Μοῦ ἔλεγε λοιπὸν μία φίλη, πρὸ μερικῶν ἡμερῶν γιὰ τὸ «μέσα μας» καὶ γιὰ τὸ πόσο πρέπει νὰ τὸ σεβόμεθα καὶ νὰ τὸ ἀκολουθοῦμε.
Σωστὴ ἡ φίλη… Μόνον ποὺ κάπου κάτι δὲν εἶχε καταλάβει σωστά…
Ἔλεγε λοιπὸν πὼς ἐὰν ἐγὼ μαγειρεύω ἐξαιρετικά, διότι μοῦ βγαίνει ὡς κάτι πολὺ φυσικὸ αὐτό, τότε δὲν χρειάζονται τὰ χειροκροτήματα καὶ οἱ ἐπιβραβεύσεις. Οὔτε χρειάζονται τὰ εὔσημα.
Ἔχει καλῶς… Ἄλλως τὲ τὸ νὰ μαγειρεύσῃ κάποιος ὡραῖα εἶναι μία ὑπόθεσις ποὺ χρειάζεται διαρκῶς ἐνασχόλησι μὲ τὴν κουζίνα κι ὄχι κάποιο στρίμωγμα μελέτης ἰδιαίτερο.
Δὲν γνωρίζω καὶ πάρα πολλοὺς μάγειρες ποὺ ἐχρειάσθησαν νὰ μάθουν χημεία ἤ φυσικὴ ἤ μαθηματικὰ γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ ἐκφράσουν τὴν φυσική τους τάσι. Κατσαρόλες καὶ ταψιὰ μελετοῦσαν.
Ὄχι, δὲν ὑποτιμῶ τὸ ἔργο τους. Ἰδίως τὸ ἔργο κάποιου ποὺ ξεχωρίζει ἀπὸ τὸν μέσον ὅρο. Ἀλλά πῶς νά τό κάνουμε; Ἄλλη δέσμευσι, ἐνασχόλησι καὶ ἀφοσίωσι ἀπαιτεῖ μία κατσαρόλα κι ἄλλην δέσμευσι, ἐνασχόλησι κι ἀφοσίωσι ἀπαιτεῖ ἡ …ἀστροφυσική.

Δὲν γίνεται νὰ ἐξομοιώσω λοιπὸν σὲ κάποιαν περίπτωσι τὸ ἔργο τοῦ ἑνὸς μὲ τὸ ἔργο τοῦ ἄλλου.
Κακὰ τὰ ψέμματα.
Ἔχω φίλο ἄνθρωπο ποὺ ἔχει φυσικὸ ταλέντο στὰ μαθηματικά, μὲ ἀναγνωρίσεις καὶ βραβεῖα διεθνῆ. Μελετᾶ ὅμως. Σκίζεται. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια ΞΕΣΚΙΖΕΤΑΙ στὴν μελέτη. Δὲν ἐξύπνησε ἕνα πρωΐ καὶ εἶπε «ἐν τάξει… φέρετε μου μαθηματικοὺς νὰ τοὺς καταβροχθήσω…» κι ἔτσι ἔγινε. Πληρώνει τὸ τίμημα καθημερινῶς μὲ μελέτη, διάβασμα, ἔρευνα. Εἶναι τῆς ἰδίας βαρύτητος λοιπόν τό δικό του ἀποτέλεσμα μέ τό ἀποτέλεσμα τοῦ μαγείρου; Πόσες χιλιάδες μάγειρες ἔχουμε; Πόσες χιλιάδες μαθηματικούς αὐτοῦ τοῦ ἐπιπέδου ἔχουμε;
Οἱ μάγειρες, ἐπεὶ δὴ ἀκριβῶς ἀπαιτεῖται σαφῶς μικρότερος κόπος, πόνος καὶ χρόνος, πρὸ κειμένου νὰ γίνουν μάγειρες, εἶναι κατὰ πολλὲς χιλιάδες περισσότεροι ἀπὸ τοὺς μαθηματικοὺς αὐτοῦ τοῦ ἐπιπέδου. Μικρὸς ὁ βαθμὸς δυσκολίας μεγάλη ἡ προσέλευσις…
Διότι οἱ μαθηματικοὶ αὐτοῦ τοῦ ἐπιπέδου εἶναι τόσο ἐλάχιστοι, σὲ ὅλον τὸν πλανήτη μας, ποὺ ζήτημα εἶναι νὰ φθάνουν στὴν δωδεκάδα. Ἄλλως τέ, γιατί δέν γίνονται καί οἱ μάγειροι μαθηματικοί; Τί τούς ἐμποδίζει; Ἡ φυσική τάσις μόνον ἤ εἶναι καί ἡ ἀδυναμία τους νά συλλάβουν μαθηματικές ἔννοιες;

Κι ἄς ἀφήσουμε τοὺς μαγείρους. Διότι τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι οἱ μάγειροι ἤ οἱ ὁδοκαθαριστὲς ἤ οἱ ζωγράφοι ἤ οἱ σχεδιαστὲς ῥούχων ἤ οἱ ἐργολάβοι οἰκοδομῶν ἤ οἱ ὁδηγοὶ λεωφορείων…
Ἄς σταθοῦμε γιὰ λίγο στοὺς μαθηματικούς.
Πόσοι μαθηματικοί ἔχουν τήν ἱκανότητα νά ἀντιλαμβάνονται τά μαθηματικά κατά πῶς τά ἀντιλαμβάνεται ὁ ἄνθρωπος πού σᾶς περιέγραψα; Γιατί δέν ἑστιάζουμε σέ αὐτό, τό ἁπλούστερον;

Κάποτε ἕνας καθηγητής μου ἔλεγε πὼς ἡ διαφορὰ τοῦ πρώτου ἀπὸ τὸν δεύτερο εἶναι στὶς ὧρες προπονήσεως. Ἀθλητὴς κι ὁ πρῶτος ἀθλητὴς κι ὁ δεύτερος. Ὁ πρῶτος ὅμως προπονεῖται τοὐλάχιστον μίαν ὤρα περισσότερο τὴν ἡμέρα ἀπὸ τὸν δεύτερο. Τὸ αὐτὸ συμβαίνει καὶ στοὺς μαθηματικοὺς καὶ στοὺς μαγείρους καὶ στοὺς μουσικοὺς καὶ στοὺς ζωγράφους καὶ στοὺς ὁδοκαθαριστὲς καὶ στοὺς καντηλανάφτες…
 Ὁ πρῶτος ἀπὸ τὸν δεύτερο ἤ ἀπὸ τὸν τρίτο ἤ ἀπὸ τὸν χιλιοστὸ διαφέρει στὸν χρόνο ἐνασχολήσεως-προπονήσεως στὸ ἀντικείμενόν του. Γιὰ ἐτοῦτο λοιπὸν κι ἔχουμε καλούς, μετρίους καὶ κακούς. Γιὰ ἐτοῦτο καὶ οἱ ἄνθρωποι εἶναι κι ἔτσι κι ἀλλοιῶς. Γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο τιμῶ περισσότερο αὐτὸν ποὺ δεσμεύεται μίαν ὥρα περισσότερο, τοὐλάχιστον, ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ δὲν τὸ κάνουν.
Γιατί λοιπόν νά τόν τοποθετήσω στό ἴδιο ἐπίπεδον μέ αὐτόν πού εἶτε τεμπέλιασε εἶτε δέν ἀντελαμβάνετο εἶτε ἐβολεύθη;
Ἐφ΄ ὅσον αὐτός ὁ μαθηματικός δύναται νά κρατήσῃ, ἤ ὄχι, ζωντανή τήν τεχνολογία μου, σέ ποιόν πρέπει νά δώσω ἐνέργεια, χῶρο καί χρόνο πρό κειμένου νά στέκεται ἀνεξάρτητος καί νά ἐξακολουθῇ τό ἔργο του; Στόν μάγειρα ἤ στόν πραγματικό ἐπιστήμονα;

Βέβαια, κάτι μὲ τὸ ὁποῖον δὲν καταπιάσθην, σὲ ὅλο τὸ κείμενον, εἶναι τὸ γεγονὸς τῆς δικῆς μας θέσεως ἔναντι τοῦ ἐπιστήμονος.
Τί ἀκριβῶς ἔχουμε κάνει ἐμεῖς γιά νά γίνουμε ἤ γιά νά μή γίνουμε ἐπιστήμονες; Τί κόπο, πόνο καί χρόνο ἔχουμε καταθέσει πρό κειμένου νά μελετήσουμε ἤ νά ξανά-μελετήσουμε κάτι; Μήπως τελικῶς ἡ λύσις τῆς ἰσοπεδώσεως δέν εἶναι τίποτα ἄλλο παρά μόνον ἡ δική μας ἀνάγκη νά κρύψουμε τήν δική μας ὁλιγωρία καί ἀνασταλτικότητα; Ἤ ἀκόμη καί τήν ἀδιαφορία;

Δὲν θέτω ζήτημα ἐπιλογῆς τοῦ καλοῦ ἐπιστήμονος καὶ τοῦ κακοῦ μαγείρου. Δὲν συγκρίνονται μῆλα μὲ πορτοκάλια.
Ἄρα δὲν συγκρίνονται κι αὐτοί.
Θέτω μόνον ζήτημα παροχῆς κοινωνικοῦ ἔργου τοῦ ἑνὸς καὶ τοῦ ἄλλου.
Ὁ ἄξιος καὶ ἠθικὸς μαθηματικὸς θὰ ἀνακαλύψῃ ἕνα μαθηματικὸ μοντέλο μὲ τὸ ὁποῖον θὰ λύσῃ ἡ ἀνθρωπότης πολλὰ προβλήματα στὶς καλλιέργειες.
Ὁ ἄξιος καί ἠθικός μάγειρας τί θά ἀνακαλύψῃ; Τό ἐάν ἡ πατάτα Χιλῆς εἶναι νοστιμοτέρα τῆς πατάτας Αίγύπτου;
Ὁ ἄξιος καὶ ἠθικὸς φυσικὸς θὰ ἀνακαλύψῃ ἕνα σύστημα προστασίας τῆς γῆς μας ἀπὸ τὶς ἡλιακὲς ἀκτινοβολίες.
Ὁ ἄξιος καί ἠθικός μάγειρας τί θά ἀνακαλύψῃ; Τό ἐάν δένῃ ἡ μπεσαμέλ μέ τό καλαμπόκι;
Ὁ ἄξιος καὶ ἠθικὸς βιολόγος θὰ ἀνακαλύψῃ τὴν πανάκεια διότι μπορεῖ.
Ὁ ἄξιος καί ἠθικός μάγειρας δὲν θὰ τὴν ἀνακαλύψῃ, διότι ἀδυνατεῖ. Θὰ τὴν χρησιμοποιήσῃ ὅμως. Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ θὰ τὴν χρησιμοποιήσῃ πρέπει κι ὀφείλει νὰ σεβασθῇ τὸν κόπο καὶ τὸν χρόνο καὶ τὸν πόνο τοῦ ἐρευνητοῦ. Δὲν εἶναι αὐτονόητον. Δὲν ἦλθε ἔτσι, ἐπεὶ δὴ κάποιο πρωΐ ἐξύπνησε ὁ βιολόγος καὶ τὰ Νεφελὶμ τοῦ ἐψιθύρισαν τὴν συνταγή… Πίσω ἀπὸ τὴν ἀνακάλυψι κρύβονται βουνὰ βιβλίων καὶ πολυετεῖς μελέτες.
Ἐὰν ὁ μάγειρας ἀνακαλύψῃ πὼς τὸ καρύδι δένει θαυμάσια μὲ τὴν κρέμα γάλακτος δὲν ἀλλάζει καὶ κάτι στὸν πλανήτη. Δὲν γίνεται καλλίιτέρα ἤ χειροτέρα ἡ ζωή μας. Αὐτὸ ποὺ γίνεται εἶναι νὰ αὐξήσουμε κατὰ κάτι, τόσο δά, τὶς γευστικές μας ἡδονές. Κάτι τέτοιο ὅμως οὔτε καλλιτέρα οὔτε χειροτέρα τὴν κάνει τὴν συνολική μας διαβίωσι. Συνεπῶς καὶ νὰ ἀπουσίαζε ἡ «ἀνακάλυψίς» του δὲν θὰ ἐχάναμε κάτι.

Συνεπῶς;
Συνεπῶς αὐτὰ τὰ περὶ ἰσότητος καὶ κουραφέξαλα, στὴν προσφορά, ἄς τὰ ἀφήσουμε.
Ἄλλο ἔργο προσφέρει ὁ συνειδητοποιημένος καὶ ἠθικὸς καὶ προσηλωμένος ἰατρὸς κι ἄλλο ὁ ἀπολυμαντής. Ἄλλο ἐγὼ κι ἄλλο ἐσύ.
Κι ὅλα εἶναι σημαντικὰ κι ἀπαραίτητα ἀλλὰ οὐδέποτε τῆς ἰδίας βαρύτητος.
Ἄλλο ἰσότης κι ἄλλο ἰσονομία.
Τὰ δάκτυλά μας, ὅπως κι ὁ,τιδήποτε στὴν Φύσι, δὲν εἶναι ἴσα. Τίποτα στὴν Φυσι δὲν εἶναι ἴσο μὲ τὸ διπλανό του. Ὅμοια ναί, ἴσα ποτέ!!!
Στὴν Φύσι, ἐφ΄  ὅσον τὴν φέρνουμε ὡς παράδειγμα, δὲν ὑπάρχει ἰσότης ἀλλὰ ἰσονομία.
Στὴν δική μας ὅμως διαβίωσι, ποὺ ὅλα πλέον εἶναι Παρὰ Φύσιν, θέλουμε νὰ ὑπάρχῃ ἰσότης, μὲ δικαιολογία τὴ ἰσονομία. Ἔως ἐκεῖ ἀδυνατοῦμε νὰ σκεφθοῦμε…
Ἀλλὰ δὲν βαριέσθε…
Ὅλα στὴν ὥρα τους… Ὅλα… Ἀκόμη κι αὐτό…

Φιλονόη

φωτογραφία