Τὸ μπουντρούμι τοῦ Κολοκοτρώνη δὲν εἶχε παράθυρο κι αὐλή.

Τὸ μπουντρούμι τοῦ Κολοκοτρώνη δὲν εἶχε παράθυρο κι αὐλή.3Γράφει ἡ ἐλευθεροτυπία (λέμε κι ἀστεῖα κάπου κάπου εἴπαμε), πρὸ τριῶν ἐτῶν περίπου (24 Μαρτίου 2010) ἕνα ἄρθρον ἀφιέρωμα στὸ μπουντρούμι τοῦ Κολοκοτρώνη, ποὺ ὑποτίθεται εἶχε παράθυρο κι αὐλή.
Ὅλη αὐτὴν τὴν φανφαρολογία τὴν βασίζουν σὲ μίαν ἐπιστολὴ ποὺ ἔστειλε ἡ σύζυγος, τοῦ τότε ὑπουργοῦ, ἀ-δικαιοσύνης, Κωνσταντίνου Σχινᾶ, Μπετίνας φὸν Σαβινί. (Ἀλήθεια, τί ὄνομα εἶναι αὐτό; Βαυαρικό; Ὅπως δῆλα δή καί οἱ ἀντιβασιλεῖς; Ἔ;)

Λοιπὸν ἀγαπητέ μας κύριε Πιτερέ, ποὺ σὲ αὐτὴν τὴν ἐπιστολὴ βασίστηκες, γιὰ νὰ μᾶς «ἐπιμορφώσῃς» δίδοντάς μας νέα ἱστορικὰ στοιχεῖα…  (Καὶ φυσικὰ ἡ ἐλευθεροτυπία, ὅπως πάντα, τσακίστηκε νὰ δημοσιεύσῃ τὶς …«ῥιζοσπαστικές» σου ἀποκαλύψεις!!!)
Διότι ἐμεῖς, ἀμόρφωτοι γάρ, ἀνιστόρητοι, ἀδιάβαστοι, ἀπροβλημάτιστοι, ἄσχετοι κι ὁπωσδήποτε φανατικοί… Σωστά;

Γιὰ νὰ σὲ ἐνημερώσω λοιπόν, περὶ τοῦ εἴδους τοῦ Σχινᾶ, θὰ σὲ παραπέμψω στὰ πρακτικὰ τῆς δίκης τῶν στρατηγῶν Κολοκοτρώνη καὶ Πλαπούτα, τὰ ὁποῖα μας μεταφέρει ὁ Δημήτρης Φωτιάδης, μέσα ἀπὸ τὸ βιβλίο του «ἡ δίκη τοῦ Κολοκοτρώνη».
Ἐκεῖ λοιπὸν κύριε Πιτερέ, ποὺ διαδίδεις-καταθέτεις αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὶς «διαπιστώσεις», ἕνα στοιχεῖο λαμβάνουμε σοβαρὰ ὑπ’ ὄψιν μας. Τὸ ποιὸς ἦταν ὑπουργὸς ἀ-δικαιοσύνης καὶ τὸ πόσο πολὺ τσακίστηκε, κόπηκε, πάλεψε νὰ καταδικαστοῦν εἰς θάνατον οἱ ἐν λόγῳ στρατηγοί.
Ὁ Κωνσταντῖνος Σχινᾶς, σὲ ἄψογη δουλικὴ στάσι, προσέφερε τὰ κεφάλια τῶν στρατηγῶν δῶρο στὰ ἀφεντικά του. Ὑπαγόρευσε τὴν ἀπόφασι τοῦ δικαστηρίου, πίεσε, βίασε, κτύπησε τοὺς δικαστές, Πολυζωΐδη καὶ Τερτσέτη, πρὸ κειμένου νὰ τοὺς «πείσῃ» νὰ ὑπογράψουν τὴν προειλημμένη ἀπόφασι καὶ σκύλιασε ὅταν διεπίστωσε πὼς αὐτοὶ στέκονταν στὸ ὗψος τοῦ ἀναστήματος ἑνὸς Ἕλληνος. Τοὺς κυνήγησε, μαζὺ μὲ τὸν Μάσον, πρὸ κειμένου νὰ τοὺς στριμώξη στὸ ἴδιο κελὶ μὲ τοὺς στρατηγούς, καὶ φυσικά, ὅταν ἀθωώθηκαν, ἐπίσης σκύλιασε, διότι δὲν μπόρεσε νὰ φανῇ ὅσο χρήσιμος ἤθελε στὰ ἀφεντικά του.
Αὐτὸ λοιπὸν τὸ πρόσωπο σήμερα ἐσύ, καθῶς φυσικὰ καὶ τὴν Βαυαρὴ (;;;) σύζυγό του, θυμᾶσαι καὶ ἐπικαλεῖσαι γιὰ νὰ μᾶς πείσῃς γιὰ τὸ πόσο …ὑποφερτὴ ἦταν ἡ φυλακὴ τοῦ Γέρου μας. Νά πῶ «σάν δέν ντρέπεσαι» ἤ νά μήν τό πῶ;
Ἀλλὰ ἀκόμη κι ἐὰν ἔτσι ἦταν, ποὺ δὲν ἦταν καὶ τὸ γνωρίζεις, τό ὅ,τι ἦταν ὁ Κολοκοτρώνης στήν φυλακή ἀπό τήν ἀντιβασιλεία δέν σέ ἐνοχλεῖ; Σέ ἐνοχλεῖ μόνον τό ὅτι δέν ἦταν στό ἄλφα κελί ἀλλά ἦταν στό βῆτα;
Τί νά σοῦ πῶ λοιπόν ἀγαπητέ μου; Πώς ἦλθες δεύτερος καί καταϊδρωμένος; Πώς ἡ λαϊκή μνήμη διέσωσε τήν ἀλήθεια, πού τόσο λυσσωδῶς πάσχισαν οἱ προκάτοχοί σου νά θάψουν; Πώς ὁ Κολοκοτρώνης ἀπό μίαν σύμπτωσι δέν καρατομήθηκε; Δὲν θὰ σοῦ τὰ πῶ…
Θὰ σοῦ παραθέσω μόνον τὸ ἔγγραφο, κατὰ πῶς μᾶς τὸ διασώζει ὁ Φωτιάδης, ποὺ φέρει τὶς ὑπογραφὲς τῶν δημίων του, ἐκείνων ποὺ διορίστηκαν ὡς δικαστὲς ἀπὸ τὸν Σχινᾶ. Ἀπουσιάζουν οἱ ὑπογραφὲς τῶν δύο Γιγάντων, τοῦ Πολυζωΐδου καὶ τοῦ Τερτσέτου.Τὸ μπουντρούμι τοῦ Κολοκοτρώνη δὲν εἶχε παράθυρο κι αὐλή.1
Σοῦ παραθέτω ἐπίσης ἕνα τμῆμα τῆς περιγραφῆς τῶν παρασκηνίων τῆς δίκης, ἀπὸ τὸν Φωτιάδη.

Ὁ Σχινᾶς ἔξαλλος πηγαίνει στὸν Μάουερ. Ὁ Μάουερ, συνειδητοποιῶντας πὼς ἡ δύναμίς του δὲν ἔχει καμμίαν ἰσχὺ σὲ αὐτοὺς τοὺς δύο δικαστές, στέλνει τοὺς δικούς του νὰ ἐπιστρέψουν στὸ τζαμὶ καὶ ὁ ἴδιος διατάσσει νὰ ἀναζητήσουν μὲ στρατιῶτες τὸν Τερτσέτη καὶ τὸν Πολυζωΐδη καὶ νὰ τοὺς ὁδηγήσουν διὰ τῆς βίας στὸ τζαμί.
Δὲν χρειάστηκε ὅμως βία.
Ὁ Τερτσέτης καὶ ὁ Πολυζωΐδης ἐπέστρεψαν.
ὉΣχινᾶς τότε ἀρχίζει μίαν ὑστερικὴ ἐπίθεσι στὰ πρόσωπά τους, ἄλλοτε μὲ τὸ γλυκὸ κι ἄλλοτε μὲ τὸ ἄγριο, γιὰ νὰ τοὺς μεταπείσῃ. Ἀμετάπειστοι αὐτοί!
Ἡ στολή του γυαλίζει σὰν καθρέπτης. Γύρω του ὅλοι οἱ αὐλικοί του, πλῆθος στρατοῦ καὶ τὰ παρτάλια του.
Ἀπειλεῖ πλέον εὐθέως. Κάποιαν στιγμὴ ἀναφωνεῖ:«ἐν ὀνόματι τοῦ βασιλέως σᾶς προσκαλῶ νὰ ὑπογράψετε τὴν ἀπόφασιν».
«Ἐν ὀνόματι τῆς δικαιοσύνης δὲν τὴν ὑπογράφω», ἀπαντᾶ ὁ Πολυζωΐδης.
Τοὺς παρατᾶ ἐκεῖ, κλειδωμένους καὶ φεύγει τρέχοντας ὁ Σχινᾶς γιὰ νὰ πάρῃ νέες ἐντολές, ἀπὸ τὸν Μάουερ.
Σὲ τριάντα λεπτὰ ἐπιστρέφει μὲ νέες ἐντολές. Ἀρκοῦν οἱ ὑπογραφὲς τῶν τριῶν δικαστῶν γιὰ νὰ ἀναγνωσθῇ ἡ ἀπόφασις.
Διατάσσει ἐκ νέου τοὺς δύο ἀντάρτες νὰ ἐπιστρέψουν στὴν αἴθουσα γιὰ νὰ παρίστανται στὴν διαδικασία. Ἀρνοῦνται. Διατάσσει νὰ τοὺς σύρουν οἱ κλητῆρες του ἔως τὶς θέσεις τους. Τοὺς κτυποῦν γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ τοὺς σύρουν ἔως τὴν αἴθουσα.
Τοὺς κρατοῦν ἀκινητοποιημένους στὶς θέσεις τους.

(Ὅλο τὸ κείμενον μπορεῖς νὰ τὸ διαβάσῃς ἐδῶ: 26 Μαΐου 1834. Ἡ καταδίκη εἰς θάνατον τῶν Κολοκοτρώνη καὶ Πλαπούτα.
Μεταξὺ φυσικὰ τῶν δημίων του, ἀρχιδήμιος ἕνα πρᾶγμα, ὁ Σχινᾶς.  Ἀλλὰ ἡ σύζυγός του, κατὰ πῶς μᾶς τὰ λέτε ἐσεῖς, θὰ ἦταν καὶ δικαία καὶ εἰλικρινὴς κι ἔντιμη… Δῆλα δὴ θὰ πῆγε στὴν φυλακὴ γιὰ νὰ παρηγορήσῃ τὸ θύμα τοῦ συζύγου της. Δῆλα δὴ μᾶς λὲς νὰ ῤωτήσουμε καὶ τὸν μπάρμα σου τὸν ψεύτη…
Τί λές; Θά τόν πιστέψουμε; Ἔ;

Φιλονόη

Το μπουντρούμι του Κολοκοτρώνη είχε παράθυρο και αυλή

Ενας ακόμη μύθος καταρρίπτεται. Το σκοτεινό μπουντρούμι, που έχει ταυτιστεί στη συνείδησή μας ως φυλακή του Κολοκοτρώνη στο Παλαμήδι, φαίνεται πως τελικά δεν είναι ο χώρος που έμεινε έγκλειστος ο θρυλικός Γέρος του Μοριά μετά την καταδίκη του σε θάνατο (26 Μαΐου 1834) από το καθεστώς της Αντιβασιλείας του Οθωνα.

Τὸ μπουντρούμι τοῦ Κολοκοτρώνη δὲν εἶχε παράθυρο κι αὐλή.2 Καθισμένο σ’ ένα «σπιτάκι στη μέση μιας αυλής, η οποία περιβάλλεται από ψηλούς τοίχους» και όχι σε μια τρύπα σε βάθος 2,5 μ., είδε η σύζυγος του υπουργού Δικαιοσύνης Κ. Σχινά τον Κολοκοτρώνη Η φυλακή του ήταν όντως στο Παλαμήδι, όχι όμως στον προμαχώνα του Αγίου Ανδρέα, σε εκείνη την ανήλιαγη τρύπα που μπαίνεις σκυφτός από μία πορτούλα (1,05 x 0,69 μ.) και κατεβαίνεις σε βάθος 2,5 μ. χωρίς σκαλοπάτια, παράθυρο ή μία οπή εξαερισμού. Ηταν σε ένα μικρό ισόγειο κτίσμα με παράθυρο και μικρή αυλή στον προμαχώνα του Μιλτιάδη. Η νέα αυτή ταύτιση της φυλακής του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη βασίζεται σε μια επιστολή αυτόπτη μάρτυρα της εποχής, σύμφωνα με τον αναπληρωτή διευθυντή της Δ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Χρήστο Πιτερό, που έχει υπηρετήσει χρόνια στο Ναύπλιο και διατηρεί μεγάλο ενδιαφέρον για τα μνημεία της περιοχής.

«Η ερμηνεία εκείνου του θεοσκότεινου μπουντρουμιού, στον προμαχώνα του Αγίου Ανδρέα, δίπλα στην ομώνυμη εκκλησία, ως χώρου φυλακής του Κολοκοτρώνη είναι ατεκμηρίωτη και δημιούργημα της λαϊκής φαντασίας κατά τη μεταπολεμική περίοδο. Σαφώς πρόκειται για ιστορική πλάνη», μας είπε ο κ. Πιτερός, επισημαίνοντας πως «οι σωζόμενες φυλακές καταδίκων-βαρυποινιτών στον διπλανό προμαχώνα του Μιλτιάδη διαθέτουν αυλή, κανονικές πόρτες εισόδου και φεγγίτες εξαερισμού».

Ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης δεν κάνει πλήρη περιγραφή της φυλακής στα απομνημονεύματά του, αλλά μια συνοπτική αναφορά. Το ιστορικό αυτό κενό, όμως, φωτίζεται από μια και μοναδική μαρτυρία αυτόπτη μάρτυρα της εποχής, της Μπετίνας φον Σαβινί, συζύγου του Κ. Σχινά, υπουργού Δικαιοσύνης της Αντιβασιλείας, που καταδίκασε τον Κολοκοτρώνη αρχικά σε θάνατο και στη συνέχεια σε 25ετή κάθειρξη.

Η Μπετίνα φον Σαβινί επισκέφθηκε το Παλαμήδι στις 14 Φεβρουαρίου 1835, όταν ήταν φυλακισμένος ο Κολοκοτρώνης, όπως η ίδια σημειώνει σε μια επιστολή. Τον περιγράφει να «κάθεται σε ένα σπιτάκι στη μέση μιας αυλής, η οποία περιβάλλεται από ψηλούς τοίχους…».

Τη μαρτυρία αυτή ανακάλυψε και δημοσίευσε η ιστορικός Ρεγγίνα Quack-Μανουσάκη στο περιοδικό του Δήμου Ναυπλίου «Ναυπλιακά Ανάλεκτα» (7, 1989, 165-167). Με βάση αυτή τη μοναδική πληροφορία, ο κ. Πιτερός ταυτίζει σε μελέτη του, που δημοσιεύθηκε στο ίδιο περιοδικό («Ναυπλιακά Ανάλεκτα» 7, 1989, 179-183) τη φυλακή του Κολοκοτρώνη με τα ερείπια ενός οικίσκου, που υπάρχει στον Προμαχώνα του Μιλτιάδη, δίπλα στις φυλακές των βαρυποινιτών.

Στον χώρο αυτό «σώζεται μέχρι σήμερα, μια μικρή πλακόστρωτη αυλή (4 x 3,90 μ.) με ψηλούς τοίχους γύρω γύρω και ένα μικρό ισόγειο κτίσμα ενός δωματίου (3,60 x 2,50 μ.) με κανονική πόρτα, ένα παράθυρο και ένα κτιστό πέτρινο πεζούλι, όπου καθόταν ο Θ. Κολοκοτρώνης τις ατέλειωτες ώρες και ημέρες της φυλάκισής του. Ο χώρος αυτός ταυτίζεται πλήρως με την περιγραφή της Μπετίνας φον Σαβινί, στον οποίο φυλακίστηκε ο αγωνιστής της Ελευθερίας και δημιουργεί έντονη συναισθηματική φόρτιση και συγκίνηση στον επισκέπτη».

Γι’ αυτό, ο αρχαιολόγος προτείνει, μαζί με την προστασία του ενετικού φρουρίου του Παλαμηδιού που στέφει το Ναύπλιο και το οποίο βρίσκεται σήμερα σε κακή κατάσταση, λόγω της φθοράς από τις καιρικές συνθήκες, αλλά και από τους επισκέπτες, να προωθηθούν κατά προτεραιότητα έργα συντήρησης των φυλακών του προμαχώνα του Μιλτιάδη και της φυλακής του Κολοκοτρώνη, ως φόρο τιμής στη μνήμη των Αγωνιστών του ’21.

Είναι αλήθεια πως αυτό το κομμάτι της νεότερης Ιστορίας το θυμόμαστε κάθε χρόνο τέτοιον καιρό, αλλά αμέσως μετά το ξεχνάμε. Οπως και το θλιβερό γεγονός ότι ο μέγιστος στρατηγός του ελληνικού απελευθερωτικού αγώνα «πληρώθηκε» με καταδίκη σε θάνατο και φυλάκιση από το καθεστώς της Αντιβασιλείας του ανήλικου Βαυαρού βασιλιά Οθωνα, παρά την άρνηση των δικαστών Α. Πολυζωίδη και Γ. Τερτσέτη να υπογράψουν την καταδικαστική απόφαση. *

ἐλευθεροτυπία

Σημείωσις

Ἡ περίπτωσις νὰ ἔγραφε τὴν ἀλήθεια ἡ Μπετίνα φὸν Σαβινὶ εἶναι μηδαμινή, διότι, ὅπως προανέφερα, ἡ γυναίκα αὐτὴ ἦταν σύζυγος τοῦ πρώτου ὑπουργοῦ παγκοσμίως, ὁ ὁποῖος γελοιοποίησε μὲ τὸν χείριστο τρόπο τὴν δικαιοσύνη. Ἀδυνατοῦσε λοιπὸν νὰ γράψῃ τὴν ἀλήθεια γιὰ πάρα πολλοὺς λόγους. Λόγους ποὺ εἶχε ἡ ἀντιβασιλεία εἶτε νὰ κουκουλώσῃ τὸ ἔγκλημά της, εἶτε νὰ ἐμφανίσῃ ὡς ἀνθρώπινη καὶ λογικὴ τὴν τιμωρία ποὺ ἐπέβαλε.
Ἀλλὰ πρὶν καταδικάσουμε ἀπολύτως τὴν κυρία Σχινᾶ, θὰ πρέπῃ νὰ λάβουμε ὑπ’ ὄψιν μας καὶ τὰ ἐξῇς:

  1. Ἐφ΄ ὅσον ὁ τύπος εἶχε ἤδη φιμωθῇ, πρό τῆς ἐνάρξεως τῆς δίκης, πῶς ἀκριβῶς ἐδιαδίδετο ἡ πληροφορία; Εἶναι τόσο ἀπίθανον νά ἐνοχλοῦσαν διαρκῶς οἱ φίλοι καί συγγενεῖς τοῦ Κολοκοτρώνη, καθώς καί τῶν λοιπῶν στρατηγῶν, κάθε πρόσωπο πού σχετιζόταν μέ τήν τότε κυβέρνησι, πρό κειμένου νά μάθουν κάτι γιά τήν τύχη τῶν δικῶν τους ἀνθρώπων; Γιατί ἡ Μπετίνα φόν Σαβινί νά ἀποτελοῦσε ἐξαίρεσι στόν κανόνα; Ὑπό αὐτές τίς συνθῆκες, ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, μποροῦσε κάποιος ἄλλος νά τόν ἐπισκεφθῇ στό μπουντρούμι του, πρό κειμένου νά ἔχουμε ἀκόμη μίαν μαρτυρία; Τί γνωρίζουμε γιά τίς ἐπισκέψεις τῶν συνηγόρων; Ἔως ποῦ τούς ἐπέτρεπε ἡ ἀντιβασιλεία νά φθάσουν; Καί γιατί ὁ Γέρος μας δέν στάθηκε στήν περιγραφή αὐτῆς τῆς τόσο σημαντικῆς πληροφορίας; Μήπως διότι πάσχιζε νά κρατήσῃ τόν λαό ἥρεμο καί ἐνωμένο, ὅπως ἄλλως τέ ἔκανε πάντα;
  2. Θά μποροῦσε ἡ βαυαρική κυβέρνησις, καί εἰδικῶς ἡ ἀντιβασιλεία, πού φυλάκισε τούς ἥρωες, νά ἐπιτρέψῃ σέ κάποιαν, ἀκόμη καί σύζυγο ὑπουργοῦ, νά δῇ τόν φυλακισμένο μέσα στό ἀπάνθρωπο μπουντρούμι πού τόν ἔκλεισε;
  3. Θά μποροῦσε ποτέ σύζυγος ὑπουργοῦ νά εἰσέλθῃ, ἤ ἀκόμη καί νά χωρέσῃ, σέ αὐτό τό μπουντρούμι;
  4. Τοῦ Πλαπούτα τό κελί εἶχε αὐλή καί παράθυρο; Τοῦ Μαμούρη; Τῶν λοιπῶν στρατηγῶν;
  5. Γιατί ἐμεῖς «κολλήσαμε» στόν ἀπόπατο, καί τόν θεωροῦμε ὡς σημεῖο φυλακίσεως τοῦ Γέρου μας; Δέν βασίστηκε σέ κάποιες πληροφορίες ὁ πρῶτος κι ὁ δεύτερος κι ὁ τρίτος πού ἀναπαρήγαγαν αὐτήν τήν πληροφορία; Δῆλα δή οἱ ὅποιες ἄλλες μαρτυρίες, πού θά μποροῦσαν νά εἶναι ἐπίσης πολὺ γενικόλογες, ὅπως ἄλλως τὲ ἦταν καὶ τοῦ Κολοκοτρώνη ἡ κάθε ἀναφορά, γιατί ὑπέδειξαν αὐτόν εἰδικῶς τόν χῶρο κι ὄχι κάποιον ἄλλον; Μήπως ἐπεί δή πράγματι ἐκεῖ φυλακίστηκε ὁ Γεράκος μας;
  6. Σέ ἕνα ἀεριζόμενο δωμάτιο, μέ αὐλή, γιατί κάποιος νά ἀῤῥωστήσῃ ἀπό τήν …ὑγρασία, μέ κίνδυνο νά πεθάνῃ; Καί γιατί δέν τόν ἄφησαν νά πεθάνῃ οἱ ἀντιβασιλεῖς; Τί φοβήθηκαν;
  7. Ὁ Κολοκοτρώνης φυλακίστηκε στὶς 7 Σεπτεμβρίου τοῦ 1833. Ἡ δίκη τελείωσε στὶς 26 Μαΐου τοῦ 1834. Ὁ Κολοκοτρώνης παρέμεινε στὸ μπουντρούμι ἔως 27 Μαΐου τοῦ 1835, ἀπὸ ὅπου, σχεδὸν τυφλός, μὲ πολλὰ ἀκόμη προβλήματα ὑγείας, ἀφέθηκε ἐλεύθερος. Γιὰ σχεδὸν δύο χρόνια, οὔτε μικρό, ἀλλὰ οὔτε καὶ μεγάλο χρονικὸ διάστημα, ἕνας ἄνθρωπος ἀπέκτησε τόσα πολλὰ προβλήματα ὑγείας, ποὺ μόνον οἱ γνωστὲς σὲ ὅλους μας συνθῆκες δικαιολογοῦν. Παράθυρο κι αὐλὴ πάντως δὲν δικαιολογοῦν τὴν τύφλωσι καὶ τὴν τόση σωματικὴ καταπόνησι. Τὸ σκοτάδι καὶ ἡ ὑγρασία τὰ δικαιολογοῦν. Τὸ φῶς ἀποκλείεται. (Νὰ ῤωτᾶμε κι ἕναν ὀφθαλμίατρο κάπου κάπου…!!!)
  8. Ὁ Νικήτας Σταματελόπουλος, ἐπίσης φυλακισμένος ἀπὸ τὸ βαυαρικὸ καθεστώς, ἐπίσης τυφλώθηκε. Λέτε νά εἶχε κι αὐτός παράθυρο κι αὐλή στό δικό του μπουντρούμι;
  9. Περιγραφὴ δὲν ὑπάρχει, ἀναλυτική, ἀλλὰ δὲν μαθαίνουμε ἀπὸ κάπου ἤ κάποιον, ἐξ αὐτῶν ποὺ ἐνασχολήθησαν μὲ τὴν βιογραφία τοῦ Κολοκοτρώνη, πὼς εἶναι φυλακή. Μαθαίνουμε ἀπὸ ὅλους πὼς εἶναι μπουντρούμι. Πολὺ πιθανὸν ὅμως, μετὰ τὴν ἀσθένειά του, νὰ μετεφέρθῃ σὲ κάποιον χῶρο, ποὺ θὰ φιλοξενοῦσε καὶ τὴν καλόγρια, ἡ ὁποία τὸν ἐφρόντιζε ὅταν ἀσθένησε βαρύτατα. Ἄλλως τὲ ἡ Μπετίνα φὸν Σαβινί, κατὰ πῶς μᾶς τὰ γράφετε, τὸν ἐπεσκέφθῃ τὸ 1835. Δῆλα δὴ τὴν χρονιὰ ποὺ ἀπεφυλακίσθῃ ἀλλὰ ποὺ νωρίτερα εἶχε καταπέσῃ ἐν τελῶς, ὁπότε καὶ ἦταν ἀνάγκη νὰ τοῦ παράσχουν καλλίτερες συνθῆκες διαβιώσεως. Ἀκόμη καὶ στὴν φυλακή.

Καὶ τέλος πάντων, ἔχει σημασία ἐάν τό κλουβί εἶναι χρυσό; Παύει νά εἶναι κλουβί;

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply