἀπό αὐτόν;
Μήπως διότι ὁ πληρέστερος ὁρισμός, πού ἔχει διατυπωθῇ ἐκ τοῦ Ἀριστοτέλους, οὐδέποτε συμπληρώθηκε;

Καὶ λέει ὁ παπποῦς:«Ζῶον, πεζόν, δίπουν, ὀρθόν, ἐπιστήμης δεκτικόν, γελαστικόν…».

Ζῶον, πεζόν, δίπουν, ὀρθόν, ἄπτερον… Δῆλα δή δὲν συζητᾶμε γιὰ μαδημένο κοτόπουλο, κατὰ Πλάτωνα, ἤ γιὰ ξυρισμένη μαϊμοῦ. Ἄλλως τέ, τὸ «ἐπιστήμης δεκτικὸν» καὶ τὸ «γελαστικόν» ἔρχονται νὰ συμπληρώσουν καὶ νὰ ὁλοκληρώσουν τὴν εἰκόνα καὶ τὴν περιγραφή. 

Ἀλλά ποιός εἶναι ἐπιστήμης δεκτικός;

Μήπως εἶναι ἡ θεία μου ἡ Μαρίτσα πού τά μοναδικά της ἐνδιαφέροντα, ἀπό γεννήσεώς της, παραμένουν ἡ φασίνα καί ἡ κουζίνα; Ἄν τε καί ὁ Σουλεϊμάν; Ἤ μήπως εἶναι ὁ γείτονάς μου ὁ Μῆτσος πού τά μόνα ἐνδιαφέροντά του, κυριολεκτικῶς ἀπό γεννήσεώς του, παραμένουν τά κοριτσόπουλα καί τά τσουπωτά μπουτάκια τους; Μήπως εἶναι ἡ Ἑλενίτσα πού νοιάζεται μόνον γιά τήν ἐμφάνισί της πρό κειμένου νά ῥίξῃ στό κρεβάτι της τόν κάθε Σάκη; Ἤ μήπως εἶναι ὁ «ἐρευνητής» πού ἀνακαλύπτει νέους τρόπους  ἀφανισμοῦ τῶν ἀνθρώπων; Μήπως εἶναι   ἴσως ὁ καφενόβιος πού ἐνδιαφέρεται μόνον γιά τήν πρέφα του; Ἤ μήπως ἡ κάθε συνειδητή ἤ ἀσυνείδητη πόρνη, πού ὁ λόγος τῆς ἐκπορνεύσεώς της εἶναι ἡ διατήρησις τοῦ προτέρου βιωτικοῦ της ἐπιπέδου;

Ἐπιστήμης δεκτικὸν ὄν σημαίνει αὐτὸ τὸ ὄν ποὺ ἀποζητᾷ, ποὺ λαχταρᾶ, ποὺ δὲν χάνει εὐκαιρία νὰ μελετήσῃ τὴν ἐπιστήμη, κάθε ἐπιστήμη, νὰ τὴν ἀντιληφθῇ καὶ νὰ τὴν μοιραστῇ μὲ τοὺς γύρω του. Οὐσιαστικῶς εἶναι κάθε ὄν ποὺ μὲ ὅλους τοὺς δυνατοὺς τρόπου, κανοητοὺς καὶ μή, πασχίζει νὰ γίνῃ χρήσιμος καὶ σημαντικὸς ὑπηρέτης τῆς Ἀνθρωπότητος, στηρίζοντάς την καὶ βοηθῶντας την νά πάῃ ἕνα ἀκόμη βῆμα παρὰ πέρα. Οὐδέποτε θὰ ἦταν λοιπὸν κάποιος ποὺ κατέχει ἐπιστῆμες, ἀλλὰ τὶς χρησιμοποιεῖ γιὰ νὰ καθυποτάξῃ τὴν Ἀνθρωπότητα. Οὔτε αὐτὸς ποὺ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴν αὐτοπεπαίδευσί του. Οὔτε αὐτὸς ποὺ ἔχει καταντήσῃ ἄχθος ἀρούρης.

Ἄρα, ὁ ὁρισμὸς τοῦ Ἀριστοτέλους, περὶ Ἀνθρώπου, παραμένει ἐπίκαιρος καὶ ἀκριβής. 

Στὸ ἔργο του ὅμως «Μετὰ τὰ Φυσικά», ἀναφέρει:  «Πάντες Ἄνθρωποι τοῦ εἰδέναι ὀρέγονται Φύσει». Οὐσιαστικῶς μὲ αὐτὴν τὴν λεπτομέρεια ἔρχεται νὰ ἐπιβεβαιώσῃ τὸν ἀρχικό του ὀρισμὸ περὶ ἀνθρώπου. 

Ἀλλά ποιοί εἶναι οἱ «Πάντες Ἄνθρωποι»;
Εἶναι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἤ εἶναι κάποιοι Ἄνθρωποι;

Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ δὲν λέει «Πάντες οἱ Ἄνθρωποι» συμπεραίνουμε πὼς ἀναφέρεται μόνον σὲ τμῆμα τῆς Ἀνθρωπότητος, κι αὐτὸ σίγουρα πολὺ περιορισμένο.
Πάντες Ἄνθρωποι λοιπὸν τοῦ εἰδέναι ὀρέγονται Φύσει. Δῆλα δὴ πάντες Ἄνθρωποι νὰ σπουδάζουν ἐπιστήμες, ὀρέγονται (ποθοῦν) ἀπὸ τὴν Φύσι τους. 

Εἵπαμε κάτι ἐμεῖς γιά τήν ἀνθρωπότητα; Μήπως ὅλη ἡ ἀνθρωπότης εἶναι τῆς αὐτῆς λογικῆς; Μήπως δέν γνωρίζουμε ὅλοι μας δεκάδες ἀνθρώπους, πού ἄν καί τούς ἐδόθῃ ἡ εὐκαιρία νά σπουδάσουν κάτι, ἤ ἀκόμη καί  μὲ…κλωτσιές, αὐτοί παρέμειναν λίθοι ἀκατέργαστοι;
Μήπως τό μεγαλύτερον τμῆμα τῶν πτυχιούχων μας σήμερα δέν εἶναι τίποτα περισσότερο ἀπό παπαγαλάκια ἑνός σάπιου πολιτικοῦ καί κοινωνικοῦ συστήματος, δίχως ἀντίληψι, κρίσι καί ἦθος; Καί μήπως ἀκριβῶς αὐτό ἀποδεικνύει τοῦ λόγου τό ἀληθές; 

Τί θά ἔπρεπε νά κάνουν ὅλοι αὐτοί πού φέρονται ὡς ἐπιστήμονες σήμερα; Νά δημιουργοῦν, γιά παράδειγμα, ὑβρίδια πού ὁδηγοῦν στόν ἀποπληθυσμό τόν πλανήτη, ἤ νά δημιουργοῦν φάρμακα πού θεραπεύουν ἀνίατες ἀσθένειες;  Νά μεγαλώνουν τόν ἀριθμό τῶν ἀσθενειῶν καί τῶν προβλημάτων πού βασανίζουν τήν ἀνθρωπότητα, καθιστῶντας την ἀκόμη πιό σκλαβωμένη ἤ νά ἀναζητοῦν τρόπους καί δρόμους πρό κειμένου νά τήν ἐλαφρύνουν καί νά τήν βοηθήσουν νά ἀπαλλαγῇ ἀπό τά δεσμά της; 
Νά πασχίζουν νά σώσουν τά τομάρια τους, πιστεύοντας πώς ἔτσι ἀθωώνονται γιά τά κατ’ ἐξακολούθησιν ἐγκλήματά τους ἤ νά ἀλλάξουν στρατόπεδον ἀκόμη καί τώρα;

Πάντες Ἄνθρωποι λοιπόν, ποὺ ὀρέγονται ἐπιστήμη, διότι αὐτὸ ἐπιτάσσει ἡ Φύσις τους, εἶναι ἐκεῖνοι,  οἱ λιογστοί, Ἄνθρωποι ποὺ δὲν εἶναι σὰν τοὺς ἄλλους καὶ ποὺ μὲ ὁποιοδήποτε τίμημα θὰ ἐξακολουθήσουν νὰ ὑπηρετοῦν τὰ ἰδανικὰ ποὺ ἡ Φύσις τους ὀρίζει.

