Ἡ Μνήμη!
Χωρὶς αὐτήν, κάθε λαὸς χάνει, ἀργὰ ἀργὰ τὸν ἑαυτόν του.
Ὁ Νοῦς πρέπει νὰ γυμνώνεται ἐλεύθερος, γιὰ νὰ λουσθῇ τοὺς ἀνέμους τῆς Γνώσεως.

Φυλλίτσα Ἀθηναΐς Ἀναπνιώτου

Μεγάλο θέμα ἄνοιξε ἡ Φυλλίτσα σήμερα…
Ἡ Μνήμη…
Ἡ Μνήμη μὲ «ὁδηγεῖ» στὴν Ἐπίγνωσιν, ἀναγκαστικῶς, διότι ἐὰν ἔχω ξεχάσει κάτι ἀπὸ τὴν πορεία μου, εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ ἐπαναλάβω τὰ λάθη καὶ νὰ ξανὰ περάσω μέσα ἀπὸ τὰ ἴδια πάθη καὶ τοὺς πόνους.
Ἡ Μνήμη μὲ βοηθᾶ στὸ νὰ μπορῶ νὰ σκέπτομαι μὲ κριτήρια λογικῆς.
Ἐὰν τὸ ἀνάξω αὐτὸ στὸ ἄτομον, στὴν ἀτομικότητα, δίχως Μνήμη θὰ παρέμενα Μωρός, ἐξηρτημένος ἀπὸ τὶς ὀρέξεις καὶ τὴν Προστασία, ἤ τὴν «Προστασία», τῶν ἄλλων. Ἐὰν ὅμως διατηρῶ τὴν Μνήμη μου, ἐὰν δῆλα δὴ οἱ ἐμπειρίες μου λειτουργοῦν ἀθροιστικά, πρὸ κειμένου νὰ ἐνηλικιωθῶ, τότε εἶναι λογικὸν κι αὐτονόητον πὼς κάποιαν στιγμὴ θὰ ἐπιτύχω  τὴν ἀνεξαρτησία. Συναισθηματικῶς, κοινωνικῶς, οἰκονομικῶς.
Τελικῶς ἡ ἀπουσία Μνήμης, ἀπὸ τὸ ἄτομον ἔως τὴν κοινωνία, κι ἀνάποδα, δηλώνει ἀνικανότητα ἐνηλικιώσεως…

Κι ἐμεῖς;
Τί εἴμαστε; Ἐνήλικες ἤ Μωροί;
Δυστυχῶς, ἀκόμη, σὲ μεγάλο τμῆμα τῆς κοινωνίας μας, Μωροί.
Ἀλλὰ δὲν ἀνησυχῶ…
Ἡ Ἀνάγκη, ποὺ ἀκόμη καὶ «θεοὺς πείθει», μᾶς ὁδηγεῖ στὴν Ἐνηλικίωσιν…
Ποῦ θά μᾶς πάῃ λοιπόν;
Ἤ ποὺ θὰ ἐνηλικιωθοῦμε ἤ ποὺ θὰ χαθοῦμε, σὰν τὸν κάθε Μωρὸ σύντροφο τοῦ Ὀδυσσέως…
Ἤ θὰ γίνουμε δῆλα δὴ Ὀδυσσεῖς, ἤ …νεκροί!

Φιλονόη.

Τὴν καλημέρα μου, μαζὺ μὲ τὴν καλημέρα τῆς Φυλλίτσας.