Κι ὅμως, μποροῦμε νὰ ἀναδομήσουμε τὴν ζωή μας ὅπως μᾶς πρέπει…

Τὸ καλλίτερο σημεῖον ποὺ προκύπτει ἀπὸ τὴν «κρίσι», καὶ τὸ ὁποῖον οὐδεὶς ἐνδιαφέρεται νὰ δῇ μὲ ἄλλην ματιά, πιὸ διεισδυτική,  εἶναι τὸ ὅ,τι τελικῶς μᾶς ὑποχρεώνει αὐτὴ ἡ «κρίσις» νὰ στραφοῦμε σὲ ἀξίες καὶ σὲ ἀρχὲς ποὺ εἴχαμε πρὸ πολλοῦ λησμονήσῃ.
Δὲν θὰ καταπιασθῶ μὲ τὴν ἀνθρωπιά, ποὺ κατὰ καιροὺς εὑρίσκουμε ἤ χάνουμε.
Οὔτε θὰ καταπιασθῶ μὲ τὴν ἀλληλεγγύη, ὅπου κι ὅταν ὑπάρχει.
Οὔτε θὰ καταπιασθῶ μὲ τὴν ἄρνησι τῶν συνανθρώπων μου νὰ δεκτοῦν νέους δυνάστες, ἀποδεικνύοντας πὼς τελικῶς ναί, καταῤῥίπτονται σιγὰ σιγά, ὅλοι, ἕνας πρὸς ἕνας οἱ κομματικοὶ μηχανισμοὶ καὶ ὅσα μᾶς διαιροῦσαν. (Νὰ μὴ βιαζόμεθα ὅμως… Ἔχουμε δρόμο ἀκόμη γιὰ τὴν …συγκόλλησιν!!!)
Τὸ καλλίτερον σημεῖον, αὐτὸ λοιπὸν ποὺ δὲν εἶδα κάποιον νὰ καταπιασθῇ μαζύ του, εἶναι ἡ «ἀπογύμνωσις».

Τί θέλω νά πῶ; Τί σημαίνει «ἀπογύμνωσις»;
Μαθαίνουμε, ἐξ ἀνάγκης ἀκόμη, νὰ πετᾶμε τὰ περιττά.
Μαθαίνουμε νὰ διαβιοῦμε δίχως τὰ βαρίδια τοῦ παρελθόντος μας.
Σιγὰ σιγὰ τὰ στολίδια, τὰ κτήματα ἀρχίζουν νὰ μὴν ἔχουν ἀξία.
Περιορίζουμε, ἀκόμη ἐξ ἀνάγκης, τὰ ἔξοδά μας στὰ ἀναγκαῖα…
Ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι ἡ ἀρχή… Τὸ «παγόβουνο» ἄρχισε νὰ λειώνῃ καὶ θὰ λειώσῃ ἔως τῆς τελευταίας του παγωμένης σταγόνας…
Καὶ τὸ παγόβουνο ἦταν ἡ ἐξάρτησίς μας ἀπὸ τὰ περιττά…

Σαφῶς καὶ δὲν θὰ συμβῇ μὲ ὅλους αὐτό.
Ὁπωσδήποτε γύρω μας ὑπάρχουν πάρα πολλοὶ ποὺ θὰ ἀρνηθοῦν νὰ δεκτοῦν τὴν νέα πραγματικότητα καὶ ἤ θὰ αὐτοκτονήσουν ἤ θὰ ἀρνοῦνται σκέτο τὴν ἀλήθεια.
Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει ὅμως τὸ τὶ συμβαίνει στὸν κάθε ἕναν ἀπὸ ἐμᾶς σὰν ἄτομο ἀλλὰ τὸ τὶ συμβαίνει καὶ τὸ τὶ θὰ συμβῆ στὸ σύνολον τῆς κοινωνίας μας.
Τὸ σὸκ ποὺ περάσαμε, ποὺ περνᾶμε καὶ ποὺ θὰ περάσουμε θὰ εἶναι καθοριστικό.
Θὰ γκρεμίσῃ πολλὰ «ὀχυρά», ἡδηγῶντας μας ἀργὰ ἀλλὰ σταθερά, στὸ ποθούμενον.
Καὶ τὸ ποθούμενον εἶναι ἡ ἀπεξάρτησίς μας ἀπὸ ὁ,τιδήποτε δὲν προάγει τὸν Ἄνθρωπο.

Βαρύ;
Δύσκολος δρόμος;
Πολύς ὁ πόνος;
Ναί, γιὰ ὅλους μας…
Ὅμως ἡ ἱστορία ἔχει ἀποδείξῃ πὼς μόνον ἡ Ἀνάγκη ὁδηγεῖ τὰ βήματα κάποιων στὴν ἐπίλυσι χρονίων προβλημάτων.
Τώρα λοιπὸν ποὺ ἡ Ἀνάγκη σιγὰ σιγὰ λαμβάνει τὴν θέσι ποὺ τῆς πρέπει, νὰ μὴν ξαφνιασθοῦμε ὅταν θὰ ἀρχίσουμε νὰ μὴν ἀναγνωρίζουμε στοὺς ἑαυτούς μας τοὺς παλαιούς μας ἑαυτούς…

Συμβαίνει…
Εἶτε θέλουμε νὰ τὸ πιστέψουμε, εἶτε ὄχι, συμβαίνει…
Καὶ δὲν θὰ τελειώσῃ ἐὰν δὲν φθάσῃ στὸ τέλος του.

Φιλονόη

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply