Πήγα στην ἐφορία τῆς πόλης να καταβάλω ἔναντι για τοὺς φόρους που χρωστάω.
Μοῦ εἴπαν ὅτι πρέπει νὰ πάρω ἀπὸ τὸ internet ἔναν κωδικό, τὴν ταυτότητα ὀφειλῆς καὶ μὲ αὐτὸν νὰ πηγαίνω νὰ καταθέτω τὰ χρήματα στὶς ΤΡΑΠΕΖΕΣ.
Ἐφόσον τὴν ΕΙΣΠΡΑΞΗ φόρων παύει νὰ τὴν κάνει τὸ κράτος καὶ τὴν ἀναλαμβάνουν ἰδιῶτες τοκογλύφοι … τὸ μόνο ποὺ πρέπει νὰ περιμένουμε εἶναι … ἡ ἀπολύτη καταστροφή.

Οἱ τοκογλύφοι ἀκολουθοῦν αὐτὴν τὴν ἴδια τακτικὴ ἐδῶ καὶ ΧΙΛΙΑΔΕΣ χρόνια.
Δανείζουν στοὺς πεινασμένους καὶ ματαιόδοξους ἀνθρώπους τῆς ἐξουσίας καὶ τοὺς βοηθοῦν νὰ παραμείνουν στὰ πράγματα, προκειμένου νὰ ἐξοφληθοὺν αὐτὰ τὰ παράνομα δάνεια μὲ τὸ αἷμα τῶν πολιτῶν, ποὺ οὔτε ἔλαβαν αὐτὰ τὰ δάνεια, οὔτε ῥωτήθηκαν γιὰ τὴν ὑπγραφὴ τέτοιων συμφωνιῶν.
Στην Ἑλλάδα ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος ἤταν αὐτός ποὺ σκλάβωσε τοὺς πολίτες στοὺς ξένους τοκογλύφους…ἀφοῦ φρόντισε νὰ χρεωκοπήσει τὴν χώρα, μὲ ἔναν πόλεμο στὴν Μικρὰ Ἀσία, ποὺ ΚΑΝΕΝΑΣ πολίτης δὲν ἀπαίτησε ποτὲ νὰ ξεκινήσει.
Γιὰ νὰ ἐξασφαλίσουν οἱ τοκογλύφοι ὅτι καμμία ἑπομένη κυβέρνηση δὲν θὰ ἀμφισβητήσει ὄλες αὐτές τὶς παράνομες συμφωνίες δανεισμοῦ κι ἐξόφλησης … ὅλοι ὅσοι κυβέρνησαν τὴν  χώρᾳ ἀπὸ τὸ 1927 καὶ μετά, εἶναι παιδιὰ κι ἐγγόνια τῆς συγκεκριμένης κυβέρνησης τοῦ Βενιζέλου…Κι ἐνῶ εἶναι ὅλοι τους  βαθύπλουτοι … μοιράστηκαν τοὺς ῥόλους στῇ Βουλὴ ἀπὸ τέρμα δεξιὰ ἕως τέρμα ἀριστερὰ …
κι ἔτσι μπορεὶ να ἀκούσαμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ στὸ κοινοβούλιο … ἀλλά ποτὲ δὲν ἀκούσαμε κάποιον νὰ ἀμφισβητεῖ τὸ ὕψος τῶν δανείων, τὴν νομιμότητα τῆς λειτουργίας τῆς Τραπέζας τῆς «Ἑλλάδος» … ἢ νὰ προφέρει τὸ ὄνομα τοῦ κτήνους Rothschild.
Κάντε τὸν κόπο νὰ διαβάσετε τὸ παρακάτω ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη καὶ θὰ καταλάβετε ὅσα πάντα μᾶς ἀπέκρυπταν.

«Σίγμα»

Σᾶς θυμίζει κάτι;

 Ὁ Ἰωσὴφ ἐγκατέστησε τὸν πατέρα καὶ τοὺς ἀδελφοὺς τοῦ, σύμφωνα μὲ τὸ πρόσταγμα τοῦ Φαραώ, εἰς τὴν ὡραιοτάτην περιοχὴν τῆς Αἰγύπτου, εἰς τὴν χώραν Ῥαμεσσή, τὴν Γεσέμ, τὴν. ὁποίαν καὶ ἔδωσεν εἰς αὐτοὺς ὡς ἰδιοκτησίαν…

Γεν. 47,12                 Κατά δὲ τὴν διάρκειαν τοῦ λιμοῦ ἐχορήγει ὁ Ἰωσὴφ στὸν πατέρα του καὶ τοὺς ἀδελφούς τουκαὶ εἰς ὅλα τὰ μέλη τῶν οἰκογενειὼν τοῦ οἴκου τοῦ πατρὸς του, σιτάρι ἀναλόγως μὲ τὰ ἄτομά που εἶχεν ἑκάστη..

Γεν. 47,13                 Σίτος δὲ δὲν ὑπῆρχε πλέον εἰς ὅλην τὴν χώραν, διότι ὁ λιμὸς ἐνετάθη πολύ. Ἡ χώρα τῆς Αἰγύπτου καὶ ἡ χώρα τῆς Χαναὰν ἐξηντλήθησαν ἕνεκα τοῦ λιμοῦ.

Γεν. 47,14                 Ὁ  δὲ Ἰωσὴφ συνεκέντρωσεν ὅλα τὰ χρήματα, ποὺ ὑπῆρχον εἰς τὴν Αἴγυπτον καὶ εἰς τὴν Χαναάν, πωλῶν τὸν σῖτον, τὸν ὁποῖον ἠγόραζον οἱ κάτοικοι. Ἔτσι δὲ ὁ Ἰωσὴφ συνεκέντρωσεν ὅλον τὸ ἀργύριον στὸν οἶκον τοῦ Φαραώ.

Γεν. 47,15                 Ἔνεκα τοῦ συνεχιζομένου λιμοῦ καὶ τῆς ἀγορᾶς τοῦ σίτου ἐξηντλήθησαν τὰ χρήματα τῶν ἀνθρώπων τῆς Αἰγύπτου καὶ τῆς Χαναάν. Δεν εἶχον πλέον μὲ τὶ νὰ ἀγοράσουν σῖτον. Δία τοῦτο ἤλθαν πρὸς τὸν Ἰωσὴφ καὶ τοῦ εἶπον· «δὸς μας ψωμί· διατί νά ἀποθάνωμεν ἐνώπιόν σου; Τὰ χρήματα μας ἔχουν πλέον ἐξαντληθῆ».

Γεν. 47,16                 Ο Ἰωσὴφ τοὺς εἶπεν· «ἀφοῦ δὲν ἔχετε ἄλλα χρήματα, φέρετέ μου τὰ ζῷα σας καὶ ἀντὶ αὐτῶν θὰ σᾶς δώσω ἄρτους, ἀφοῦ ἔχουν ἐξαντληθῆ πλέον τὰ χρήματα σας».

Γεν. 47,17                 Ἔφεραν λοιπὸν τὰ ζῷα των οἱ Αἰγύπτιοι πρὸς τὸν Ἰωσὴφ καὶ ἐκεῖνος τοὺς ἔδωσεν ἄρτους ἀντὶ τῶν ἵππων καὶ ἀντὶ τῶν προβάτων, ἀντὶ τῶν βοῶν καὶ ἀντὶ τῶν ὄνων καὶ διέθρεψεν αὐτοὺς κατὰ τὸ ἔτος ἐκεῖνο μὲ ἄρτους ἀντὶ ὅλων τῶν κτηνῶν, ποὺ εἶχε πάρει ὑπὸ τὴν κατοχὴν του.

Γεν. 47,18                 Ἐπέρασε καὶ τὸ ἔτος ἐκεῖνο τῆς πείνας, ἔφθασε τὸ δεύτερον ἔτος, κατὰ τὸ ὁποῖον ἐπανῆλθον οἱ Αἰγύπτιοι πρὸς αὐτὸν καὶ τοῦ εἴπαν· «δὸς μας τρόφιμα. Μήπως, τάχα, καί θά ἐπιτρέψῃς ποτὲ σῦ ὁ κύριος μας νά ἐξοντωθῶμεν ὅλοι ἀπό τήν πεῖναν; Ἐφ’ ὅσον ἔχουν ἐξαντληθῶ τὰ χρηιματὰ μας, ἡ δὲ κινητὴ περιουσία μας καὶ τὰ ζῷα μας εἶναι πλέον ἰδικά σου, δεν ὑπολείπεται πλέον εἰς ἡμᾶς εἰ μὴ μόνον νὰ θέσωμεν ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν σου τὸν ἑαυτὸν μας καὶ τὰ χωράφια μας, νὰ γίνωμεν ἀκτήμονες δοῦλοι σου.

Γεν. 47,19                 Διὰ νὰ μὴν ἀποθάνωμεν, λοιπόν, ἀπὸ τὴν πεῖναν ἐνώπιόν σου καὶ μείνῃ ἔρημος ἀπὸ ἀνθρώπους ἡ χώρα τῆς Αἰγύπτου, ἀγόρασε ἠμᾶς καὶ τὰ χωράφια μας, ἀντὶ τῶν ἄρτων, ποὺ θὰ μῶς δώσης. Θὰ εἴμεθα ἡμεῖς δοῦλοι τοῦ Φαραὼ καὶ οἱ ἀγροὶ μας ἰδιοκτησία του. Δὸς μας σῖτον πρὸς σποράν, διὰ να σπείρωμεν καὶ θερίσωμεν, ἔτσι δὲ νὰ ζήσωμεν, νὰ μὴ ἀποθάνωμεν καὶ ἐρημωθῇ πλέον ὁ τόπος».

Γεν. 47,20               Ἔτσι δὲ ὁ Ἰωσὴφ ἠγόρασε διὰ τὸν Φαραὼ ὅλην τὴν χώραν τῶν Αἰγυπτίων. Διότι οἱ Αἰγύπτιοι ἐπώλησαν τὴν χώραν των στὸν Φαραώ, ἐπειδὴ ὁ μεγάλος λιμὸς διήρκεσε πολύ. Ἡ Αἴγυπτος ἔγινεν ἰδιοκτησία τοῦ Φαραῶ.

Γεν. 47,21                 Καὶ τὸν λαὸν ἀκόμη τὸν ἔκαμε δοῦλον στὸν Φαραῶ ἀπὸ τὸ ἕνα ἕως τὸ ἄλλο ἄκρον καὶ καθ’ ὅλα τὰ ὅρια τῆς γῆς Αἰγύπτου,

Γεν. 47,22                Ἐκτὸς μόνον τῆς χώρας τῶν ἱερέων. Αὐτὴν δὲν τὴν ἠγόρασεν ὁ Ἰωσήφ, διότι ὁ Φαραῶ ἔδιδε δωρεὰν στοὺς ἱερεῖς τὸ ἀπαραίτητον ποσὸν τοῦ σίτου καὶ ἐτρέφοντο ἀπὸ τὴν χορηγίαν αὐτήν, διὰ τοῦτο δὲ καὶ δεν ἐπώλησαν ἐκεῖνοι τὴν περιοχὴν τῶν.

Γεν. 47,23                Είπε τότε ὁ Ἰωσὴφ πρὸς ὅλους τοὺς ἄλλους Αἰγυπτίους· «ἰδοῦ, σήμερον ἔχω ἀγοράσει διὰ τὸν Φαραῶ καὶ σᾶς ὡς δούλους του καὶ τὴν χώραν σας ὡς ἰδιοκτησίαν του. Λάβετε λοιπὸν τώρα διὰ τὸν ἑαυτὸν του ὁ καθένας σῖτον πρὸς σπορὰν καὶ σπείρατε τὰ χωράφια σᾶς.

Γεν. 47,24                Ὅμως κατὰ τὸν θερισμὸν τῶν ἀγρῶν σας θὰ δώσετε τὸ ἕν πέμπτον τοῦ σίτου στὸν Φαραῶ τὰ δὲ τέσσερα πέμπτα θὰ τὰ κρατήσετε πρὸς σπορὰν καὶ πρὸς διατροφὴν ὅλων τῶν ἀνθρώπων τοῦ οἴκου σας».

Γεν. 47,25                Ἐκεῖνοι δὲ εὐχαριστημένοι ἀπήντησαν· «μᾶς ἔσωσες! Εὑρήκαμεν ἐνώπιόν σου χάριν, ἐνώπιον τοῦ κυρίου μας. Θὰ εἴμεθα δοῦλοι στὸν Φαραῶ».

Γεν. 47,26                Τότε δὲ ἐξέδωσε καὶ διαταγὴν διὰ τοὺς Αἰγυπτίους ὁ Ἰωσήφ, ἡ ὁποία ἰσχύει καὶ μέχρι σήμερον· να δίδεται ἀπὸ τὰ προϊόντα τῆς γῆς Αἰγύπτου τὸ ἕν πέμπτον στὸν Φαραώ, ἐκτὸς τῆς γῆς τῶν ἱερέων. Ἡ γῆ αὐτὴ δὲν ἀνῆκεν στὸν Φαραώ.

Γεν. 47,27                Ὁ Ἰακὼβ ἐγκατεστάθη εἰς τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου, εἰς τὴν περιοχὴν Γεσέμ, τὴν ὁποίαν ἐπῆραν ὡς ἰδιοκτησίαν των. Ἐκεῖ δὲ οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἰσραὴλ ηὐξήθησαν καὶ ἐπληθύνθησαν παρὰ πολύ.

Γεν. 47,28                Ἔζησε δὲ ἀκόμη ὁ Ἰακὼβ εἰς τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου δεκαεπτᾶ ἔτη· καὶ αἱ ἡμέραι τῆς ζωῆς τοῦ ἀνῆλθον εἰς ἑκατὸν τεσσαράκοντα ἑπτὰ ἔτη.

Γεν. 47,29                Ἐπλησίασαν αἱ ἡμέραι νὰ ἀποθάνῃ. Προσεκάλεσε τότε τὸν υἱὸν του τὸν Ἰωσὴφ καὶ τοῦ εἶπεν· «ἐὰν ἔχω εὔρει χάριν ἐνώπιόν σου- ὅπως καὶ πράγματι εὕρηκα- βᾶλε τὸ χέρι σου κάτω ἀπὸ τὸν μηρόν μου καὶ ὁρκίσου ὅτι θά μοῦ προσφέρῃς καὶ αὐτὴν τὴν καλωσύνην, ὅτι πιστῶς θὰ ἐκπληρώσῃς τὴν τελευταίαν μου ἐντολήν· νὰ μὴν μὲ θάψῃς εἰς τὴν Αἴγυπτον.

Γεν. 47,30               Ἀλλά θὰ ἐνταφιασθὼ μαζὺ μὲ τοὺς πατέρας μου εἰς τὴν Χαναᾶν. Θὰ μὲ μεταφέρῃς ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον καὶ θὰ μὲ θάψῃς στὸν τάφον των». Ὁ Ἰωσὴφ εἶπε· «θὰ κάμω, ὅπως μοῦ εἴπες».

Γεν. 47,31                 Τοῦ εἶπε δὲ ὁ Ἰακώβ· «ὁρκίσου» καὶ ὁ Ἰωσὴφ ὡρκίσθη ἐνώπιον τοῦ πατρὸς του. Τότε ὁ Ἰακὼβ προσεκύνησεν στὸ ἄκρον τῆς ῥάβδου τοῦ υἱοῦ του, ἡ ὁποία ἐσυμβόλιζε τὴν βασιλικήν του ἐξουσίαν.

 πηγή