Ὁ θανάσιμος χορὸς πρακτόρων γύρω ἀπὸ τὸν Ῥάϊχ.

 

 

Βίλχελμ Ράιχ – ο μεγαλύτερος επιστήμονας όλων των αιώνων

Ὁ θαυμάσιος αὐτὸς ἐπιστήμων καὶ τὰ ὅσα παρασκηνιακῶς τὸν ἔβγαλαν «ἐκτὸς» παιχνιδιοῦ….

Ἀξίζει τὸν κόπο νὰ γνωρίζουμε τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ τὴν διαδίδουμε….

Φιλονόη.

Ο ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ ΧΟΡΟΣ ΠΡΑΚΤΟΡΩΝ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΡΑΪΧ

Ένα ακλόνητο γεγονός που αγνοείται από την πλειοψηφία όσων ασχολήθηκαν ή ασχολούνται με τον μεγαλύτερο ανθρωπιστή επιστήμονα τού 20ού αιώνα είναι οι απίστευτες διώξεις που υπέστη και παράλληλα ο “κολασμένος” και καταστροφικός για την καριέρα του και το επιστημονικό του έργο, “χορός” κάθε είδους μυστικών πρακτόρων, που υπήρχε γύρω του.

Ένα μικρό μόνο μέρος αυτής τής αθλιότητας παρουσιάζεται με αυτό το κείμενο. Αποτελεί κομμάτι ενός μεγάλου κεφαλαίου, που και αυτό με τη σειρά του, είναι μέρος τού βιβλίου που ετοιμάζεται με τίτλο “Συνωμοσία”, ένα τίτλο που εμπνεύστηκα από τον αντίστοιχο που υπάρχει στο φάκελο των χιλιάδων σελίδων στα αρχεία τού πανεπιστημίου Χάρβαρντ, εκεί όπου φυλάσσονται τα απόρρητα για πενήντα χρόνια αρχεία τού Ράιχ, (άνοιξαν για το κοινό το 2007).

Εάν ισχυριστούμε ότι ο Στάλιν έστησε ένα θανάσιμο κλοιό πρακτόρων γύρω από τον Ράιχ, καταστρέφοντας σε μεγάλο μέρος την καριέρα του και τις επιστημονικές ανακαλύψεις του, θα είμαστε μέσα στην πραγματικότητα;

Ο Στάλιν ανακηρύχθηκε το 1942, δηλαδή στη διάρκεια τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ως “Ο Άνθρωπος τής Χρονιάς” από το περιοδικό “Time”, χαρακτηριστικό γεγονός τής ιδεολογικής υπεροχής τής κομουνιστικής ιδεολογίας – εκείνη την εποχή – στις ΗΠΑ και στον κόσμο. Την ίδια εποχή ο Ράιχ θεωρούσε την ΕΣΣΔ ως φορέα τού κόκκινου φασισμού. Ήταν δυνατό να τον αφήσουν να επιβιώσει;

Το ερώτημα δείχνει προκλητικό, (χωρίς να αποκλείει παρεμβάσεις άλλων με τον ίδιο στόχο, που δεν θα εξετάσουμε στο παρόν κείμενο), ας το δούμε αναλυτικότερα.

Ο Ράιχ δέχτηκε τη μεγαλύτερη και καταστροφικότερη πίεση από δύο άρθρα που έγραψαν δύο Αμερικανοί πολίτες, ένας άντρας και μια γυναίκα, που το καθένα τους είχε διαφορετικό αποδέκτη αλλά τον ίδιο στόχο: τον Βίλχελμ Ράιχ.

Το πρώτο άρθρο γεμάτο εμπαθή κριτική και αστήρικτες θέσεις κήρυττε τον πόλεμο εναντίον τού Ράιχ στο όνομα τού προλεταριάτου, επειδή υποτίθεται ότι το βιβλίο τού Ράιχ «Η Μαζική Ψυχολογία του Φασισμού» ήταν θανάσιμα προσβλητικό για τους προλετάριους!

Το δεύτερο (γεμάτο μισές αλήθειες και τεράστια ψέματα) καλούσε την αμερικανική κυβέρνηση να παρέμβει για να υπερασπίσει το κοινό από τα νύχια ενός τσαρλατάνου, δηλαδή τού Βίλχελμ Ράιχ. Περιέργως, αυτή η διπλή επίθεση πέτυχε το στόχο της, εκεί που άλλες επιθέσεις είχαν αποτύχει με τη «βοήθεια» (από την ανάποδη) των δικηγόρων τού Ράιχ, που συνεργάζονταν εν αγνοία τού Ράιχ, με τους εχθρούς του!

Μέσα σε αυτό το απίστευτο πλαίσιο γεγονότων πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι η σημαντικότερη σοβιετική κατασκοπευτική ομάδα που έδρασε ποτέ εντός τής βρετανικής αντικατασκοπίας στη διάρκεια τού Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και στη συνέχεια κατά την εποχή τού Ψυχρού Πολέμου, ήταν η περιβόητη ομάδα “Cambridge Five”.

Δηλαδή ένα σύνολο ατόμων, που αποτελούσαν την αιχμή τής διανόησης και τού πλούτου, απόφοιτοι ενός εκ των καλύτερων πανεπιστημίων τού κόσμου, τού Campridge, που στρατολογήθηκαν ως πράκτορες τού Στάλιν, εξαιτίας τού φωτοστέφανου και τής αίγλης που περιέβαλε την κομουνιστική ιδεολογία. O ικανότερος από αυτούς υπήρξε θαυμαστής και γνώστης ώς ένα σημείο, των ανακαλύψεων τού Ράιχ.

Όταν το 1979 η πρωθυπουργός τής Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ ανακοίνωνε στον κόσμο, ότι ένας ακόμα κατάσκοπος από την περιβόητη Cambridge Five, είχε αποκαλυφθεί, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί έως πού φτάνει το νήμα τής δράσης αυτών των κατασκόπων.

Ρίχνοντας μια οργισμένη κλωτσιά προς τα πίσω, το βλέπουμε να ξετυλίγεται έως τα χρόνια που ζούσε ένας επιστήμονας περιφερόμενος σε κράτη τής Ευρώπης και κατόπιν σε πολιτείες των ΗΠΑ. Το βλέπουμε αυτό το νήμα, να τυλίγεται τελικά σαν βρόχος στο λαιμό του και να τον οδηγεί στη φυλακή όπου δολοφονήθηκε ή πέθανε, παρεξηγημένος και συκοφαντημένος όσο κανένας άλλος άνθρωπος και ειδικά επιστήμονας στον πλανήτη Γη. Ο Βίλχελμ Ράιχ.

Ο μεγαλύτερος πράκτορας τού 20ού αιώνα Κιμ Φίλμπι σε αναμνηστικό γραμματόσημο που εκδόθηκε προς τιμήν του από την ΕΣΣΔ για τις πολύτιμες υπηρεσίες που πρόσφερε. Η γυναίκα του συμμετείχε μαζί με τον Ράιχ στο κίνημα σεξπόλ. Ο ίδιος ήταν μαθητής ενός άλλου πράκτορα τής Μόσχας, που ήταν στενός συνεργάτης τού Ράιχ..

Ας κοιτάξουμε τα γεγονότα λίγο αναλυτικότερα. Ένας από εκείνους που γνώριζαν και θαύμαζαν τον Ράιχ και ανήκε στην «Campridge Five» ήταν ο Kim Philby. Λόγω των ικανοτήτων και της δράσης του θεωρήθηκε ως κορυφαίος όλων και ονομάστηκε «Ο Κατάσκοπος τού 20ού αιώνα». Η βρετανική κυβέρνηση ανακοίνωσε την 1η Ιουλίου 1963 ότι διέφυγε στη Μόσχα. Αυτό που προφανώς δεν γνώριζε η Βρετανία όταν ανακοίνωνε το όνομά του, ήταν ότι o Philby διδάχθηκε την τέχνη τής κατασκοπίας από έναν άλλο πολύ περισσότερο ιδιοφυή κατάσκοπο. Αυτός ήταν ο Deutsch, το πορτρέτο τού οποίου κοσμούσε την αίθουσα των Μεγάλων Παρανόμων στη Μόσχα.Το απίστευτο στην πραγματική ιστορία μας είναι ότι ο Deutsch υπήρξε εκδότης τού Ράιχ(!) το 1929, εκδίδοντας στη Βιέννη το βιβλίο του με τίτλο «Σεξουαλική διέγερση και σεξουαλική ικανοποίηση». Όταν συζητούσε μαζί με τον Ράιχ εκδοτικά και άλλα ζητήματα, ακριβώς στο διάστημα αυτό ήταν πράκτορας τής ΕΣΣΔ, (χωρίς να το γνωρίζει ο Ράιχ). Ταυτόχρονα συμμετείχε στο κίνημα που καθοδηγούσε ο Ράιχ, τής sex-pol διαφωτίζοντας το γερμανικό λαό για τη σύνδεση μεταξύ σεξουαλικότητας, ταξικής συνείδησης και πολιτικής, σύμφωνα πάντα, με τα όσα είχε ανακαλύψει ο Ράιχ.

Ο Deutsch υπήρξε άριστος μαθητής τού Ράιχ ειδικά στον τομέα τής χαρακτηρανάλυσης. Βαθιά επηρεασμένος από τη μέθοδο κατανόησης τού χαρακτήρα που ανακάλυψε ο “δάσκαλός” του, τη χρησιμοποιούσε ως εργαλείο για να περιγράφει τα ψυχικά πορτρέτα των πρακτόρων τής Μόσχας. Έστελνε μάλιστα τις πρακτορικές χαρακτηραναλύσεις του στη Μόσχα όπου τις διάβαζε ο ίδιος ο Στάλιν(!)

Το 1934 υπήρξε σταθμός στην υπόγεια καριέρα τού Deutsch επειδή κατάφερε να στρατολογήσει τον Kim Philby, τον «πράκτορα τού αιώνα», όπως προαναφέραμε.

Όλα τα ανωτέρω τα αγνοούσε ο Ράιχ. Αγνοούσε επίσης ένα ακόμα απίστευτο γεγονός. Στο ίδιο ευρύτερο δίκτυο στρατολογήθηκε το 1935 ο Straight. Αργότερα (το 1947) ήταν ο εκδότης, που στο περιοδικό του δημοσιεύθηκε το γραμμένο από γυναίκα (πράκτορα) δημοσιογράφο βιτριολικό άρθρο εναντίον τού Ράιχ. Αυτό ήταν ο σπινθήρας και το κομβικό σημείο από όπου ξεκίνησε η καταστροφή τού Ράιχ.

Ο μαθητής τού Arnold Deutsch, o Kim Philby, ενώ ήταν κατάσκοπος τού Στάλιν, κατάφερε το 1944 να βρεθεί στην κορυφή τής βρετανικής αντικατασκοπίας! Το 1949 μετετέθη στην Ουάσινγκτον ως επικεφαλής σύνδεσμος μεταξύ τής βρετανικής SIS (Μυστικής Υπηρεσίας Κατασκοπίας) και των πρακτόρων τού FBI και τής CIA. Την ίδια εποχή ο Ράιχ υπέφερε από το κυνήγι μαγισσών, που είχε πυροδοτήσει το λιβελογράφημα, ενώ είναι παντελώς άγνωστες τυχόν “διευκρινίσεις” τού Philby προς το FBI και τη CIA, για το ποιον τού Ράιχ…

Ο Philby κατάφερε από το νέο του πόστο να «τινάξει την μπάνκα στον αέρα», μαθαίνοντας και πληροφορώντας τον Στάλιν για σχεδόν τα πάντα. Μετά από την υπεραποδοτική δράση του, όταν είχε αρχίσει να γίνεται αντιληπτός ο πολλαπλός ρόλος του, διέφυγε στην ΕΣΣΔ όπου και πέθανε το 1988.

Η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη και με ύψιστες τιμές. Ας κρατήσουμε μια ακόμα πληροφορία. Η πρώτη σύζυγος τού Philby, η Alice Kohlam συμμετείχε έντονα στο κίνημα τής sex-pol τού Ράιχ, στη Βιέννη(!)

Μετά το θάνατο τού Philby ένα αρθρίδιο που δημοσιεύτηκε στους «Νιου Γιορκ Τάιμς», πολύ χαρακτηριστικά περιγράφει την επιρροή που είχαν οι ανακαλύψεις τού Ράιχ σε Φίλμπι και Ντόιτς, δηλαδή σε δυο πράκτορες από τους ικανότερους που διέθετε ο Στάλιν.

Αναφερόταν εκεί ότι ο Philby  κατάσκοπος «βρισκόταν πάντα υπό την επιρροή τού χαρισματικού Deutsch, ο οποίος υπήρξε πρώην σεξολόγος και οπαδός τού Ράιχ. Ο Ράιχ ήταν ένας φροϊδικός μαρξιστής, που αποσχίστηκε από τον κύκλο τού Φρόιντ και θεωρούσε τον υγιή οργασμό ως το κλειδί τόσο για την προσωπική όσο και την κοινωνική επανάσταση».

Η βαθιά γνώση τού έργου τού Ράιχ από αυτούς τους δύο κορυφαίους σταλινικούς πράκτορες, η προσωπική γνωριμία τού Ράιχ και η κοινή δράση του με ένα εξ αυτών, είναι γεγονότα αρκούντως ικανά για να εξηγήσει το βαθύ μίσος των πρακτόρων γι΄ αυτόν, όταν μάλιστα έβλεπαν ότι ο Ράιχ γλιστρούσε σταδιακά έξω από την κομουνιστική ιδεολογία, θεωρώντας την και περιγράφοντάς την ως ερυθρό φασισμό.

Φανταστείτε πόσο θα τον μισούσε ο Στάλιν που έστειλε κατά εκατομμύρια στο θάνατο τους αντιφρονούντες, (όπως και ο αρχηγός τής μυστικής του υπηρεσίας,….) Είναι γενικά αποδεκτό από όσους έχουν ασχοληθεί με το έργο τού Ράιχ, ότι το σημείο από όπου ξεκίνησε η καταστροφή, ήταν ένα άρθρο. Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «New Republic», που εκδότης του ήταν πράκτορας τής Μόσχας, από τη σταλινική (πιθανότατα κατάσκοπο) δημοσιογράφο Mildred Edie Brady. Μια δημοσιογράφο που είναι ζήτημα εάν είχε γράψει δέκα άρθρα σε όλη την καριέρα της.

Ο Στρέιτ, ένας ακόμα πράκτορας τής Μόσχας ήταν εκδότης τού περιοδικού στο οποίο δημοσιεύθηκε ο λίβελος εναντίον τού Ράιχ, που έγινε η αφορμή για να ξεκινήσει το κυνήγι τής FDA εναντίον του. Σημειώστε ότι αυτός ο λίβελος ήταν γραμμένος από φιλοσοβιετική δημοσιογράφο, πιθανότατα πράκτορα τής Μόσχας.

Ο εκδότης τού περιοδικού Michael Straight, όπου δημοσιεύθηκε το άρθρο λίβελος στο περιοδικό του, ήταν κι αυτός σοβιετικός πράκτορας. Ανήκε στο δίκτυο των καλύτερων πρακτόρων τής Μόσχας, ήταν παιδί τής κορυφαίας οικονομικής τάξης των ΗΠΑ και μυήθηκε στην κομουνιστική ιδεολογία, εξαιτίας τής αίγλης που την περιέβαλε. Το άρθρο είδε το φως στο περιοδικό του, δρομολογώντας το κυνήγι μαγισσών σε βάρος τού Ράιχ. Είχε τον τίτλο «The Straing Case of Wilhelm Reich». Η δημοσιογράφος μέσα από αυτό όχι μόνο ζήτησε τη δίωξη τού Ράιχ, αλλά κινήθηκε δραστήρια για να την πετύχει. Η Υπηρεσία Τροφών και Φαρμάκων των ΗΠΑ, η πανίσχυρη FDA, «άκουσε» αμέσως το αίτημά της και ξεκίνησε εναντίον τού Ράιχ ένα πόλεμο που κράτησε δέκα χρόνια, ξοδεύοντας εκατομμύρια δολάρια.Η κατάληξη ήταν η φυλάκιση τού Ράιχ για νομικίστικους λόγους, επειδή δεν υπάκουσε σε εντολή δικαστηρίου, που κατέληξε στην εξόντωσή του. Ωστόσο, ούτε ο Στάλιν, ούτε η FDA, ούτε η γενικότερη επιστημονική κοινότητα έχουν μέχρι σήμερα αποδείξει ως λάθος τις ανακαλύψεις τού Ράιχ.

Επιστρέφοντας στην μυστηριώδη δημοσιογράφο Brady πρέπει να τονίσουμε ότι δεν ήταν μια απλή δημοσιογράφος. Ήταν μεταξύ άλλων ένα ισχυρό μέλος τής ομάδας που κατέθετε απόψεις για τους κανονισμούς των φαρμάκων στην ίδια την FDA, ενώ βοηθούσε δραστικά την ίδια υπηρεσία, στην κατάθεση νομοσχεδίων και κανονισμών. Ήταν επίσης ιδρυτικό μέλος τής “Οργάνωσης Καταναλωτών” (άμεσα εξαρτώμενης και σχετιζόμενης με την ΕΣΣΔ) και συνδεόταν επαγγελματικά με το δικηγόρο τού Ράιχ, Garfield Hays, ο οποίος ήταν καταγεγραμμένος ως δωρητής στην “Οργάνωση Καταναλωτών” τής…  Brady.

Το προσωπείο τού άρθρου τής Brady ήταν άριστα τοποθετημένο. Έδειχνε ένα πλαστό ενδιαφέρον για τους καταναλωτές. Το υπόβαθρο τής σύνδεσής του με τη Μόσχα ήταν αόρατο. Μόνο ο Ράιχ – μόλις το διάβασε – υποψιάστηκε ότι ήταν επίθεση τού κόκκινου φασισμού, όπως είπε. Για να προλάβει τις δυσμενείς εξελίξεις ζήτησε από το δικηγόρο του, να υποβάλει αγωγή εναντίον τής δημοσιογράφου, θεωρώντας το άρθρο λιβελογράφημα, όπως και ήταν. Ο δικηγόρος παίζοντας κρίσιμο και ύποπτο ρόλο σε εκείνη τη συγκυρία τον συμβούλεψε να μην υποβάλει αγωγή(!) αποκρύπτοντας ότι είχε φιλική και επαγγελματική σχέση με την (πράκτορα) δημοσιογράφο και τον κομουνιστή ή και πράκτορα σύζυγό της.


Φωτογραφία τής Brady δίπλα στο λιβελογράφημά της.

Παρατηρώντας το ξετύλιγμα του κουβαριού προς τα πίσω θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τη διαπλοκή ορισμένων φαινομενικά τυχαίων αλλά σημαντικών γεγονότων:
1o. To Δεκέμβριο του 1946, μερικούς μήνες πριν την εμφάνιση του άρθρου τής Brady, στο «New Republic», είχε δημοσιευθεί στο ίδιο περιοδικό εκτενέστατο άρθρο με οξύτατη επίθεση εναντίον του Ράιχ, αυτή τη φορά για το βιβλίο του «Η Μαζική Ψυχολογία του Φασισμού». Η επίθεση προερχόταν από έναν άλλο κομουνιστή, που αγνοώ εάν ήταν πράκτορας, αλλά ήταν σίγουρα φιλοσοβιετικός. Το όνομά του ήταν Frederick Wertham. Το άρθρο του είχε τον τίτλο “Calling all Couriers”, και σε αυτό υποστήριζε ότι ο Ράιχ δείχνει μια απίστευτη περιφρόνηση για την προλεταριακή τάξη, έναν ψυχοφασισμό(!)

Το άτομο που τα έλεγε αυτά, ένας Γερμανοεβραίος ψυχίατρος, μετανάστευσε στις ΗΠΑ, λόγω τού πολέμου. Έγινε στη χώρα που τον φιλοξένησε ηγέτης τής οργάνωσης “Οι φίλοι τής Σοβιετικής Ένωσης”…

Ας θυμόμαστε ότι η δημοσιογράφος που έγραψε το δεύτερο (χρονικά) βιτριολικό άρθρο, ήταν την ίδια εποχή ηγέτης της “Οργάνωσης Καταναλωτών”, μιας ακόμα φιλοσοβιετικής οργάνωσης. Αυτό που δεν είναι τυχαίο είναι η επίθεση των δυο τους κατά τού Ράιχ, επειδή εμφανίζει χρονική αιτιότητα. Ας δούμε γιατί.

Σύμφωνα με άρθρο στους «Νιου Γιορκ Τάιμς», “Η Μαζική Ψυχολογία τού Φασισμού» ήταν το περισσότερο ζητούμενο βιβλίο στη βιβλιοθήκη τής Νέας Υόρκης (Lois Wyvell, «Reich’s Sparking Sanity», Offshoots of Orgonomy IV, 3).

2ο. Το άρθρο τής δημοσιογράφου Mildred Brady, – που έγινε η αφορμή για το «κυνήγι» του Ράιχ από την FDA εμφανίστηκε λίγο μετά το εγκωμιαστικό δημοσίευμα των «Τάιμς». Προφανώς, διαπιστώθηκε από τη Μόσχα, ότι το  πράγμα «παρατράβηξε» και μια επικίνδυνη φωνή έπρεπε να σιγήσει.

Αυτή η σβησμένη σελίδα – μεταξύ πολλών άλλων – προέρχεται από το φάκελο τής Brady, που διατηρεί το FBI. Είναι η δημοσιογράφος που έγραψε το λίβελο εναντίον τού Ράιχ. Παραμένουν αυτές οι σελίδες ακόμα και σήμερα απόρρητες(;) επειδή η δημοσιοποίησή τους θα βλάψει τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Πραγματικά απίστευτο δείχνει το γεγονός. Σκεφτείτε τη βαρύτητα τού ατόμου που αναφερόμαστε!

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ενόχληση που προκαλούσε αυτό το βιβλίο ήταν μεγάλη. Σε κάθε κράτος που λειτουργούσαν κόμματα – δορυφόροι τής Μόσχας, υπήρξαν ποικίλες επιθέσεις είτε έντυπες, μέσω τού Τύπου και βιβλίων είτε άλλων τακτικών. Ούτε η χώρα μας θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Κυκλοφόρησε ένα βιβλίο γραμμένο από τρεις κομουνιστές συγγραφείς με τίτλο: «Για μια μαρξιστική κριτική τής ψυχαναλυτικής θεωρίας», (εκδόσεις Αναγνωστίδη), με το οποίο τρεις άσχετοι με την επιστήμη τής οργονομίας και τις ανακαλύψεις τού Ράιχ, προσπαθούν με νεφελώδη επιχειρήματα και προκλητικά ατελή γνώση του ραϊχικού έργου να εκμηδενίσουν το βιβλίο «Η Μαζική Ψυχολογία του Φασισμού», αλλά και το γενικότερο έργο τού Ράιχ.Είναι σαφές ότι αυτά και πολλά πολλά άλλα που δεν μπορούν να αναφερθούν εδώ λόγω χώρου, ανήκουν στο μεγάλο σωρό των αντιδράσεων που καταδείχνουν την έντονη ενόχληση τού σοβιετικού καθεστώτος για τον Ράιχ και τα βιβλία του.
3ο. Δεν είναι τυχαίο ότι ο λίβελος εναντίον τού Ράιχ, δημοσιεύτηκε στο αμερικανικό περιοδικό «New Republic», μόλις μια εβδομάδα μετά την εμφάνιση αρνητικών σχολίων για τον Ράιχ, στην τότε πανίσχυρη σοβιετική εφημερίδα «Πράβντα». Η εφημερίδα αυτή ήταν η φωνή τού Σοβιετικού Κομουνιστικού Κόμματος, έκφραση των πιστεύω των προνομιούχων τής σοβιετικής νομενκλατούρας, αποτελούσε εργαλείο καθοδήγησης τού σοβιετικού λαού, ήταν μηχανισμός προπαγάνδας προς το εσωτερικό και το εξωτερικό, καθοδηγούμενος από τα στενά κλιμάκια τής σοβιετικής ηγεσίας. Κυρίως, ήταν η κατά λέξη έκφραση των όσων πίστευε και όσων ήθελε να γίνουν, ο τότε «Πατερούλης» τής ΕΣΣΔ. Ο Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι Στάλιν.

Ο σύζυγος τής Edie Brady, ο Robert Brady, ήταν και αυτός ενταγμένος και δραστήριος κομουνιστής. Αναφέρει γι’ αυτόν ένας από τους υψηλά ιστάμενους στο Γερμανικό Κομουνιστικό Κόμμα, ο Comrade Kuczynski, ότι ήταν «αφιερωμένος ολόψυχα στην πλευρά μας, αλλά ήταν αναγκασμένος να διδάσκει όλες αυτές τις ανοησίες… στο πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ», ως καθηγητής οικονομικών. Ο Robert Brady, (ο σύζυγος τής δημοσιογράφου – λιβελογράφου) μαζί με τον Haakon Chevalier ήταν εκδότες τού περιοδικού «Black and White».

Σημειώνεται ότι ο επικεφαλής του προγράμματος κατασκευής τής πρώτης ατομικής βόμβας Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, είχε εξυφάνει ένα είδος καταγγελίας κατά τού αδελφικού του φίλου Chevalier, καταδίδοντάς τον καθυστερημένα, (επειδή δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς) ως κατάσκοπο που προσπάθησε να τού αποσπάσει πυρηνικά μυστικά για να τα παραδώσει στους Σοβιετικούς. Ο σύζυγος Brady και ο Chevalier -λοιπόν – ήταν κοινοί φίλοι, συνεκδότες, φιλοσοβιετικοί και οι δύο τους. Ο δεύτερος, διαπιστωμένα, πράκτορας τής Μόσχας και ο πρώτος μένει να διαπιστωθεί… Ταυτόχρονα, ο “πατέρας τής ατομικής βόμβας” Οπενχάιμερ, αναφέρεται και αυτός ως πράκτορας τής Μόσχας, ή φιλοσοβιετικός. Ήταν κι αυτός ένας ακόμα εχθρός τού Ράιχ, χωρίς ο δεύτερος να το γνωρίζει. Είχε κινηθεί δραστικά για να μην ελεγχθούν τα πειράματά τού Ράιχ, που περιγράφονται στο συγκλονιστικό βιβλίο με τίτλο “Το πείραμα Όρανουρ”. Για τον Οπενχάιμερ και τη δράση του θα αναφερθούμε στο μέλλον, με ξεχωριστό κείμενο.

Ένα άτομο που υπήρξε πρώτος βοηθός τού καθηγητή Brady, στη συγγραφή τού βιβλίου του για τον γερμανικό φασισμό, ήταν και αυτός κρυφός πράκτορας των Σοβιετικών. Ονομαζόταν Norman Busler και ήταν με τους Brady το 1934 στη Λουκέρνη τής Ελβετίας, εκεί όπου διεγράφη ο Ράιχ. Αναφέρεται ότι το ζεύγος παρακολούθησε τότε την ομιλία του Ράιχ, ενώπιον τής Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Ένωσης(!)

Βλέπουμε αυτό το απίστευτο κουβάρι πρακτόρων, συνοδοιπόρων, φιλοσοβιετικών να σχετίζονται με δεσμούς φιλίας και επαγγελματικούς. Φίλοι μεταξύ τους, (χωρίς να το γνωρίζει ο Ράιχ), ήταν ο δικηγόρος του, ο Arthur Hays, το ζεύγος των Brady (κατάσκοποι(;) των Σοβιετικών). Ο Ρόμπερτ Οπενχάιμερ και αυτός συμπαθών ή κατάσκοπος των Σοβιετικών και ο Chevalier, κατάσκοπος των Σοβιετικών(!) Όταν εμφανίστηκε το άρθρο τής Brady, το Μάιο του 1947, η ΕΣΣΔ δεν είχε ακόμα πραγματοποιήσει την πρώτη πυρηνική δοκιμή. Ο εκδότης του περιοδικού που δημοσιεύθηκε το άρθρο ο Michael Straight, γνώριζε ωστόσο, σαν πράκτορας των Σοβιετικών ότι άλλοι «συνάδελφοί» του βρίσκονταν βαθιά μέσα στην αγγλική και αμερικανική αντικατασκοπία. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένας από τους φίλους τού εκδότη, ο Donald Maclean, ήταν από τους πρώτους που διοχέτευσαν πυρηνικά μυστικά στην ΕΣΣΔ(!)

Εάν ο Ράιχ δεν γινόταν θύμα εξαπάτησης από τον δικηγόρο του και υπέβαλε αγωγή εναντίον τής Brady για το λιβελογράφημά της, τότε ο εκδότης που δημοσιεύθηκε το άρθρο και πράκτορας τής Μόσχας και η δημοσιογράφος (πράκτορας) θα βρίσκονταν σε πολύ δύσκολη θέση. Ο εκδότης ήθελε – -όπως έλεγε – να φύγει από το σοβιετικό κλοιό, ύστερα από το λάθος του (να γίνει πράκτορας) που έκανε στα φοιτητικά του χρόνια και έψαχνε την αφορμή. Ο Ράιχ σίγουρα θα τον ρωτούσε, ενώπιον του δικαστηρίου, εάν είναι κομουνιστής. Τότε ίσως έβρισκε την αφορμή και «έσπαγε» ομολογώντας και αποκαλύπτοντας την πλεκτάνη και αλλάζοντας εντελώς τις εξελίξεις στη ζωή τού Ράιχ, αναφέρει ο Jim Martin στο εξαίρετο βιβλίο του «Wilhelm Reich and the Cold War». Αλλά αυτό το σενάριο ίσως να είναι ευσεβείς πόθοι. Ένας πράκτορας, ομολογεί μόνο όταν είναι εντελώς στριμωγμένος στον τοίχο και ο εκδότης τής ιστορίας μας δεν ήταν το 1947. Εκείνη την εποχή κατέστρεφε τον μεγαλοφυή Ράιχ βάσει σχεδίου. Επιπλέον οι συνεχείς επισκέψεις των συνδέσμων τής Μόσχας και οι σαφείς απειλές τού έδειχναν τον “ίσιο” δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει.

Όλα τα ανωτέρω αποδίδουν μόνο εν μέρει το απίστευτο πλέγμα που τύλιγε τον Ράιχ. Ένα ακόμα γεγονός είναι χαρακτηριστικό. Όταν πέθανε ο κορυφαίος πράκτορας τού 20ού αιώνα Κιμ Φίλμπι, μικρό απόσπασμα από ένα σχόλιο στους “Νιου Γιορκ Τάιμς” δείχνει τον τρόπο σκέψης του και τη σύνδεσή του με τις ανακαλύψεις τού Βίλχελμ Ράιχ: «Όταν ο Φίλμπι επέστρεψε στο Λονδίνο ήταν ήδη έτοιμος για να στρατολογηθεί. Τον συνάντησε στο πάρκο Regents ένας Σοβιετικός πράκτορας την 1η Ιουνίου του 1934. Το όνομά του ήταν Άρνολντ Ντόιτς και 50 χρόνια αργότερα ο ο Φίλμπι δείχνει να βρίσκεται ακόμα υπό τη μαγνητική και σχεδόν σεξουαλική αποπλάνηση τού Ντόιτς. Αυτή η επιρροή δεν προκαλεί έκπληξη επειδή ο Ντόιτς ήταν ένας χαρισματικός σεξολόγος και οπαδός τού Βίλχελμ Ράιχ, ενός φροϊδικού μαρξιστή, που αποχώρησε από τον κύκλο τού Φρόιντ θεωρώντας τον υγιή οργασμό το κλειδί για την προσωπική και κοινωνική επανάσταση”.

Σημειώνεται ότι η σύζυγος τού Φίλμπι πίστευε ότι ένας οργασμός την ημέρα κάνει τον γιατρό πέρα!… Μια ακόμα διαστρεβλωμένη έκφραση των ανακαλύψεων τού Ράιχ, ακριβώς όπως γίνεται με χιλιάδες άλλους τρόπους για τις περισσότερες αν όχι όλες τις ανακαλύψεις του. Εμείς ας κρατήσουμε στη μνήμη μας ότι η σύζυγος τού Φίλμπι, ήταν ένα άτομο που υπήρξε σύζυγος τού μεγαλύτερου πράκτορα τού 20ού αιώνα, (ο οποίος συνεισέφερε πιθανότατα στην καταστροφή τού Ράιχ). Η γυναίκα αυτή αν και δούλεψε μαζί με τον Ράιχ στο κίνημα σεξ-πόλ, δεν θα μπορούσε να διαθέτει ευρύτερη αντιληπτικότητα, επειδή προφανέστατα δεν παρακολούθησε τον Ράιχ στην αλυσίδα των καταπληκτικών ανακαλύψεών του, που κάθε άλλο έδειξαν στην πορεία, ότι ένας οργασμός την ημέρα κάνει τον γιατρό πέρα…

Συμπέρασμα

Το γινόμενο όλων των γεγονότων, που αναφέρθηκαν, δείχνει ότι ο Ράιχ βρισκόταν μέσα σε ένα θανάσιμο κλοιό πρακτόρων και συνοδοιπόρων τής Μόσχας, (όπως ήταν η περίπτωση των δικηγόρων του), οι οποίοι σε κρίσιμες καμπές τής ζωής του τον παραπλάνησαν. Ένας από αυτούς βοήθησε έμμεσα φιλοσοβιετικούς ή και πράκτορες τής Μόσχας που οργανωμένα τον συκοφαντούσαν να επηρεάσουν τα ΜΜΕ και την αμερικανική κυβέρνηση για να κινηθούν όλοι εναντίον του. Από τη στιγμή εκείνη η μοίρα τού μεγαλοφυούς Ράιχ ήταν προδιαγεγραμμένη.

Ο μόνος που έτριβε ικανοποιημένος τα χέρια του, βλέποντας τις εξελίξεις και γνωρίζοντας όλο το παρασκήνιο, ήταν ο Στάλιν. ο οποίος έξι χρόνια νωρίτερα, μέσω των πρακτόρων του, είχε δολοφονήσει τον Τρότσκι στο Μεξικό.

Δυστυχώς, για τον Ράιχ, “η επανάσταση για να πετύχει χρειάζεται θυσίες”, έλεγε ο Στάλιν…

Χρῆστος Μουσουλιώτης

πρώτη δημοσίευσις 7 Φεβρουαρίου 2011

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply