Ὅτανε ἤμανε μικρός, θυμᾶμαι ἐρώτηξα τὴν μάνναμ:

«Μάννα, αὐτοὶ ὄλοι ποὺ κάθουνται στὰ καφὲ (τότες) ἀφῆνεν τά ζωντανά πεινασμένα;;;»

Ἡ μάνναμ μὲ ἐκύτταξε στὰ μάτια. Ἐχαμογέλασε καὶ μὲ εἶπε:

«Αὐτόνων τὰ  ζῷα δὲν ἔχουν ψυχή, δὲν πεινοῦν καὶ δὲν διψοῦν… Αὐτοὶ εἶναι πάντα μόνοι. Δὲν δίδουν νερό, δὲν παίρνουν νερό… Δὲν δίδουν τροφή, δὲν παίρνουν τροφή…»

Ἐπέρασαν ἀρκετὰ χρόνια γιὰ νὰ καταλάβω τί μοῦ εἶπε…!!!

Πέτρος Φαχουρίδης.

Δὲν δίδεις, δὲν παίρνεις.
Δὲν προσφέρεις, δὲν λαμβάνεις…
Δὲν μοιράζεσαι, δὲν μοιράζονται…

Ἡ Φύσις εἶναι μία …«περίεργος» ὑπόθεσις. Ἐὰν δὲν τὴν σεβασθῇς, δὲν σὲ σέβεται.
Τώρα βέβαια θὰ μοῦ πεῖτε πὼς τὸ παρὰ φύσιν ἔχει ἐπικρατήσει πρὸ πολλοῦ καὶ πὼς οἱ μὴ μετέχοντες εἶναι κι αὐτοὶ ποὺ γεύονται τὰ ἀγαθά, ἐν ἀντιθέσει μὲ αὐτοὺς ποὺ κοπιάζουν καὶ ὑποφέρουν.
Πράγματι…
Μά θά εἶναι διαρκῶς ἔτσι; Ἤ μήπως ζοῦμε στήν ἐποχή ἐκείνη πού θά ξεχωρίσῃ ἡ ἥρα ἀπό τό στάρι;

Φιλονόη.

φωτογραφία