Δῆλα δή, ἀκόμη καὶ μὲ τὴν ζωή τους, ἐὰν ἀπαιτηθῇ, θὰ πληρώσουν, πρὸ κειμένου νὰ μὴν βλάψουν καὶ νὰ μὴν κάνουν κακό. 

Ὅλοι οἱ Ἄνθρωποι ποὺ εἶναι ἔτσι. Ἀλλὰ ὄχι ὅλη ἡ ἀνθρωπότης.  Δῆλα δὴ κάποιοι Ἄνθρωποι! Ὄχι ὅλοι!  Δῆλα δὴ αὐτοὶ ποὺ ὑπηρετοῦν κάποιον ἱερό, πανανθρώπινο σκοπό! Ὄχι ὅλοι!

Καί ποιοί εἶναι αὐτοί;  Ποιοί εἶναι αὐτοί πού σέ ὅλην τήν διάρκεια τῆς ἀνθρωπίνου ἱστορίας ἐπί τοῦ πλανήτου παρέμεναν πάντα Ἄνθρωποι; Ποιοί εἶναι ἐάν δέν εἶναι οἱ Ἕλληνες;

Πάντες Ἄνθρωποι λοιπόν…  Πάντες Ἄνθρωποι… Ὅλοι αὐτοὶ οἱ Ἄνθρωποι ποὺ ὑπηρέτησαν, ὑπηρετοῦν ἤ θὰ ὑπηρετήσουν τὴν Ἀνθρωπότητα δὲν μποροῦν παρὰ νὰ εἶναι Ἕλληνες. 

Κι ὅταν λέμε Ἕλληνες, δὲν εἶναι ἀπαραιτήτως κάτι ποὺ προσδιορίζεται γεωγραφικῶς ἤ φυλετικῶς, παρὰ μόνον ἠθικῶς καὶ πνευματικῶς.  Ἕλληνες μποροῦν νὰ εἶναι πάντες οἱ Ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν τὰ παραπάνω χαρακτηριστικά. Ἁπλῶς ὅλοι οἱ Ἕλληνες εἶναι Ἄνθρωποι.

Ἀλλὰ ὄχι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι Ἕλληνες.

Δῆλα δὴ ὄχι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τοῦ  εἰδέναι ὀρέγονται Φύσει. 

Ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ λαχταροῦν, ποὺ ποθοῦν, ποὺ δίχως αὐτὸ δὲν θὰ μπορέσουν νὰ διαβιώσουν…  Ποὺ ἡ Φύσις τους τὸ ἐπιτάσσει. Καὶ τελικῶς ποὺ ἤδη τὸ στίγμα τους ἔχουμε ἀντιληφθῇ σὲ ὅλην τὴν πορεία τῆς Ἀνθρωπότητος καὶ ὀνομάζονταν Ἀριστοτέλης, Πλάτων, Σωκράτης, Ἡράκλειτος, Ἵππαρχος ὁ Ῥόδιος, Ἐρατοσθένης, Δημόκριτος, Πυθαγόρας, Ὑπατία, Θέων, Θαλῆς, Ἡρακλείδης ὁ Ποντικός, Εὔδοξος ὁ Κνίδιος, Ἀναξαγόρας, Πτολεμαῖος ὁ Κλαύδιος, Εὐκλείδης, Ἀρχιμήδης, Ἱπποκράτης, Γαληνός, Παπανικολάου, Καραθεοδωρῆς, Λυγερός ἀλλὰ καὶ οἱ Γαλιλαῖος, Νεύτων, Μάξγουελ, Πλᾶνκ, Κᾶρλ Σαγκᾶν…
Ὁποιοσδήποτε, σὲ ὁποιοδήποτε σημεῖον τοῦ πλανήτου ἔχει θέσῃ ὡς σκοπὸ ζωῆς του τὴν προσφορὰ στὴν Ἀνθρωπότητα, ἀνιδιοτελῶς, αὐτὸς μόνον μπορεῖ νὰ χαρακτηριστῇ, βάσει τῶν ἀριστοτελικῶν ὁρισμῶν ὡς Ἄνθρωπος. 

Δέν εἶναι λοιπόν ὁ κάθε Ἕλλην Ἄνθρωπος; 

Εἶναι ὅμως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι Ἕλληνες;
Ὄχι βέβαια. Οὔτε ὅλοι οἱ Ἑλληνογενεῖς εἶναι Ἕλληνες. Οὔτε ὅλοι οἱ Ἑλληνογενεῖς εἶναι Ἄνθρωποι. Ἀλλὰ πάντες Ἕλληνες εἶναι Ἄνθρωποι. Διότι πάντες Ἕλληνες τοῦ εἰδέναι ὀρέγονται Φύσει.

Συνεπῶς, ἀκόμη καὶ σήμερα, ποὺ ὄλα καταρρέουν, σὲ παγκόσμιον ἐπίπεδον, αὐτοὶ ποὺ μποροῦν νὰ χαρακτηρίζονται ὡς Ἕλληνες κι Ἄνθρωποι εἶναι τὰ ἴδια πρόσωπα.
Διότι οἱ πρῶτοι ποὺ ἐδίδαξαν τὶς ἀρχές, ποὺ ὑπηρέτησαν τὸν Ἄνθρωπο, ποὺ ὀρέγονται ἐπιστήμη ἦσαν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι μόνον οἱ Ἕλληνες. Φύσει καὶ Θέσει.
Ὄχι ἀπαραιτήτως λόγῳ γονιδιακῆς πληροφορίας ἤ λόγῳ κληρονομικότητος.

Κι ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε, εἶναι δυνατόν νά ὀρέγονται ἐπιστήμη τά βαρδαρσκανά πού διαβιοῦν μέσα στήν πλαστότητα καί τήν παραπληροφορία; Ἤ μήπως τά μογγόλια πού ἔκαναν τόν Ὅμηρο Ὁμέρ; Ἤ μήπως τά σλαυόπαιδα πού ἀρνοῦνται τήν Ἑλληνικότητα τῶν Θρακῶν; Ἤ μήπως…
Ἀμέτρητα τὰ παραδείγματα στὸν πλανήτη… Τὸ ζήτημα ὅμως εἶναι ἕνα.

Πόσοι ἀντέχουμε καί μποροῦμε καί εἴμαστε ἀποφασισμένοι νά γίνουμε Ἕλληνες καί κατ’ ἐπέκτασιν Ἄνθρωποι;

Ποῦ θά τούς βροῦμε;Πῶς θά τούς ἀναγνωρίσουμε; Πῶς θά τούς δόσουμε λόγο καί δύναμι πρό κειμένου νά ὁδηγήσουν τήν Ἀνθρωπότητα στήν ἀπελευθέρωσι;

Αὐτὸ εἶναι ἕνα πολὺ σοβαρὸ ἐρώτημα, τοῦ ὁποίου τὶς ἀπαντήσεις θὰ λάβουμε ΜΟΝΟΝ ὅταν θὰ ἔχουμε μπῇ στὸν δρόμο τοῦ νά γίνουμε κι ἐμεῖς μὲ τὴν σειρά μας Ἕλληνες, καὶ κατ’ ἐπέκτασιν Ἄνθρωποι.
Ἔως τότε, ἐὰν ἡ Φύσις μας φυσικὰ τὸ ἐπιτάσσει, θὰ βλέπουμε, θὰ καταγράφουμε, θὰ μαθαίνουμε καὶ κάποιαν στιγμή, λόγῳ Ἀνάγκης, θὰ ἀναγκαστοῦμε νὰ συνειδητοποιήσουμε.
Ἔως τότε θὰ θεωροῦμε ὅσα οἱ κρατοῦντες μᾶς ἔχουν φυτέψῃ στὰ μυαλά μας ὡς ὀρθά. 

Σιγὰ σιγά.. Θὰ τὰ καταφέρουμε…

Φιλονόη. 

 φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply