Ἀξία ζωῆς 1,40 εὐρώ.

Τόσο ἐκόστιζε ἡ ζωὴ ἑνὸς παλληκαριοῦ ποὺ δὲν εἶχε ἤ δὲν ἤθελε νὰ πληρώσῃ ἕνα εἰσιτήριο.
Κι ἐπεὶ δὴ οἱ καιροὶ ποὺ διανύουμε εἶναι ἰδιαιτέρως πονηροί, θὰ σταθῶ στὸ «δὲν εἶχε» κι ὄχι στὸ «δὲν ἤθελε».
Δὲν θὰ καταπιασθῶ μὲ σχόλια διαφημιστικὰ ποὺ ἀνεβάζουν τὶς πωλήσεις τῶν σκουπιδο«βιβλίων» κάποιων. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ὅσο κι ἐὰν ἀσχοληθῇς μὲ τὰ κόπρανα, κόπρανα παραμένουν… Ἄσε τελικῶς ποὺ βρωμίζεσαι…
Θὰ ἀσχοληθῶ μὲ μίαν παράμετρο ποὺ δὲν διάβασα κάπου καὶ ποὺ ἴσως θὰ ἔπρεπε νὰ μᾶς ἀπασχολήσῃ σοβαρότερα.

Αὐτὸ τὸ παλληκάρι δὲν ἐπλήρωσε εἰσιτήριο. 1,40 εὐρὼ ἦταν τὸ κόστος. Ἕνα ποσὸ ποὺ ἴσως νὰ μὴν ἔλειπε ἀπὸ τὸ πορτοφόλι του ἐὰν ἠργάζετο ἤ ἐὰν τὰ οἰκονομικὰ δεδομένα τῆς χώρας ἦσαν διαφορετικά.
Ὅμως δὲν εἶναι διαφορετικά. Καὶ γιὰ νὰ πηδήξῃ ἀπὸ τὸ ὄχημα ἀποδεικνύει φιλότιμο, κάτι ποὺ δυστυχῶς ἔχουμε χάσει πρὸ πολλοῦ. Ἀφῆστε δὲ ποὺ ἐδῶ καὶ λίγες ὧρες κυκλοφορεῖ ἐντόνως ἡ φήμη (;;;) γιὰ δολοφονία κι ὄχι γιὰ ἀτύχημα… Δῆλα δὴ γιὰ κανονικὴ ἐπίθεσι κι ὄχι γιὰ τυχαῖον γεγονός.
Τί θέλω νά πῶ;

Πράγματι, τὸ ὀρθόν, τὸ δίκαιον, τὸ πρέπον εἶναι νὰ πληρώνουμε εἰσιτήριο γιὰ κάθε χρήσι μέσων μεταφορᾶς. Ἄλλως τέ πῶς θά μπορέσουν κι αὐτά νά συντηρηθοῦν;  Ἀλλά μόνον ἐμεῖς θά πληρώσουμε; Τί γίνεται μέ τούς ἄλλους; Αὐτούς πού ἔφεραν ὅλες τίς ἐπιχειρήσεις τοῦ Δημοσίου στό σημεῖον νά μή μποροῦν νά συντηρηθοῦν; Πότε ἐπί τέλους θά δοῦμε τήν πραγματικότητα ὥς ἔχει κι ὄχι ὅπως μᾶς πείθουν πώς ἔχει;
Νὰ πληρώσουμε λοιπόν… Νὰ πληρώσουμε… Ὅταν φυσικὰ ἔχουμε.
Ὅταν δέν ἔχουμε; Τί γίνεται; Τό φιλέσπλαχνο κράτος πού κατελήστευσε καί καταληστεύει τόν Ἕλληνα πολίτη ἀναγνωρίζει κάποιες ἐκπτώσεις ἤ ἀπαλλαγές γιά μή ἐργαζομένους ἤ τούς φορολογεῖ ἀκόμη καί γιά τόν ἀέρα πού ἀναπνέουν; Τούς ἐπιτρέπει νά κάνουν χρήσι τῶν μέσων μεταφορᾶς ἤ τούς ἀποκλείει ἐξευτελίζοντάς τους; Τούς περιθάλπει ἤ τούς ὠθεῖ στήν ἀπόγνωσι; Καί τό κάνει γιά ὅλους ἤ τό κάνει ἐπιλεκτικῶς;

