Ὅταν τὰ νέφη τῆς ὀργῆς πυκνώνουν ἐπάνω ἀπ᾿ τὰ βουνὰ τῆς Ἠπείρου καὶ τοὺς κάμπους τῆς Μακεδονίας, και τὰ ἀστραπόβροντα γίνονται ἕνα μὲ τὸν ἀχὸ τῶν κανονιῶν καὶ τὶς ἄγριες κραυγὲς τοῦ Μελᾶ καὶ τοῦ Δαβάκη.
ΑΕΡΑ!…
«…σὰν τὸν βορριᾶ τὸν παγωμένο ποὺ μανιασμένος σαρόνει τοὺς βρώμιους ἀπὸ μικρόβια ἀέρηδες καὶ ἀπὸ κάθε βρώμα καὶ σκουπίδι καθαρίζει τὸν κόσμο…»
ΑΕΡΑ!…
Μιὰ κραυγή – καὶ τὰ τηλεπαράθυρα σωπαίνουν.

Τοὺς φαντάζεστε;
Τὰ πιὸ θρασέα ἀπὸ τὰ ἀνθρωπάρια αὐτὰ θὰ τολμήσουν νὰ στηθοῦν ξανὰ στὶς ἐξέδρες γιὰ νὰ τιμήσουν ἕνα ΟΧΙ.
Πολιτικάντηδες καὶ κομματόσκυλα, κατευθυνόμενοι «δημοσιογράφοι» καὶ διαπλεκόμενοι «ἐπιχειρηματίες», «τροϊκανοὶ» καὶ
«συνδικαλιστές», διεφθαρμένοι καὶ ξεπουλημένοι «διανοούμενοι»…
ΑΕΡΑ!…
Μιὰ κραυγή – καὶ δὲν σᾶς φαίνονται μονομιᾶς ὅλοι τους ἀπίστευτα ΜΙΚΡΟΙ;
Ἀσήμαντα, γελοῖα μυρμηγκάκια… κατσαρίδες.
Βροντᾷ στὶν Πίνδο, καὶ χάνονται.

Πόσο τρέμουν, πόσο ΜΙΣΟΥΝ αὐτὲς τὶς ἡμέρες!
(Καὶ δὲν μπορεῖ οὔτε ὁ Δένδιας νὰ τὶς ἀπαγορεύσῃ.)
Σχεδὸν τοὺς συμπονῶ.
Τοὺς φαντάζομαι κουκουλωμένους μὲ τὸ κεφάλι μέσα στὴν κουβέρτα, ὅλο τὸ τριήμερο, νὰ τρέμουν καὶ νὰ μὴν τολμοῦν νὰ ξεμυτίσουν πρὶν βραδιάσῃ κι ἡ 28η κι ἀκουστοῦν οἱ κανονιὲς ἀπ᾿ τὸν Λυκαβηττό.

Καὶ τί νά κάνουν δά!
Δὲν θὰ ἀρκοῦσε νὰ καταργηθοῦν οἱ παρελάσεις. Θὰ ἔπρεπε νὰ καοῦν καὶ τὰ βιβλία τῆς Ἱστορίας καὶ τὰ οἰκογενειακὰ ἄλμπουμ καὶ τὰ γράμματα στὸ μπαοῦλο τῆς γιαγιᾶς· νὰ ἀνασκαφτοῦν τὰ μνήματα, νὰ γίνουν στάχτη τὰ ὀστὰ τῶν πεσόντων· ἡ Πίνδος ὁλόκληρη νὰ ἰσοπεδωθῇ. Καὶ πάλι, δὲν θὰ ἦταν ἀσφαλεῖς· ἡ γῆ ποὺ ἐγέννησε Ἐκείνους μπορεῖ νὰ τοὺς ξαναγεννήσῃ. Καὶ τότε δὲν θὰ βαστοῦν μόνον ἀτσάλινες λόγχες, μὰ ρομφαῖες πύρινες…

Χρόνια Πολλά!

Φειδίας Μπουρλᾶς