Νὰ τὸ θέσω διαφορετικά…
«Λέγε λέγε τὸ κοπέλλι, κάνει τὴν γριὰ καὶ θέλει»…
Ἰσχυρίζεται ὁ λαός μας.
Κι ἔχει ἀπόλυτον δίκαιον.
Ὅσο μεγαλυτέρα ἐπιμονὴ δείχνουμε σὲ κάποια πράγματα ἤ καταστάσεις ἤ σκέψεις, τόσο πιὸ γρήγορα γίνονται πραγματικότης.
Ἀλλά εἶναι δυνατόν νά συμβαίνῃ αὐτό μόνον στούς σχεδιασμούς μας ἤ στίς σχέσεις μας ἤ στίς ἐργασίες μας; Δέν μᾶς ἀφορᾶ στά πάντα;

Οὐσιαστικῶς ὅσο περισσότερο σκεπτόμεθα κάτι, τόσο περισσότερο χῶρο τοῦ δίδουμε γιὰ νὰ γίνῃ πραγματικότης.
Συνεπῶς;
Συνεπῶς εἶτε πιστεύουμε κάτι καλό, εἶτε κάτι κακό, αὐτὸ ποὺ πιστεύουμε θὰ πραγματοποιηθῇ!!!
Ἐὰν ἔχω μίαν εἰκόνα ἄσχημα γιὰ κάποιο παιδί, τότε τοῦ «μεταφέρω» νοητικῶς αὐτὴν τὴν εἰκόνα ὑποχρεώνοντάς το οὐσιαστικὰ νὰ ἐπαναλαμβάνῃ συμπεριφορὲς ποὺ τὴν ἐπιβεβαιώνουν. Βλέπω ἕνα παιδί γιά χαζό; Χαζὰ θὰ συμπεριφέρεται.
Βλέπω ἕνα παιδί γιά ἔξυπνο; Ἔξυπνα θὰ συμπεριφέρεται…
Γιατί ὅμως αὐτό νά ἰσχύῃ μόνον γιά τούς ἄλλους κι ὄχι γιά ἐμᾶς;

Οἱ λέξεις ἔχουν δύναμι…
Ἀφοῦ ἀποκαλοῦμε τὴν Ἑλλάδα τόσα χρόνια Ψωροκώσταινα, πῶς νά μή καταντήσῃ Χρεο-Κώσταινα;

Γιώτα Σούσουλα

Τί θέλω γιά τήν Ἑλλάδα μου;
Αὐτὸ μόνον πρέπει νὰ ἔχω διαρκῶς στὴν σκέψι μου.
Τί θέλω γιά τόν ἑαυτόν μου; Αὐτὸ μόνον πρέπει νὰ προβάλω σὰν εἰκόνα ἐμπρός μου.
Τί θέλω γιά τήν ζωή στόν πλανήτη; Αὐτὸ μόνον ὀφείλω νὰ συζητῶ καὶ νὰ σκέπτομαι.
Οἱ λέξεις ἔχουν δύναμι… Καὶ οἱ σκέψεις τὸ ἴδιο…
Συνεπῶς;

Φιλονόη

φωτογραφία