Τὸ Μέγιστον Μυστικόν μου

σως εμαι π τος προνομιοχους.

Κθομαι σχεδν μισοξαπλωμνος ες τν μπαμπο πολυθρνα μου,

 

χαζεοντας τς λξεις πο γρφω καπολαμβνοντας τν λιον ποχει ρχσει ν μ καίῃ.

 

Τν λατρεω…καθς τ σπτι μου εναι ψηλ,

 χω τν πολυτελν τιμν ν τν χω καθημερινν πισκπτην.

μως ατ κραττ λγον.

Κατηφορζω τς σκλες κα βγανω ες τν δρμον.

τοιμζω τ διαβατριν μου γι ν περσω τν Λνορμαν

 κα ν κατευθυνθ πρς τ Μοναστηρκι, μσ Πλατεας Βθη, Κουμουνδορου, Ερυπδου…

ταν γαπημνη μου βλτα πρν 40 περπου χρνια…

μ πγαινε πατρας μου γι ν μογορσ μεταχειρισμνον ποδλατον,

…πομως δν μο πρε ποτ.

Πντα χω μαζ μου τ Διαβατριν μου.

 Θαρρ πς τ χρειαζμεθα λοι.

Ξρετε, χει δκαιον βουληνομα.

 Πς ν πεισθ πς εσαι λληνας

κα κνεις πεζοπορες σ περιοχς που χει φιερσει λληνικ Βολ τιμς νεκεν,

 σγχρμους δι τν πολιτιστικν προσφορν τους ες τν λλαδικν καχι μνον χρον;

πρεπε ν ντρεπμεθα κα μνον πο τολμομε  ν πατμε τδια χματα,

 μ ατος πο τ τιμον μ τν πολιτισμν τους…

Ξρω πς εμαι κακς νθρωπος,

λλ ο παιδικς μου μνμες κμη δν χουν διαγραφεπ τ μυαλ μου.

Δυστυχς γιμνα, λυπομαι καντρπομαι πο τ λγω,

λλχω κρψει κπου, ἐὰν τ θυμσθε κμη … σσσσσσ….βιβλα…..

λθεια λγω! χω βιβλα!

Ξεθωριασμνα κα βρμικα,

γρφουν τστορικ Ψεδη τς λληνικς Φυλς,

περ πολιτισμο γραφς κα γλσσης κα κατανο πς εμεθα ξιοι τς ξαφανσες μας!

Εμαι παρνομος κα πρπει ν πληρσω γι’ ατ.

  Γνωρζω πς σχεδν κανες δν θ κατανοσ τν γραπτν μου λγον,

μις κα πνε χρνια ποχει καταργηθε ατ γλσσα,

λλ γρφω κωδικοποιημνα γι ν γλυτσω τν μεσον σλληψιν!

Εμαι κμη να δεγμα τς καταπτστου φυλς,

 πο δν χει προσφρει ποτ τποτα ες τ παγκσμιον καλν….

λπζω πς κα μλλον χω δκαιον,

 εμαι τελευταα γενελλατωματικν μοντλων,

πο ες τ τσιπκι τους πρχουν λξεις μιαρς….

….σσσσσς …. κοστε τ μυστικν μου!

πειδ δν χω σπτι μου  πομπν συνετσεως  χαρακτρων,

 σ καννα δωμτιον δν πρχει τ μτι πο βλπει π μακρυ,

«τλε — ρασις»  εναι μυστικς κωδικς του,

 μσα ες τ μυαλ μου χουν παραμενει λες ο κακς μολυσματικς λξεις,

 πο στθηκαν ατα ν μς διξουν π τ σπτια μας

 κα ν φρουν λους ατος πο κατανοον τν …«neandiethniglwssan»

Πρν σς τς π, κρυφ χαμογελ ες τν Ἡέλιον Φλον μου,

 διτι πλον σως εναι τελευταα φορ πο τν βλπω…

Εμαι τυλιγμνος το Φωτς του τν νργειαν, γεμτος ζων

 κα τ καταραμμνα χελη μου δν μ προστατεουν…

φωνζουν κραυγαλα, δηγντας με ες τν παγκσμιον κατακραυγν κα τιμωραν μου…

Θλω τρα πο χρειζομαι Διαβατριον,

 γι ν χαζψω τς μορφις πο περπτησαν τ μικρ παιδικ μου ποδαρκια,

παρνομος ντως πειδτλμησα κακρυψα βιβλα,

 πρν τ κψουν πρς τιμν τν πολιτισμνων γχρμων,

θλω τρα πο εμαι παρνομος

κα μνον ποπιτρπω ες τς νμαλες λειτουργες τογκεφλου μου,

ν κραττον μυστικπ ατος πο χρνια παλεουν γι τ καλν μου, νμολογσω!

Λυπομαι Πολιτιμνοι νθρωποι κα λαο τς Γς!

Εμαι νοχος, μολογ!

Διβασα κα γμισα τ διεστραμμνον μου μυαλ μ μιαρς λξεις!

Συγχρα με Παγκσμιον Τποτα…

Εμαι λεθερος λλην!!!

Ζτω λευθρα λλς!!!

 

Δεσποτκης τς Δαμητρς

λλην

2-9-2010

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply