Θέλεις πράγματι νά σώσῃς τήν Ἑλλάδα; Τότε…

ρχισε ν σκέπτεσαι σν λλην!

ρχισε ν δρς σν λλην!
ρχισε ν ζς σν λλην!

Πς;
πλούστατα!
Παιδεία! Παιδεία! Παιδεία!!!
π τ Μηδέν! π τ Τίποτα! λα π τν ρχή!

Ἐὰν πράγματι εμαστε λληνες, τότε δν μπορε ν μς σταματήσ κάποιο μπόδιο τώρα πιά!
λοι μας εμαστε φτιαγμένοι π μίαν τέτοιαν πάστα νθρώπων, πο μπορομε ν πιάσουμε τ πάντα, κάθε φορά, π τν ρχή. Ν ζήσουμε κα ν ξαναζήσουμε κα ν ξαναζήσουμε… ως του ν γίνουμε πράγματι θάνατοι!

Πρέπει νφήσουμε πίσω μας σα γνωρίζαμε ς ληθ!
Πρέπει ν
δομε τν λιο πλέον μλλην ματιά!
Πρέπει ν
δομε τος αυτούς μας μλλο βλέμμα….
Πρέπει ν
ξαναγεννηθομε!
Πρέπει ν
ξεχάσουμε κάθε τι πο μς κανε κάτι λλο π ατ πο πράγματι ε
μαστε.
Πρέπει ν γίνουμε π τν ρχλληνες!
Κα
θ γίνουμε…

στορία κολοβώθηκε. λλοιώθηκε. Δν εναι στορία το πλανήτου κα τονθρώπου. Εναι στορία τν …«Παπούα». Πρέπει ν ξαναγραφ! Νὰ γκρεμισθῇ τὸ ψεῦδος καὶ νὰ ἐπιτρέψουμε στὴν ἀλήθεια νὰ φωτίσῃ τὰ πάντα!

κανότης γι μάθησι κατεστράφ. Δν φίσταται! ξειδίκευσις διαιρε, λλοιώνει τν γκεφαλικκανότητα τονθρώπου ν δημιουργ. Εμαστε καλολαδωμένες μηχανς στργοστάσιο παραγωγς πηκόων. Κι ατ πρέπει ν παύσ! Νὰ ξυπνήσουμε Ἄνθρωποι!!!

γλσσα μας ἐβιάσθη. Σν πόρνη πολη θελαν ν τν σκλαβώσουν γι τν μορφιά της, λλ οδες εχε τν κανότητα. Τς ξέσκισαν τς σάρκες, τς βγαλαν τ μάτια, τν διεμέλισαν… Κα τώρα κολοβ κι ατή, στέκεται μπρός μας, δίχως ν μς ναγνωρίζ κα δίχως ν τν ναγνωρίζουμε. Πρέπει ν τν γκαλιάσουμε. Ν τς μαλακώσουμε τς πληγές. Ν τν κάνουμε πάλι ν μς κού κα ν μάθουμε πάλι ν τν κομε. Δν ταν οδέποτε πόρνη. Μάνα θεταν! Κα δρο γιλην τν νθρωπότητα. τσι πρέπει ν τν παναγεννήσουμε. Κα θ τπιτύχουμε. Εναι νάγκη!

τατότης μας ἀπολέσθη. Ξεχάσθηκε. Βιαστές, καταπατητές, βάρβαροι, δολοφόνοι, ληστές, φρενοβλαβες πάσχισαν μλες τους τς δυνάμεις ν μς πείσουν πς εμαστε Τίποτα! Μ κι δνάγκη πλέον μφανίζεται. μπρός μας. Μς κλωτσ, ορλιάζει μέσα στ ατιά μας, μς κλείνει τν δρόμο… Πο νά πμε; μοναδικ διέξοδος εναι ατς δρόμος πο μς δηγενάγκη. Κανάγκη παναφέρει τν τατότητά μας στ Φς. Τὴν ἐνεργοποιεῖ! Μᾶς ἐνεργοποιεῖ!!!
Πς μπορομε νά τό ποφύγουμε; Θ τν βρομε διότι τσι πρέπει! Ἔτσι μᾶς πρέπει!

δημιουργικότης μας κατεστράφ. Βραχυκύκλωμα στος γκεφάλους πο παρήγαγαν σκέψι, πιστήμη, πολιτισμό. Κι μως… Τώρα πιά, μετπ τόσο ντονη γενοκτονικ τεχνολογία, πανέρχεται. Σχεδν δι τς βίας. λλ επαμε. Κι ατς τ βήματα δηγενάγκη. Μία κα Μοναδικνάγκη!

συνείδησίς μας ξατμίσθη… εγελοιοποιήθη. ἐσυμβιβάσθη.
Κι
μως… Τώρα πιά, δ πο φθάσαμε, τώρα πο κλείνει κύκλος ατός, εναι μόνη μας παφ μ τν πραγματικότητα ατλαχίστη συνείδησις πο μς πέμεινε. Ατ μυρωδι συνειδήσεως, πομως, γι νπάρξ πρέπει ν τς δόσουμε πάλι χρο, χρόνο κι έρα.  Νὰ τὴν ποτίσουμε, νὰ τὴν θρέψουμε, νὰ τὴν ἀναστήσουμε…  Πρέπει ν τς δόσουμε λα ατ πο τς στερήσαμε.

Καὶ τὸ σημαντικότερον.
Ξεχάσαμε τὴν ὀνειροδόμησι!!
Γιὰ νὰ εἶσαι ὁδηγός, Φωτοδότης, Διδάσκαλος ὀφείλεις νὰ εἶσαι πρῶτα καὶ κύρια ὀνειροδόμος! Νὰ ὀνειρεύεσαι καὶ τὴν ἰδίαν στιγμὴ τὸ ὄνειρο νὰ εἶναι πραγματικότης!
 Ὀνειροδομῶ σημαίνει ἔχω ἤδη ἀποκτήσῃ αὐτὸ ποὺ μόλις ὀνειρεύθηκα. Ὀνειροδομῶ σημαίνει  εἶμαι ἐλεύθερος!
Ὀνειροδομῶ σημαίνει γίνομαι θεός.
 

Πλησιάζει μως… Πλησιάζει… Λίγο κόμη κα θ τ ζήσουμε… πόλυτος φύπνισις! πόλυτος!
Κα
τότε…

Θέλω λοιπόν νά λέγομαι Ἄνθρωπος;
Θέλω νά ἀναδομήσω τήν ζωή μου, τήν σκέψι μου, τό μέλλον τῶν παιδιῶν μου;
Θέλω να ἐλευθερώσω τήν Πατρίδα μου;
Θέλω νά ἀλλάξω τόν κόσμο;
Θέλω νά κάνω κάτι πού θά βοηθήσῃ, θά στηρίξῃ, θά ὠθήσῃ τά γεγονότα νά τρέξουν ταχύτερα;
Ἕνας δρόμος ὑπάρχει!
Νὰ ξαναγίνω Ἕλλην!
Ἀπὸ τὴν ἀρχή… Βῆμα τὸ βῆμα… Μέτρο τὸ μέτρο… Στιγμὴ τὴν στιγμή…

Εἶναι δική μου ὑπόθεσις!
Καὶ δὲν ἔχω ἄλλον δρόμο παρὰ νὰ πετύχω.
Εἶναι Ἀνάγκη!

Φιλονόη.

φωτογραφία

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply