Πάει καιρός ποὺ παρατήσαμε νωπὴ τὴν λάσπη ἐσύ, τὸ μυστρὶ ἐγώ, τὶς σκαλωσιὲς οἱ ἄλλοι μας φίλοι. Ἐβγήκαμε ζωντανοὶ ἀπὸ τὸν σεισμὸ καὶ κυττάξαμε μὲ δέος, πίσω τὰ κομμένα γεφύρια καὶ τὰ ἐρείπια. Τὰ σ…