«Κάθε πρωΐ ποὺ σηκώνω τὴν τσάντα τοῦ γιοῦ μου, νοιώθω σὰν νὰ σηκώνω μαζύ της τὴν ἀδυναμία μας γιὰ τὸ καλλίτερο».
«Ἀπεμόνωσα» μίαν φράσι, ἀπὸ ἕνα κείμενον, γιὰ νὰ σταθῶ μία στιγμούλα καὶ νὰ τὴν σκεφθῶ… Κάθε πρωΐ λοιπόν, ποὺ σηκώνει τὴν τσάντα τοῦ παιδιοῦ της, νοιώθει πὼς μαζύ της σηκώνει τὶς ἀδυναμίες μα…
