Ἐγὼ λοιπὸν ἐγνώριζα πὼς ὁ διάλογος εἶναι τὸ βασικὸ γνώρισμα τῆς δημοκρατίας.
Ἐπίσης ἐγνώριζα πὼς ἡ πειθώ, σὰν μέσον,  εἶναι ὁ στόχος κάθε ἑνὸς ποὺ θέλει νὰ ἐξουσιάσῃ κάποιαν ὁμάδα ἤ ποὺ θέλει νὰ πείσῃ, γιὰ νὰ τὸ λέμε πιὸ δημοκρατικά.
Στὸ Ἑλλαδοκαφριστὰν ὅμως τοῦ σήμερα δὲν συζητᾶμε οὔτε γιὰ τὴν συνήθη πειθώ, ἀλλὰ οὔτε γιὰ τὴν δημοκρατία. Πολλῷ δὲ μᾶλλον δὲν συζητᾶμε γιὰ τὸν σεβασμό, γιὰ τὴν αὐτοδιάθεσι ἤ γιὰ τὴν διαφορετικὴ ὀπτική, ποὺ πιθανὸν θὰ ἔχῃ ὁ συμπολίτης μας. 
Ὅταν μάλιστα κάποιος ἀποφασίζῃ νὰ κρατᾷ τὴν Ἑλληνικὴ σημαία, ἰδίως σὲ αὐτὸ τὸ κ@λοχανεῖο ποὺ ζοῦμε, ἡ καφρίλα εἶναι τέτοια, ποὺ τὸν καταδικάζει σὲ ξυλοδαρμό, βιασμό, ἀκόμη καὶ θάνατο. 

Εἴδατε λοιπόν πού τελικῶς αὐτό τό κ@λοχανεῖο πρέπει ἐπί τέλους νά διαλυθῇ καί νά ἐξαφανισθῇ ἀπό προσώπου γῆς; Εἴδατε πού δέν ὑπάρχουν περιθώρια; Εἴδατε πού ἔχουμε πρό πολλοῦ ξεπεράσῃ τά ὅρια;

Ἕνα σύμβολο ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ ἐνώνῃ ὅλους τοὺς Ἕλληνες, ὅπως ἡ σημαία μας, μεταμορφώνεται, στὰ μυαλὰ κάποιων, σὲ σύμβολο ποὺ πρέπει νὰ θαφτῇ καὶ νὰ ἐξαφανισθῇ.
Ἀλήθεια, αὐτοί οἱ τύποι πού κτύπησαν τόν παραπάνω πατριώτη, γιά ποιούς λόγους ἀκριβῶς ἀγωνίζονται;
Διότι γιὰ τὴν Ἑλλάδα ἀποκλείται νὰ ἀγωνίζονται. Διότι γιὰ τὸν Ἕλληνα ἀποκλείεται νὰ ἀγωνίζεται.
Ὁ Ἕλλην στὴν πλειοψηφία του ἀκόμη καὶ σέβεται καὶ τιμᾶ καὶ ὑπηρετεῖ σημαία καὶ ἐθνικὸ ὕμνο.

Οἱ κάφροι ὅμως;

Φιλονόη. 

 Τὸ ἄρθρον ἦταν προγραμματισμένο νὰ δημοσιευθῇ πρὸ Ἕξι μηνῶν. Κάτι συνέβῃ καὶ ἀνεβλήθῃ… Τώρα τὸ «ἀνεκάλυψα» μέσα στὰ ἀρχεῖα μας.

φωτογραφία