Χμμμ…
Ἔχετε πάει σέ νοσοκομεῖο τά τελευταῖα χρόνια; Ἔχετε πληρώσει; Καλὰ νὰ πάθετε!!!
Κάνετε χρήσι τῶν μέσων μεταφορᾶς; Καί πληρώνετε; Καλὰ νὰ πάθετε!!!
Κάνετε χρήσι κάποιων ἄλλων ὑπηρεσιῶν τοῦ δημοσίου;  Καί πληρώνετε; Καλὰ νὰ πάθετε…
Διότι κάποιοι δὲν πληρώνουν οὔτε λεπτό. Κι αὐτοὶ οἱ κάποιοι εἶναι οἱ «νεοἝλληνες» ποὺ τοὺς ἀναγνωρίζονται πολλὰ περισσότερα δικαιώματα ἀπὸ κάθε ἄλλο πλάσμα σὲ ἐτούτην τὴν χώρα.
Παραδείγματα πάμπολα ἀλλὰ θὰ ἀναφερθῶ μόνον σὲ δύο πρόσφατα, προσωπικά μου βιώματα.

Σὲ λεωφωρεῖο πρὸς Πειραιᾶ, πρὸ τριῶν μηνῶν περίπου, κι ἐν ᾦ εἶχα πληρώσει εἰσιτήριο, εἰσέρχεται μία ὁμάδα Πακιστανῶν ἤ Ἰνδῶν, περὶ τὰ δεκαπέντε μὲ εἴκοσι ἄτομα.
Οὔτε λόγος γιὰ εἰσιτήριο φυσικά. Δυσαρεστημένη ἐρωτῶ τὸν ὁδηγὸ κι αὐτός, χαμογελῶντας, μοῦ δηλώνει πὼς αὐτοὶ δὲν πληρώνουν διότι ἔχουν κάρτα ἀπεριορίστων διαδρομῶν. Τοῦ ἐζήτησα νὰ τὴν παρουσιάσουν γιὰ νὰ τὴν δοῦμε κι ἐμεῖς, οἱ ἠλίθιοι, ποὺ δὲν εἴχαμε, ἀλλὰ μὲ στραβό-ἐκύτταξε καὶ μοῦ ἐφώναξε νὰ μὴν ἀνακατεύομαι. Φυσικὰ δὲν μπορῶ νὰ ἀποδείξω πὼς δὲν εἶχαν κάρτα ἀπεριορίστων διαδρομῶν ἀλλὰ ὁπωσδήποτε μπορῶ νὰ ἀποδείξω πὼς δὲν ἐπλήρωσαν.

Φιλικό μου ζευγάρι, πρὸ περίπου ἕξι μηνῶν, εὑρέθη σὲ νοσοκομεῖο. Ὁ κύριος Ἕλλην ἀλλὰ ἡ σύζυγός του ἀλλοδαπή, ἡ ὁποία ὅμως διαβιεῖ στὴν χώρα μας ἐδῶ καὶ τέσσερις δεκαετίες. Στὴν ἀρχὴ τὸ νοσοκομεῖο δὲν ἐζήτησε καμμία πληρωμὴ γιὰ τὶς ὑπηρεσίες ποὺ παρέσχε στὴν κυρία. Δυστυχῶς ὅμως κάποιαν στιγμὴ ἐκείνη ᾡμίλησε ἑλληνικὰ καὶ τότε, ὤ τοῦ θαύματος, ἠξιώθη ἄμεσος πληρωμὴ τῶν παροχῶν τοῦ νοσοκομείου διότι ἐθεωρεῖτο Ἑλληνίδα.

Ἔχω κι ἄλλα ἀνάλογα περιστατικὰ νὰ ἀναφέρω, ἀλλὰ δὲν ἔχουν νόημα. Τὰ διαβάζουμε, τὰ ἀκοῦμε, τὰ βιώνουμε.
Ἁπλῶς αὐτὸ ποὺ δὲν θέλουμε νὰ συνειδητοποιήσουμε εἶναι πὼς ΕΜΕΙΣ ΕΠΙΤΡΕΨΑΜΕ νὰ φθάσουμε σὲ ἐτοῦτο τὸ σημεῖον ποὺ ἔχουμε σήμερα φθάσῃ.
Ἐὰν ἐμεῖς ἀντιδρούσαμε σὲ κάθε ἕναν ποὺ ἔκλεβε ἤ βολεύετο ἤ διαβιοῦσε στὸ τζᾶμπα, τόσα χρόνια, δὲν θὰ μποροῦσαν σήμερα ὅλοι αὐτοὶ νὰ μᾶς χορεύουν ὅπως τοὺς ἀρέσει. Ἐὰν ἐμεῖς ἀντιδρούσαμε ἐκεῖ ποὺ ἔπρεπε, ὅταν ἔπρεπε δὲν θὰ εἴχαμε φθάσει σὲ αὐτὸ τὸ τερατούργημα ποὺ μᾶς ἔχουν πείσει πὼς ἀξίζουμε. Ἐὰν ἐμεῖς ΑΠΑΙΤΟΥΣΑΜΕ τιμωρία ἐνόχων τὴν στιγμὴ ποὺ συνέβαινε τὸ ὅποιο παράπτωμα δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ μᾶς χειραγωγοῦν μὲ τόσο δόλιο τρόπο σήμερα.
Δὲν θὰ εἴχαμε κατεστραμένα μέσα μεταφορᾶς καὶ νοσοκομεῖα στὸ ἔλεος τῶν τρωκτικῶν. Δὲν θὰ εἴχαμε ἄδεια ταμεῖα καὶ ἀνύπαρκτον μέλλον. Καὶ τέλος πάντων, δὲν θὰ καλούμασταν νὰ ἀντιμετωπίσουμε περιστατικὰ σὰν τὸ παραπάνω.

Ἀλλὰ ἐμεῖς εἴμαστε στὴν κοσμάρα μας.
Μᾶς πονᾶ ποὺ ἕνα παλληκαράκι ἐΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗ, διότι ἐδολοφονήθη, ἀλλὰ δὲν ἀντιλαμβανόμεθα πὼς καθημερινῶς ΕΜΕΙΣ συνεργοῦμε καὶ συνενοῦμε στὸ νὰ μᾶς ἀφανίζουν μὲ τὴν σιωπή μας, τὴν ἀνοχή μας ἤ ἀκόμη καὶ τὸν φόβο μας.
Στὸν βωμὸ τῶν ψευδοανθρωπισμῶν ἔχουμε θυσιάσει τὶς συντάξεις μας, τὸ ἐπίπεδον διαβιώσεώς μας, τὶς ὑποδομὲς τοῦ κράτους ποὺ ἔχουμε χρυσοπληρώσει ἐμεῖς, οἱ γονεῖς μας, οἱ παπποῦδες μας μὲ ποταμοὺς ἱδρώτα… Κι ἀν τὶ ἀκόμη καὶ τώρα νὰ συνειδητοποιήσουμε τὴν εἰρωνία καὶ τὴν συνενοχή, ἐμεῖς βλέπουμε τὸ δάκτυλο καὶ χάνουμε τὸ δάσος.

Ἕνα παλληκάρι γιὰ 1,40 εὐρὼ ἐδολοφονήθη. Τόση ἦταν ἡ ἀξία τῆς ζωῆς του σήμερα. Τόση εἶναι καὶ ἡ ἀξία τῆς δικῆς μας ζωῆς πλέον. Τόσο λίγη…
Ἐμεῖς πρέπει νὰ τὸ ἀλλάξουμε καὶ νὰ τὸ ἀνατρέψουμε.
Νὰ μηδενίσουμε καὶ νὰ ξεκινήσουμε ἀπὸ τὴν ἀρχή, σὲ ἄλλες βάσεις, πιὸ ὑγιεῖς καὶ μὲ μεγαλυτέρα συνειδητότητα.

Γιὰ τὴν ὥρα θρηνοῦμε ἕνα ἀκόμη θύμα, παρακολουθῶντας ἀηδιασμένοι τὰ ἐπικοινωνιακὰ παιχνίδια ποὺ παίζονται ἐπάνω ἀπὸ τὸ πτῶμα τοῦ παλληκαριοῦ.
Οὐδεὶς μιλᾶ γιὰ τὸ πραγματικὸ πρόβλημα. Ὅλοι ἀσχολοῦνται μὲ τὰ κόπρανα…

Ἀξία ζωῆς 1,40 εύρώ…
Ἐκεῖ ἐφθάσαμε…
Λίγο πρὶν τὸν μηδενισμὸ δῆλα δή.

Φιλονόη

Υ.Γ. Ἕνα καλὸ μόνον βλέπω σὲ ὅλην αὐτὴν τὴν ὑπόθεσι. Ἕνα μόνον. Ὁ μηδενισμὸς πλησιάζει. Ὁ πάτος δῆλα δὴ πλησιάζει… Μόνον ὁ πάτος σταματᾶ τὴν κατηφόρα… Μόνον ἀπὸ τὸν πάτο ὑπάρχει περίπτωσις νὰ ξεκινήσουμε πρὸς τὴν ἄνοδο.

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply