α΄ Ὄν, σὺ ποὺ ἡ φαντασία φλογώδης τῶν θνητῶν ῾σὰν πτερωμένην βλέπει παρθένον ῾ς τὸν ἀέρα, οὐράνιον ἔργον. β´ ῾Σ τὸ μέτωπόν σου πάντοτε ἄσβεστος λάμπει ἀστέρας, ὦ Νίκη, συσσωρεύονται τριγύρω σου ματ…