Πῆγε λοιπὸν ὁ φίλος ὁ Δημήτρης νὰ ζητήσῃ ἀπὸ τὸ ταμεῖο του ἕναν εὐπρεπῆ διακανονισμό, πρὸ κειμένου ὁ ἄνθρωπος νὰ μπορέσῃ νὰ ἀποπληρώσῃ τὰ χρεωστούμενα.
Διότι ὁ Δημήτρης, καθῶς ἐπίσης καὶ χιλιάδες ἄλλοι Δημήτρηδες, ἀρέσκονται στὸ νὰ μὴ χρεωστοῦν. Ἀρέσκονται στὸ νὰ εἶναι ἐν τάξει μὲ τὶς ὑποχρεώσεις τους. Ἀρέσκονται στὸ νὰ ζοῦν ἀξιοπρεπῶς…

Φθάνει λοιπὸν ὁ Δημήτρης στὸ γραφεῖο τῆς ὑπαλλήλου καὶ ῥωτᾶ αὐτὰ ποὺ θέλει νὰ μάθῃ. Τοῦ ἐξηγεῖ ἡ ὑπάλληλος τὶς μεθόδους διακανομισμοῦ ἀλλὰ ὁ Δημήτρης δὲν μποροῦσε νὰ ἐπιλέξῃ κάποιαν, διότι τὰ κόστη ὑπερέβαιναν τὶς ἀντοχές του.
Ἐδήλωσε μάλιστα πὼς ἀδυνατεῖ νὰ πληρώσῃ ἀκόμη καὶ τὸν πλέον μεγαλύτερο -σὲ χρόνο- διακανονισμό, διότι ἤδη θὰ ἔτρεχε τὸ μηνιαῖο κόστος τῆς ὀφειλῆς του πρὸς τὸ ταμεῖο.

Καί ἡ ὑπάλληλος; Χμμμ…
«Νά κάνετε διακοπὴ κύριε»… τοῦ λέει.
«Καί πῶς θά ζῶ;» τὴν ἐρωτᾶ ὁ Δημήτρης.
«Αὐτὸ εἶναι δικό σας πρόβλημα», τοῦ ἀπαντᾶ τὸ σούργελο.
Ἀγριεύει τὸ μάτι τοῦ Δημήτρη. Γυρίζει ἀνάποδα, κυριολεκτικῶς…  Σκύβει, σπρώχνει κάποιο ἐμπόδιο, ποὺ δὲν ἐπέτρεπε στὴν ὑπάλληλο νὰ τὸν βλέπῃ καθαρά, καὶ τῆς λέει: «Πρόσεξε, ἐὰν ἔλθω ἀπὸ τὴν ἄλλην μεριά, θὰ σοῦ ἀποδείξω πόσο εὔκολα μπορεῖ νὰ γίνῃ καὶ δικό σου πρόβλημα»…

Κι ἔφυγε ὑβρίζοντας καὶ φτύνοντας πίσω του… Ὄχι γιὰ τὴν τύχη του… Γιὰ τὸ βόιδι ποὺ εὐρῆκε ἐμπρός του. Διότι ὁ Δημήτρης, καθῶς καὶ χιλιάδες ἄλλοι Δημήτρηδες, ἀντιλαμβάνονται πὼς τὸ χρέος τους στὰ ταμεῖα εἶναι κοινὸ πρόβλημα. Εἶναι κοινωνικό, πολιτικό, ἠθικὸ πρόβλημα ὅλων μας. Ὄχι μόνον δικό του.
Τό βόιδι ὅμως τί ἀκριβῶς ἀντίληψι ἔχει γιά τό πρόβλημα τοῦ κάθε Δημήτρη; Μήπως θεωρῇ πώς δέν τό ἀφορᾷ; Μήπως θεωρῇ πώς ὅταν ὁ Δημήτρης ὑποφέρῃ αὐτή θά μείνῃ παρατηρητής;
Χά… Κούνια ποὺ τὴν ἐκούναγε τὴν μοσχάρω…

Φιλονόη.

Σημείωσις.

Ἔχει δίκαιον ὁ φίλος Ζήσης ποὺ λέει γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ βόιδια: «ΨΟΦΦΦΦΦΟΟΟΟΟΟΟΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ»

φωτογραφία